เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 4 ขอนะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 15:13:41Chapter4 ขอนะ
"ศินขอนะเปลว"
"..."
ตอนนี้สมองมันตีกันมั่วไปหมด เธอรู้ว่ามันผิด สมองมันสั่งว่าไม่ แต่หัวใจมันกลับต้องการ เธอต้องการทุกอย่าง ต้องการหัวใจ ต้องการความรัก และต้องการเขา
วศินจูบที่ริมฝีปากเหมียวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก เขากวาดต้อนความหอมหวานจากริมฝีปากนุ่มนิ่ม
จูบนี้มันหอมหวานยิ่งนัก เหมียวจูบตอบเขาอย่างเต็มใจ เขาตวัดลิ้นไปมา ลิ้นตวัดพันหยอกล้อ ก่อนเปลี่ยนเป็นจูบแบบหนักหน่วง เธอเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบ เขาผละจูบก่อนระดมหอมแก้ม จากนั้นก็จูบไซร้ลงมาที่คอ
"ตัวเปลวหอมจัง" เขาเอ่ยเสียงกระเส่าสูดดมความหอมจากคนร่างเล็กอย่างชื่นใจ นี่คือสิ่งที่เขาไม่กล้าฝัน แต่ตอนนี้ความฝัน ที่ไม่กล้าฝันมันกำลังเป็นจริง "เปลว!"
เหมียวหัวใจสะท้าน รู้สึกสะอึกทุกครั้งที่เขาเรียกเธอว่าเปลว การเป็นเงาคนอื่นมันเจ็บดีจัง เจ็บจนอยากจะร้องไห้
"..."
"ขอบคุณที่เปลวยอมอยู่กับศิน ศินรักเปลวนะ"
"..."
เขาปลดกระดุมเสื้อเธอออก จากนั้นก็ตามด้วยบราเซียร์ เหมียวทั้งที่รู้ว่าตัวเองต้องเจ็บถ้าหากว่าวศินรู้ความจริง จะต้องโกรธเกลียด
เธอรู้ว่ามันต้องเจ็บมาก แต่ทำไมหัวใจถึงยอม เขาถอดเสื้อผ้าของเธอออกจากนั้นก็เอื้อมมือไปเปิดเพลงฟัง พอเปิดเสร็จเขาก็ก้มลงงับที่ยอดถัน พร้อมกับตวัดลิ้นรัว ๆ มือของเขาลูบไล้ไปตามตัว ก่อนจะไปหยุดที่เนินเนื้อ
"อ้ะ!"
วศินตวัดลิ้นเลียพร้อมดูดเสียงดัง อารมณ์มันลุกโชนอยากที่จะดับแล้ว เขาใช้นิ้วบี้ไปที่ติ่งเกสร จนน่างเล็กสะดุ้งเฮือก เสียวซ่านไปหมดทั้งกาย
"อ๊า"
เขาลากลิ้นเลียลงมาจนมาถึงเนินเนื้อสามเหลี่ยม ก่อนจะยกขาเธอออกกว้าง เสียงเพลงคลอดังเบาๆดังเบาๆ ยิ่งสร้างบรรยากาศ อารมณ์มันยากที่จะดับได้แล้ว
"อ้ะ!! อูยซี้ด"
หญิงสาวครางออกมาอย่างแผ่วเบา แม้จะพยายามห้ามปรามไม่ส่งเสียงแล้ว แต่มันก็ห้ามไม่ไหว ความเสียวมันจู่โจม เมื่อเขาตวัดลิ้นเลียไปที่รูสวาท พร้อมกับดูดดุนจนเกิดเสียงดัง
"อู้วซี๊ด!!
เขาเพิ่มแรงดูดพร้อมกับใช้ลิ้นแยง เธอร้อนวูบวาบไปหมดทั้งกาย ความสยิวจู่โจมเธอรุนแรงเสียดเสียวขึ้นสมอง ร่างเล็กสั่นเกร็งบิดกายไปมา ร่อนสะโพกด้วยความเสียว
เขาเพิ่มแรงดูดจากนั้นก็สอดลิ้นเข้าไปในรูสวาท เธอใช้มือกำผมเขาเอาไว้แน่น เพื่อบรรเทาความกระสัน ตอนนี้เธอใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที
"อ้ะ!! ไม่ไหวแล้ว อร๊าย!" เหมียวกรีดร้องกระตุกเกร็งนอนหอบหายใจรัวๆ แรงๆ เขาลุกก่อนถอดบ็อกเซอร์ออก จากนั้นก็ใช้แก่นกายถูที่ร่องสวาทของเธอเบาๆ
ครืด!!ครืด!!
โทรศัพท์ของวศินมันสั่นรัวๆ เขาเอื้อมมือไปหยิบก่อนจะมองเบอร์ในโทรศัพท์ ก่อนจะกดรับ
"ว่าไงพีช"
(มึงไม่มาเหรอ?)
