Share
บทที่ 268
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 269
เจนนี่ จอห์น และคนอื่นๆ นั่งอยู่ในรถ พวกเขาไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด ไม่ว่าสายตรวจจะตะโกนเร่งเร้าสักแค่ไหนก็ตามเพราะยิ่งถ่วงเวลาได้นานแค่ไหน ก็จะเป็นผลดีต่อพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ"ไม่เปิดประตู? ใช้ปืนยิงกระจกรถให้แตกละเอียด แล้วบังคับให้พวกมันออกมา!"โจวกั๋วเฟิงกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด เขาหยิบปืนพกออกมา แล้วยิงไปที่กระจกหน้าต่างรถหนึ่งนัด!"ปัง!"แต่หลังจากที่สิ้นเสียงปืน กระจกหน้าต่างรถยังคงสมบูรณ์ไม่เสียหายแต่อย่างใด มีเพียงจุดขาวเล็กๆ จุดหนึ่งปรากฏออกมาเท่านั้นแต่กระสุนนัดนั้นกลับกระเด็นออกมา และดีดกลับมาที่ขาของโจวกั๋วเฟิงแทน!"อา นี่มันกระจกกันกระสุนนี่นา กระสุนทำอะไรมันไม่ได้เลย!"โจวกั๋วเฟิงจับขาของตัวเอง พร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดออกมา"ให้ผมดูแผลของคุณหน่อย"หลินเฟยรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ โชคดีที่หลังจากที่กระสุนดีดตัวกลับ มันก็ไม่ได้มีความรุนแรงเท่ากับกระสุนที่ออกมาจากปลายกระบอกปืนแต่อย่างใดและสามารถนำกระสุนออกมาได้อย่างง่ายดายเขาฉีกเสื้อออก และทำการพันแผลแบบง่ายๆ ให้กับโจวกั๋วเฟิง"ขอบคุณมากครับหมอเทวดา!" โจวกั๋วเฟิงกล่าวขอบคุณหลินเฟยอย่างซาบซึ้ง"กร
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 270
ทั้งโจวกั๋วเฟิงและจูเต๋อหมิงต่างก็คิดว่าหลินเฟยคงทำไม่ได้หรอกนะเพราะแม้แต่กระสุนและก้อนหินก็ถูกนำมาใช้แล้ว คงไม่ต้องพูดถึงกำปั้นแต่อย่างใด"จะได้ผลหรือไม่ ให้ผมลองๆ ดูก็แล้วกันนะ ลิงประเทศหมี่อะไรนั่น ผมไม่ชกจนร้องไห้เรียกหาพ่อแม่ ก็อย่ามาเรียกผมว่าหลินเฟยเลย!"เมื่อหลินเฟยได้โกรธขึ้นมา เขาก็ไม่ได้สนใจต่อคำเตือนของทุกคนแต่อย่างใดกระแสสีเงินขาวได้เข้ามาห่อหุ้มกำปั้นของเขาอย่างเงียบๆ จากนั้นเขาก็ชกไปที่หน้าต่างกันกระสุนนั่น!เพล้ง!รอยแตกเล็กๆ ได้เริ่มจากตำแหน่งที่หลินเฟยชกลงไป และกระจายออกมาเรื่อยๆ!"เฮ้ย ฉิบหายแล้ว มันจะเป็นไปได้ยังไง!"สีหน้าของจอห์นเหมือนเห็นผีอย่างไงอย่างงั้น!"หมัดนี้ได้ทำให้กระจกกันกระสุนที่แม้แต่กระสุนก็เจาะไม่ได้แตกละเอียด…"ผู้ช่วยสาวเจนนี่ที่แต่เดิมมองด้วยสายตาเย็นชา ถึงกับตกใจสุดขีดในตอนนี้!และมองไปที่หลินเฟยอย่างไม่น่าเชื่อ!"แม่งเอ๊ย นี่ฉันตาลายไปหรือเปล่า?"ลู่หลี โจวกั๋วเฟิง จูเต๋อหมิง และเจ้าหน้าที่สายตรวจคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงไปตามๆ กัน!"กรี๊ดหาพ่อมึงเหรอ รอให้หมัดไปถูกตัวของแกก่อนค่อยกรี๊ดก็แล้วกัน!"หลินเฟยยิ้มและโบกมืออีกครั้ง!"เค
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 271
