เข้าสู่ระบบChapter2 รู้สึกดี
การใช้ชีวิตของทุกคนดำเนินไปเรื่อย ๆ เหมียวกับเปลวสนิทกันมาก เธอรู้สึกดีมากๆที่ได้อยู่ใกล้ๆวศิน ถึงแม้จะไม่อยู่ในสายตาของวศินเลยแม้แต่น้อย แต่เธอกลับดีใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา
ทั้งที่เขาปากไม่ดี ชอบเหวี่ยงใส่เธอตลอด แทนที่เขาเหวี่ยงแล้วเธอจะไปให้ไกล แต่เหมียวกลับอยากอยู่ใกล้มากกว่าเดิม
เธอได้เพื่อนเพิ่มมาอีก2คน นั่นคือพีชกับแพรว ฝาแฝดชายหญิงบ้านรวยมาก
"พลตอนเย็นไปผับกันไหม" พีชเอ่ยกับชุมพล
"ถ้าเปลวไปพลก็ไป" พลยิ้มให้เปลว เหมียวดีใจไม่น้อยเลยที่ชุมพลพลจีบเปลว เปลวเองก็ดูจะชอบเขาอยู่ไม่น้อยเลย ได้แต่ส่งยิ้มอายๆให้
"บ้าน่ะพล จะไปไม่ไปเกี่ยวอะไรกับเปลวสักหน่อย" เปลวเอ่ยหน้าแดงก่ำ รู้สึกเขินชุมพลเป็นอย่างมาก
"นั่นนะสิ ไปไม่ไปก็ไม่เกี่ยวสักหน่อย" วศินเอ่ยเสริมมองชุมพลอย่างไม่พอใจ
"แต่เปลวคือคนของใจ เปลวไปพลก็ไป" ชุมพลส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้เปลวกนก
"..."
"ตอนเย็นติวหนังสือดีกว่านะเปลว ไม่ต้องไปหรอก" วศินเอ่ยแทรก
"..."
"พลขอร้องนะเปลวไปเที่ยวกัน เดี๋ยวพลโทรไปขอแม่คะน้าเอง"
"ติวหนังสือดีกว่า ศินยังไม่เข้าใจตรงนี้เลยเปลว" วศินหยิบหนังสือออกมา พร้อมกับเปิดหนังสือ นิ้วเรียวของเขาชี้ไปที่หัวข้อในหนังสือ
"เหมียวติวให้ก็ได้ ตอนเย็นเหมียวจะไปหานะ" เหมียวรวบรวมความกล้าก่อนจะพูดออกไป วศินหันมามองเธอ ตาเขียวปั๊ดไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวเอ่ยแทรกบทสนทนาของพวกเขา
"รู้ตัวไหมว่าเป็นผู้หญิงที่ชอบเสือกมาก!" คำพูดเผ็ดร้อนตอกกลับ เหมียวถึงกับหน้าเสียเมื่อได้ฟัง
"ขอโทษแล้วกัน เหมียวคงเสือกจริงๆ" เหมียวเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเศร้า
"เอาเป็นว่าเหมียวไปติวหนังสือให้วศิน ตอนเย็นเปลวจะไปผับกับพีชแพรวพลแล้วกัน" เปลวเอ่ย
"เปลวแต่ศิน… "
"แบบนี้แหละดี ศินให้เหมียวติวให้ดีกว่า
"น่ารักที่สุด พลรักเปลวจังเลย" ชุมพลเอ่ยแล้วส่งยิ้มให้เปลว
"บ้าน่ะ!"
