Beranda / โรแมนติก / แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น / บทที่ 8 สมควรถูกเสียบ (ประจาน)

Share

บทที่ 8 สมควรถูกเสียบ (ประจาน)

last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-13 15:38:51

ไม่ทันไรน้ำเสียงอ้อแอ้ของคนข้างกายก็เหมือนจะเงียบไป วิคเตอร์เหลือบมองก็ต้องพ่นลมหายใจออกมาเมื่อคนเมาหลับคอพับไปเสียแล้ว

ยัยตัวภาระเอ๊ย หาเรื่องทำคนอื่นลำบากได้ตลอด

"นี่เธอ! ยัยขี้เมา ตื่นก่อน จะถึงบ้านเธอแล้ว"

"อื้ออ ยุ่งน่า" เธอปัดมือหนาที่เขย่าแขนตนเองออก ใบหน้าสวยมุ่ยลงหันหน้าหนีไปอีกด้านขยับกายนอนให้สบาย

"จะมานอนบนรถฉันไม่ได้นะ นี่! ตื่นเดี๋ยวนี้"

"..."

ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงลมหายใจสม่ำเสมอเข้าออกเท่านั้น

"อะไรของยัยนี่วะ" วิคเตอร์งึมงำด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด ชะลอรถสปอร์ตของตัวเองหน้าประตูรั้วขนาดใหญ่ มองใบหน้าเธอสลับกับตัวบ้านอย่างลังเล

"นี่ยัยเปี๊ยก! ตื่น ถึงบ้านเธอแล้ว"

"แจ๊บๆ~"

"ไอ้วิคเตอร์เอ๊ย อยู่ดีไม่ว่าดี เอาตัวไปวุ่นวายกับยัยบ้านี่ทำไมวะ" มือหนายีเส้นผมตนเองจนผมเส้นยาวด้านบนที่มัดรวบไว้หลุดลุ่ย

ก๊อก ก๊อก

ระหว่างที่กำลังตัดสินใจว่าควรทำยังไงกับอันดามันดี ก็มีเสียงเคาะกระจกฝั่งคนขับดังขึ้น ร่างสูงหันมอง หรี่ตาพินิจชายผมสั้นเตียนที่ยืนด้อมๆ มองๆ ก่อนจะยอมลดกระจกลง

"คุณ จอดขวางประตูไม่ได้นะครับ ขยับเลื่อนออกหน่อย"

"ฉันมาส่งยัยนี่" ว่าจบก็ขยับตัวให้ชายคนดังกล่าวเห็นหญิงสาวที่หลับอยู่เบาะข้างตน

"คุณอันดามันนี่!"

"เออ เปิดประตูรั้วซะ"

"ครับๆ ได้ครับ"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเห็นคุณหนูของบ้านในรถคันนั้น หรือเพราะน้ำเสียงดุดันพร้อมรังสีที่คนตัวสูงแผ่ออกมา ทำให้พลทหารรับใช้รีบเปิดประตูรั้วเหล็กให้สปอร์ตหรูขับเข้ามาจอด

วิคเตอร์ลองเขย่าแขนเธออีกครั้ง ซึ่งก็ได้สิ่งตอบรับเป็นการปรือตามองด้วยความงงงวยแล้วทำท่าจะหลับต่อ

ร่างสูงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกรอดๆ ระดับความอดทนเริ่มลดน้อยถอยลงเมื่อต้องมารับมือกับคนไม่มีสติ

เขาไม่รอช้าเปิดประตูฝั่งคนขับลงไป เตรียมลงไปกระชากหญิงสาวหน้าไม่อายให้ออกจากรถเขาเสียที ชายหนุ่มดึงประตูฝั่งคนนั่งออก เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมเริ่มฉุนเฉียว

"ยัยบ้าลงมา! เลิกมาทำตัวเป็นแม่ย่านางรถฉันเสียที"

"อื้อออ~ ปวดหัว" เสียงอันดังปลุกคนเมาขึ้นมาจากนิทรา แต่สติที่น้อยนิดก็เหมือนจะทำให้ระดับการรับรู้เธอเชื่องช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

"อย่ามาอืดอาดยืดยาด ลงมา!"

"อุ้ม~ เดินไม่ไหวอ่า"

"ยัยนี่!"

