EP:03 ลืมๆ มันไป

สายๆ ของอีกวัน

หญิงสาวสวมเสื้อผ้าชุดเดิมและเดินออกมาจากห้องน้ำ ขณะเดียวกันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ด้านนอกระเบียงของโรงแรม

แต่เธอไม่ได้สนใจอะไรตอนนี้เธออยากออกจากที่นี่มากกว่าไม่ได้อยากอยู่กับผู้ชายคนนี้

"เธอจะไปไหนต่อ?"

"เรื่องของฉัน"

"เรื่องเมื่อคืนเธอต้องการให้ฉันทำยังไง"

"ลืมๆ มันไป ถือซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นระหว่างคุณกับฉัน"

"...." พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจชายหนุ่มอีกเลย

ด้านล่าง...

"ขอโทษนะคะ ฉันเอาคีย์การ์ดมาคืน และก็เคลียร์ค่าห้องด้วยค่ะ"

"ห้องนี้มีคุณผู้ชายมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเรียบร้อยแล้วนะคะ"

"อะไรนะคะ?"

"เมื่อคืนมีคุณผู้ชายโทรมาแจ้งทางเรา และจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเรียบร้อยแล้วค่ะ"

"อ่อ งั้นก็คืนคีย์การ์ดอย่างเดียวค่ะ"

"ได้ค่ะ ขอบคุณที่มาใช้บริการโรงแรมของเรานะคะ"

"...." เธอฉีกยิ้มจางๆ ให้กับพนักงานจากนั้นก็เดินออกไปทันที

เวลาผ่านไป...

ตึก ตึก ตึก

"กว่าจะกลับมาได้นะ!" เสียงอันทรงพลังนั้นทำให้หญิงสาวชะงักฝีเท้า ก่อนจะเดินเข้าไปหาต้นเสียงที่ดังขึ้นอย่างจำใจ

"มีอะไรคะ?"

"พ่อโทรไปทำไมถึงไม่รับ?"

"ไม่ได้ยินค่ะโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า"

"แล้วทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้รู้ไม่ใช่หรอว่าจะต้องแต่งงานแล้วทำไมถึงยังทำตัวเถลไถลอยู่อีก"

"เรื่องแต่งงานมันก็เป็นเรื่องของอนาคตนี่คะ ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของปัจจุบันสิคะ"

"ก็ทำตัวให้มันสมกับผู้หญิงที่กำลังจะได้เป็นเจ้าสาวสิ"

"แล้วแบบนี้มันไม่เหมาะสมยังไงหรอคะ ฟ้าก็แค่ออกเที่ยวหาความสุขให้ตัวเองก็เท่านั้น"

"ยัยฟ้า!"

"อีกหน่อยแต่งงานไปชีวิตอิสระก็ไม่มีแล้ว ก็ต้องกอบโดยความสุขเอาไว้ให้มากสิคะ แต่งงานไปไม่รู้จะมีความสุขหรือเปล่า"

"พอๆ พ่อไม่อยากจะมานั่งเถียงกับแกเรื่องนี้หรอกนะ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วไปพบคุณลุงพร้อมกับพ่อ"

"ขอโทษค่ะ วันนี้ฟ้าไม่ว่างเอาไว้คราวหน้านะคะฝากขอโทษคุณลุงด้วย"

"ยัยฟ้า! ยัยฟ้า!" เสียงของผู้เป็นพ่อดังอ้าวขึ้น เธอรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนทันทีโดยที่ไม่หันกลับมาสนใจเสียงเรียกของผู้เป็นพ่อเลย

เธอถูกพ่อชวนไปพบกับพ่อของอีกฝ่ายที่เป็นพ่อของเจ้าบ่าวผู้ชายที่เธอจะต้องแต่งงานด้วยหลายครั้งแล้วแต่ทุกครั้งเธอก็เลือกที่จะปฏิเสธเพราะไม่อยากเจอไม่อยากพูดคุย มันเร็วจนเกินที่เธอจะเตรียมตัวเตรียมใจ อีกอย่างการแต่งงานมันก็ไม่ควรจะเป็นเรื่องบังคับอะไรแบบนี้อันที่จริงมันควรจะหมดไปตั้งนานแล้ว

และเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยด้วยกับการที่พ่อและครอบครัวนั้นสัญญากัน มันเป็นคำสัญญาที่เธอยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า >>> ต้นหอม

"อืม หวัดดีมึง"

( อยู่ที่ไหนวะ )

"อยู่บ้านเพิ่งกลับมา"

( ไปไหนมาวะทำไมเพิ่งกลับ )

"แดกเหล้า ขี้เกียจกลับบ้านด้วย"

( อย่าบอกนะว่าเรื่องนั้นอีกแล้ว )

"แกคิดว่ามันจะมีกี่เรื่องวะที่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ได้น่าเหนื่อยชิบเป๋งมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่หยุด"

