LOGINShare
บทที่ 445
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 446
"เมื่อคิดอย่างรอบคอบในตอนนี้ พวกเราทุ่มเทเเรงกายเเรงใจให้กับหนานผิง เกิดมาเป็นคนของหนานผิง และตายเป็นผีที่หนานผิง มันไม่ค่อยดีจริง ๆ ถ้าต้องจากไปแบบนี้""ตอนนี้เราได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของเราอย่างลึกซึ้งและใจจริง เราหวังว่าจะสามารถกลับไปที่บริษัทได้"ใบหน้าหม่าเฉวียนเต็มไปด้วยความจริงใจ"ดังนั้น...หุ้นเหล่านี้ ไม่เช่นนั้นก็คืนให้พวกเราเถอะนะครับ"หม่าเฉวียนและจ้าวหลินสามารถยอมโอนอ่อนผ่อนปรนได้ไม่ใช่ว่าพวกเขาตระหนักถึงความผิดพลาดของตนเอง แต่พวกเขาไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจของเงินได้เสียต่างหากสำหรับจุดนี้หลินเฟยและจางซินเยว่ก็สามารถเข้าใจได้ผู้ถือหุ้นที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองมาที่หม่าเฉวียนและจ้าวหลินอย่างดูถูกสายตาของจางซินเยว่ก็มองมาที่ทั้งสองและเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามด้วยเช่นกันมีอาการพะอืดพะอมคลื่นไส้ในท้องทันทีใบหน้าที่สวยงามเต็มไปด้วยน้ำค้างแข็ง"หึ...พวกคุณเป็นคนไร้กระดูกจริงๆ""ก่อนหน้านี้พวกคุณบอกเองว่าไม่เห็นด้วยกับการเซ็นสัญญานี้ อีกทั้งยังต้องขายหุ้นของบริษัทเภสัชกรรมหนานผิงอีก ตอนนี้คิดอยากกลับไป ฉันไม่เคยเห็นคนอะไรน่าขยะแขยงเท่าพวกคุณมาก่อนเลย""ตอนนี้ค
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 447
หม่าเฉวียนและจ้าวหลินถูกผู้ถือหุ้นกลุ่มหนึ่งทําให้อับอายขายขี้หน้า เรียกได้ว่าโกรธจนเดือดพล่านเลยทีเดียว!เมื่อเห็นหลินเฟยและคนอื่นๆ ไม่มีความตั้งใจที่จะขอให้พวกเขากลับมาที่บริษัททั้งสองก็พูดด้วยความโกรธว่า"โอเค หลินเฟย จางซินเยว่ พวกคุณโหดเหี้ยมมาก อย่าหาว่าเราไม่หยาบคายก็แล้วกัน"หม่าเฉวียนและจ้าวหลินมองหน้ากันและกันดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายหม่าเฉวียนพูดเสียงดังกับผู้คนที่เดินมาซื้อยาเสริมความงามอย่างบ้าคลั่งทันทีว่า"ทุกคนระวังถูกหลอก ยาเสริมความงามที่พวกคุณซื้อแท้จริงเเล้วเป็นยาฮอร์โมนชนิดใหม่ชนิดหนึ่ง!""ภายนอกดูเหมือนจะมีผลลัพธ์ที่ค่อนข้างดี แต่ในความเป็นจริงแล้วการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์มันต้องจ่ายราคาที่มหาศาล""มันไม่เพียงแต่จะทำให้สูญเสียชีวิตของคุณเท่านั้น แต่มันยังก่อมะเร็งอีกด้วย การใช้ยานี้เพียงเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์หน้าตาของพวกคุณ เเต่ต้องแลกมาด้วยชีวิต ทุกคนอย่าหลงเชื่อเลย!"จ้าวหลินยืนข้างๆ พูดสมทบหม่าเฉวียน"ใช่แล้ว วัตถุดิบยาเหล่านี้ไม่ผ่านการตรวจสอบจากหน่วยงานที่เชื่อถือได้ เป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีมาตรฐาน ไม่มีฐานผลิต และไม่มีที่มาของสินค้า ดีไม่ด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 448