"งั้นกูไปก่อนนะ" พีชซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ในแววตา ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแพรว วศินเองก็เดินไปเช่นกัน
"จะอยู่เป็นกอขอคอ กองขี้ควายอีกนานไหมเหมียวคนสวย ออกไปตามวศินเลยไป"
"ปากร้ายนะพล เหมียวเพื่อนเปลวนะ" เหมียวเอ่ยหน้างอง้ำ ทุกคนต่างให้ความสำคัญกับเปลว ซึ่งมันต่างจากเธอเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของใครเลยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือผู้ชายที่เธอแอบชอบ ทุกคนทำราวกับว่าเธอเป็นอากาศธาตุที่ไร้ตัวตน ไม่มีคนสนใจ
"พลจะจีบว่าที่เมียสักหน่อย เหมียวรีบออกไปเลย"
"เฮ้อ ก็ได้ ตอนเย็นเหมียวจะไปติวหนังสือให้วศินนะ"
"จ้า"
"เปลวเหมียวขอถามอะไรเปลวแบบส่วนตัวได้ไหม" เหมียวเอ่ยขณะลุกขึ้นจากเก้าอี้
"ได้สิ" เปลวเดินออกมาพร้อมกับเหมียว ทั้งสองหาที่เงียบๆคุย ก่อนที่เหมียวจะเริ่มเปิดประเด็น
"เปลวรักวศินไหม" เหมียวรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยถาม
"แค่เพื่อนเท่านั้น เปลวกับวศินเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว ตั้งแต่ตอนเด็ก แต่วศินเป็นพี่เปลว2ปี วศินป่วยบ่อยตอนเด็ก เลยซ้ำชั้น2ปี เปลวเลยเรียนทัน และช่วยกันติวหนังสือ ทำไมสนใจวศินเหรอ"
เปลวมองหน้าเหมียวยิ้มๆ เธอปรับสีหน้าเรียบๆทั้งที่ใจมันเต้นแรงราวจะทะลุออกมา แค่ได้ยินชื่อวศินก็เขินจะตายแล้ว ยิ่งเปลวมาตามตรงๆเธอยิ่งทำหน้าไม่ถูกเลย
"ปะ...เปล่า" เหมียวอึกอักเอ่ยออกมา
"จีบได้โสดสนิทเลย วศินกับเปลวเราเป็นเพื่อนกัน เปลวไม่มีทางกินเพื่อนแน่นอน สนใจไหมล่ะ"
"อะไรเหมียวแค่ถามเอง"
"สนไหม วศินนิสัยดีนะ สนหรือเปล่า" เปลวเอ่ยแล้วหัวเราะคิกคัก
"ไปหาพลเถอะ เลิกถามได้แล้ว" เหมียวรีบพูดปัด ๆไปในใจตอนนี้ยอมรับว่าเขินมาก เขินจนหน้าแดงก่ำไปหมด
"อืม แต่ถ้าสนใจเปลวติดต่อให้ได้นะ เอาไหม ๆ"
"ไปเลย เลิกพูดได้แล้ว"
"ฮ่าๆ" เหมียวรีบดันหลังเปลวเข้าไปห้อง ก่อนจะรีบเดินออกมา ตอนนี้หน้าก็เห่อร้อนไปหมด ใจมันเต้นแรงมากไปเลย นี่ใช่ไหมคือความรัก เพียงแค่ถูกแซวหัวใจก็เต้นแรงแล้ว
ตอนเย็นของวันนั้น เหมียวหยิบหนังสือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินลงมาจากห้อง
"เหมียวจะไปไหนลูก" แคทเอ่ยถามบุตรสาว
"ไปติวหนังสือให้เพื่อนค่ะแม่"
"อย่ากลับดึกนะลูก" แคทเอ่ยกับบุตรสาวอย่างห่วงใย
"ค่ะ แม่ทานข้าวก่อนเลยนะคะ เหมียวติวหนังสือให้เพื่อนเหมียวจะไปกินเพื่อน เฮ้ย!กินข้าวกับเพื่อนค่ะ" เหมียวเอ่ยแล้วหัวเราะเบาๆ
"จ้า งั้นไปเถอะ อย่ากลับดึกนะ"
"ค่ะแม่"
หญิงสาวขับรถมาเรื่อย ๆ จนมาถึงบ้านวศิน ตามที่อยู่ที่เปลวให้ เธอขับมาจนถึงแล้วลงจากรถไปกดกริ่งหน้าประตูรั้วหน้าบ้าน สักพักก็มีผู้ชายมีวัยกลางคนเดินมาเปิดประตู
"มาหาใครครับ"
"สวัสดีค่ะ หนูมาติวหนังสือให้วศินค่ะ"
เหมียวยกมือสวัสดีชายคนนั้น เขาน่าจะเป็นพ่อของวศิน เพราะหน้าเหมือนกันมาก
"วศินไปอยู่คอนโดหลายวันแล้ว พ่อจะจดที่อยู่ให้นะ"
"ขอบคุณค่ะ"
ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด
Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม
Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร
Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี
Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ
Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า







