สายๆ ของอีกวัน
หญิงสาวสวมเสื้อผ้าชุดเดิมและเดินออกมาจากห้องน้ำ ขณะเดียวกันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ด้านนอกระเบียงของโรงแรม
แต่เธอไม่ได้สนใจอะไรตอนนี้เธออยากออกจากที่นี่มากกว่าไม่ได้อยากอยู่กับผู้ชายคนนี้
"เธอจะไปไหนต่อ?"
"เรื่องของฉัน"
"เรื่องเมื่อคืนเธอต้องการให้ฉันทำยังไง"
"ลืมๆ มันไป ถือซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นระหว่างคุณกับฉัน"
"...." พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจชายหนุ่มอีกเลย
ด้านล่าง...
"ขอโทษนะคะ ฉันเอาคีย์การ์ดมาคืน และก็เคลียร์ค่าห้องด้วยค่ะ"
"ห้องนี้มีคุณผู้ชายมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเรียบร้อยแล้วนะคะ"
"อะไรนะคะ?"
"เมื่อคืนมีคุณผู้ชายโทรมาแจ้งทางเรา และจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเรียบร้อยแล้วค่ะ"
"อ่อ งั้นก็คืนคีย์การ์ดอย่างเดียวค่ะ"
"ได้ค่ะ ขอบคุณที่มาใช้บริการโรงแรมของเรานะคะ"
"...." เธอฉีกยิ้มจางๆ ให้กับพนักงานจากนั้นก็เดินออกไปทันที
เวลาผ่านไป...
ตึก ตึก ตึก
"กว่าจะกลับมาได้นะ!" เสียงอันทรงพลังนั้นทำให้หญิงสาวชะงักฝีเท้า ก่อนจะเดินเข้าไปหาต้นเสียงที่ดังขึ้นอย่างจำใจ
"มีอะไรคะ?"
"พ่อโทรไปทำไมถึงไม่รับ?"
"ไม่ได้ยินค่ะโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า"
"แล้วทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้รู้ไม่ใช่หรอว่าจะต้องแต่งงานแล้วทำไมถึงยังทำตัวเถลไถลอยู่อีก"
"เรื่องแต่งงานมันก็เป็นเรื่องของอนาคตนี่คะ ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของปัจจุบันสิคะ"
"ก็ทำตัวให้มันสมกับผู้หญิงที่กำลังจะได้เป็นเจ้าสาวสิ"
"แล้วแบบนี้มันไม่เหมาะสมยังไงหรอคะ ฟ้าก็แค่ออกเที่ยวหาความสุขให้ตัวเองก็เท่านั้น"
"ยัยฟ้า!"
"อีกหน่อยแต่งงานไปชีวิตอิสระก็ไม่มีแล้ว ก็ต้องกอบโดยความสุขเอาไว้ให้มากสิคะ แต่งงานไปไม่รู้จะมีความสุขหรือเปล่า"
"พอๆ พ่อไม่อยากจะมานั่งเถียงกับแกเรื่องนี้หรอกนะ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วไปพบคุณลุงพร้อมกับพ่อ"
"ขอโทษค่ะ วันนี้ฟ้าไม่ว่างเอาไว้คราวหน้านะคะฝากขอโทษคุณลุงด้วย"
"ยัยฟ้า! ยัยฟ้า!" เสียงของผู้เป็นพ่อดังอ้าวขึ้น เธอรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนทันทีโดยที่ไม่หันกลับมาสนใจเสียงเรียกของผู้เป็นพ่อเลย
เธอถูกพ่อชวนไปพบกับพ่อของอีกฝ่ายที่เป็นพ่อของเจ้าบ่าวผู้ชายที่เธอจะต้องแต่งงานด้วยหลายครั้งแล้วแต่ทุกครั้งเธอก็เลือกที่จะปฏิเสธเพราะไม่อยากเจอไม่อยากพูดคุย มันเร็วจนเกินที่เธอจะเตรียมตัวเตรียมใจ อีกอย่างการแต่งงานมันก็ไม่ควรจะเป็นเรื่องบังคับอะไรแบบนี้อันที่จริงมันควรจะหมดไปตั้งนานแล้ว
และเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยด้วยกับการที่พ่อและครอบครัวนั้นสัญญากัน มันเป็นคำสัญญาที่เธอยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ
ครืด ครืด ครืด
สายเรียกเข้า >>> ต้นหอม
"อืม หวัดดีมึง"
( อยู่ที่ไหนวะ )
"อยู่บ้านเพิ่งกลับมา"
( ไปไหนมาวะทำไมเพิ่งกลับ )
"แดกเหล้า ขี้เกียจกลับบ้านด้วย"
( อย่าบอกนะว่าเรื่องนั้นอีกแล้ว )
"แกคิดว่ามันจะมีกี่เรื่องวะที่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ได้น่าเหนื่อยชิบเป๋งมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่หยุด"
( เอาจริงฉันก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่เหมือนกันนะ ทำไมต้องสัญยงสัญญาอะไรกันไว้ด้วยสุดท้ายแล้วลูกๆ แต่งงานกันไปก็ไม่มีความสุข )
"นั่นดิ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาเป็นแบบไหนนิสัยแบบไหนฉันยังไม่รู้เลยจะแต่งงานด้วยได้ยังไง"
( ฉันว่าเดี๋ยวก็คงจะเรียนรู้กันไปเองแหละ )
"ว่างหรือเปล่าฉันมีเรื่องจะเล่าให้แกฟังด้วย"
( เรื่องอะไร )
"เดี๋ยวคืนนี้เจอกันที่เดิมฉันจะเล่าให้ฟัง"
( อ่าๆ โอเคแล้วเจอกัน )
หญิงสาวกดวางสายจากเพื่อนสนิท จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนทันที เธอเหนื่อยจากเรื่องเมื่อคืนมาก ร่างกายมันเหมือนถูกกดทับด้วยอะไรบางอย่างทำให้เธอแทบจะไม่มีแรงจะก้าวขาออกเดินเลย
เวลาผ่านไป...
