ตอนที่ 3 เกือบไปเหมือนกัน

                       ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องประธานบริษัทอธิพัฒน์โภคินจำกัดดังขึ้น ก่อนจะถูกเปิดออกโดยท่านรองประธานรูปหล่อ ที่ถูกเจ้าของห้องเชิญเข้ามาประชุมมอบหมายงานเป็นการส่วนตัว

                       “พี่ปรินซ์ มีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงให้เลขาโทรตามผม”

                       ปรมัตถ์ เดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับพี่ชายคนโต พร้อมเอ่ยตรงประเด็นทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลาการทำงานที่แสนมีค่าของพวกเขา

                       “พี่มีโปรเจคใหม่ให้แกดูแล บริษัทเราเพิ่งเทคโอเวอร์โรงแรม The sense กระบี่ และโรงแรมในเครือของ The sence ทั้งหมด โดยมีเราเป็นหุ้นส่วนใหญ่ และเจ้าของเดิมเขายังคงเหลือหุ้นส่วนอยู่ และร่วมบริหารกับเราด้วย พี่และบอร์ดบริหารแต่งตั้งนายเป็นประธานและเจ้าของเดิมทางนั้นเป็นรองประธานเรียบร้อยแล้ว ส่วนทางนี้ไม่ต้องกังวล พี่ดูแลแทนไปก่อน รอเจ้าโปรดมันพร้อมออกจากวงการ ก็จะให้มันมาทำแทนแก แกโอเคไหม”

                       “โอเคครับ ผมได้หมด ยังไงก็กิจการของบ้านเรา ช่วยๆกัน แต่พี่ปรินซ์ โรงแรม The sence มันมีชื่อและอยู่มานานมากเลยนะ ทำไมเจ้าของเขาถึงขายหุ้น บริหารขาดทุนหรอ พอดีผมไม่ได้ตามข่าวเลย”

                       “เห็นว่าเกลือเป็นหนอนนะ ญาติกันที่ร่วมเป็นผู้บริหารแอบโกงมานาน เจ้าของเขาไว้ใจจนไม่ได้เอะใจเลย รู้ตัวอีกทีก็กลวงไปหมดแล้ว นี่เห็นว่าลูกสาวที่เรียนจบจากเมืองนอกมาช่วยบริหารก็ยังพอกันพยุงมาได้เกือบสี่ปีเลยนะ ไม่งั้นล้มครืนไปก่อนหน้านี้แบบเละเป็นโจ๊กแล้ว”

                       “หรอครับ ก็เก่งใช้ได้ ลูกสาวเขาคนนี้หรือเปล่าที่เป็นรองประธาน”

                       “ใช่ คนนี้แหละ พี่ก็ไม่รู้จักนะ แต่ข่าวว่าเก่งพอตัว ขยัน เอาการเอางาน น่าจะทำงานกับแกได้ไม่มีปัญหา”

                       “ครับ แล้วอย่างนี้ ผมต้องทำอะไรบ้าง”

                       “โจทย์ใหญ่ของเราคือต้องฟื้นฟูกิจการให้กลับมาเฟื่องฟูอีกครั้ง ภายใต้ชื่อของเรา The Lux Hotel แกต้องไปฟอร์มทีมบริหารของแก แล้ววางระบบบริหารใหม่ทั้งหมด แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เราจะเริ่มจากลงไปลุยที่กระบี่เพราะเป็นสาขาที่ใหญ่และหรูหราที่สุด จะทำจนตรงนั้นอยู่ตัว แกถึงกลับมาอยู่บริหารที่กรุงเทพฯ ได้ ส่วนสาขาอื่น ก็ใช้แผนตามกระบี่ได้เลย ไม่ต้องลงไปลุย ไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหนที่แกต้องไปอยู่ที่นั่น แกโอเคไหม”

                       “สบายมากพี่ปรินซ์ ผมมันคนโสด ไปอยู่ที่ไหนก็ได้ ดีเสียอีกได้เปลี่ยนบรรยากาศ”

