มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน แม่จึงเดินออกไปดู
"สวัสดีคับคุณน้าไม่ทราบว่าผมมารบกวนหรือป่าวคับ" "ไม่หรอกค่ะ คุณพนาเอาอะไรมามากมายคะ"แม่ถาม "พอดีผมกลับไปบ้านมาน่ะคับเลยซื้อของมาฝากคุณน้ากับฝ้ายด้วย แค่นี้ไม่มากหรอกคับ"พนาพูด "ทีหลังไม่ต้องซื้อมามากอย่างนี้นะคะน้าเกรงใจค่ะ"แม่พูด "ไม่ต้องเกรงใจหรอกคับ"พนาบอก "เชิญเข้าบ้านก่อนนะคะ"แม่บอก พนาเดินตามแม่เข้ามาในบ้าน เขาเห็นดินกับฝ่างนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก "ผมไม่ทราบว่าคุณน้ามีแขก งั้นผมกลับก่อนก็ได้คับ"พนาพูด "ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกค่ะ นี่ตาฝ่างพี่ชายของยายฝ้ายลูกชายของน้าเองค่ะ..แล้วนี่ก็ตาดินเพื่อนสนิทของตาฝ่าง.. ฝ่าง ดินนี่คุณพนาเป็นเกษตรอำเภอของที่นี่จ๊ะ"แม่แนะนำ "สวัสดีคับคุณฝ่าง คุณดินยินดีที่ได้รู้จักคับ"พนาพูด "สวัสดีคับคุณพนา ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคับ"ฝ่างกับดินพูด "ตาฝ่างกับตาดินจะมาช่วยยายฝ้ายดูแลไร่ พอดีเพิ่งเรียนจบปริญญาโทมาก็เลยจะมาช่วยน้องน่ะค่ะ"แม่บอก "ดีคับ..ฝ้ายจะได้ไม่เหนื่อยมาก..ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกและสอบถามได้นะคับ"พนาบอก "ขอบคุณล่วงหน้าคับ"ฝ่างพูด "แล้วฝ้ายไม่อยู่หรือคับคุณน้า"พนาถาม "ยายฝ้ายออกไปซื้อของในเมืองน่ะค่ะ ยังไม่กลับมาเลย"แม่บอก "อ้อ!คับ งั้นผมไม่รบกวนคุณน้า คุณฝ่างและคุณดินแล้วนะคับ ขอตัวกลับก่อนพอดีผมยังไม่ได้เข้าบ้านเลยคับ กลับมาก็ตรงมานี่ก่อนเลย"พนาพูด เขารู้ว่าฝ้ายหลบไม่อยากเจอเขา "ค่ะ..งั้นถ้ายายฝ้ายกลับมาน้าจะบอกให้นะคะว่าคุณพนามาหาค่ะ"แม่บอก "คับ ขอบคุณ ผมลาล่ะคับคุณน้า"พนายกมือไหว้แม่ "ค่ะ..เดี๋ยวน้าเดินไปส่งค่ะ" แม่เดินออกไปส่งพนาที่หน้าบ้าน แล้วก็มีเสียงรถยนต์ขับออกไป แม่เดินกลับเข้ามา "ไป..แม่จะพาไปที่ห้อง ยายฝ้ายจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"แม่บอก "คับ"ฝ่างกับดินพูด ฝ่างกับดินเดินขึ้นบันไดตามแม่ไปชั้นบน ข้างบนมีห้องนอนอยู่4ห้องและห้องโถงใหญ่ที่มีชุดรับแขกวางอยู่ "ฝ่างกับดินนอนห้องนี้นะลูก...ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่ ดินด้วยนะลูกไม่ต้องเกรงใจ...ห้องยายฝ้ายก็อยู่ข้างๆนี่แหละ มีอะไรก็ไปบอกน้องได้ แม่ไปล่ะจะไปในครัวหน่อย พักผ่อนกันนะลูก"แม่บอก "คับแม่"ฝ่างบอก "คับคุณน้า"ดินบอก แม่เดินไปแล้ว ฝ่างกับดินจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง มีทีวี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ มีโต๊ะกับเก้าอี้เข้าชุดกันตั้งอยู่ มีห้องน้ำในตัว และมีระเบียงยื่นออกไปชมวิว "เป็นไงมึง เห็นคู่แข่งหรือยัง"ฝ่างถาม "เออ!