วิคเตอร์กัดฟันแน่นหลบสายตา เมื่อคนตัวเล็กส่งยิ้มปัญญาอ่อนมาให้พร้อมชูมือมาทางเขา แม้จะพยายามส่งสายตากดดันหญิงสาวแค่ไหนเธอก็ยังดื้อด้านไม่เลิก ปากกระจับคว่ำลงพร้อมเอ่ยเสียงออดอ้อนเร่งเร้าให้เขาอุ้ม

มาเฟียหนุ่มพ่นลมออกจมูกอย่างหมดหนทาง ถือเสียว่าทำบุญทำทานก็แล้วกัน เมื่อปลอบใจตัวเองเสร็จก็ค้อมกายช้อนประคองสาวตัวเล็กลงจากรถในท่าเจ้าสาว

"วี้~ เค้าลอยได้"

"อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น เดี๋ยวก็ตกมาคอหักหรอก"

"วิ่งเลยๆ"

"..."

วิคเตอร์กลอกสายตาระอา แต่ก็เลิกสนใจพฤติกรรมคนเมา ก้าวผ่านพลทหารที่ยืนมองด้วยความตกใจ ถือวิสาสะเข้าไปยังตัวบ้านโดยไม่ได้รับเชิญ

ด้านในตัวบ้านหลังใหญ่ถูกตกแต่งสถานที่เพื่อเตรียมงานในเช้าวันรุ่งขึ้น ประดับประดาด้วยดอกไม้ตามจุดต่างๆ แม้ห้องส่วนใหญ่จะถูกปิดไฟไว้ แต่ก็ยังมีแสงไฟจากทางเดินช่วยให้คนมาใหม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

"ทางไหน" เขาก้มหน้าถามหญิงสาวในอ้อมกอด

"ขึ้นๆ" อันดามันชี้นิ้วไปทางบันไดไม้ปาร์เกต์เชื่อมไปสู่ชั้นสองของตัวบ้าน ซึ่งวิคเตอร์ก็ยอมเดินไปทางนั้นแต่โดยดี

แม้ใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจจะบูดบึ้งตลอดเวลา แต่ในหัวสมองกลับกำลังประมวลรูปร่างคนที่อุ้มไปด้วย

ตัวเบาหวิวจนแทบไม่ต้องใช้แรงเลย ยัยนี่กินข้าวกินปลาบ้างหรือเปล่า

ใบหน้าของเธอแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้อุณหภูมิร่างกายเธอร้อนกว่าปกติเล็กน้อย เนื้อนุ่มบดเบียดแนบชิดผิวกายชายหนุ่มผ่านเนื้อผ้า แม้จะบอกตัวเองว่าให้มองทางข้างหน้า แต่สายตาไม่รักดีก็แอบวนเวียนอยู่กับก้อนเนื้อขนาดใหญ่ที่ยั่วเย้าสายตา กระเพื่อมไหวตามจังหวะก้าวเดิน

"ซ้ายหรือขวา" เขาถามขึ้นเมื่อเดินขึ้นมาสู่ชั้นสองแล้วมีทางแยกออกเป็นสองฝั่ง

"ขวา"

พอเธอว่างั้นขาแกร่งก็ก้าวขวา แต่เธอก็ร้องเปลี่ยนทิศทางอีก

"ไม่ เลี้ยวซ้าย"

"เอาไงแน่ สติดีอยู่ไหม หรือแยกซ้ายขวาไม่ออกแล้ว"

"อืมมมม"

สายตาหยาดเยิ้มจ้องมือตัวเองยกซ้ายขวาด้วยความสับสนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือซ้ายแล้วชี้ไปยังประตูสีขาวบานหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

"ข้างนี้ๆ ประตูนั้นเลย~"

วิคเตอร์ระบายลมหายใจเป็นคำตอบ ก่อนจะก้าวตรงไปยังทางที่คนตัวเล็กชี้ เขาบิดลูกบิดหมุนเปิดประตูแม้จะอุ้มอันดามันไปด้วย ภายในห้องมืดสนิท แต่ก็ยังได้แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างให้ความสว่างบ้าง จึงมองเห็นเตียงนุ่มที่ตั้งชิดริมหน้าต่างบานใหญ่

"เตียงจ๋าาาา~"

"เลิกดิ้นสักที ถ้าหล่นจริงฉันจะขำให้"

"ส่งทางนั้น~"

"เรื่องมากฉิบหาย"

