เช้าวันรุ่งขึ้นฝ้ายกับดินไปปั่นจักรยานด้วยกันเหมือนทุกวัน เมื่อถึงที่บ้าน ดินจับมือฝ้ายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพ่อแม่และฝ่างกับดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขกแล้ว "อ้าว..หนูฝ้ายทำไมยังไปนั่งจักรยานล่ะลูก..มันกระแทกนะ"แม่ดินพูด "ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่..เบาะมันนิ่มค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "แล้วหิวหรือยังลูก...ฝ้ายกับดาวไม่ควรกินข้าวสายนะ..และไม่ควรรอจนหิวด้วย..ไปๆพากันไปกินข้าวได้แล้ว"แม่ฝ้ายบอก "ค่ะแม่"ดาวกับฝ้ายพูด ฝ่างกับดินออกจะงงๆที่วันนี้แม่ทั้งสองคนพูดกับดาวและฝ้ายแปลกๆ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาถึงที่โต๊ะกินข้าว ก็พากันนั่งลง "วันนี้ป้าทำข้าวต้มกุ้งของชอบของหนูฝ้ายกับหนูดาวด้วยนะคะ..กินกันมากๆนะคะจะได้แข็งแรง"ป้าอุ่นบอก ฝ้ายกับดาวเมื่อได้กลิ่นข้าวต้มกุ้งก็ทำหน้าเหมือนคลื่นไส้จะอาเจียน แล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้นเอามือปิดปากก่อนจะรีบเดินไปที่หน้าต่างใกล้ๆแล้วพากันโก่งคออาเจียนอย่างมากแต่ไม่มีอะไรออกมา "ฝ้าย!" "ดาว!" ดินกับฝ่างตกใจที่เห็นทั้งสองคนอาเจียนอย่างนั้น จึงรีบเดินไปหาแล้วเอามือลูบหลังให้ "ฝ้าย..เป็นอะไรหรือป่าว..ไปหาหมอมั้ย"ดินถามอย่างเป็นห่วง "ดาว..ไหวมั้ย..พี่พาไปหาหมอนะ"ฝ่างถาม
เช้าวันต่อมาพ่อกับแม่ของดินกับคนงานของฝ้าย5คนก็เดินทางกลับไปที่บ้านของดิน ฝ้ายกับดินก็เข้าไร่ตามเดิม ส่วนแม่กับดาวและฝ่างก็ไปออฟฟิต ซึ่งฝ้ายบอกว่า ถ้าพ่อแม่ของดินย้ายมาเมื่อไหร่ก็จะไม่ให้แม่ของฝ้ายออกไปที่ออฟฟิตอีกแล้ว หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ พ่อกับแม่ของดินก็ขนย้ายของมาอยู่ที่บ้านของฝ้าย ทุกคนมีความสุขมากที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือน ฝ้ายรู้สึกว่า4-5วันมานี้มีอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอมักจะหน้ามืดและคลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆโดยเฉพาะตอนเช้าๆ จึงคิดจะชวนดาวออกไปหาหมอด้วยกัน เธอไม่บอกดินเพราะกลัวว่าจะเป็นห่วง แค่ทุกวันนี้เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำอะไรมากมายอีกเลย "ฝ้าย..พี่มีอะไรจะปรึกษาน่ะ"ดาวเรียกเมื่อเห็นฝ้าย "มีอะไรคะ..พี่ดาว" "คือ..4-5วันมานี้..พี่มักจะหน้ามืด..คลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆ..โดยเฉพาะตอนเช้าน่ะ..พี่เลยอยากให้ฝ้ายไปหาหมอเป็นเพื่อนพี่หน่อย..พี่ไม่อยากบอกพี่ฝ่างกลัวว่าจะเป็นห่วงน่ะ"ดาวบอก "จริงหรือคะ..ฝ้ายก็เป็นค่ะ..ฝ้ายก็กำลังจะชวนพี่ดาวไปหาหมอเหมือนกันค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ดีเลย..งั้นเราไปหาหมอพร้อมกัน..ไปบ่ายนี้ก็ได้..จะได้บอกว่าออกไปซื้อกับข้าว"ดาวยิ้ม