เห็นแล้ว แต่ไม่น่ากลัวว่ะ เพราะท่าทางฝ้ายจะไม่ค่อยชอบถึงได้รีบหนีไป ทั้งๆที่รู้ว่าเขาจะมา"ดินพูด "มันก็จริง..แต่อย่าเพิ่งวางใจไปล่ะ"ฝ่างว่า "เออ!กูรู้..กูขอออกไปดูวิวที่ระเบียงหน่อยนะ"ดินพูด "เออ!เดี๋ยวกูจะพาไปเดินดูรอบๆบ้าน"ฝ่างบอก ดินเดินออกไปที่ระเบียง เขามองไปจนสุดสายตา ที่นี่เงียบสงบ อากาศก็ดี เขาอดคิดถึงฝ้ายไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เธอยิ้ม เธอทำให้ใจเขาเต้นแรงมาก เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องจีบเธอให้ได้ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ๆ ตอนบ่ายเกือบเย็นฝ่างพาดินเดินดูไปรอบๆบริเวณบ้าน พอเดินกลับมาก็เห็นมีรถยนต์ใครมาจอดที่หน้าบ้านของเขา ฝ่างกับดินจึงยังไม่เดินเข้าไปแต่พากันเดินมานั่งคุยที่เก้าอี้ใต้ต้นมะม่วงที่ห่างจากบ้านพอสมควร "อ้าว!พี่ฝ่าง พี่ดินทำไมมานั่งกันอยู่ตรงนี้คะ"ฝ้ายถาม เธอเดินมาตามทาง "ฝ้าย..แล้วทำไมเราถึงได้เดินมาล่ะ รถหายไปไหน"ฝ่างถามกลับ "จอดอยู่ตรงโน้นค่ะ ถ้าขี่เข้ามาคนข้างในบ้านได้ยินเสียงรถก็รู้สิคะว่าฝ้ายกลับมาแล้ว..เดินมาอย่างนี้ดีแล้วค่ะ"ฝ้ายยิ้ม เธอพยักหน้าไปที่บ้านที่มีรถจอดอยู่ "เรารู้เหรอว่ารถใครอ่ะ"ฝ่างถาม "รู้ค่ะ...รถของพี่วิทย์ หลานชายกำนันค่ะ"ฝ้ายบอก "นี่อย่าบอกนะว่า ฝ้ายก็หลบเขาอีกคนด้วยนอกจากนายพนาอะไรนั่นน่ะ"ดินถามขำๆ "ค่ะ... ฝ้ายไม่รู้ว่าเขาจะมากันทำไมได้แทบทุกวัน ไม่มีงานมีการทำกันหรือไงไม่รู้"ฝ้ายบ่น "แล้วเราหลบเขาทำไมล่ะ"ฝ่างถาม "ถ้าฝ้ายไม่หลบนะ คงไม่ได้เข้าไร่หรอกค่ะ..มากันได้ทั้งวันน่าเบื่อค่ะ"ฝ้ายบอกทำหน้างอ "ทำไมเราถึงไม่ชอบพวกเขาล่ะ"ฝ่างถาม "ฝ้ายอยากมีแฟนนะคะไม่ได้อยากมีลูก..แต่ล่ะคนทำอะไรไม่เป็นกันทั้งนั้นค่ะ..ฝ้ายจะเอามาเป็นภาระทำไมคะ...แค่คุยกันยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยค่ะ ฝ้ายอยู่คนเดียวอย่างนี้ดีกว่า"ฝ้ายบอก "แล้วทำไมฝ้ายไม่บอกเขาไปตรงๆล่ะ..เขาจะได้เลิกมา"ดินถาม "ก็เขาไม่ได้เข้ามาบอกชอบตรงๆนี่คะจะได้ปฏิเสธตรงๆ...ได้แต่มาชวนคุย ชวนไปโน่นมานี่ ฝ้ายรำคาญก็เลยหนีเข้าไร่ตั้งแต่เช้าแล้วก็กลับมืดๆ"ฝ้ายพูด "วันนี้พี่เห็นมาสองคนแล้ว จะมีคนที่สามมั้ยเนี่ย"ดินแซว "พี่ดินไม่ต้องมาแซวค่ะ..อยู่ไปแล้วก็จะรู้เอง..อุ้ย!เขาออกมาแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะคะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นว่ามีคนเดินออกมาจากในบ้านเช้าวันรุ่งขึ้นฝ้ายกับดินไปปั่นจักรยานด้วยกันเหมือนทุกวัน เมื่อถึงที่บ้าน ดินจับมือฝ้ายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพ่อแม่และฝ่างกับดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขกแล้ว "อ้าว..