มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน แม่จึงเดินออกไปดู
"สวัสดีคับคุณน้าไม่ทราบว่าผมมารบกวนหรือป่าวคับ" "ไม่หรอกค่ะ คุณพนาเอาอะไรมามากมายคะ"แม่ถาม "พอดีผมกลับไปบ้านมาน่ะคับเลยซื้อของมาฝากคุณน้ากับฝ้ายด้วย แค่นี้ไม่มากหรอกคับ"พนาพูด "ทีหลังไม่ต้องซื้อมามากอย่างนี้นะคะน้าเกรงใจค่ะ"แม่พูด "ไม่ต้องเกรงใจหรอกคับ"พนาบอก "เชิญเข้าบ้านก่อนนะคะ"แม่บอก พนาเดินตามแม่เข้ามาในบ้าน เขาเห็นดินกับฝ่างนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก "ผมไม่ทราบว่าคุณน้ามีแขก งั้นผมกลับก่อนก็ได้คับ"พนาพูด "ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกค่ะ นี่ตาฝ่างพี่ชายของยายฝ้ายลูกชายของน้าเองค่ะ..แล้วนี่ก็ตาดินเพื่อนสนิทของตาฝ่าง.. ฝ่าง ดินนี่คุณพนาเป็นเกษตรอำเภอของที่นี่จ๊ะ"แม่แนะนำ "สวัสดีคับคุณฝ่าง คุณดินยินดีที่ได้รู้จักคับ"พนาพูด "สวัสดีคับคุณพนา ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคับ"ฝ่างกับดินพูด "ตาฝ่างกับตาดินจะมาช่วยยายฝ้ายดูแลไร่ พอดีเพิ่งเรียนจบปริญญาโทมาก็เลยจะมาช่วยน้องน่ะค่ะ"แม่บอก "ดีคับ..ฝ้ายจะได้ไม่เหนื่อยมาก..ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกและสอบถามได้นะคับ"พนาบอก "ขอบคุณล่วงหน้าคับ"ฝ่างพูด "แล้วฝ้ายไม่อยู่หรือคับคุณน้า"พนาถาม "ยายฝ้ายออกไปซื้อของในเมืองน่ะค่ะ ยังไม่กลับมาเลย"แม่บอก "อ้อ!คับ งั้นผมไม่รบกวนคุณน้า คุณฝ่างและคุณดินแล้วนะคับ ขอตัวกลับก่อนพอดีผมยังไม่ได้เข้าบ้านเลยคับ กลับมาก็ตรงมานี่ก่อนเลย"พนาพูด เขารู้ว่าฝ้ายหลบไม่อยากเจอเขา "ค่ะ..งั้นถ้ายายฝ้ายกลับมาน้าจะบอกให้นะคะว่าคุณพนามาหาค่ะ"แม่บอก "คับ ขอบคุณ ผมลาล่ะคับคุณน้า"พนายกมือไหว้แม่ "ค่ะ..เดี๋ยวน้าเดินไปส่งค่ะ" แม่เดินออกไปส่งพนาที่หน้าบ้าน แล้วก็มีเสียงรถยนต์ขับออกไป แม่เดินกลับเข้ามา "ไป..แม่จะพาไปที่ห้อง ยายฝ้ายจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"แม่บอก "คับ"ฝ่างกับดินพูด ฝ่างกับดินเดินขึ้นบันไดตามแม่ไปชั้นบน ข้างบนมีห้องนอนอยู่4ห้องและห้องโถงใหญ่ที่มีชุดรับแขกวางอยู่ "ฝ่างกับดินนอนห้องนี้นะลูก...ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่ ดินด้วยนะลูกไม่ต้องเกรงใจ...ห้องยายฝ้ายก็อยู่ข้างๆนี่แหละ มีอะไรก็ไปบอกน้องได้ แม่ไปล่ะจะไปในครัวหน่อย พักผ่อนกันนะลูก"แม่บอก "คับแม่"ฝ่างบอก "คับคุณน้า"ดินบอก แม่เดินไปแล้ว ฝ่างกับดินจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง มีทีวี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ มีโต๊ะกับเก้าอี้เข้าชุดกันตั้งอยู่ มีห้องน้ำในตัว และมีระเบียงยื่นออกไปชมวิว "เป็นไงมึง เห็นคู่แข่งหรือยัง"ฝ่างถาม "เออ!