หลังจากกรกลับไปแล้วดินกับฝ่างและคนงานก็ช่วยกันเก็บของที่ใช้จัดงานไปเมื่อคืนให้เข้าที่ ส่วนดาวกับฝ้ายช่วยกันกับพ่อและแม่เก็บของภายในบ้าน ตอนบ่ายหลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วทุกคนก็มานั่งรวมกันที่โต๊ะรับแขก "นี่ดินกับฝ้ายก็แต่งงานกันแล้ว..เมื่อไหร่ดินจะพาฝ้ายไปอยู่ที่บ้านของเราล่ะลูก"แม่ดินถาม "เอ่อ..พ่อกับแม่คับ..จริงๆแล้วผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ"ดินบอก "มีอะไรก็พูดมาเลย..เจ้าดิน"พ่อบอก "คือ..ผมอยากจะให้พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้มั้ยคับ"ดินถาม "ทำไมล่ะหรือหนูฝ้ายไม่อยากไปอยู่ที่บ้านของพ่อกับแม่"แม่ดินถาม "ไม่ใช่หรอกคับแม่..ผมแค่คิดว่า..ฝ้ายสู้และลำบากบุกเบิกไร่นี้มาตั้งแต่แรก..คงจะมีความรักและผูกพันกับที่นี่มาก..อีกทั้งคนงานในไร่ทั้งหมดก็รักและผูกพันกับฝ้ายมาก..ผมเลยไม่อยากให้ฝ้ายต้องทิ้งที่นี่ไป..เพราะแต่งงานกับผมน่ะคับ"ดินพูด เขาจับมือของฝ้ายอยู่ตลอดเวลาที่พูดและมองหน้าพ่อกับแม่อยู่ตลอด "ใช่คับ..ผมก็อยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่..อย่างที่ไอ้ดินบอก..ยายฝ้ายดูแลไร่นี้มาก่อนผม..คนงานส่วนใหญ่ก็รักและเชื่อฟังยายฝ้าย..ถ้าให้ผมต้องมาดูแลเอง..ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะทำได้เหมือนยายฝ้
"ฝ้ายทำให้พี่ทนไม่ได้ทุกทีเลยนะ"ดินก้มมองหน้าฝ้ายที่ยังแดง "พี่ดินอ่ะ...ขี้โกง..ฝ้ายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะคะ" "งั้น..ก็ไปอาบน้ำกัน..พี่อาบด้วย" ดินจูงมือของฝ้ายไปตรงที่อาบน้ำ ก่อนจะเปิดฝักบัวให้รดมาที่ตัวของเธอ เขามองหน้าของเธอที่เปียกน้ำแล้วคิดว่ามันโคตรจะเซ๊กซี่ และมันทำให้ลูกชายของเขาเริ่มตื่นขึ้นมาอีก เขาจึงบีบครีมอาบน้ำใส่ในมือก่อนจะลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอจนทั่ว ฝ้ายเห็นสายตาที่ดินมองก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่ขัดปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามที่ใจของเขาและเธอปราถนาจนในที่สุดก็ถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้ง หลังจากถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้งดินกับฝ้ายก็อาบน้ำจนเสร็จ ดินอุ้มฝ้ายออกจากห้องน้ำมาวางที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งโดยที่ทั้งเธอกับเขานุ่งและห่มแค่ผ้าเช็ดตัวคนละผืนเท่านั้น เขาเช็ดผมให้จนแห้งก่อนจะหวีผมแล้วอุ้มเธอมาวางลงที่เตียงนอนแล้วเขาก็นอนลงข้างๆและกอดเธอไว้จนแน่น "รู้มั้ยว่าวันนี้..ฝ้ายทำให้พี่ตกใจมากแค่ไหน..ที่เข้ามารับกระสุนปืนแทนพี่แล้วล้มลงไปต่อหน้าต่อตา..โดยที่พี่ทำอะไรไม่ได้เลย..ตอนนั้นพี่ใจจะขาดให้ได้..ถ้าฝ้ายไม่ได้ใส่เสื้อกันกระสุนแล้วถูกยิงจริงๆ..พี่จ