หนูฝ้ายทำไมยังไปนั่งจักรยานล่ะลูก..มันกระแทกนะ"แม่ดินพูด "ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่..เบาะมันนิ่มค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "แล้วหิวหรือยังลูก...ฝ้ายกับดาวไม่ควรกินข้าวสายนะ..และไม่ควรรอจนหิวด้วย..ไปๆพากันไปกินข้าวได้แล้ว"แม่ฝ้ายบอก "ค่ะแม่"ดาวกับฝ้ายพูด ฝ่างกับดินออกจะงงๆที่วันนี้แม่ทั้งสองคนพูดกับดาวและฝ้ายแปลกๆ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาถึงที่โต๊ะกินข้าว ก็พากันนั่งลง "วันนี้ป้าทำข้าวต้มกุ้งของชอบของหนูฝ้ายกับหนูดาวด้วยนะคะ..กินกันมากๆนะคะจะได้แข็งแรง"ป้าอุ่นบอก ฝ้ายกับดาวเมื่อได้กลิ่นข้าวต้มกุ้งก็ทำหน้าเหมือนคลื่นไส้จะอาเจียน แล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้นเอามือปิดปากก่อนจะรีบเดินไปที่หน้าต่างใกล้ๆแล้วพากันโก่งคออาเจียนอย่างมากแต่ไม่มีอะไรออกมา "ฝ้าย!" "ดาว!" ดินกับฝ่างตกใจที่เห็นทั้งสองคนอาเจียนอย่างนั้น จึงรีบเดินไปหาแล้วเอามือลูบหลังให้ "ฝ้าย..เป็นอะไรหรือป่าว..ไปหาหมอมั้ย"ดินถามอย่างเป็นห่วง "ดาว..ไหวมั้ย..พี่พาไปหาหมอนะ"ฝ่างถาม
เช้าวันต่อมาพ่อกับแม่ของดินกับคนงานของฝ้าย5คนก็เดินทางกลับไปที่บ้านของดิน ฝ้ายกับดินก็เข้าไร่ตามเดิม ส่วนแม่กับดาวและฝ่างก็ไปออฟฟิต ซึ่งฝ้ายบอกว่า ถ้าพ่อแม่ของดินย้ายมาเมื่อไหร่ก็จะไม่ให้แม่ของฝ้ายออกไปที่ออฟฟิตอีกแล้ว หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ พ่อกับแม่ของดินก็ขนย้ายของมาอยู่ที่บ้านของฝ้าย ทุกคนมีความสุขมากที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือน ฝ้ายรู้สึกว่า4-5วันมานี้มีอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอมักจะหน้ามืดและคลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆโดยเฉพาะตอนเช้าๆ จึงคิดจะชวนดาวออกไปหาหมอด้วยกัน เธอไม่บอกดินเพราะกลัวว่าจะเป็นห่วง แค่ทุกวันนี้เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำอะไรมากมายอีกเลย "ฝ้าย..พี่มีอะไรจะปรึกษาน่ะ"ดาวเรียกเมื่อเห็นฝ้าย "มีอะไรคะ..พี่ดาว" "คือ..4-5วันมานี้..พี่มักจะหน้ามืด..คลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆ..โดยเฉพาะตอนเช้าน่ะ..พี่เลยอยากให้ฝ้ายไปหาหมอเป็นเพื่อนพี่หน่อย..พี่ไม่อยากบอกพี่ฝ่างกลัวว่าจะเป็นห่วงน่ะ"ดาวบอก "จริงหรือคะ..ฝ้ายก็เป็นค่ะ..ฝ้ายก็กำลังจะชวนพี่ดาวไปหาหมอเหมือนกันค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ดีเลย..งั้นเราไปหาหมอพร้อมกัน..ไปบ่ายนี้ก็ได้..จะได้บอกว่าออกไปซื้อกับข้าว"ดาวยิ้ม