จอห์นถูกหลินเฟยตบจนตัวหมุนไปมาหลายครั้ง โดยมีฟันหลายซี่หลุดลอยออกมา!"คุณ...คุณกล้าตีผมเหรอ? ผมเป็นถึงสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประเทศหมี่เลยนะ!""คุณทำแบบนี้จะต้องถูกประณามแน่นอน!"หลังจากจอห์นได้สติ เขาก็กัดฟันและจ้องมองไปที่หลินเฟย พร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความโกรธ!เมื่อชาวหมี่ในรถอีกสองคันเห็นว่าจอห์นถูกทุบตี ก็พากันเปิดประตูกระโดดออกจากรถ และตะโกนใส่หลินเฟย!"รีบไปค้นหาเบอร์โทรผู้นำของพวกเขา เรื่องนี้เราจะต้องได้รับคำอธิบาย!"เจนนี่ผู้ช่วยสาวพูดอย่างเย็นชากับชายชาวหมี่ที่อยู่ข้างหลังเธอ“......”ลู่หลีและพวกเขารู้ว่าพฤติกรรมของเจนนี่เป็นเพียงการถ่วงเวลา แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรกับพวกเขาอีก"ผมไม่ใช่คนในหน่วยสายตรวจ แม้ว่าพวกคุณจะหาเทพเจ้ามาก็ควบคุมผมไม่ได้!""ต้องการคำอธิบายใช่ไหม ผมจะให้คุณเลย!"หลินเฟียก้าวไปข้างหน้าและเอื้อมมือตบหน้าผู้ช่วยสาวเจนนี่ไปหนึ่งฉาดจู่ๆ ใบหน้าที่สวยงามของเจนนี่ก็แสดงรอยตบอย่างชัดเจน และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเธอ"คุณกล้าตีฉันเหรอ? " เจนนี่จ้องที่หลินเฟียด้วยความโกรธ"ผมตบคุณแล้วจะทำไม? ทำไมจะตบไม่ได้?"หลินเฟียเอื้อมมือไปตบหน้าเธออีกฉาด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 272
โจวกั๋วเฟิงและจูเต๋อหมิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธในขณะเดียวกันนั้นเองก็รู้สึกนับถือวิธีการของหลินเฟยด้วย!“เจนนี่ เธอจะทำอะไรกันแน่ ทำไมเธอถึงได้ขายข้อมูลของคุณหนูออกไปได้? ”“เธอมันไม่สมควรได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูเลยจริง ๆ! ”จอห์นและชายอีกสามคนตะโกนใส่เจนนี่ด้วยความตกใจและความโกรธ!แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ทราบแน่ชัดว่าสาเหตุคืออะไร แต่พวกเขาก็คาดเดาไปก่อนแล้วว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับหลินเฟยแน่นอน!“หุบปากซะ ถ้าขืนยังกล้าอีกละก็ฉันก็จะยิงเข็มใส่พวกแกด้วยเหมือนกัน และให้พวกแกได้ลิ้มลองรสชาติของมันดู! ”หลินเฟยตะโกนเสียงดัง“แก...... ” จอห์นและอีกสามคนไม่กล้าพูดดูถูกหลินเฟยอีก ทำได้แค่ต้องปิดปากเงียบอย่างไม่เต็มใจ!“เหล่าโจว เหล่าจู พวกนายอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องพวกเขา ไม่ว่ายังไงก็ต้องสอบปากคำคดีของแบล็คโกลฟส์ออกมาให้ได้! ”“หลินเฟย นายกับฉัน พวกเรารีบไปพาคนไปที่หมู่บ้านเถาฮวา! ”“ไม่แน่ว่าบางทีอาจจะยังพอตามทัน! ”ลู่หลียื่นโทรศัพท์ให้โจวกั๋วเฟิงทันที ลากหลินเฟยแล้ววิ่งเข้าไปในรถตำรวจ ทันทีที่เธอเหยียบคันเร่ง รถก็เร่งความเร็ววิ่งออกไป“พวกเราตามไปกันเถอะ! ” เจ้าหน้าที่สายตรวจประม
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 273