                       “เออ อย่ามัวแต่เปลี่ยนบรรยากาศกับสาวใต้จนลืมงานนะ”

                       “โถ่ พี่ก็รู้ ว่าเรื่องงานผมจริงจังแค่ไหน”

                       “ดี พี่ไว้ใจแก อย่าทำให้พวกเราผิดหวัง”

                       “แน่นอนครับพี่”

                      “พี่ปัถย์ต้องไปอยู่กระบี่นานแค่ไหนก็ไม่รู้หรอคะ แบบนี้จีด้าคิดถึงแย่ งานทางนี้ก็ยุ่งเหลือเกิน จะตามไปดูแลพี่บ่อยๆ คงไม่ได้”

                       หญิงสาวขยับนั่งเบียดชิดกับเขาขึ้นอีกนิด บนโซฟาตัวใหญ่ ที่ตั้งอยู่ในมุมสงบของคลับหรูหรากลางกรุง แขนเรียวกอดเกี่ยวแขนล่ำของเขาเอาไว้แน่น จนหน้าอกใหญ่โตของเธอบดเบียดแขนเขาไปถึงไหนๆ

                       ชายหนุ่มรูปงามแทบทนต่อความเย้ายวนนั้นไม่ได้ ก้มหน้าลงไปหาเธอที่แหงนเงยใบหน้าเผยอปากรอเขาอยู่แล้ว

                       ริมฝีปากอุ่นของเขา บดเบียดเคล้าคลึงกลีบปากนุ่มของเธออย่างเนิบนาบแผ่วเบา เขาหยอกเย้ากับเรียวปากงามอยู่นาน ก่อนเพิ่มจังหวะบดจูบให้ร้อนแรงเป็นทบทวีจนหญิงสาวตัวอ่อนระทวยพิงกายแนบไปกับพนักพิงโซฟาโดยมีเขาตามไปทาบทับมอบจูบให้ไม่หยุด

                       ตั้งแต่ที่คนทั้งคู่เริ่มตันศึกษานิสัยใจคอกันมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาถึงเนื้อถึงตัวกับเธอขนาดนี้ มันทำให้คนทั้งคู่ทั้งตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จนหูอื้อตาลายไปหมด จูบดูดดื่มเนิ่นนานทำให้ทั้งคู่หลงมัวเมาอยู่ในห้วงอารมณ์หวามจนไม่สนใจสิ่งภายนอกอีกเลย

                       “อืมมมมม อืมมม”

                       เสียงแหบพร่าปร่าแปร่งครางกระเส่าออกมาอย่างชอบใจที่เธอตอบสนองเขาได้ถึงใจขนาดนี้ นี่เพียงแค่จูบ เธอยังเร่าร้อนเสียจนเขาแทบอดใจไม่ไหว ถ้าทำอะไรต่อมิอะไรกัน เธอไม่ทำให้เขาคลั่งตายไปเลยเหรอ ผู้หญิงหวานๆซ่อนเปรี้ยวแบบนี้แหละ สเปคของเขาเลย เพราะเธอจะอ่อนหวานน่ารักขี้อาย และร้อนแรงใจจนเขาจะขาดใจตายคาอกเธอเมื่ออยู่บนเตียง เหมือนเธอคนนั้น คนที่เขาเคยรักสุดหัวใจ

                       อยู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็แวบเข้ามาเป็นภาพซ้อนทับกับเธออีกแล้ว แรงบดจูบอ่อนหวานแปลเปลี่ยนเป็นโหยหารุนแรงเร้าอารมณ์และดิบเถื่อนดุดันในทันทีจนเธอสั่นสะท้าน ในตอนนี้ ถ้าสถานที่มันเป็นส่วนตัวกว่านี้อีกนิด เธอคงได้ผลักเขาลงไปนอน แล้วเธอคงได้ตามขึ้นไปนั่งทาบทับโยกขย่มบนแกนกายของเขาไปแล้ว แค่เพียงคิด น้ำหวานก็ไหลบ่ออกมาอาบคลอร่องรักที่เต้นระริกของเธอจนฉ่ำแฉะไปหมด

