ตอนที่43

"ไอ้ฝ่าง..ฝ้ายหายไปไหนวะ..ข้าวก็ไม่มากิน..กูเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้ว"ดินพูด เขาเดินไปเดินมา

"เออ..มึงก็อยู่กับกูตลอด..แล้วกูจะรู้มั้ย..กูก็เป็นห่วงเหมือนกัน"ฝ่างว่า

"ฝ้ายจะเข้าใจกูผิดหรือป่าววะ"ดินถาม

"ถ้ากูเป็นยายฝ้ายก็คงเข้าใจผิดแน่ๆ..ก็ยายนุชเกาะติดมึงเสียขนาดนั้น"ฝ่างพูด

"สงสัยกูคงต้องพูดกับนุชอย่างเด็ดขาดเสียที..ที่กูไม่พูดเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนแต่ถ้ามันจะทำให้ฝ้ายเข้าใจผิด...กูคงต้องยอมเสียเพื่อนว่ะ"ดินบอก สีหน้าจริงจัง

"เออ..กูเข้าใจ..มึงนอนก่อนเถอะ..ฝ้ายคงไม่ได้ไปไหนหรอก..ตอนเช้ามึงค่อยไปอธิบายให้ฟังก็แล้วกันและก็คุยกับยายนุชให้รู้เรื่องเสียด้วยล่ะ"ฝ่างบอก

"เออๆ..กูคุยแน่ๆ..ไม่ปล่อยไว้อย่างนี้หรอก"ดินบอก แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆฝ่าง

ฝ้ายร้องไห้จนหลับไปในห้องทดลอง เธอรู้สึกตัวตื่นมาตอนตี3แล้ว จึงคิดว่าคงต้องไปที่ไหนสักที่ดีกว่าต้องมาทนเห็นภาพที่ไม่อยากเห็น

ฝ้ายเดินไปเปิดตู้ล็อคเกอร์ที่ใช้เก็บของ ในนั้นมีเสื้อผ้าสำรองของเธอกับชุดที่ใช้ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ เธอจึงหยิบเอาเสื้อผ้าในนั้นออกมาแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ดีที่ห้องทดลองมีห้องน้ำอยู่แล้ว

ฝ้ายอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดขี่มอ