แขกที่ไม่ทราบสาเหตุถูกปลุกปั่นและตะโกนเรียกขอให้หลินเฟยและคนอื่นๆ คืนเงินจางซินเยว่รีบรักษาความสงบเรียบร้อยในที่เกิดเหตุทันที"ทุกคนฟังฉัน อย่าเพิ่งตื่นตระหนก คนสองคนนี้ถูกไล่ออกจากเภสัชกรรมหนานผิงของเรา ตอนนี้พวกเขากำลังแก้แค้นพวกเรา พวกเขามีเจตนามุ่งร้ายบิดเบือนข้อเท็จจริงและใส่ร้ายผลิตภัณฑ์ของเรา""ฉันรับประกันได้ว่ายาของเราไม่มีผลข้างเคียงใดๆ และผู้ที่เคยรับประทานยาก็จะได้เห็นผลลัพธ์ ทุกคนอย่าไปฟังสิ่งที่พวกเขาบิดเบือน"แต่บางคนก็ยังคงตั้งคำถาม"ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าใครพูดจริงและใครพูดปด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องฮอร์โมนและการทำลายสุขภาพเลย ปฏิกิริยาของยาจะออกมาในตอนนี้ได้ยังไง แต่จะมีปฏิกิริยาในอนาคตอย่างแน่นอน""ถ้ามีบางอย่างผิดปกติในอนาคตและพวกคุณหนีไป ใครจะชดใช้ชีวิตนี้ให้กับพวกเรา?"หม่าเฉวียนและจ้าวหลินเห็นสถานการณ์เอียงไปทางด้านของพวกเขามันได้ผลดีมากอีกทั้งยังคงพูดใส่ไฟอย่างต่อเนื่อง "คุณบอกว่าคุณไม่ได้ขายยาปลอม คุณมีหลักฐานหรือไม่?""ยาของคุณผ่านการทดสอบของสำนักงานการตรวจสอบยาแล้วหรือยัง?""ต้องผ่านการทดสอบของสำนักงานตรวจสอบและควบคุมยาเท่านั้นถึงจะสามารถพิสูจน์ได้ว่า
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที 449
ทั้งหม่าเฉวียนและจ้าวหลินไม่กลัวเลยสักนิดยาเสริมความงามของหลินเฟยต้องไม่ผ่านการทดสอบของสำนักงานทดสอบยาอย่างแน่นอน"โอเค โทรก็โทร โทรไปตอนนี้เลย"จ้าวหลินหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและโทรไปที่สำนักทดสอบยาในเวลาเดียวกัน มีเสียงดังพูดว่าหลินเฟยและจางซินเยว่ขายยาปลอมที่นี่ในเครือของเภสัชกรรมหนานผิง ซึ่งเป็นความจริงพวกเขายังบอกอีกฝ่ายอย่างชัดเจนว่า แค่มาจับกุมคนก็พอ แทบไม่ต้องทำการทดสอบเลยจ้าวหลินวางสายแล้วมองไปที่หลินเฟยด้วยสีหน้าอวดดี"ฮ่าๆ...หลินเฟย แกรอตายได้เลย เมื่อคนจากสำนักทดสอบยามา พวกแกจะต้องชดใช้ราคามหาศาล ไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากอย่างแน่นอน"หลินเฟยมองหม่าเฉวียนและจ้าวหลินด้วยสายตาที่เหยียดหยาม"ตัวตลกน่าขัน"จ้าวหลินโกรธมากและชี้ไปที่หลินเฟยด้วยความโกรธ"คุณกำลังพูดถึงอะไร..."หม่าเฉวียนดึงจ้าวหลิน และพูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ"ไม่เป็นไร แค่รอให้คนจากสำนักทดสอบยามา ไม่ต้องไปพูดเรื่องไร้สาระกับเขาหรอก"เมื่อจ้าวหลินคิดถึงสิ่งนี้ ความโกรธในใจก็หายไปเล็กน้อย"จะว่าไป... ฉันจะดูว่าครั้งนี้คุณจะตายอย่างไร"เมื่อนึกถึงการถูกหลินเฟยทุบตีอย่างรุนแรงเมื่อไม่กี่วันก่อนและความอั
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 450
หลินเฟยหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา"คนจากสำนักงานทดสอบยาเลยนะ หรือว่าระดับนี้ไม่โอเค?""ยังไม่ทันได้ทดสอบ คุณจะตัดสินได้อย่างไรว่านี่เป็นยาปลอม? คุณต้องรับผิดชอบในคำพูด"ถังไข่หมิงทอนหายใจอย่างเย็นชา"ฉันทำงานที่สำนักงานทดสอบยามาเกือบทั้งชีวิต แต่ฉันไม่เคยได้ยินยาที่เกินจริงอย่างยาเสริมความงามมาก่อน ถ้าไม่ใช่ของปลอม แล้วมันจะของจริงได้เหรอ?""ใบสั่งยาที่สามารถใช้ในตลาดเพื่อรักษาโรคและช่วยชีวิตผู้คนได้ จะต้องใช้เวลากว่าสิบปีหรือหลายทศวรรษในการบดผงและปรับเเต่งซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนที่จะสามารถวางขายตลาดได้ในที่สุด และจะต้องใช้เวลาหลายปีในการทดลองทางคลินิกก่อนที่จะสามารถใช้กันอย่างแพร่หลาย""และใบสั่งยาดังกล่าวต้องเป็นที่รู้จักกันดี ยาเสริมความงามของคุณดูเหมือนจะออกมาจากอากาศบาง ๆ ไม่ว่าจะผ่านการตกตะกอน การบดผง รวมถึงการทดลองทางคลินิกแล้ว จะต้องใช้บางอย่างที่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์หรือไม่ได้ผลเลยแน่ๆ มันก็เเค่ยาที่เเต่งเรื่องขึ้นมามั่วๆ และหลอกลวงผู้คนล่ะสิ""คิดจะหลอกสายตาของฉัน เป็นไปไม่ได้"ถังไข่หมิงมือไพล่หลัง เห็นได้ชัดว่าเขามั่นใจในประสบการณ์อันยาวนานของเขามากเขาไม่สามารถเชื่อย
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 451
ถังไข่หมิงตกใจ "อะไรนะ? คุณแน่ใจนะว่าเครื่องจักรไม่ได้ผิดปกติ?"พนักงานตรวจสอบยาส่ายหน้า"เราได้ทำการทดสอบอยู่หลายครั้ง และผลลัพธ์ของข้อมูลในแต่ละครั้งก็เหมือนกัน ไม่มีผิดเพี้ยนใดๆ ซึ่งสามารถรับประกันประสิทธิภาพได้อย่างแท้จริงครับ"ถังไข่หมิงตกตะลึงอยู่กับที่ พร้อมกับจ้องมองไปที่หัวหน้าจากนั้นก็มองหลินเฟยด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อแต่หลินเฟยกลับมองไปยังถังไข่หมิง และเเสดงสีหน้าราวกับว่าเขาคาดการณ์เอาไว้นานแล้วส่วนสีหน้าของหม่าเฉวียนและจ้าวหลินต่างก็เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่ายาเสริมความงามของหลินเฟยนั้นไร้ที่ติและไม่มีปัญหาอะไรเลยแม้เเต่น้อยจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาว่า"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ขอแค่เป็นวัตถุดิบเย่าไฉจะต้องมีปัญหาแน่ๆ!""การทดสอบต้องผิดพลาดแน่ๆ เครื่องมือของพวกคุณต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน""ฉันรู้แล้ว คนของสำนักงานทดสอบยาอย่างพวกคุณคงถูกหลินเฟยซื้อตัวไปแน่นอน พวกคุณต้องสมรู้ร่วมคิดกัน จงใจเอาข้อมูลปลอมมาแสดงให้ทุกคนดู!""ฉันต้องการทดสอบซ้ำเพื่อความยุติธรรม!"ถังไข่หมิงมองมาที่หม่าเฉวียนและจ้าวหลินด้วยสีหน้าโกรธ พร้อมกับตะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 452