                       ปากร้อนของเขา ไถลออกมากดจูบซุกไซ้ที่ซอกคอหอมของเธอทันที ตอหนวดเคลาที่ไม่ทันได้โกนของเขาถูขรูดไปกับผิวบอบบางจนแสบยิบๆ สร้างความเสียวซ่านเร้าอารมณ์ของเธอเหลือเกิน

                       “อ๊า พี่ปัถย์ พอก่อนค่ะ ตรงนี้ไม่ได้นะคะ ไปคอนโดของจีด้าไหมคะ”

                       เสียงหวานเอ่ยออกมาทำให้สติที่เตลิดเปิดเปิงของเขากลับคืนสู่ร่างโดยพลัน ชายหนุ่มผู้หูอื้อตาลาย ถอนใบหน้าออกมาจากซอกคอขาวและสะบัดหน้าแรงๆหลายครั้งเพื่อเรียกสติ

                       “พี่ขอโทษครับ จีด้า พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้”

                       “ไม่เป็นไรค่ะ คืนนี้ พี่ปัถย์ไปคอนโดจีด้าไหมคะ”

                       “เอ่อ พี่ว่าอย่าดีกว่านะครับ”

                       “ทำไมละคะ ไม่ต้องเกรงใจจีด้าหรอกนะคะ”

                       “เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าพี่ไปค้างห้องจีด้า คงไม่เหมาะ แม่พี่รู้เข้าคงเอาเลือดหัวพี่ออก”

                       ก็แค่ข้ออ้าง เลือดหัวอะไรกัน แม่เขาคงจะตีปีกกู่ร้องดีใจจนลั่นบ้านละสิ แน่นอนว่าเช้าวันต่อมา แม่ต้องพาผู้ใหญ่ไปเยือนถึงคฤหาสน์หรูของสาวจีด้าแน่นอน และเขาคงยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้แน่ ในตอนนี้ที่เขากำลังจะเริ่มโปรเจคใหม่ ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่เขาจะหาเรื่องเอาห่วงมาคล้องคอ

                       “แต่เมื่อกี้พี่ปัถย์ก็..”

                       “กลับกันเถอะนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ”

                       “อ๊า อ๊า เจ็บค่ะ โอ๊ยยยย โอ๊ยยย เบาค่ะคุณปัถย์ รถเมล์ไม่ไหว โอ๊ยยยย อ๊า อ๊ายยยย”

                       “อ่าห์ เสร็จอีกแล้วหรอ เธอนี่มันร่านจริงๆ ริสา หลวมไปหมดแล้ว เธอไปเอากับใครมานอกจากฉันห๊ะ ริสา อื้อ”

                       สะโพกสอบกระหน่ำอัดกระแทกร่องรักที่เขาบ่นว่าหลวมไม่ยั้ง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเสียดเสียวและเจ็บแสบ แต่ก็เมามันเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้ เอวดุ ดิบเถื่อน ร้อนแรงและมีความเป็นสัตว์ป่าแฝงอยู่ในตัว มันเร้าใจจนแม่สาวไซด์ไลน์ตัวท้อปคนนี้แตกกระจายไปแล้วถึงสามน้ำ

                       อสูรของเธอ จับให้เธอเปลี่ยนท่าเป็นคลานเข่าแล้วเขาก็สอดแทรกท่อนเอ็นที่โคตรใหญ่นั้นเข้ามาในร่องรักที่เริ่มบวมแดงแสบขัดของเธอทีเดียวจนมิดลำ ความดิบเถื่อนของเขายังไม่หมดเท่านี้ มือใหญ่จับสะโพกผายของเธอทั้งสองข้างแน่นๆ แล้วอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนเข้าสู่ทางรักของเธอเร็วรี่ มันเสียดเสียวเสียจนเธอกรีดร้องลั่นจนเสียกริยา