หลังจากกรกลับไปแล้วดินกับฝ่างและคนงานก็ช่วยกันเก็บของที่ใช้จัดงานไปเมื่อคืนให้เข้าที่ ส่วนดาวกับฝ้ายช่วยกันกับพ่อและแม่เก็บของภายในบ้าน ตอนบ่ายหลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วทุกคนก็มานั่งรวมกันที่โต๊ะรับแขก "นี่ดินกับฝ้ายก็แต่งงานกันแล้ว..เมื่อไหร่ดินจะพาฝ้ายไปอยู่ที่บ้านของเราล่ะลูก"แม่ดินถาม "เอ่อ..พ่อกับแม่คับ..จริงๆแล้วผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ"ดินบอก "มีอะไรก็พูดมาเลย..เจ้าดิน"พ่อบอก "คือ..ผมอยากจะให้พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้มั้ยคับ"ดินถาม "ทำไมล่ะหรือหนูฝ้ายไม่อยากไปอยู่ที่บ้านของพ่อกับแม่"แม่ดินถาม "ไม่ใช่หรอกคับแม่..ผมแค่คิดว่า..ฝ้ายสู้และลำบากบุกเบิกไร่นี้มาตั้งแต่แรก..คงจะมีความรักและผูกพันกับที่นี่มาก..อีกทั้งคนงานในไร่ทั้งหมดก็รักและผูกพันกับฝ้ายมาก..ผมเลยไม่อยากให้ฝ้ายต้องทิ้งที่นี่ไป..เพราะแต่งงานกับผมน่ะคับ"ดินพูด เขาจับมือของฝ้ายอยู่ตลอดเวลาที่พูดและมองหน้าพ่อกับแม่อยู่ตลอด "ใช่คับ..ผมก็อยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่..อย่างที่ไอ้ดินบอก..ยายฝ้ายดูแลไร่นี้มาก่อนผม..คนงานส่วนใหญ่ก็รักและเชื่อฟังยายฝ้าย..ถ้าให้ผมต้องมาดูแลเอง..ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะทำได้เหมือนยายฝ้
"ฝ้ายทำให้พี่ทนไม่ได้ทุกทีเลยนะ"ดินก้มมองหน้าฝ้ายที่ยังแดง "พี่ดินอ่ะ...ขี้โกง..ฝ้ายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะคะ" "งั้น..ก็ไปอาบน้ำกัน..พี่อาบด้วย" ดินจูงมือของฝ้ายไปตรงที่อาบน้ำ ก่อนจะเปิดฝักบัวให้รดมาที่ตัวของเธอ เขามองหน้าของเธอที่เปียกน้ำแล้วคิดว่ามันโคตรจะเซ๊กซี่ และมันทำให้ลูกชายของเขาเริ่มตื่นขึ้นมาอีก เขาจึงบีบครีมอาบน้ำใส่ในมือก่อนจะลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอจนทั่ว ฝ้ายเห็นสายตาที่ดินมองก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่ขัดปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามที่ใจของเขาและเธอปราถนาจนในที่สุดก็ถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้ง หลังจากถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้งดินกับฝ้ายก็อาบน้ำจนเสร็จ ดินอุ้มฝ้ายออกจากห้องน้ำมาวางที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งโดยที่ทั้งเธอกับเขานุ่งและห่มแค่ผ้าเช็ดตัวคนละผืนเท่านั้น เขาเช็ดผมให้จนแห้งก่อนจะหวีผมแล้วอุ้มเธอมาวางลงที่เตียงนอนแล้วเขาก็นอนลงข้างๆและกอดเธอไว้จนแน่น "รู้มั้ยว่าวันนี้..ฝ้ายทำให้พี่ตกใจมากแค่ไหน..ที่เข้ามารับกระสุนปืนแทนพี่แล้วล้มลงไปต่อหน้าต่อตา..โดยที่พี่ทำอะไรไม่ได้เลย..ตอนนั้นพี่ใจจะขาดให้ได้..ถ้าฝ้ายไม่ได้ใส่เสื้อกันกระสุนแล้วถูกยิงจริงๆ..พี่จ
