แชร์

บทที่ 1042

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
แคว้นซีหนี่ว์

หูย่วนเอ๋อร์ได้รับจดหมายลับของเฟิ่งจิ่วเหยียน

โอวหยางเหลียนดูใส่ใจมาก ถามอย่างร้อนรน “นางพูดว่าอย่างไร?”

หลังจากหูย่วนเอ๋อร์อ่านจดหมายแล้ว ท่าทีเคร่งขรึมและซับซ้อน

นางเงยหน้าขึ้นมองอวหยางเหลียน บนใบหน้าชราของฝ่ายหลังเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? นางจะกลับมาหรือไม่?”

หูย่วนเอ๋อร์ตอบ “แม่ทัพน้อยยังมีน้องสาวฝาแฝดคนหนึ่ง ชื่อเวยเฉียง นางอยากให้น้องสาวคนนี้มาแทนตนเอง นั่งตำแหน่งประมุขไปก่อน”

โอวหยางเหลียนฟังแล้ว สีหน้ายิ่งวิตกกังวล

“ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? ตกลงกันแล้ว นางจะกลับมาเป็นประมุข นางจะให้ตัวปลอมคนหนึ่งมาได้อย่างไร?”

หูย่วนเอ๋อร์แก้คำพูดนาง

“ไม่ใช่ตัวปลอม เฟิ่งเวยเฉียงก็เป็นสายเลือดของตระกูลเฟิ่ง”

อวหยางเหลียนตำหนินาง

“ข้าจะไม่รู้ความสัมพันธ์นี้หรือ? ทว่า ให้คนมาแทน หากมีใครรู้...”

“เรื่องนี้ คนยิ่งรู้น้อยยิ่งดี” หูย่วนเอ๋อร์ขัดจังหวะที่นางกำลังพูด น้ำเสียงแน่วแน่ “ขอให้ภายในแคว้นนั้นไม่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น ก็เพียงพอแล้ว แม่ทัพน้อยเป็นฮองเฮาแคว้นหนานฉี ยอมยังมีเรื่องสำคัญอื่นต้องทำ”

โอวหยางเหลียนถอนหายใจ

“อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่แผนการที่ดีในระ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (7)
goodnovel comment avatar
Mintra Manutsa
อ่านต่อไม่ได้
goodnovel comment avatar
Nam Nam
เราก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
goodnovel comment avatar
Orawin
ฮองเฮาช่วยได้ สนมเจียไม่ต้องกลัวนะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1631

    ถานไถเหยี่ยนหาได้ผิดคำพูดไม่ เขารีบจัดเตรียมคนมา รักษาอาการบาดเจ็บของหยวนจั้นทันที ไม่ช้า เลือดก็หยุดไหล หยวนจั้นรอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิด ถึงแม้จะหมดสติเพราะความเจ็บปวด เขายังจับกระบี่นั้นไว้ไม่ปล่อย เรื่องใดที่เขาได้รับปากไว้แล้ว ต้องทำให้สำเร็จ! ถานไถเหยี่ยนเดินมาที่ข้างเตียงของเขา มองเขาด้วยแววตาที่ไม่อาจทนไหว “เจ้าควรระวังให้มากกว่านี้ “มัวแต่สนใจศัตรูที่อยู่ตรงหน้า กลับลืมศัตรูที่อาจปรากฏขึ้นข้างหลัง เจ้าประมาทเกินไป” ริมฝีปากซีดเซียวของหยวนจั้นกระตุกเล็กน้อย เหมือนยิ้ม และเหมือนเยาะเย้ย “อย่าเสแสร้งอีกเลย ข้า...ขยะแขยง” สีหน้าของถานไถเหยี่ยนไม่แสดงความขุ่นเคืองแม้แต่น้อย เขายื่นมือออกไปแตะผ่านหน้าอกของหยวนจั้น ซึ่งบนนั้นมีผ้าพันแผลอยู่ ทันใดนั้น ก็พลิกฝ่ามือ จับกระบี่นั้นไว้ แม้จะมีฝักกระบี่กั้นอยู่ เขายังสามารถสัมผัสได้ถึงแรงของหยวนจั้น “เจ้าดูเหมือนจะชอบกระบี่เล่มนี้มาก แทบจะหมดสติแล้ว ก็ยังกำมันไว้แน่น” หยวนจั้นหันหน้าไปทางอื่น “ข้าพูดแล้ว ข้าอยากเป็นอ๋องของดินแดนนี้ และนี่คือคำมั่นสัญญา ไม่อาจทิ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1630