                       “อ๊ายยย อ๊ายยย อ๊า คุณปัถย์ย์ย์ย์ อ๊ายย เสียว อ๊า”

                       “ดี แสดงความร่านออกมา ฉันเอาเธอมันไหม ริสา จะไปเอากับใครอีกไหม หื้มมมม”

                       “อ๊าย ไม่ค่ะ รถเมล์จะมีแค่คุณ อ๊าย”

                       ร่องรักที่เริ่มหลวมของเธอบวมแดงจนเห็นได้ชัด มันปลิ้นเข้าออกตามท่อนเอ็นแกร่งที่อัดกระแทกรัวแรง เร้าอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาให้พุ่งสูงทะยาน เพราะรู้สึกดีเหลือเกินที่ได้ทรมานผู้หญิงร่านๆคนนั้น คนที่ใจเขากระหวัดไปถึง

                       เมื่อเดินทางมาถึงโค้งสุดท้ายของอารมณ์ ชายหนุ่มคว้าเอาร่างบางของคนตรงหน้าที่คลานเข่าอยู่ ยกตัวขึ้นมาแนบชิดกับเขา มือข้างหนึ่งกอดรัดเอวเธอไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็บีบรัดรอบลำคอระหง จนเธอต้องแหงนเงยใบหน้าพิงกับอกแกร่งของเขาเพื่อลดแรงรีบรัดให้เธอได้หายใจออกบ้าง

                       แต่แทนที่เขาแสดงความป่าเถื่อนออกมาแบบนั้นแล้วเธอจะกลัว แต่เปล่าเลย มันยิ่งเร้าให้เธอเสร็จสมคาท่อนแกร่งของเขาในทันที ร่างบางเกร็งกระตุกพิงแนบไปกับกายเขา ส่วนเขาก็กอดรัดเธอแน่นแล้วเกร็งกระแทกท่อนเอ็นร้อนเข้าสู่ช่องทางรักของเธอจากทางด้านหลังถี่รัว เสียงหน้าขากระทบบั้นท้ายงอนงามดังลั่นถี่ยิบ มือใหญ่เกร็งขึ้นบีบคอเธอแรงอีกนิดเมื่อเข้าใกล้เส้นชัย ก่อนร่างใหญ่จะตอกอัดสุดแรงแล้วเกร็งกรุกคำรามลั่นก้องห้องพักสุดหรู

                       “อ่าห์ อ่าห์ ริสา ฮืมมมมมมมมม”

                       เมื่อท่อนร้อนหยุดกระตุกฉีดพ่นพิษ เขาก็ดึงตัวตนอกจากร่องรักของแม่สาวไซด์ไลน์นี่ทันที ก่อนที่ร่างอ่อนปวกเปียกของเธอที่เอนไปข้างหน้าแล้วล้มลงบนที่นอนด้วยความหมดแรง

                       “อ๊า คุณปัถย์ สุดยอดมากเลยค่ะ คืนนี้ให้รถเมล์ค้างกับคุณได้ไหมคะ”

                       “ฉันไม่เคยนอนกับผู้หญิงที่ไม่ใช่แฟน เธอกลับไปได้แล้ว เช็คของเธออยู่บนโต๊ะ”

                       เขาเดินโทงๆ ทั้งที่ยังไม่ถอดปลอกป้องกัน เข้าห้องน้ำไปทันที โดยที่ไม่ลืมหยิบเอาตะกร้าถังขยะที่มีถุงยางใช้แล้วของเขานอนกองทิ้งไว้ในนั้นถึงห้าชิ้น วันนี้เขาหื่นกระหายและรุนแรงกว่าทุกที เพราะแม่จีด้าช่างยั่วนั่นทำเอาเขาอยากมากมายเหลือเกิน ไม่รู้เขาจะทนได้อีกนานแค่ไหน ขืนยังปล่อยให้เธอมายุ่มย่ามวุ่นวายกับร่างกายเขาอีก มีหวังวันหนึ่งเขาคงทนต้านทานความต้องการป่าเถื่อนนี้ไม่ได้