ห้องหอก็คือห้องนอนของฝ้ายที่ได้มีการโรยกลีบดอกไม้ไว้บนที่นอนและเปลี่ยนเครื่องนอนใหม่ทั้งหมด พ่อแม่ของดินกับแม่ของฝ้ายนั่งอยู่บนเตียงแล้วให้พรแก่ทั้งคู่ โดยดินกับฝ้ายนั่งอยู่กับพื้นแล้วกราบเมื่อพ่อแม่ของทั้งคู่อวยพรเสร็จแล้ว และทุกคนก็เดินออกไปเหลือแค่ดินกับฝ้ายที่ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงแล้ว "เหนื่อยมั้ย..วันนี้"ดินถาม "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ..เข้าไร่หนักกว่านี้อีก" "ต่อไปนี้..พี่ไม่ให้ฝ้ายทำงานหนักแล้วนะ...ฝ้ายมีพี่เป็นสามี..งานหนักๆให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง..เข้าใจมั้ย" "ค่ะ...แต่ตั้งแต่พี่ดินมาอยู่ที่นี่..พี่ดินก็ไม่เคยให้ฝ้ายทำงานหนักเลยนะคะ..ขอบคุณนะคะที่รักและดูแลฝ้ายมาตลอด" "พี่รักฝ้าย..พี่จะไม่ยอมให้เมียของพี่ต้องลำบากแน่ๆ" "ค่ะ..สามีที่น่ารัก..ฝ้ายรักพี่ดินค่ะ" "ฝ้ายไปอาบน้ำก่อนนะ..ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ได้" "งั้น...ฝ้ายไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" ฝ้ายรีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที ดินมองตามไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "พี่ดินคะ"ฝ้ายเรียกมาจากห้องน้ำ "มีอะไรเหรอฝ้าย"ดินเดินมายืนที่หน้าห้องน้ำ ฝ้ายเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วหันหลังให้ดิน "พี่ดินช่วยรูดซิปลงให้ฝ้ายหน่อยค่ะ..มันติดอะไรไม่รู้"
"แต่พี่ว่า..งานนี้มีคนที่ยังโกรธอยู่นะ...ตามไปให้ไวเลย..ยายน้องสาวตัวแสบ"ฝ่างว่ายิ้มๆ "งั้น..ฝ้ายตามไปก่อนนะคะ" ฝ้ายรีบเดินตามดินไปแต่ก็ไปได้ไม่เร็วนักเพราะกระโปรงและรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่ทำให้ไม่ถนัดนัก ฝ้ายจึงถอดรองเท้าทิ้งไว้และยกกระโปรงเดินตามดินไปทางหลังบ้าน เมื่อมาถึงข้างหลังบ้านก็เห็นดินยืนหันหลังกอดอกมองไปข้างหน้า ฝ้ายเดินไปยืนข้างหลังกอดเอวของดินแล้วเอาหน้าซบไปที่หลังของเขา เธอรู้ว่าทำให้เขาทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เธอคงต้องง้อนานแน่ๆงานนี้ "พี่ดินคะ..อย่าโกรธฝ้ายเลยนะ..ฝ้ายขอโทษที่ทำให้พี่ดินต้องเป็นห่วง..ขอโทษที่ทำอะไรแล้วไม่บอกพี่ดินก่อน..ขอโทษจริงๆนะคะ" "..........."เงียบ "พี่ดิน..โกรธฝ้ายจริงๆเหรอคะ..พูดกับฝ้ายหน่อยนะ..นะคะ" "..........."เงียบ ดินไม่พูด จริงๆแล้วเขาไม่ได้โกรธแค่น้อยใจที่ฝ้ายทำอะไรไม่เคยบอกหรือปรึกษาเขาเลย..ทั้งๆที่เขาเป็นสามีของเธอแท้ๆ แล้วตอนนี้เขาก็หายน้อยใจเธอแล้วด้วยเพราะแค่เธอมาง้องอน ใจของเขาก็ออ่นแล้ว เพียงแต่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อเท่านั้นเอง ฝ้ายเห็นดินไม่พูดอะไรเลยคิดว่าเขาคงจะโกรธมากจริงๆ เธอปล่อยแขนออกจากเอวของเขาแล้วเดินไป