เมื่อมาถึงใกล้เตียง คนตัวเล็กก็ดีดตัวลงสู่ที่นอนอย่างไม่สนใจว่าชุดที่สวมจะร่นขึ้นจนอวดเรือนร่างไปถึงไหนต่อไหน คว่ำหน้ากลิ้งไปกลิ้งมาอย่างมีความสุข

พรึ่บ

"เฮ้ย!" มาเฟียหนุ่มหลุดปากร้องออกมา เมื่อถูกคนที่นอนอยู่กระชากมืออย่างแรงจนเสียหลักล้มลงเตียง

อันดามันคลี่ยิ้มหวานหยดย้อย อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายยังตั้งตัวไม่ไหวพลิกร่างขึ้นคร่อมชายหนุ่มเอาไว้แทน หัวใจแกร่งกระหน่ำรัวจ้องคนตัวเล็กอย่างแตกตื่นตกใจทำอะไรไม่ถูก

"ทำบ้าอะไร ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ!"

"ให้รางวัลไง ฝรั่งรู้จักบ้านเค้าจริงด้วย น่าร้ากกก~"

ยิ่งเธอเลื่อนใบหน้าลงมาใกล้ขึ้น อัตราการทำงานของหัวใจมาเฟียร้ายก็เหมือนจะเร็วขึ้นตาม ดวงตาเธอกลมโต น้ำในตาหล่อเลี้ยงจนมันฉ่ำเยิ้มเป็นประกายไม่ต่างจากกวางน้อยใสซื่อ แต่ท่าของทั้งคู่ในตอนนี้ทำวิคเตอร์ไม่แน่ใจว่าใครเป็นเหยื่อกันแน่ หากยัยนี่เป็นกวางก็เป็นลูกกวางที่ขี้ยั่วที่สุด

ปลายกระโปรงเดรสรัดรูปเลื่อนขึ้นสูง ทำให้คนที่นอนตาค้างอยู่มองเห็นแพนตี้ลูกไม้เย้ายวนได้จากมุมนี้ด้วยซ้ำ ลำกายชายหนุ่มแข็งขืนอย่างไม่ตั้งใจ

ยัยตัวแสบสมควรถูกเสียบประจาน

"ลุก!" วิคเตอร์ข่มอารมณ์ปั่นป่วนสั่งเสียงเข้ม แต่อันดามันก็ไม่สนใจ ใช้ปลายจมูกคลอเคลียหยอกล้อแก้มสากของคนตัวสูง

"นายตัวหอมจังเลย~"

เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อหญิงสาวด้านบนก้มซุกไซ้ต้นคอ พลางสูดกลิ่นกายเขาเข้าเต็มปอด มือไม้ตัวเองก็ดูเก้ๆ กังๆ ไม่รู้ควรวางไว้ตรงไหนดี หากลูบเธอคืนบ้างจะผิดบาปมากหรือเปล่า

สายตาทั้งคู่สบประสานท่ามกลางความมืดและแสงเงาจันทร์ ทำให้อกซ้ายมาเฟียหนุ่มคันยิบๆ แปลกประหลาด เขาหลุบมองปากกระจับที่อยู่ห่างริมฝีปากเขาไม่กี่เซ็นต์ด้วยความลุ้นระทึก

แต่ก่อนที่มันจะได้สัมผัสกัน คนตัวเล็กก็ฟุบหน้าทิ่มลงกับหมอนข้างซอกคอคนด้านล่าง ราวกับถูกสับสวิตช์กลางอากาศ เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว ปล่อยคนตัวสูงให้นอนตัวแข็งค้างเติ่งที่เดิม

ยัยบ้านี่น่าตายนัก กล้าหลับตอนนี้ได้ยังไง!

"นี่ เฮ้ย! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ เธอมาทำให้มันแข็งแล้วจะชิ่งหลับแบบนี้ได้ยังไง!"

