Mag-log inShare
51 ความห่างเหิน
Huling Na-update:
2025-07-04 07:52:57
Pinakabagong kabanata
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 59 บทส่งท้าย 2
หนึ่งเดือนผ่านไปก่อนที่แพทย์หญิงใบบัวจะท้องโตไปกว่านี้ งานแต่งงานถูกจัดขึ้นที่ไร่องุ่นหมื่นเมือง ท่ามกลางแขกผู้มาร่วมงานอย่างคับคั่ง ซึ่งเวลานี้ได้ดำเนินมาถึงพิธีการส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอ โดยมีแขกคนสำคัญอย่างใบบุญและกวินมาในงานนี้ด้วย แต่ที่ขาดไม่ได้คือใบโพธิ์พี่ชายที่แสนดีของเธอ ส่วนหลานๆ มาร่วมงานในช่วงเช้า ก่อนจะเดินทางกลับ เพราะมีประชุมด่วนที่บริษัท ซึ่งแพทย์หญิงใบบัวก็ไม่ได้น้อยใจ เพราะถึงยังไงใบพลูก็ยังอุตส่าห์มา“พี่ดีใจที่คุณคุณหมอมีวันนี้ อย่าให้ใครหรืออะไรมาทำลายความเชื่อใจที่เรามีต่อกันได้ พี่ขอฝากคุณหมอด้วยนะคะพ่อเลี้ยง” ใบบุญถึงกับน้ำตาซึม เพราะเธอปลาบปลื้มปีติยินดี ที่เห็นน้องสาวได้เป็นฝั่งเป็นฝาสักที นึกว่าแพทย์หญิงใบบัวจะขึ้นคานเสียแล้ว“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมจะรักและดูแลคุณหมอกับลูกให้ดีที่สุด เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เพราะเธอกับลูกเป็นดั่งลมหายใจของผม” ทุกคนต่างฉีกยิ้มให้กับถ้อยคำที่พ่อเลียงเมืองรามเอ่ยออกมา“บัวขอบคุณพี่ใบบุญและพี่กวินมากเลยนะคะ ที่คอยช่วยเหลือน้องมาโดยตลอด”“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณหมอก็คือคนในครอบครัวของเราเช่นกัน ขอให้ชีวิตคู่ชื่นมื่นมีแต่ความส
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 58 บทส่งท้าย
“พ่อเลี้ยง”“ไม่ต้องอ้อนเลยครับ ผมไม่มีทางใจอ่อน ขอทำโทษคุณแม่หน่อยเป็นไร อยากทำตัวดื้อกับคุณพ่อ คุณแม่ก็ต้องยอมรับบทลงโทษจากผมนะครับ” พ่อเลี้ยงเมืองรามไม่พูดเปล่า เขารั้งหญิงสาวนอนราบกับเตียง ก่อนจะเข้าไปคร่อมร่างของเธอเอาไว้ด้วยความระมัดระวังกว่าที่เคย“บัวท้องอยู่นะคะ”“ท้องก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ คุณเป็นหมอน่าจะรู้ดี” สิ้นเสียงพูดพ่อเลี้ยงเมืองรามได้โน้มใบหน้าลงต่ำ เขากดจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มน้ำด้วยความรู้สึกรักและหวงแหนเธอเป็นที่สุดจากรสจูบที่แสนหวานค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเร่าร้อน เขาผ่อนจังหวะหนักผ่อนสลับไปมา เพื่อให้หญิงสาวมีช่วงเวลาสูดลมหายใจเข้าออก ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ถอดชุดนอนของเธอออก จนเห็นร่องอกอวบอิ่มแค่เพียงสัมผัสเขาก็รู้ทันที ถึงความคับแน่นเต็มมือมากกว่าเดิม เพราะตอนนี้แพทย์หญิงตั้งครรภ์ได้สิบสองสัปดาห์แล้ว แต่ทว่าหน้าท้องของเธอยังไม่โผล่ ถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์บทรักลึกซึ้งยังคงร้อนแรง แว่วเสียงลมหายใจของคนทั้งคู่ หอบกระชั้นถี่ ต่างคนต่างก็กำลังดำดิ่งสู่ห้วงอารมณ์รัก ปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดอยู่ในโพรงปากของคนตัวเล็ก พลางรั้งชุดของตัวเองออกได้อย่างช่ำชอง ท