หลังจากตื่นนอนหญิงสาวก็อาบน้ำแต่งตัวและออกไปหาเพื่อนตามนัดทันที
"จะออกไปไหนอีก ไม่คิดจะอยู่บ้านบ้างเลยหรือไง?" เมื่อเดินลงมาด้านล่างเธอก็เจอเข้ากับผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่
"ดึกป่านนี้แล้วทำไมพ่อยังไม่นอนอีกคะ"
"ฉันถามแกไม่ได้ต้องการให้แกมาถามกลับหรอกนะ"
"จะออกไปหาเพื่อนค่ะพอดีนัดกันไว้"
"ใคร?"
"ต้นหอมค่ะ"
"แล้วจะกลับเมื่อไหร่"
"ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่เดี๋ยวก็คงจะกลับเองนั่นแหละค่ะ"
"...."
"ขอตัวนะคะคุณพ่อ"
หญิงสาวเดินออกมาที่รถของตัวเองจากนั้นก็ขับรถออกไปทันที
ไนท์คลับ...
ร่างบางก้าวเดินเข้าไปด้านในท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ด้านใน พร้อมกับสอดส่องสายตามองหาเพื่อนสนิทว่าอยู่ตรงไหนก่อนจะรีบเดินไปหาเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอยู่
"ต้นหอม"
"มาแล้วหรอวะนึกว่ายังไม่มาซะอีก"
"อืม..." เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะวางกระเป๋าลงและทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเพื่อนสนิท
"มีเรื่องอะไรจะคุยด้วยล่ะ?"
"เมื่อคืนฉันมานั่งดื่มอยู่คนเดียวจนเมา แล้วก็...มีอะไรกับผู้ชายคนนึง"
"อะไรนะ!?"
"ก็อย่างที่แกได้ยินแหละ"
"อย่างนี้แกก็ถูกเปิดซิงน่ะสิ แต่แกเป็นคนที่หวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้นทำไมถึงได้ยอมมีอะไรกับผู้ชายง่ายๆ ล่ะ?"
"จะเก็บไว้เพื่ออะไรวะ เก็บไว้ให้เจ้าบ่าวที่ไม่เคยรู้จักแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามน่ะหรอ สู้ฉันรีบเก็บแต้มใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุขตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรอ แต่งงานไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง"
"อะไรทำให้แกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้วะ?"
"ความผิดหวังล่ะมั้ง"
"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันวะ?"
"ไม่รู้ดิไม่รู้จักชื่อ"
"ห๊า!? แกเสียซิงให้กับผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเนี่ยหรอ?"
"ก็เออไง ตอนนั้นก็เมามากด้วยก็เลยไม่ได้ถาม เอากันเสร็จก็นอน ตื่นเช้ามาก็ทางใครทางมัน"
"แล้วผู้ชายคนนั้นไม่คิดจะแสดงความรับผิดชอบอะไรเลยหรอ?"
"เขาถามฉันอยู่นะว่าจะให้ฉันเอายังไง แต่ฉันก็บอกว่าฉันไม่ชอบผูกมัดกับใครก็เลยบอกให้เขาลืมๆ มันไปแค่นั้นก็จบ"
"แกนี่ก็แปลกคน"
"เสียซิงไปแล้วก็ดี ผู้ชายที่ฉันจะต้องแต่งงานด้วยเขาจะได้รู้สึกรังเกียจ ที่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์"
"แกคิดว่าผู้ชายที่แกจะแต่งงานด้วยเขาสนใจเรื่องนี้หรอ อย่าลืมนะว่าผู้ชายบางคนก็ไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงจะซิงหรือไม่ซิง"
"เฮ้อ...แดกเหล้ากันเถอะ"
"พักได้ก็พักนะตับไตแกมันจะไม่เหลือเอา"
"อืม"
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