"ฟี้~"

วิคเตอร์หลับตาปรับลมหายใจ ข่มอารมณ์ความรู้สึกร้อนรุ่มภายในที่ไหลทะลักเตรียมพุ่งทะยานให้กลับเป็นปกติ พยายามไม่สนใจกลิ่นกายหวานหรือเรือนร่างเย้ายวนที่ใช้เขาเป็นที่นอน ค่อยๆ ดันคนตัวเล็กให้ลงไปนอนบนเตียงดีๆ ไม่ลืมใช้ผ้าห่มหนาคลุมท่อนล่างที่อล่างฉ่าง เห็นชัดไปยันสีกางเกงชั้นใน พร้อมลุกกายขึ้นเตรียมออกไปจากห้องนอนเธอ

ไม่ลืมตวัดมองว่าที่คู่หมั้นที่หลับฝันดีอีกครั้งด้วยสายตาคาดโทษ

ยัยผู้หญิงหน้าไม่อาย สมควรถูกเสียบซ้ำๆ แล้วค่อยตัดหัวประจาน!

"ฮึ่ย ความประทับใจแรกไม่เหลือแล้วยัยบ้า จบงานหมั้นอย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าฉันอีก"

เส้นผมหนาถูกยีจนยุ่ง บ่นพึมพำขณะเดินออกจากประตูห้องที่ถูกเปิดทิ้งไว้ เขาเลี้ยวออกมาจากห้องก็ต้องชะงักตัวแข็ง เมื่อพบหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังเดินมาทางนี้ เธอมีสีหน้าแตกตื่นตกใจเช่นกัน

หัวสมองมาเฟียหนุ่มขาวโพลน ยืนนิ่งค้าง ไม่ได้คาดคิดถึงเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน กำลังจะนึกหาคำอธิบายว่าเหตุใดเขาจึงออกมาจากห้องหญิงสาวกลางดึกแบบนี้

"วิคเตอร์ใช่ไหมลูก?" นายหญิงของบ้านหรี่ตามองหนุ่มแปลกหน้าอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจขณะเอ่ยถาม แปลกใจอย่างถึงที่สุด ไม่รู้มาก่อนว่าทั้งคู่รู้จักกัน

"คะ...ครับ พอดีผมเจอยัย...เจอเธอเมาอยู่ เลยพามาส่งบ้าน"

"ตายแล้ว ลูกคนนี้! คืนวันสำคัญแบบนี้ยังกล้าออกไปกินเหล้าอีก ยังไงแม่ก็ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะที่อุตส่าห์พาน้องมาส่ง"

"ครับ ไม่เป็นไร ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ได้จ้ะๆ ขอบใจมากเลยนะ"

สิมิลันคลี่ยิ้มหวานส่งให้ด้วยความเอ็นดู แม้ท่าทางอีกฝ่ายจะดูแข็งกระด้างไปบ้าง แต่เขาก็มีน้ำใจ ใส่ใจลูกสาวหัวดื้อของตนก็ทำให้สิมิลันเบาใจได้มาก คิดว่าอีกฝ่ายจะต่อต้านมากกว่านี้เสียอีก

มาเฟียหนุ่มค้อมกายเคารพคนอาวุโสกว่าอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วรีบเดินผ่านเธอไปเพื่อให้พ้นจากสถานการณ์น่ากระอักกระอ่วนให้เร็วที่สุด

ท่อนขาแกร่งก้าวอย่างรีบร้อน เมื่อกลับขึ้นรถก็ต้องคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดดับความปั่นป่วนภายใน พลางบ่นพึมพำในใจด้วยความหงุดหงิด

แม่งเอ๊ย สายตาแม่ยัยเปี๊ยกดูโคตรปลื้มใจ คงไม่ได้คิดว่าเขาหลงเสน่ห์ยัยตัวแสบหรอกนะ

พลทหารชำเลืองมองท่าทางสับสนของหนุ่มลูกครึ่งด้วยความงงงวย กว่ารถสปอร์ตสีแดงจะเคลื่อนตัวออกไปบุหรี่ที่คนขับจุดสูบก็หมดไปสองมวนแล้ว