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 57 ความจริง
เมื่อหญิงสาวอันเป็นที่รักได้ปิดบังเรื่องสำคัญเอาไว้ เธอคิดว่าตัวเองเก่งมากหรืออย่างไร ทำไมถึงไม่ยอมพูดความจริง พ่อเลี้ยงเมืองรามค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งข้างๆ แพทย์หญิงใบบัวเขาวางมือลงไปที่หน้าท้องของเธอเบาๆ ด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังจะได้เป็นพ่อคน แต่ทว่าหญิงสาวที่รักสุดหัวใจกำลังจะหนีเขาไปไกล เธอทำไมถึงใจร้ายจัง“พ่อจะไม่ยอมให้แม่พาหนูไปไหนไกลหูไกลตา มันน่าจับมาตีก้นให้เข็ด คุณคิดจะทำอะไร คิดว่าผมไม่มีหัวใจรึไง ถึงจะทิ้งกันไปไกลสุดขอบฟ้า” ถึงแม้ว่าเขาจะตัดพ้อต่อเธอ แต่ทว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามก็โกรธหญิงสาวไม่ลง“จุ๊บ! ผมรักคุณ รักมาก มากที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักได้ และไม่คิดจะรักใครนอกจากคุณ คุณหมอใบบัว” เขาจุมพิตลงไปที่หน้าผากกว้างของเธอด้วยความทะนุถนอม พลางกระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็ก ทำให้แพทย์หญิงใบบัวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้กับชายตรงหน้า ซึ่งเธอยังไม่รู้ว่านายแพทย์โฬมได้เล่าความจริงทั้งหมดให้กับพ่อเลี้ยงเมืองรามได้ทราบ ซึ่งเขาให้อ้ายคำป้อจัดการเรื่องค่าปรับเรียบร้อยแล้ว“พ่อเลี้ยง” แพทย์หญิงใบบัวงัวเงียตื่นขึ้นมา ขณะที่พ่อเลี้
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 56 ของขวัญแทนใจ
“คุณหมอจำสร้อยเส้นนั้นได้ไหม ล็อกเกตนั่นเป็นสิ่งยืนยันว่าของขวัญคือลูกสาวของคุณเมืองแมน มอบมันให้กับเธอในวันเกิด แล้วฝากบอกทุกคนด้วย คุณเมืองแมนได้ส่งของขวัญ แทนความคิดถึงมาให้ทุกคน”เขมจิราพูดออกมา พลางสะอื้นไปด้วยความรู้สึกคิดถึงเมืองแมน ถึงแม้ว่าเธอจะแต่งงานไปแล้ว แต่ก็ไม่เคยลืมผู้ชายที่แสนดีอย่างเขาได้ ยิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่ม เขมจิราก็ยิ่งเสียใจเป็นทวีคูณ“บัวตั้งใจจะสวมให้ของขวัญอยู่พอดีเลย ทุกคนคงดีใจมาก โดยเฉพาะคุณย่า ที่รักและเอ็นดูของขวัญเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ้าหากรู้ว่าของขวัญคือหลานสาวแท้ๆ คงเป็นเรื่องที่เซอร์ไพรส์มาก”“ขอบใจมากนะคุณหมอ สงสัยคุณเจคอบจะกลับมาแล้ว แค่นี้นะ เดี๋ยวเขมขอตัวไปเล่าเรื่องราวทังหมดให้เขาฟังก่อน เขาคงดีใจที่ของขวัญได้พบกับครอบครัวของฝ่ายคุณพ่อสักที”“โอเค ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ขอบใจมาก บ๊าย... บายจ้า” เมื่อกดวางสาย แพทย์หญิงใบบัวค่อยๆ เดินเข้าไปหาทุกคน ซึ่งมีแค่คนในครอบครัว แต่ดูอบอุ่นเกินบรรยาย“อ้าวคุณหมอ เชิญเลยครับ ของขวัญกำลังรอคุณมาอวยพรอยู่พอดีเลย” พ่อเลี้ยงเมืองรามเดินเข้ามาโอบไหล่แพทย์หญิงเอาไว้ ซึ่งเธอไม่มีท่าทีขัดขืนใดๆ ก่อนจะเดินเข้