“เรือลำนั้นเล็กเกินไป นั่งได้มากสุดแค่สองคนเท่านั้น”เจ้าหน้าที่สายตรวจอาวุโส ติงฮ่าวหลิน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดออกมา“เรือลำนั้นเป็นเรือที่ผู้เฒ่าจางที่เอาไว้ใช้ตกปลา ตั้งแต่ที่ผู้เฒ่าจางจากไป มันก็ถูกทิ้งไว้ที่นั่นตลอด ไม่มีใครใช้มันเลย”“สามารถนั่งได้สองคนก็เกินพอแล้วล่ะ”หลินเฟยจ้องมองไปทางเรือไม้ที่มีรูรั่วอยู่ และสงสัยอยู่เลยว่ามันจะจมแน่ ๆ ถ้าลงไปในน้ำ“แค่สองคนก็ได้ หลินเฟย นายลงไปกับฉัน! ”แต่ลู่หลีขมวดคิ้ว และดึงหลินเฟยเข้าใกล้เรือไม้มากขึ้น!“เดี๋ยวก่อน สารวัตรลู่! ”“ปรากฏการณ์รุ้งกินน้ำขนาดใหญ่แบบนี้แน่นอนว่ามันสามารถคร่าชีวิตผู้คนได้ คุณไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ เลยที่จะใช้ป้องกันตัวเอง แม้แต่ท่อออกซิเจนเองก็ไม่มี ใครจะรู้ว่าใต้น้ำเป็นอย่างไร? มันอันตรายเกินไปที่จะบุ่มบ่ามลงไปที่นั่น! ”“คุณอายุยังน้อย ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องที่เสียสละอะไรมากขนาดนี้! ”“ไม่อย่างงั้น ก็ให้ฉันจะลงไปกับหมอเทวดาด้วยเถอะ! ”ติงฮ่าวหลินก้าวไปข้างหน้าเพื่อห้ามปรามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ใช่แล้วสารวัตรลู่ มันอันตรายเกินไป ให้พวกเราลงไปพร้อมกับหมอเทวดากันเถอะ! ”เจ้าหน้าที่สายตรวจจำ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 274
“แต่คุณเองก็ต้องคิดให้ดี ๆ เรามีกันแค่สองคน แต่พวกเขามีกันตั้งสิบกว่าคน ไม่แน่บางทีบนตัวพวกเขาอาจจะมีปืนอยู่ด้วยก็ได้”“คุณคงไม่คิดว่าแค่ตะโกนออกไปว่าคุณเป็นตำรวจสายตรวจ แล้วคนพวกนั้นจะเชื่อฟัง แล้วให้คุณจับกุมหรอกใช่ไหม? ”“ผมไม่ได้กลัวนะ แค่ผมพูดในสิ่งที่เป็นความจริงก็เท่านั้น”“งั้น......ตอนนี้เราควรทำยังไงกันดี? ”น้ำเสียงที่ดูเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญของลู่หลีก็จางหายไป สีหน้าของเธอดูหงุดหงิดเล็กน้อย“ยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ทำได้แค่กัดฟันแล้วลุยต่อไง”“ในเมื่อตามผมมาด้วยแล้ว ก็อย่าได้ห่างจากผมแม้แต่นิ้วเดียว ผมจะปกป้องคุณเอง”ใบหน้าของหลินเฟยดูจริงจังมากในเวลานี้ ปราศจากรอยยิ้มขี้เล่นในตอนปกติของเขา“คุณปกป้องฉัน......อืม ได้ งั้นคุณต้องปกป้องฉันให้ดีด้วยนะ”“ขอบคุณนะหลินเฟย รอให้คดีนี้จบลงแล้ว ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณเอง”หัวใจของลู่หลีสั่นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่อ่อนนุ่มกำลังถูกสัมผัสอยู่!เธอทำอะไรไม่ได้ จึงยื่นมือไปกอดหลินเฟยเอาไว้ลู่หลีคิดว่าถ้าเธอไม่บังคับหลินเฟยให้ลงไปในน้ำ หลินเฟยก็คงไม่จำเป็นต้องมาเสี่ยงแบบนี้ทั้งที่หลินเฟยรู้ว่ามีอันตรายแต่ก็ยังไม่จาก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 275
กระแสน้ำปั่นป่วนที่เย็นจัด ล้อมรอบร่างกายของลู่หลีความหนาวเย็นและความกลัวที่รุนแรง รวมถึงความรู้สึกหายใจไม่ออก ทำให้ลู่หลีร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้เนื่องจากความกลัว ลู่หลีจึงไม่กล้าลืมตา และทำได้แค่ใช้มือใช้เท้าเตะไปรอบ ๆจะทำยังไงดี?หรือจะต้องมาจะตายในที่แบบนี้แล้วอย่างงั้นเหรอ?อ่างเก็บน้ำอันกว้างใหญ่ ใช้คำว่าไร้ขอบเขตมาอธิบายก็ยังไม่เกินจริง!หากตกลงไปในน้ำ แม้แต่นักว่ายน้ำที่เก่งที่สุด ก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้!