สูตรยาของหลินเฟยทำให้ถังไข่หมิงมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับสูตรยาของยาจีนโบราณไปเลยก็ว่าได้หลินเฟยอธิบายว่า"สูตรยานี้ไม่ใช่สูตรยาที่ผมคิดขึ้นมาเองหรอกนะครับ แต่มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่บรรพบุรุษของเราทิ้งเอาไว้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนโบราณ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ สูตรยาที่ล้ำค่ามากมายในตอนนั้นได้สาบสูญหายไปในประวัติศาสตร์ที่แม่น้ำแยงซีเกียง""และผมก็ได้รับสูตรยานี้ที่สืบทอดมาโดยบังเอิญ อย่ามองว่าอุตสาหกรรมยาของเราตอนนี้ดูเหมือนจะพัฒนาแล้ว จริงๆ แล้วหากบรรพบุรุษของเรามาพบเห็นเข้า ไม่น่าว่าอาจจะถูกบรรพบุรุษดูแคลนเอาก็ได้นะครับ"คราวนี้หลินเฟยไม่ได้แกล้งทำเป็นเสเเสร้งแต่อย่างใด แต่รู้สึกเสียใจจากก้นบึ้งหัวใจที่สมบัติเหล่านั้นไม่ได้รับการสืบทอดถังไข่หมิงเองที่อยู่ในแวดวงอุตสาหกรรมนี้ ก็ย่อมได้เห็นอะไรมากมายจากคำพูดของหลินเฟยคราวนี้ เขาเข้าใจแล้วว่าหลินเฟยเป็นนักธุรกิจที่มีจิตสำนึกอย่างแท้จริงถังไข่หมิงแสดงความรู้สึกผิดเล็กน้อย"ฉันเข้าใจในเรื่องนี้ดี"ถังไข่หมิงหันหลังกลับและลงมาดูแลความเรียบร้อยในสถานที่เกิดเหตุ"ทุกคน ใครที่อยากจะซื้อยา สามารถซื้ออย่างสบายใจได้แล้วนะ"ทุกคนยังตระหนักอีกว
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 453
ต่อมา ผู้ถือหุ้นของเภสัชกรรมหนานผิงก็ได้เข้ามาขวางหม่าเฉวียนและจ้าวหลินเอาไว้พวกเขาถูกล้อมเอาไว้อย่างแน่นหนา โดยไม่มีโอกาสที่จะหนีออกไปได้เลยหม่าเฉวียนและจ้าวหลินเพิ่งเรียกคนจากสำนักทดสอบยามา และทำให้พวกเขากลัวมากโชคดีที่ยาของหลินเฟยไม่มีปัญหาแต่อย่างใดโดยที่การกระทำของหม่าเฉวียนกับจ้าวหลินสองคนนี้ คือการทำลายแผนการสร้างโชคลาภของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยและการปิดกั้นหนทางโชคลาภแบบนี้นั้น มันเท่ากับการฆ่าพ่อแม่เลยทีเดียวซึ่งความเคียดแค้นนี้มันร้ายแรงเอาเสียมากๆ!ตอนนี้พวกเขาเป็นการรวมผลประโยชน์ของหลินเฟยทั้งหมดไม่ว่าพวกเขาจะเคยประจบประแจงหม่าเฉวียนและจ้าวหลินสักแค่ไหนแต่ในตอนนี้เงินของพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทั้งสองคนแล้ว และพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกหม่าเฉวียนออกเป็นชิ้น ๆผู้ถือหุ้นคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้ม"ประธานหม่า ประธานจ้าว หลังจากที่คุณออกจากหนานผิงไป พวกเราคิดถึงคุณมาก ในเมื่อมาที่นี่กันเเล้วเราไม่ควรพูดถึงเรื่องอดีต""ใช่ ตามคำสั่งของคุณหลิน ในเมื่อได้รับการยืนยันแล้วว่าพวกคุณใส่ร้ายป้ายสี งั้นพวกเราควรเปลี่ยนไปคุยกันที่อื่นดีกว่าไหม?""พวกคุณคิดจะทำอะไร? พว
Latest chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