ห้องหอก็คือห้องนอนของฝ้ายที่ได้มีการโรยกลีบดอกไม้ไว้บนที่นอนและเปลี่ยนเครื่องนอนใหม่ทั้งหมด พ่อแม่ของดินกับแม่ของฝ้ายนั่งอยู่บนเตียงแล้วให้พรแก่ทั้งคู่ โดยดินกับฝ้ายนั่งอยู่กับพื้นแล้วกราบเมื่อพ่อแม่ของทั้งคู่อวยพรเสร็จแล้ว และทุกคนก็เดินออกไปเหลือแค่ดินกับฝ้ายที่ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงแล้ว "เหนื่อยมั้ย..วันนี้"ดินถาม "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ..เข้าไร่หนักกว่านี้อีก" "ต่อไปนี้..พี่ไม่ให้ฝ้ายทำงานหนักแล้วนะ...ฝ้ายมีพี่เป็นสามี..งานหนักๆให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง..เข้าใจมั้ย" "ค่ะ...แต่ตั้งแต่พี่ดินมาอยู่ที่นี่..พี่ดินก็ไม่เคยให้ฝ้ายทำงานหนักเลยนะคะ..ขอบคุณนะคะที่รักและดูแลฝ้ายมาตลอด" "พี่รักฝ้าย..พี่จะไม่ยอมให้เมียของพี่ต้องลำบากแน่ๆ" "ค่ะ..สามีที่น่ารัก..ฝ้ายรักพี่ดินค่ะ" "ฝ้ายไปอาบน้ำก่อนนะ..ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ได้" "งั้น...ฝ้ายไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" ฝ้ายรีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที ดินมองตามไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "พี่ดินคะ"ฝ้ายเรียกมาจากห้องน้ำ "มีอะไรเหรอฝ้าย"ดินเดินมายืนที่หน้าห้องน้ำ ฝ้ายเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วหันหลังให้ดิน "พี่ดินช่วยรูดซิปลงให้ฝ้ายหน่อยค่ะ..มันติดอะไรไม่รู้"
"แต่พี่ว่า..งานนี้มีคนที่ยังโกรธอยู่นะ...ตามไปให้ไวเลย..ยายน้องสาวตัวแสบ"ฝ่างว่ายิ้มๆ "งั้น..ฝ้ายตามไปก่อนนะคะ" ฝ้ายรีบเดินตามดินไปแต่ก็ไปได้ไม่เร็วนักเพราะกระโปรงและรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่ทำให้ไม่ถนัดนัก ฝ้ายจึงถอดรองเท้าทิ้งไว้และยกกระโปรงเดินตามดินไปทางหลังบ้าน เมื่อมาถึงข้างหลังบ้านก็เห็นดินยืนหันหลังกอดอกมองไปข้างหน้า ฝ้ายเดินไปยืนข้างหลังกอดเอวของดินแล้วเอาหน้าซบไปที่หลังของเขา เธอรู้ว่าทำให้เขาทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เธอคงต้องง้อนานแน่ๆงานนี้ "พี่ดินคะ..อย่าโกรธฝ้ายเลยนะ..ฝ้ายขอโทษที่ทำให้พี่ดินต้องเป็นห่วง..ขอโทษที่ทำอะไรแล้วไม่บอกพี่ดินก่อน..ขอโทษจริงๆนะคะ" "..........."เงียบ "พี่ดิน..โกรธฝ้ายจริงๆเหรอคะ..พูดกับฝ้ายหน่อยนะ..นะคะ" "..........."เงียบ ดินไม่พูด จริงๆแล้วเขาไม่ได้โกรธแค่น้อยใจที่ฝ้ายทำอะไรไม่เคยบอกหรือปรึกษาเขาเลย..ทั้งๆที่เขาเป็นสามีของเธอแท้ๆ แล้วตอนนี้เขาก็หายน้อยใจเธอแล้วด้วยเพราะแค่เธอมาง้องอน ใจของเขาก็ออ่นแล้ว เพียงแต่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อเท่านั้นเอง ฝ้ายเห็นดินไม่พูดอะไรเลยคิดว่าเขาคงจะโกรธมากจริงๆ เธอปล่อยแขนออกจากเอวของเขาแล้วเดินไป