ดูท่าชีวิตอันแสนสงบสุขของวิคเตอร์ต่อจากนี้คงมีแต่ความวุ่นวายแน่นอน

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 16 จะรักเธอไปจนวันสุดท้าย

    อั‍น‍ด‍า‍มั‍นและวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ช่วยกันพาลูกแฝดอาบน้ำเตรียมเข้านอน ก่อนจะจูงมือกันกลับห้องของตัวเอง บรรยากาศในห้องเงียบเชียบมีเพียงแค่แสงไฟจากภายนอกลอดเข้ามาผ่านหน้าต่างบานใหญ่เท่านั้น เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปตั้งแต่เย็นทำให้ทั้งคู่ตกอยู่ในอาการกรึ่มเล็กน้อย ดวงตาหยาดเยิ้มฉ่ำวาวของหญิงสาวช้อนมองสามีอย่างสื่อความหมาย ก่อนจะเป็นฝ่ายพาเขามายังเตียงกว้างริมฝีปากของทั้งคู่ถูกดึงดูดเข้าหากันอัตโนมัติ ไม่ต้องมีสัญญาณหรือคำบอกกล่าวใดๆ ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย ลมหายใจชายหนุ่มปั่นป่วน รวบร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อนกอดแนบแน่น บรรจงถ่ายทอดความรู้สึกมากล้นให้อกให้เธอรับรู้ผ่านจุมพิตหวานซาบซ่านร้อนแรงท่อนแขนบางก็โอบรอบลำคอเขาเอาไว้ แหงนหน้าสุดความสามารถเพื่อตอบสนองรสจูบจากสามีที่สูงกว่าเกินฟุตกลีบปากฉ่ำนุ่มขบเม้มหยอกล้อกันไปมา ก่อนที่เรียวลิ้นทั้งคู่จะกระหวัดเกี่ยวรั้น รุกไล้ไล่ต้อนกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใครหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นจากทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์และอาการตื่นตัววาบหวามตอนนี้ เพียงแค่ลิ้นร้อนแทรกลึกเข้ามากวาดต้อนตักตวงน้ำลายใสในโพรงปาก ท้องน้อยเธอก็วูบหวิวเสียวสะท้านขึ้นมาจนต้องจิกขยุ้ม

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 15 พร้อมหน้าพร้อมตา

    สัปดาห์ต่อมากลุ่มเพื่อนของวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์เหมือนว่าจะเหงาอยากหาเรื่องเจอกัน จึงได้นัดรวมตัวกันที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ในเย็นของวันเสาร์ ทำให้ทั้งวันอั‍น‍ด‍า‍มั‍น ต้องเตรียมสถานที่ คือสวนข้างบ้านเอาไว้รองรับเพื่อนฝูงและบรรดาลูกๆ ของพวกเขา อั‍น‍ด‍า‍มั‍นไม่ใช่แม่บ้านแม่เรือนนัก อาหารส่วนใหญ่จึงโทรสั่งเอา พวกข้าวผัด น้ำแกง และพวกซีฟู้ด บาบีคิวของสดทั้งกุ้ง หอย ปู เอาไว้ให้หนุ่มๆ ได้ปิ้งย่างเป็นกับแกล้มส่วนของเด็กๆ ก็ได้เตรียมพวกขนม น้ำหวานและอาหารรสอ่อนเอาไว้ให้ ทั้งของทอด สปาเกตตีหมูสับ จนกระทั่งเกือบบ่าย 3 โมง มิลินและไ‍ค‍โ‍รก็เดินทางมาถึงเป็นคู่แรกพร้อมน้องมีอาและมาติน เด็กทั้งคู่ท่าทางสดใสร่าเริงฉีกยิ้มกว้างทักทายเจ้าของบ้าน ก่อนจะแยกไปหาลูกแฝดของเธอที่เล่นน้ำคลายร้อนยังสระว่ายน้ำข้างบ้าน ไ‍ค‍โ‍รและวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์จึงตามออกไปดูความปลอดภัย ปล่อยให้สองสาวเม้าท์กันตามประสาสาวๆ“นี่เมื่อวานลินหมักซี่โครงหมูไว้ด้วย ตั้งใจเอามาย่างเย็นนี้” มิลินเอ่ยพลางชูถุงในมือให้ดู ความเป็นแม่บ้านแม่เรือนทำให้หญิงสาวชอบเข้าครัว และทดลองทำอาหารเมนูใหม่ๆ เสมอ ผิดกับเจ้าของบ้านที่ทอดไข่ยังไม่สุก“ดีๆ

