บทที่ 3

เมื่อได้ยินคำนี้ ซูหว่านกำลังลงรถอย่างหน้านิ่วคิ้วขมวด

ผู้หญิงที่ต่อหน้าเธอ สวยมากจริงๆ ไม่ว่ารูปร่างหรือหน้าตาก็ไม่แพ้เธอ

บวกกับเฟอร์รารีที่แฟชั่นคันนั้น ก็ทําให้ซูหว่านหัวใจสั่นอย่างรุนแรง

เซียวเป่ยรู้จักผู้หญิงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ก็แค่อายุยี่สิบต้นๆ มั้ง อายุยังน้อยกว่าตัวเองสักห้าหกปีเลย

ความรู้สึกหึงลอยขึ้นในหัวใจของซูหว่าน

พอดีเลขาฯสาวก็ได้วิ่งลงมาและเห็นฉากตรงหน้าได้ขมวดคิ้ว

"ขอถามหน่อยนะ คุณเป็นใคร" เซียวเป่ยขมวดคิ้วและแวบดูสาวตรงหน้า

ยังเด็กและสวยมาก

แต่ตนไม่เคยรู้จักเธอ

แพทย์เซียนเซียว คือประธานเสิ่นแนะนำฉันมา ฉันชื่อกู้โย่เสวี่ย เขาบอกว่า "ท่านมียาลูกกลอนจินอู่อยู่ในมือ และมีแต่ยาลูกกลอนจินอู่ที่อยู่ในมือของท่านเท่านั้นที่จะช่วยคุณปู่ของฉันได้ ตระกูลกู้ของฉันยอมจ่ายเงินห้าสิบล้านเพื่อซื้อยาลูกกลอนจินอู่ในมือของท่าน!"

กู้โย่เสวี่ยวิงวอนด้วยน้ำตาเต็มหน้า

“เฉิ่นฉางอัน？”เซียวเป่ยพูดเบาๆ

เสิ่นฉางอันเป็นประธานหอการค้าหาวซู สองปีก่อนเซียวเป่ยเคยรักษาโรคให้เขา ทั้งสองจึงได้รู้จักกัน

ปิงฉิ้นกรุ๊ปสามารถพัฒนาได้ถึงระดับปัจจุบัน ก็ขาดความช่วยเหลือของเสิ่นฉางอันไม่ได้ การได้มีปฏิสัมพันธ์กับเขา ตระกูลกู้นี้ก็ไม่ธรรมดา

เงียบไปครู่หนึ่ง เซียวเป่ยพยักหน้าว่า "ได้ แต่ผมต้องไปดูอาการของคุณปู่ของคุณก่อน"

ไม่ว่ายังไง เขายังเป็นหนี้บุญคุณกับเสิ่นฉางอันหนึ่งครั้งด้วย

เรื่องนี้เขาต้องช่วยแน่

"ขอบคุณแพทย์เซียนเซียว"กู้โย่เสวี่ยเช็ดน้ําตา

ทั้งสองเพิ่งจะขึ้นรถ แต่เลขาสาวกลับยืนขึ้นหัวเราะและตะโกนว่า：“ สาวน้อย เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ อะไรที่ใช้เงินห้าสิบล้านบาทซื้อยาลูกกลอนจินอู่ในมือเขา？"

"คุณเข้าใจผิดแล้วมั้ง เขาเป็นคนกากๆที่ไร้ประโยชน์เลย ยาลูกกลอนของเขาคุณก็กล้าซื้อเหรอ ไม่กลัวกินแล้วจะตายเหรอ"

พูดไปพลางเลขาสาวก็พูดต่อเซียวเป่ยอย่างดูถูกเขาว่า：“ เซียวเป่ย คุณก็เก่งนะ คุณได้หลอกหญิงสาวตัวเล็กๆนี้จากไหนมา และยาลูกกลอนจินอู่นี้ด้วย จะไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีประกันในร้านเล็กๆของคุณใช่ไหม คุณก็ไม่กลัวที่คนอื่นกินแล้วจะตายและคุณก็ได้ถูกจับเข้าคุก"