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 55 โกรธไม่ลง2
“คุณนอนพักก่อน หน้าซีดแบบนี้ ผมว่าเราไปหาหมอดีกว่านะ” พ่อเลี้ยงเมืองรามแสดงสีหน้าเครียดออกมา ขณะที่หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้กับเขา“คุณลืมหรือเปล่า ฉันก็เป็นหมอนะคะพ่อเลี้ยง ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ”“ไม่ให้ห่วงได้ยังไง นี่เมียผมทั้งคนเลยนะครับ” แววตาที่แฝงไปด้วยความรัก บวกกับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ทำให้แพทย์หญิงใบบัวยิ้มทั้งน้ำตา เธอปล่อยให้วันเวลาผ่านเลยไปเป็นเดือน ทั้งที่ไม่รู้ความจริง เลยตัดสินใจทำในสิ่งที่ผิดพลาดไป“พ่อเลี้ยง... บัวขอโทษนะคะ ที่เข้าใจคุณผิด คิดว่าคุณกลับไปคืนดีกับ...” เธอช้อนตาขึ้นไปมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา พลางใช้สรรพนามเรียกแทนตัวเองอย่างคนที่คุ้นเคย พลอยทำให้พ่อเลี้ยงเมืองรามฉีกยิ้มให้กับคนตัวเล็ก สายตาคมที่สบกับดวงตากลมโต เป็นคำตอบที่เธอไม่ต้องรอให้ชายตัวโตต้องอธิบาย“อย่าเก็บความทุกข์สะสมไว้ในหัวใจ เพราะต่อให้ผมเจอใคร ก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปจากคุณ ผมรักคุณนะครับ”“บัวก็รักคุณค่ะ” พ่อเลี้ยงเมืองรามดีใจเสียจนแทบเก็บอาการไว้ไม่ไหว ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำบอกรักจากเธอสักที คิดว่าต้องรอเป็นปีเสียอีก ต่อจากนี้ไปคงพบเจอแต่สิ่งดีๆ พ่อเลี้ยงหนุ่มจะไม่ยอมให้ใคร หรือสิ
แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog. 54 โกรธไม่ลง
“แต่บัวต้องไปส่งของขวัญก่อน ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวบัวจะให้คนงานเอาไปส่งแทนก็แล้วกันนะคะ” แพทย์หญิงใบบัวพยายามหาทางหลีกเลี่ยง เพราะเธอยังไม่ปรารถนาที่จะเจอพ่อเลี้ยงเมืองราม“พ่อเลี้ยงรอได้ แม่อยากให้คุณหมอเป็นคนเอาไปส่งเอง อย่าให้ใครหรืออะไรเข้ามาแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของเราได้ แม่เชื่อว่าพ่อเลี้ยงเมืองราม ไม่มีทางเปิดใจให้ใคร นอกจากคุณหมอ”“แต่คุณแม่คะ...”“เชื่อแม่สิจ๊ะ แม่รู้จักลูกชายคนนี้ดี เขามีหัวใจแกร่งดุจดั่งภูผา คนที่ทำลายกำแพงหนาผ่านเข้าไปได้ ก็มีแค่คุณหมอเท่านั้น”“ถ้าอย่างนั้นบัวขอตัวนะคะ เดี๋ยวตอนกลับจะแวะเอาปิ่นโตไปให้พ่อเลี้ยง พอดีว่าของขวัญรออยู่ในรถ บัวไปแล้วนะคะ”“ขับรถดีๆ นะลูก” ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน ก่อนที่แพทย์หญิงใบบัวจะถือปิ่นโตไปที่รถ เธอไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามจะแสดงท่าทียังไง ถ้าเห็นเธอไปที่ไร่ขวัญหมื่นเมืองแพทย์หญิงใบบัวพยายามอดทนอดกลั้นไปส่งของขวัญถึงโรงเรียน แต่พอขากลับ ขณะที่เลี้ยวรถเข้าไปในไร่ส้ม พอจอดรถได้ เธอรีบลงมาจากรถในทันที ซึ่งพ่อเลี้ยงเมืองรามกำลังให้คนงานจัดการทุกอย่าง ให้เข้าที่เข้าทางคงเสร็จในวันสองวันนี้“อัวก! อ๊วก! กลิ่นนี้ทำไมเหม็นจัง แ
Maaari mong magustuhan