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 14 ฉลองวันครบรอบแต่งงาน

    หลังจากรู้ความจริงว่าทุกอย่างที่คิดตลอดหลายวันเป็นแค่ความเพ้อเจ้อของตัวเองเท่านั้น ทำให้เธอถูกวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ไล่กลับไปทำงานก่อน ซึ่งเธอก็สลดพอที่จะไม่โต้เถียงอะไรสามีต่อ ขณะขับรถกลับบริษัทก็ได้โทรไปอัปเดตเรื่องราวหน้าแตกให้กลุ่มเพื่อนฟัง และแน่นอนทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะเยาะเธอ และเทคะแนนสงสารไปทางวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์จนหมดยิ่งทุกคนได้รู้ว่าเธอทำอะไรเขาบ้างก็รุมด่าประณามเสียร่างเล็กหูชา กับความใจร้อนไม่คิดหน้าคิดหลังของเธอ เมื่อถึงบริษัทก็ได้โทรย้ำกับม่านฟ้าภรรยาคนสวยของน้องสามีว่าช่วยไปรับลูกแฝดของเธอให้ตรงเวลา และระวังอย่าให้ลูกๆ เธอคลาดสายตา ไม่เช่นกันบ้านคุณปู่อาจจะเละได้ อีกฝ่ายรับคำขันแข็ง แต่พอคิดอีกทีว่าวันนี้ลูกจะไปอยู่ในความดูแลของคุณอาตัวป่วนก็อ่อนใจ หวังว่าโซเฟียและคาร์ลจะสามารถควบคุมสถานการณ์ในบ้านได้ ไม่ต้องโทรเรียกรถดับเพลิงมากลางดึกอีกอารมณ์หญิงสาวเปลี่ยนจากเคร่งเครียดเป็นเบิกบานใจ เฝ้าจับตามองนาฬิการอคอยเวลาเลิกงานด้วยใจจดจ่อ มุมปากบางคลี่ยิ้มหวานขณะเซ็นกองเอกสารมากมายอย่างมีความสุขผิดจากทุกวันแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึงเมื่อโทรศัพท์มือถือที่วางคว่ำไว้บนโต๊ะส่งเสียงร้อง คุณแม่คนสว

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 13 แหกอกผัวไม่รักดี

    เครื่องยนต์รถยุโรปราคาแพงส่งเสียงกึกก้องขณะสาวคนขับเหยียบคันเร่งตามด้วยความร้อนใจ เมื่อรถของคนเป็นสามีนำหายไปไม่เห็นฝุ่น เส้นทางที่เขากำลังมุ่งหน้าไปทำโทสะในตัวคุณแม่ลูกแฝดพุ่งสูง เพราะนั่นคือเส้นทางไปโรงแรมวิลล์พาราไดซ์สายตาคุกรุ่นจ้องมือถือสลับกับท้องถนนเบื้องหน้า ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะมีความอดทนอดกลั้นนั่งรอในรถร่วม 3 ชั่วโมงอั‍น‍ด‍า‍มั‍นผ่อนความเร็วลงทิ้งระยะห่างมากขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย ดวงตาเป็นประกายวาวโรจน์จากเพลิงโทสะ เมื่อสัญญาณ GPS จอดนิ่งยังลานจอดของโรงแรม ก่อนที่มันจะเริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ ร่างเล็กมองซ้ายมองขวาระมัดระวังไม่ให้ผู้เป็นสามีสังเกตเห็นรถยนต์ของตน ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดเช่นเดียวกันหญิงสาวรื้อหาหมวกหรือแว่นกันแดดที่จะพอช่วงอำพรางสายตาของสามีได้ ก่อนจะคว้ากระเป๋าบีบมือถือในมือแน่นมุ่งดิ่งสู่ตัวโรงแรมเธอกวาดสายตาไปมาท่ามกลางแขกมากมายที่เดินกันขวักไขว่เพื่อมองหาร่างที่ดูคุ้นตา ก่อนจะเห็นชายร่างสูงสวมเชิ้ตขาวเดินหายไปยังลิฟต์ อั‍น‍ด‍า‍มั‍นไม่รอช้าวิ่งตรงไปทันที ภายในอกบีบรัดแน่น อึดอัด จุกเสียด หวาดกลัวกับความจริงที่เผชิญแต่ก็ไม่ต้อง

