All Chapters of แค่ของ(กิน)เล่น: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter1 ได้รู้จักเหมียวรีบออกจากห้องด้วยความเร่งรีบ วันนี้มีรับน้องที่มหาวิทยาลัย ถ้าไปสายต้องโดนทำโทษแน่ ๆ เธอใส่รองเท้าพร้อมกับวิ่งจะออกไปหน้าบ้าน แต่ต้องชะงักฝีเท้า เมื่อโดนเสียงทรงพลังของมารดาเรียกขึ้นซะก่อน"เหมียวกินข้าวก่อนสิลูก""ไม่ทันแล้วค่ะแม่ สายแล้ว" เธอเอ่ยตอบ"งั้นเอาแซนวิซกินรองท้องก่อนสิลูก"แคทหยิบแซนวิซใส่ถุง 2 อันยื่นให้บุตรสาว​ เธอรีบรับก่อนจะเข้าไปหอมแก้มมารดาเบา ๆฟอดๆๆ"รักแม่ค่ะ""รักเหมือนกัน รีบไปมันสายแล้ว" นางเอ่ยแล้วยิ้มให้บุตรสาว​"ค่ะๆ"เหมียวรีบขึ้นไปขึ้นรถก่อนจะขับรถมุ่งไปมหาวิทยาลัยทันที แต่รถติดมากวันนี้คงไปสายมากกว่าเดิมแน่ ๆ หญิงสาว​ได้แต่โอดครวญ​ในใจ"ไอ้รถบ้าจะติดอะไรหนักหนา"คนตัวเล็กสบถออกมาอย่างโมโห ชั่วโมงเร่งรีบรถดันมาติดอีก กว่าจะไปถึงมหาวิทยาลัยก็สายมากแล้วเธอรีบวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อน ๆ ซึ่งตอนนี้ได้รวมตัวกันหมดแล้ว รุ่นพี่มองหญิงสาว​ตาเขียวปั๊ด จนเธอก้มหน้าหลบสายตาทันที"เธอชื่ออะไรฉันชื่อเปลวนะ" เปลวเอ่ยทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้เหมียวอย่างเป็นมิตร​"ฉันชื่อเหมียวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่รู้จักค่ะเช่นกันค่ะ""ค่ะ" เหมียวฉีกย

Chapter3 ยอมแลกแม้ต้องเจ็บเหมียวขับรถมาจนถึงคอนโดของวศินเธอจอดรถก่อนจะหยิบกระเป๋าหนังสือ และกระเป๋าสะพายออกมาจากรถเธอเดินเข้าไปในคอนโดแล้วตรงไปที่ลิฟท์​และกดมัน เหมียว​ดูอะไรไปเรื่อย​เปื่อย​สักพักลิฟต์ก็เปิดออก เธอเข้าไปก่อนจะกดไปชั้นที่ต้องการทันทีพอไปถึงเหมียว​ก็เดินไปหยุดที่หน้าห้องที่ห้องๆหนึ่ง เธอเคาะประตูอยู่นานแต่วศินไม่เปิด เหมียวเลยหยิบคีย์การ์ดที่พ่อวสันต์พ่อของวศินเป็นคนให้มา แตะแล้วเปิดประตู​เข้าไปอย่างถือสาสะห้องของเขาสะอาดสะอ้าน ทุกอย่างในห้องถูกเก็บเอาไว้อย่างดี มันบ่งบอกว่าเขาเป็นคนมีระเบียบวินัย และเจ้าของเป็นคนสะอาดห้องของเขาเป็นห้องหรูมาก ราคาน่าจะหลายสิบล้าน มีห้องนอน2ห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องฟิตเนส ห้องครัวแยกอยู่ต่างหาก พื้นที่กว้างขวางมากเหมียวใช้มือบิดลูกบิดประตูห้องนอนใหญ่เข้าไป เธอกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนจะมองไปที่เตียง วศินนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เขาใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวนอนอยู่ ตอนนี้เขากำลังนอนหลับสนิท ลมหายใจของเขาดังสม่ำเสมอ เหมียวมองผู้ชายที่นอนอยู่ ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักเธอเดินเข้าไปใกล้ๆอย่างเงียบเชียบ มือเล็กลูบแก้มของเขาเบาๆ ก่อนจะชักมือ