( เอาจริงฉันก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่เหมือนกันนะ ทำไมต้องสัญยงสัญญาอะไรกันไว้ด้วยสุดท้ายแล้วลูกๆ แต่งงานกันไปก็ไม่มีความสุข )

"นั่นดิ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาเป็นแบบไหนนิสัยแบบไหนฉันยังไม่รู้เลยจะแต่งงานด้วยได้ยังไง"

( ฉันว่าเดี๋ยวก็คงจะเรียนรู้กันไปเองแหละ )

"ว่างหรือเปล่าฉันมีเรื่องจะเล่าให้แกฟังด้วย"

( เรื่องอะไร )

"เดี๋ยวคืนนี้เจอกันที่เดิมฉันจะเล่าให้ฟัง"

( อ่าๆ โอเคแล้วเจอกัน )

หญิงสาวกดวางสายจากเพื่อนสนิท จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนทันที เธอเหนื่อยจากเรื่องเมื่อคืนมาก ร่างกายมันเหมือนถูกกดทับด้วยอะไรบางอย่างทำให้เธอแทบจะไม่มีแรงจะก้าวขาออกเดินเลย

เวลาผ่านไป...

หลังจากตื่นนอนหญิงสาวก็อาบน้ำแต่งตัวและออกไปหาเพื่อนตามนัดทันที

"จะออกไปไหนอีก ไม่คิดจะอยู่บ้านบ้างเลยหรือไง?" เมื่อเดินลงมาด้านล่างเธอก็เจอเข้ากับผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่

"ดึกป่านนี้แล้วทำไมพ่อยังไม่นอนอีกคะ"

"ฉันถามแกไม่ได้ต้องการให้แกมาถามกลับหรอกนะ"

"จะออกไปหาเพื่อนค่ะพอดีนัดกันไว้"

"ใคร?"

"ต้นหอมค่ะ"

"แล้วจะกลับเมื่อไหร่"

"ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่เดี๋ยวก็คงจะกลับเองนั่นแหละค่ะ"

"...."

"ขอตัวนะคะคุณพ่อ"

หญิงสาวเดินออกมาที่รถของตัวเองจากนั้นก็ขับรถออกไปทันที

ไนท์คลับ...

ร่างบางก้าวเดินเข้าไปด้านในท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ด้านใน พร้อมกับสอดส่องสายตามองหาเพื่อนสนิทว่าอยู่ตรงไหนก่อนจะรีบเดินไปหาเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอยู่

"ต้นหอม"

"มาแล้วหรอวะนึกว่ายังไม่มาซะอีก"

"อืม..." เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะวางกระเป๋าลงและทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเพื่อนสนิท

"มีเรื่องอะไรจะคุยด้วยล่ะ?"

"เมื่อคืนฉันมานั่งดื่มอยู่คนเดียวจนเมา แล้วก็...มีอะไรกับผู้ชายคนนึง"

"อะไรนะ!?"

"ก็อย่างที่แกได้ยินแหละ"

"อย่างนี้แกก็ถูกเปิดซิงน่ะสิ แต่แกเป็นคนที่หวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้นทำไมถึงได้ยอมมีอะไรกับผู้ชายง่ายๆ ล่ะ?"

"จะเก็บไว้เพื่ออะไรวะ เก็บไว้ให้เจ้าบ่าวที่ไม่เคยรู้จักแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามน่ะหรอ สู้ฉันรีบเก็บแต้มใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุขตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรอ แต่งงานไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง"

"อะไรทำให้แกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้วะ?"

"ความผิดหวังล่ะมั้ง"

"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันวะ?"

"ไม่รู้ดิไม่รู้จักชื่อ"

"ห๊า!? แกเสียซิงให้กับผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเนี่ยหรอ?"

"ก็เออไง ตอนนั้นก็เมามากด้วยก็เลยไม่ได้ถาม เอากันเสร็จก็นอน ตื่นเช้ามาก็ทางใครทางมัน"

"แล้วผู้ชายคนนั้นไม่คิดจะแสดงความรับผิดชอบอะไรเลยหรอ?"

"เขาถามฉันอยู่นะว่าจะให้ฉันเอายังไง แต่ฉันก็บอกว่าฉันไม่ชอบผูกมัดกับใครก็เลยบอกให้เขาลืมๆ มันไปแค่นั้นก็จบ"

"แกนี่ก็แปลกคน"

"เสียซิงไปแล้วก็ดี ผู้ชายที่ฉันจะต้องแต่งงานด้วยเขาจะได้รู้สึกรังเกียจ ที่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์"

"แกคิดว่าผู้ชายที่แกจะแต่งงานด้วยเขาสนใจเรื่องนี้หรอ อย่าลืมนะว่าผู้ชายบางคนก็ไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงจะซิงหรือไม่ซิง"

"เฮ้อ...แดกเหล้ากันเถอะ"

"พักได้ก็พักนะตับไตแกมันจะไม่เหลือเอา"

"อืม"