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 12 สามีที่เปลี่ยนไป

    สองวันต่อมาร่างสูงใหญ่ของหนุ่มเจ้าของบ้านนั่งไขว่ห้างสายตาจับจ้องไอแพดอยู่ในห้องนั่งเล่นใหญ่กลางบ้านด้วยท่าทางเคร่งเครียดจริงจัง โดยก็มีลูกแฝดทั้งสองของเขาวิ่งวนรอบโซฟาหนังสีครีม ในมือทั้งคู่ถือปืนอัดลมที่ทำจากพลาสติก คนพี่หลบหลังโซฟาโผล่หน้าออกมาจ่อปืนของเล่นไปทางน้องสาว ส่วนอีกคนก็หลบอยู่มุมเสา เมื่อเสียงปังๆ ออกจากปากพี่ชายเงียบไป เธอก็ชะโงกตัวออกไปยิงบ้าง ก้มตัวหมอบคลานไปตามพื้นหินอ่อนเพื่อที่จะได้เข้าประชิดตัวพี่ชาย ที่ใช้คุณพ่อตัวใหญ่เป็นเกราะกำบังอย่างขี้โกง"ปัง ปัง""ปัง!""นี่แน่ะ อเล็กซ์ถูกจับได้แล้ว" ร่างเล็กกระโดดโถมตัวทับพี่ชาย ซึ่งเขาก็ยกปืนของเล่นยิงสวนกลับในเวลาเดียวกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะล้มกลิ้งลงไปบนพื้นพร้อมกัน"ปัง ปัง ปัง!" อเล็กซ์ตะโกนเลียนแบบเสียงปืนย้ำไปทางน้องสาวที่คร่อมร่างเขาไว้"อเล็กซ์แพ้แล้ว ทิ้งปืนซะ!""ไม่! แอลต่างหากโดนยิง แอลแพ้!""ว้ายยย แต่แอลไม่ตาย แบร่ๆ นี่แน่ะๆ อเล็กซ์นั่นแหละแพ้"คนน้องดื้อดึงไม่รับความจริง ใช้ท่อนแขนเล็กป้อมรัดมือก่ายขาพี่ชายให้ยอมจำนนอย่างขี้โกง จนคนพี่ต้องตะโกนร้องฟ้องพ่อที่นั่งอ่านเอกสารอยู่"ป๊าาาาา! แอลขี้โกงอีกแล้ว!""อเล

  • แพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น   ตอนพิเศษ 11 รวมตัวเหล่ามาเฟีย และเรื่องน่าช็อค

    Zonic Pubแม้เวลาจะผ่านไปหลายปี แต่ผับแห่งนี้ก็ยังได้รับความนิยมจากกลุ่มวัยรุ่นไม่เคยเปลี่ยน ลีโอได้ทำการปิดปรับปรุงรีโนเวทร้านใหม่เพื่อให้ดูทันสมัยขึ้น แต่โซนวีไอพีชั้นสองที่เป็นเหมือนจุดขายของร้านก็ยังคงมีอยู่ เพิ่มเติมคือความหรูหราและราคาค่าเปิดโต๊ะที่แพงหูฉีกกว่าเดิมแต่นั่นก็ยิ่งทำให้บรรดาลูกคนรวยมีเงินจับจองไม่เคยว่างเว้น เป็นการประกาศศักดาถึงฐานะไปในตัวกลุ่มชายหนุ่มทั้งห้าที่อายุเข้าสู่เลข 3 กันแล้ว นั่งล้อมวงบนโซฟาหนังอย่างดี พูดคุยกันสนุกสนานไม่ต่างจากสมัยยังเป็นวัยรุ่น กาลเวลาที่ผ่านพ้นยิ่งส่งเสริมให้พวกเขาดูหล่อเหลามีเสน่ห์ขึ้นอีกเท่าตัว ทุกท่วงท่าการขยับร่างกายแต่ละที ทำหัวใจสาวๆ วัยละอ่อนด้านล่างเคลิบเคลิ้ม แย่งกันส่งสายตาเป็นสัญญาณเชิญชวน แต่ก็ไม่มีใครในโต๊ะให้ความสนใจ"ไง~ ได้ข่าวลูกยกพวกตีกันเหรอ" ไ‍ค‍โ‍รนั่งไขว่ห้างแสยะยิ้มร้ายแซวเพื่อนที่ตัวใหญ่สุดในกลุ่มอย่างล้อเลียน ทำให้ลี‍อ‍อ‍นและโ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ที่ไม่รู้ข่าวหันมามองด้วยความสนใจ"ถามจริง ลูกมึงแสบขนาดยกพวกตีกันตั้งแต่เด็กเลยเหรอ" ลี‍อ‍อ‍นขมวดคิ้วถามกลับด้วยท่าทางจริงจัง ไอ้เรื่องอเล็กซ์แอลลี่แสบซนแก่นแค่ไหน เขาเองก็ทร

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status