เห็นแล้ว แต่ไม่น่ากลัวว่ะ เพราะท่าทางฝ้ายจะไม่ค่อยชอบถึงได้รีบหนีไป ทั้งๆที่รู้ว่าเขาจะมา"ดินพูด "มันก็จริง..แต่อย่าเพิ่งวางใจไปล่ะ"ฝ่างว่า "เออ!กูรู้..กูขอออกไปดูวิวที่ระเบียงหน่อยนะ"ดินพูด "เออ!เดี๋ยวกูจะพาไปเดินดูรอบๆบ้าน"ฝ่างบอก ดินเดินออกไปที่ระเบียง เขามองไปจนสุดสายตา ที่นี่เงียบสงบ อากาศก็ดี เขาอดคิดถึงฝ้ายไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เธอยิ้ม เธอทำให้ใจเขาเต้นแรงมาก เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องจีบเธอให้ได้ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ๆ ตอนบ่ายเกือบเย็นฝ่างพาดินเดินดูไปรอบๆบริเวณบ้าน พอเดินกลับมาก็เห็นมีรถยนต์ใครมาจอดที่หน้าบ้านของเขา ฝ่างกับดินจึงยังไม่เดินเข้าไปแต่พากันเดินมานั่งคุยที่เก้าอี้ใต้ต้นมะม่วงที่ห่างจากบ้านพอสมควร "อ้าว!พี่ฝ่าง พี่ดินทำไมมานั่งกันอยู่ตรงนี้คะ"ฝ้ายถาม เธอเดินมาตามทาง "ฝ้าย..แล้วทำไมเราถึงได้เดินมาล่ะ รถหายไปไหน"ฝ่างถามกลับ "จอดอยู่ตรงโน้นค่ะ ถ้าขี่เข้ามาคนข้างในบ้านได้ยินเสียงรถก็รู้สิคะว่าฝ้ายกลับมาแล้ว..เดินมาอย่างนี้ดีแล้วค่ะ"ฝ้ายยิ้ม เธอพยักหน้าไปที่บ้านที่มีรถจอดอยู่ "เรารู้เหรอว่ารถใครอ่ะ"ฝ่างถาม "รู้ค่ะ...รถของพี่วิทย์ หลานชายกำนันค่ะ"ฝ้ายบอก "นี่อย่าบอกนะว่า ฝ้ายก็หลบเขาอีกคนด้วยนอกจากนายพนาอะไรนั่นน่ะ"ดินถามขำๆ "ค่ะ... ฝ้ายไม่รู้ว่าเขาจะมากันทำไมได้แทบทุกวัน ไม่มีงานมีการทำกันหรือไงไม่รู้"ฝ้ายบ่น "แล้วเราหลบเขาทำไมล่ะ"ฝ่างถาม "ถ้าฝ้ายไม่หลบนะ คงไม่ได้เข้าไร่หรอกค่ะ..มากันได้ทั้งวันน่าเบื่อค่ะ"ฝ้ายบอกทำหน้างอ "ทำไมเราถึงไม่ชอบพวกเขาล่ะ"ฝ่างถาม "ฝ้ายอยากมีแฟนนะคะไม่ได้อยากมีลูก..แต่ล่ะคนทำอะไรไม่เป็นกันทั้งนั้นค่ะ..ฝ้ายจะเอามาเป็นภาระทำไมคะ...แค่คุยกันยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยค่ะ ฝ้ายอยู่คนเดียวอย่างนี้ดีกว่า"ฝ้ายบอก "แล้วทำไมฝ้ายไม่บอกเขาไปตรงๆล่ะ..เขาจะได้เลิกมา"ดินถาม "ก็เขาไม่ได้เข้ามาบอกชอบตรงๆนี่คะจะได้ปฏิเสธตรงๆ...ได้แต่มาชวนคุย ชวนไปโน่นมานี่ ฝ้ายรำคาญก็เลยหนีเข้าไร่ตั้งแต่เช้าแล้วก็กลับมืดๆ"ฝ้ายพูด "วันนี้พี่เห็นมาสองคนแล้ว จะมีคนที่สามมั้ยเนี่ย"ดินแซว "พี่ดินไม่ต้องมาแซวค่ะ..อยู่ไปแล้วก็จะรู้เอง..อุ้ย!เขาออกมาแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะคะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นว่ามีคนเดินออกมาจากในบ้านดินอมยิ้มแล้วเดินตามฝ้ายออกไป เขาเห็นเธออายจนหน้าเริ่มแดงก็มีความสุขแล้ว เขายังไม่อยากคาดคั้นเธอเรื่องนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆเป็นไปเรื่อยๆดีกว่า ฝ้ายเดินไปที่น้าชิด เธอคุยอยู่สักพักก็เดินกลับไปที่รถ ฝ่างเห็นฝ้ายเดินออกมาจากแปลงสตอเบอรี่ด้วยใบหน้าแดงๆและเห็นดินเดินยิ้มตามออกมาจึงเดินเข้าไปหาดิน "มึงไปทำอะไร..