"กูไม่ไป"
(คนสำคัญชวนนะมึง)
"ใครชวนก็ไม่ไป ตอนนี้กูอยู่กับเปลว"
(เปลวพ่อง! ตอนนี้เปลวอยู่ผับ เธอบอกให้กูโทรชวนมึง ถ้าติวหนังสือเสร็จก็รีบมานะ)
"ห้ะ!! เปลวชวน ถ้าเปลวอยู่กับมึง แล้วคนที่อยู่กับกูคือใคร" วศินถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจกับสิ่งที่ปลายสายเอื้อนเอ่ย เขารีบลุกออกจากตัวของคนที่อยู่ใต้ร่างพร้อมไปเปิดไฟ
เหมียวรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเองเอาไว้ วศินเข้ามากระชากผ้าห่มออก จนตอนนี้เธอเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา เธอก้มหน้าหลบสายตาของเขาทันที
"อีเหมียว!!
วศินตวาดหญิงสาวเสียงดังจนเธอสะดุ้ง มือเล็กรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ด้วยมือสั่นเทา วศินมองหน้าเธอด้วยความโกรธ พร้อมกับกำมือแน่น
"มึงเข้ามาในห้องกูทำไม? มึงหลอกกูว่ามึงเป็นเปลวทำไม"
"เหมียวไม่ได้หลอก วศินพูดเองออเองทั้งนั้น"
"อีเหมียว!!
ชายหนุ่มตวาดเสียงดัง เขารีบใส่บ็อกเซอร์แล้วเดินไปกระชากแขนแรงๆ เขามองหน้าเธอด้วยแววตาโกรธจัด พร้อมกับกัดฟันกรอดๆ
เหมียวมองหน้าวศินด้วยแววตาสั่นระริกกับเธอเขาไม่เคยอ่อนโยน ไม่เคยแม้จะพูดดีๆด้วยสักครั้ง แต่ทำไมหัวใจเธอถึงรักแต่ผู้ชายใจร้ายคนนี้
"วศินรักแต่เปลว เปลวไม่เคยรักวศิน เหมียวต่างหากที่รักวศินไม่เปลี่ยนแปลง ทำไมวศินไม่มองมาที่เหมียวบ้าง?" เธอมองหน้าเขาน้ำตาคลอ ก่อนจะปล่อยน้ำตามันไหลอาบแก้ม
"มึงจำใส่สมองอันน้อยนิดของมึงเอาไว้เลย กูไม่เคยรักมึง ไม่เคยคิดจะรัก ออกไปจากห้องกู"
"ขอเเค่เศษเสี้ยวหัวใจของวศินได้ไหม? เหมียวอยากให้ศินมองเหมียวบ้าง ฮึก"
"ใจของกูมีไว้ให้เปลวคนเดียว คนแบบมึงก็แค่ของกินเล่น ต่อให้ประเคนให้กู กูก็ไม่เอา"
คำพูดของเขามันสะเทือนใจดวงน้อยๆ ของเธอเหลือเกิน ใจมันบีบรัดจนเจ็บไปหมด ต่อให้ทำยังไง เขาก็ไม่สนใจเธออยู่ดี เธอมันน่ารังเกียจน่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรือ ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความรักจากเขาบ้าง
"ออกไป!
"เข้าใจแล้ว ฮึก! เหมียวเข้าใจทุกอย่างแล้ว ฮื่อๆ"
เหมียวพูดออกมาด้วยความยากลำบาก แล้วพยายามกลืนก้อนตีบตันที่วิ่งมาจุกที่ลำคอ ก่อนจะก้าวขาออกมาจากห้องของเขา ดวงตามันถูกบดบังไปด้วยม่านน้ำตา ใจของเธอมันเจ็บเหลือเกิน
เธอรักเขาไปแล้ว รักมากไม่รู้จะหักห้ามใจยังไงไม่ให้รัก น้ำตาของเธอไหลรินราวกับเม็ดฝนโปรยปราย ใจดวงน้อยๆมันบีดรัดจนเเทบปริแตก รักเขาข้างเดียวมันเจ็บ แต่ใจเจ้ากรรมก็ไปรักเขาอยู่ดี
บทล่าสุด
แค่ของ(กิน)เล่น ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 41 สิ่งมหัศจรรย์ THE END.
Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 40 มันคือความสุข
Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 39 ความสุข
Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 38 การกลับมา
Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 37 การรอคอย
Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย628.7K viewsHow Much รักนี้เท่าไหร่
ณดารินทร์34.5K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_46.3K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก446.3K viewsเล่ห์ร้าย กับดักรัก
ณดารินทร์1.6K viewsใจร้าย
เทียนธีรา40 viewsโซ่ตรวนหัวใจ
เอริณ31 viewsพ่อผัวในตำนาน
กาสะลอง19 views