ขณะที่ลู่หลีกำลังรู้สึกหมดหวังอยู่นั้น เธอก็รู้สึกถึงมืออันแข็งแกร่งคู่หนึ่งที่กำลังช่วยพยุงบั้นท้ายอันอวบอ้วนของเธอ และยกเธอขึ้นมาจากน้ำ“แค่ก ๆ...… ” ทันทีที่ลู่หลีลืมตาขึ้น เธอก็เห็นหลินเฟยลอยอยู่ข้างหน้าเธออย่างทุลักทุเล“หลินเฟย......ฮือ ๆ คุณทำให้ฉันกลัวแทบตาย! ”เช่นเดียวกับฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายหลังจากตกลงไปในน้ำ ลู่หลีจับหลินเฟยไว้แน่น และไม่กล้าแม้แต่จะปล่อยมือ“พี่สาว ผมล่ะเชื่อคุณเลยจริง ๆ ต่อให้คุณจะโกรธผมแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรทำให้เรือเสียหายแบบนี้สิ! ”“ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดถึงการจับโจรปล้นสุสานอะไรนั่นเลย แม้แต่พวกเราสองคนก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอด! ”ห
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 276
แม้ว่าการไหลของน้ำที่อยู่ตรงใจกลางอ่างเก็บน้ำจะปั่นป่วนอย่างมากเนื่องจากปรากฏการณ์รุ้งกินน้ำ แต่หลินเฟยก็ไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใดสายตาก็มองดูระยะทางที่มีเกือบเจ็ดถึงแปดกิโลเมตร แต่กลับสามารถว่ายข้ามไปได้ในเวลาอันสั้น“บ้าเอ๊ย เป็นหลุมที่ใหญ่มากเลย พลังดูดเองก็มีมหาศาล! ”ครืน!เมื่อหลินเฟยเข้าใกล้ตำแหน่งรุ้งกินน้ำ การเคลื่อนไหวที่นี่ก็ดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้องที่ดังไม่หยุดหลินเฟยและลู่หลี ทั้งสองคนเมื่ออยู่ต่อหน้าหลุมดำที่ยาวนับสิบเมตรนี้ พวกเขาก็ดูจะตัวเล็กมาก ๆพอหลินเฟยสามารถคุ้นเคยกับน้ำและพลังแล้ว ก็ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวน้อยลง แต่ลู่หลีก็ยังคงกลัวมากจนใบหน้าของเธอซีด และร่างกายของเธอเองก็สั่นไปทั้งตัวฉากที่น่าทึ่งแบบนี้ หากไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง คงยากที่จะอธิบายความรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรงแบบนี้ออกไปได้!“จับฉันไว้แน่น ๆ ผมจะเข้าไปแล้ว! ”หลินเฟยอุ้มลู่หลีไว้ในอ้อมแขนของเขา และกอดเธอไว้แน่น ไหลตามกระแสน้ำวนของรุ้งกินน้ำ และทั้งสองคนก็ถูกดูดเข้าไปในหลุมดำในที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้ลู่หลีหายใจไม่ออก หลินเฟยจึงต้องส่งลมหายใจปากต่อปากให้เธอด้วยกระแสน้ำที่แรงแบบนี้ ทั
Latest chapter
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 404
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 403
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 402
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 401
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 400
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 399
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 398
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 397
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 396