"นี่มันเกี่ยวข้องกับคุณเหรอ" เซียวเป่ยตอบกลับ

เลขาฯหญิงแก้มแดงและพูดอะไรไม่ออกอีกทันที

คิ้วที่ดูดีของกู้โย่เสวี่ยก็ขมวดด้วย ยิ้มเย็นชาและพูดว่า "กล้าพูดว่ายาลูกกลอนจินอู่เป็นผลิตภัณฑ์ไม่มีประกันหรอ คุณเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย ราวกับเป็นกบในกะลาจริงๆ"

“คุณ！”

เลขานุการหญิงโกรธมาก

คาดไม่ถึงว่าจะถูกคนอื่นด่าว่าเป็นกบในกะลา...

ซูหว่านขมวดคิ้วและพูดว่า "เลขาหลี่ ช่างมันเถอะ”

ระหว่างพูด เซียวเป่ยก็เดินไปที่ข้างประตูรถแล้ว หยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ประธานซู ใบสั่งยาของยาลูกกลอนจินอู่นี้ เดิมทีผมตั้งใจจะมอบให้คุณในวันครบรอบแต่งงานครบรอบ 3 ปีของเรา น่าเสียดาย ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมแค่คิดเอาเองฝ่ายเดียว"

พอพูดจบ เซียวเป่ยก็เข้าไปในรถ

เครื่องยนต์มอเตอร์เฟอร์รารีคํารามและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งซูหว่านและเลขาหลี่ยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าที่สงสัย

ส่งให้ตัวเอง?

คิ้วสวยของซูหว่านขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าประโยคสุดท้ายของเซียวเป่ยหมายถึงอะไร

เลขาหลี่กลับพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ประธานซู ท่านก็เห็นแล้ว นี่ก็คือผู้ชาย เพิ่งหย่ากับคุณ ก็คบกับเด็กหญิงคนอื่นๆแล้ว มองเขาแบบนี้ คงว่าจะไม่ใช้ครั้งแรกแล้ว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะนอกใจมาหลายครั้งในชีวิตแต่งงานมานานแล้วโดยไม่ให้คุณรู้"

"ผู้ชายเจ้าชู้แบบนี้ การหย่ากับเขาตั้งแต่เนิ่นๆ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เขาไม่คู่ควรกับคุณ!"

สีหน้าของซูหว่านซับซ้อนและถอนหายใจ "เซียวเป่ยเขาไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้น..."

"ยังไม่ใช่อีกหรือ ท่านประธานซู ท่านเห็นกับตาแล้วยังไม่เชื่ออีกเหรอ" เลขาหลี่รีบร้อน

ซูหว่านถูกหลอกลวงโดยความรู้สึกก่อนหน้านี้

จําเป็นต้องทําให้เธอตระหนักอย่างลึกซึ้งด้วยตาของเธอเองว่าเซียวเป่ยเป็นผู้ชายเจ้าชู้แท้ๆและเป็นคนกากๆที่ไร้ประโยชน์

การอยู่กับเขา จะทําให้การพัฒนาของปิงฉิ้นกรุ๊ปและซูหว่านล่าช้าเปล่าๆ

ซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "หยุดเถอะ ฉันหย่ากับเขาแล้ว ชีวิตส่วนตัวของเขา ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว เขาอยากทําอะไร เป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับฉัน เลขาหลี่ ต่อไปนี้ เราจะโฟกัส

ไปที่การประชุมใหญ่แพทย์แผนจีนซึ่งจัดโดยตระกูลกู้ในเมืองจิงตู ตราบใดที่เราได้รับสามอันดับแรกในการประชุมใหญ่การแพทย์แผนจีนและมีคุณสมบัติในการร่วมมือกับตระกูลกู้ แล้วปิงฉิ้นกรุ๊ปของเราจะสามารถก้าวไปอีกระดับหนึ่งได้

พูดจบ ซูหว่านก็ขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

เลขาหลี่กระทืบเท้าและมองไปในทิศทางที่เฟอร์รารี่จากไปอย่างเกลียดชัง เธอจึงเข้าไปในรถและถามว่า "ประธานซู ยาลูกกลอนจินอู่ที่เด็กสาวเมื่อกี้พูด คุณคิดอย่างไร"