ยายฝ้ายถึงได้หน้าแดงอย่างนั้น" "กูก็แค่ถามว่า...ชอบกูใช่มั้ยถึงไม่หลบหน้ากู...แค่นั้น" "555มึงนี่นะ...ถามซะตรง..แล้วยายฝ้ายตอบว่าไงล่ะ' "บอกว่า..ไม่ใช่เสียหน่อย...แล้วก็เดินหนีกูออกมานี่ล่ะ" "เออ!..กูว่า..ยายฝ้ายอาจจะชอบมึงจริงๆก็ได้นะ" "แต่กูไม่อยากคิดไปเอง..รอดูไปเรื่อยๆก่อน..กูไม่รีบ..กูโทรไปบอกแม่กูแล้วว่าจะอยู่ที่นี่จีบฝ้ายก่อน...จีบได้เมื่อไหร่ถึงจะกลับ" "เอางั้นเลยเหรอวะ...555..งานนี้ยาวแน่ๆมึง" "มึงมีปัญหาอะไรมั้ยล่ะ.. ถ้ากูจะอยู่ที่นี่" "กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..มึงอยู่จะได้ช่วยกูด้วยไง..แม่กูก็อยากให้มึงอยู่..อยู่ตลอดไปได้ยิ่งดี" "เออ..ขอบใจ" "พี่ฝ่าง...พี่ดินคะ..ไปค่ะ..กลับบ้านกัน"ฝ้ายเรียก "ไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก ฝ่างกับดินพากันเดินไปขึ้นรถที่ฝ้ายจอดรออยู
ฝ่างเดินมาตบบ่าของดินแล้วยิ้มให้ เขาดีใจที่คนงานชอบดิน เพราะมันจะทำให้ดินเข้ากับทุกคนได้ง่ายมากขึ้น หลังจากที่ตัดแก้วมังกรและคัดเลือกเสร็จแล้วลุงมิ่งก็เป็นคนเอาไปส่งที่ตลาด แล้วคนงานก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นต่อ "พี่ฝ่างกับพี่ดินกลับไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ แล้วค่อยไปที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่"ฝ้ายถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว "ตามใจเราก็แล้วกัน..พี่ยังไงก็ได้"ฝ่างบ อก "งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้ม "พี่ว่านายวิทย์คงจะไม่เลิกราง่ายๆแน่..แล้วเราจะเอาไงกันต่อดีวะ..ดิน"ฝ่างถาม "พี่วิทย์เป็นนักเลงค่ะ... วันๆไม่ทำอะไรเกเรไปทั่ว..ถือว่าเป็นหลานกำนันเลยไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วย"ฝ้ายบอก "เพราะอย่างนี้..เราเลยหลบเขาเพราะไม่อยากมีเรื่องใช่มั้ย"ฝ่างถาม "มันก็ใช่ค่ะ..ลำพังแค่ฝ้ายคนเดียว..ฝ้ายไม่กลัวหรอกค่ะแต่นี่ฝ้ายมีไร่ มีคนงาน มีแม่ที่ต้องรับผิดชอบเลยเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ามากกว่า"ฝ้ายพูดสีหน้าจริงจังมาก "พี่ว่าฝ้ายไม่ควรเผชิญหน้ากับเขานะ..ยังไงฝ้ายก็เป็นผู้หญิง..พี่เป็นห่วง" ดินพูดเขามองเธอทางกระจกด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ "แต่วันนี้ฝ้ายก็เผชิญหน้าไปแล้วนี่คะ..ฝ้ายไม่กลัวหรอก"ฝ้ายบอก "พี่ว่าเราค