Chapter5 เจ็บดีเหมือนกันการรักข้างเดียวมันเจ็บ เมื่อคนที่เธอรักไม่แม้จะปรายตามามอง รู้ว่ามันเจ็บ มันทุกข์ ทำไมเธอถึงไม่หยุดรักเขาเสียทีการได้มองคนที่ตัวเองรักทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนอื่น เพราะเขารักผู้หญิงคนนั้น และพยายามทำทุกอย่างให้เธอ ใจของหญิงสาว​มันยิ่งเจ็บกว่าเดิม ได้แต่เฝ้ามองวศินแสดงความรักกับเปลวด้วยความอิจฉาเหมียว​ถือจานข้าวไปวางที่โต๊ะ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งเก้าอี้ เธอเลือกที่จะไม่ร่วมโต๊ะกับวศิน เพราะถ้าทำแบบนั้น สถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม ตอนนี้เธอมองหน้าเขาไม่ติด ส่วนเขาก็คงเกลียดเธอจนไม่อยากจะมองหน้า"อ้าว!เหมียว ทำไมไม่มานั่งด้วยกัน?""...""เหมียว""...""ทำไมไม่ไปนั่งด้วยกัน"เปลวเดินมาใกล้ๆพร้อมกับเอ่ยปากถาม ไม่รู้ตอนนี้ใจเหมียวมันเป็นอะไรไป เธอเริ่มไม่อยากจะคุยกับเปลว คงเป็นเพราะเธอแพ้แล้วพาลใช่ไหม คงจะใช่เพราะมีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ"นั่งตรงนี้ดีแล้ว เหมียวไม่ชอบคนเยอะๆ"เหมียว​มองไปที่วศิน เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนี เขาคงเกลียดเธอ เธอคงต้องทำใจเงียบๆ และหายไปเงียบๆเช่นกันเธอคงไม่ทนกับความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว ถึงจะรักเขามากเธอก็ต้องรักตัวเธอเอ

Chapter7 นอนเป็นเพื่อนnc"เหมียว"เหมียวมองหน้าของวศิน เขาเองก็จ้องเธอเช่นกัน หญิงสาว​ไม่รู้เขาจะมาไม้ไหน ถึงชวนเธอนอนด้วย แต่ก็ช่างเถอะ เธอไม่ใจอ่อนหรอกเขาสร่างเมา เขาก็เป็นวศินปากหมาเหมือนเดิม"นอนเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม? ศินไม่ทำอะไรหรอก""เหมียวว่าเหมียวกลับดีกว่า แม่แคทคงรอเหมียวแล้ว""ถ้างั้นอยู่ต่ออีกนิดได้ไหม?""มันดึกมากแล้วนะวศิน" เหมียวเอ่ย วันนี้เขาเป็นอะไรถึงอยากให้เธออยู่ด้วย เขาทำราวกับ​เธอเป็นคนสำคัญทั้งๆที่จริงมันไม่ใช่"งั้น! กลับไปเถอะ""พรุ่งนี้เหมียวจะมาหาใหม่""อืม"วศิน​นอนหันหลังให้เธอ หญิงสาว​ลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกมาจากห้อง เธอเดินมาหยุดตรงหน้าลิฟท์"ตายแล้วลืมเอาเสื้อผ้าออกมาด้วย"เธอบ่นอุบอิบ ถ้ากลับบ้านชุดนี้แม่ต้องถามว่าทำไมถึงอยู่ในชุดนี้ ชุดที่ใส่ออกไปอยู่ไหน ต้องโดนซักประวัติยาวแน่ๆ ถ้าที่ดีเอากลับด้วยดีกว่า ถ้าแม่ถามเอาเสื้ออ้วกให้ดูเลยดีกว่า เธอเดินกลับมาที่หน้าห้องของวศิน จากนั้นก็แต่คีย์การ์ดเข้าไป เธอเดินเข้ามาจนถึงห้องนอนของเขา ภาพตรงหน้าคือเขาเอาคัตเตอร์ออกมาจากลิ้นชัก"นายทำบ้าอะไร?" เหมียว​รีบเข้าไปแย่งคัตเตอร์ออกจากมือของเขา

Chapter9 คำขู่ของวศินเหมียวมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงอย่างหลงใหล​ เธอหลงรักผู้ชายคนนี้ครั้งที่ล้าน ไม่มีวันไหนที่เธอไม่รักเขาเลยเสียงลมหายใจของวศิน​ดังสม่ำเสมอ ท่อนแขนแข็งแรงพาดอยู่บนเอวคอดของเธอ เหมียวมองหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาอย่างสุขใจมือเล็กยกแขนเขาออก พร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ใบหน้าของเธอเห่อร้อนเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน​ เธอมีความสุขมากที่เขาเปลี่ยนไป และทำเรื่องเมื่อคืนกันอย่างมีความสุข​มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริง"ตื่นนานแล้วเหรอ?"วศินเอ่ยปากถาม พร้อมกับลืมตาแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่ง หัวฟูๆนั่งเกาหัวเหมือนเด็ก เขามองหน้าเธอด้วยแววตานิ่งๆ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วสิ่งที่หญิงสาว​รับรู้ได้ในตอนนี้คือเขาไม่ใช่คนเมื่อคืนอีกแล้ว แววตาของเขาที่มองเธอมันมีแต่ความว่างเปล่า"พึ่งตื่นน่ะ เหมียวไปอาบน้ำก่อนนะ" เธอรีบพูดพร้อมกับหยัดลุกขึ้น มันสายมากแล้ว มารดาของเธอคงเป็นห่วงแล้ว ถ้ากลับตอนนี้รับรองได้ฟังแม่สวดตั้งแต่เช้ายันค่ำแน่นอนหมับ!!"อุ้ย" หญิงสาว​อุทานออกมาเบาๆ เมื่อเขาดึงเอวคอดของเธอไปกอดจากทางด้านหลัง มือของชายหนุ่ม​สอดมาพร้อมกับบีบที่อกอวบของเธอเบาๆ"อ้