"มากินข้าวกันได้แล้ว..ดิน..ฝ้าย...ฝ่างนั่งรออยู่แล้ว"แม่เรียกเมื่อเห็นดินกับฝ้ายเดินเข้ามา "เป็นไงบ้างวันนี้..เหนื่อยมั้ยดิน"แม่ถาม "ไม่เหนื่อยหรอกคับแม่..สนุกดีคับ"ดินยิ้ม "พี่ฝ่างอ่ะ..เอาเปรียบ..ไม่ยอมไปตัดกล้วยไม้ด้วย"ฝ้ายบ่น "เราสองคนกับไอ้ดินก็พอแล้ว...พี่ไปด้วยเกะกะป่าวๆ"ฝ่างบอก "แล้วถ้าเกิดฝ้ายไม่อยู่..พี่ฝ่างจะตัดได้เหรอคะ"ฝ้ายถาม "แล้วเราจะไปไหนล่ะ"ฝ่างถาม "ป่าวหรอกค่ะ.. แค่ถาม"ฝ้ายพูด "โอเค...งั้นคราวหน้าพี่ไปด้วยก็ได้..ยายขี้บ่นเอ้ย!"ฝ่างว่ายิ้มๆ "แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนก่อนล่ะ"ดินถาม "คงต้องไปดูช่วยคนงานตัดแก้วมังกรก่อนค่ะ...ถ้าสายจะยิ่งร้อน"ฝ้ายบอก "งั้น..ลูกๆก็รีบกินแล้วก็ไปกันได้แล้ว"แม่บอก พอกินข้าวกันแล้วฝ้ายก็ไปขับรถมาจอดรอฝ่างกับดินที่หน้าบ้าน แล้วก็ขับไปที่สวนแก้วมังกร เมิ่อไปถึงก็เห็นน้าชิดและคนงานทั้งชายและหญิงกำลังช่วยกันตัดและคัดเลือกแก้วมังกรกันอยู่หลายคน ฝ่างกับดินเข้าไปช่วยคนงานชายตัดและเอาใส่รถเข็นมาให้คนงานหญิงคัดแยก ฝ้ายช่วยคนงานหญิงคัดแยก เธอคอยมองดูดินกับฝ่างที่ทำงานร่วมกับคนงานทุกคนได้เป็นอย่างดี คนงานต่างพูดคุยกับดินและฝ่างอย่างสนุกสนานท่
ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตูแล้วเปิดลิ้นชักเอาปืนกับมีดพกเก็บเข้าที่ "คนนี้คงจะไม่มาอีกแล้วแน่ๆพี่ว่า"ฝ่างยิ้ม "คุณพนาไม่ใช่คนดื้อหรอกค่ะ..ที่น่าเป็นห่วงก็พี่โอ๋กับพี่วิทย์มากกว่า..เพราะค่อนข้างจะเป็นนักเลงพอตัวทีเดียว"ฝ้ายบอก "แล้วนี่เราพกอาวุธทุกวันเลยเหรอ"ฝ่างถาม "ใช่ค่ะ..ฝ้ายไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น..มีอาวุธไว้กับตัวดีที่สุด"ฝ้ายบอกหน้าตาจริงจัง "แต่พี่ไว้ใจได้นะ"ดินยิ้ม "ก็ไม่แน่ค่ะ.. ผู้ชายถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"ฝ้ายว่า "อ้าว!ไอ้ฝ่างนี่กูหน้าตาไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ"ดินถาม "เราก็พูดเกินไป ดินน่ะไว้ใจได้100%แม่รู้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"แม่บอก "ฝ้ายแค่ล้อเล่นค่ะ..จริงจังไปได้"ฝ้ายยิ้ม "ล้อเล่นเหรอ...มานี่เลย..ล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง"ดินเดินเข้ามาหาฝ้าย ฝ้ายจึงเดินหลบแต่ดินก็ยังเดินตาม เธอจึงวิ่งหนีไปรอบๆ แม่กับฝ่างมองดินกับฝ้ายเล่นกันเป็นเด็กๆแล้วหัวเราะ ในที่สุดดินก็จับตัวฝ้ายได้ เขาจับและกอดตัวเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ้ายไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอกับเขาเล่นกันแบบนี้บ่อยๆตอนเด็กๆจึงไม่ได้อายหรือเขินที่ถูกเขากอด แต่ดินกลับรู้สึกไม่อยากปล่อย
ฝ่างมองไปที่ฝ้ายกับดินอีกครั้ง เขาคงต้องหาทางแอบดูรูปในกระเป๋าสตางค์ของฝ้ายสักครั้งเพื่อความแน่ใจ ถ้าเป็นอย่างที่เปี๊ยกพูดจริงๆก็คงจะดี "อ้าว!เปี๊ยกมาตั้งแต่เมื่อไหร่..มีอะไรหรือป่าว"ฝ้ายถาม เธอหันมาเห็นเปี๊ยกยืนอยู่กับฝ่างจึงเดินเข้ามาพร้อมกับดิน "ผมเพิ่งมาถึงคับ..ผมจะมาบอกพี่ฝ้ายว่าวันเสาร์นี้..ก็จะถึงวันดูหิ่งห้อยแล้ว..ผมกลัวว่าพี่ฝ้ายจะลืมน่ะคับ"เปี๊ยกบอก "ขอบใจนะที่เตือน..พี่ลืมไปแล้วจริงๆด้วย"ฝ้ายยิ้ม "ดูหิ่งห้อยที่ไหนเหรอเปี๊ยก"ดินถาม "ที่ชายคลองคับ..แต่ถ้าจะให้เห็นชัดๆและสวยจริงๆก็ต้องไปดูที่บ้านต้นไม้คับ"เปี๊ยกบอก "พี่ไปดูด้วยคนได้มั้ยเปี๊ยก..พี่ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยมาตั้งนานแล้ว"ดินถาม "ได้นะได้คับ..แต่ต้องถามพี่ฝ้ายก่อน"เปี๊ยกบอก "ฝ้ายว่าไงล่ะ..พี่ไปดูด้วยได้มั้ย"ดินถาม "ได้ค่ะ..พี่ฝ่างล่ะคะจะไปดูด้วยมั้ย"ฝ้ายถาม "ก็น่าสนใจนะ..พี่ไปด้วยก็ได้"ฝ่างบอก "งั้น..เปี๊ยกก็เตรียมทุกอย่างให้พร้อมนะ..แล้ววันเสาร์เจอกัน..แต่วันนี้พี่ต้องไปก่อนแล้ว..ต้องเข้าห้องทดลองอีก..มีอะไรก็โทรมานะ"ฝ้ายบอก "คับพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงพากันขึ้นรถแล้วขับกลับมาที่บ้าน "หนูฝ้าย
แม่กับฝ่างลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว เพื่อให้ดินกับฝ้ายได้คุยกันตามลำพัง "เอ่อ...ฝ้ายว่า..พี่ดินคงสับสนระหว่างความรักของพี่น้องกับแฟนมากกว่านะคะ"ฝ้ายบอก เธอก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ "พี่ไม่ได้สับสน พี่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรและพี่ก็พร้อมจะพิสูจน์ให้ฝ้ายดูว่าพี่รักฝ้ายแบบคนรักจริงๆ..ไม่ได้พูดเล่น..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่แค่นั้น...ได้มั้ย"ดินถาม "เอ่อ!..ฝ้ายว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก "ทำไมล่ะหรือฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอ "ป่าวค่ะ...แต่ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดทบทวนดูอีกทีจะดีกว่านะคะ.... ว่าจริงๆแล้วพี่ดินคิดกับฝ้ายแบบไหนกันแน่"ฝ้ายมองหน้าเขาตรงๆ "ไม่ต้องหรอก..พี่มั่นใจและก็รู้ใจตัวเองมานานแล้วว่าพี่รู้สึกกับฝ้ายยังไง..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่ได้แสดงให้ฝ้ายเห็นเท่านั้น ว่าไงได้หรือป่าว"ดินถาม เขามองจ้องเธอ "ขอฝ้ายคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหลบสายตาของเขา ฝ้ายเขินจนหน้าเริ่มจะแดงหน่อยๆและนั่นทำให้ดินอมยิ้มออกมา "แล้วเมื่อไหร่จะให้คำตอบพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ "แล้วฝ้ายจะบอกเองค่ะ"ฝ้ายบอก "ไม่ได้...พี่ให้เวลาฝ้ายคิด2วัน..แล้วต่อจากนั้นพี่จะเริ่มจีบฝ้ายนะ"ดินยิ้ม "เอ่อ!..เรื่องนั้นเอา