    ถานไถเหยี่ยนประหลาดใจมาก ที่หยวนจั้นเป็นฝ่ายมาหาเขาก่อน และยังมาเพื่อหารือแผนการขับไล่ศัตรูด้วย หยวนจั้นนั่งลงที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามเขา ดวงตาเย็นชาเคียดแค้น “มิใช่ท่านอยากรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งหรือ? แล้วเหตุใดท่านจึงไม่กระทำการโต้กลับเสียที จะปล่อยให้หนานฉีโจมตีและยึดครองเมืองต่าง ๆ มากมายของแคว้นตงซานเช่นนี้หรือ?” ถานไถเหยี่ยนรินชาให้เขาด้วยตนเอง บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่อ่อนโยน “หยวนจั้น สิ่งที่เจ้าเห็น คือแคว้นตงซานสูญเสียหลายเมืองติดต่อกัน สิ่งที่ข้าเห็น เป็นกองทัพฉีที่กำลังเดินเข้าสู่กับดักที่ข้าเตรียมไว้ทีละก้าว “นั่นคือความสนุกของการล่า มิใช่หรือ? “บางคนชอบที่จะยิงสังหารเหยื่อด้วยลูกธนูเพียงดอกเดียว แต่ข้าชอบดูเหยื่อตกลงไปในกับดัก ดิ้นรนอย่างยากลำบาก ร้องคร่ำครวญ จนกระทั่งพวกเขาหมดหวังในการมีชีวิตรอด ภายใต้ความหวาดกลัวทางจิตใจและความเจ็บปวดทางร่างกาย โหยหาความตายตลอดเวลา” หยวนจั้นไม่แสดงสีหน้าใด ๆ “เรื่องที่ท่านเอ่ยมา ข้าไม่เข้าใจ “สิ่งที่ข้ารู้คือ เท่าที่ดูตอนนี้ กองทัพฉีบุกทะลวงเหมือนผ่าลำไผ่ ท่านต้านทานไม่ไหวแล้ว” ถานไถเหยี่ยนกล่าวด้วยรอยย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1629

    เมื่อได้ยินข่าวว่าทัพแนวหน้ากำลังรอคอยเสบียงเพื่อบรรเทาสถานการณ์ฉุกเฉิน เหลียนซวงก็รีบตอบตกลงทันทีสิ่งเดียวที่เป็นกังวล คือเกรงว่าตนเองจะทำได้ไม่ดีพอ แล้วทำให้ล่าช้าเสบียงชุดที่สองถูกส่งออกเดินทาง พวกทหารปลอมตัวเป็นขบวนพ่อค้า โดยมีเหลียนซวงเป็นผู้นำขบวนตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางเดินทางไปมาหลายแห่งแรกเริ่มเพียงทำธุรกิจขายงานเขียนและภาพวาด แต่บัดนี้เพื่อเลี้ยงดูเด็กกำพร้าในจวน ธุรกิจที่นางข้องเกี่ยวก็ค่อย ๆ ขยายมากขึ้นในเรื่องนี้ก็ขาดการช่วยเหลือของเจียงหลินไม่ได้ตระกูลเจียงนับเป็นตระกูลมั่งคั่งที่สุดแห่งแคว้นหนานฉี หลังนายท่านเจียงเสียชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลเจียงล้วนยกให้เจียงหลินดูแลเด็กหนุ่มผู้เคยมีความฝันอยากถือกระบี่ออกพเนจรท่องยุทธภพ ท้ายที่สุดกลับถูกบีบให้แบกรับภาระอันหนักหน่วงของตระกูล…...แคว้นตงซานเฟิ่งจิ่วเหยียนอาศัยความมืด มาถึงจวนตระกูลหยวนนางไม่ได้เผยตัวตน หากแต่โยนก้อนหินที่พันด้วยแผ่นกระดาษเข้าไปในห้องภายในห้องหยวนจั้นที่เดิมนอนพลิกกายไม่หลับตลอดทั้งคืน ลุกขึ้นมาเก็บก้อนหินแล้วเห็นแผ่นกระดาษเมื่อเปิดออกดู เขาก็ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นก็รีบทำลาย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1628

    เซียวอวี้เห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยตาตนเอง ค่อยเชื่อว่านางมาจริง ๆเขารีบโอบกอดนางเต็มอ้อมแขน พร้อมทั้งจุมพิตลงบนหน้าผากของนาง“เจ้ามาได้อย่างไร? หรือว่าเจอตำแหน่งดวงตาค่ายกลแล้ว?”เฟิ่งจิ่วเหยียนคลายตัวออกจากอ้อมแขนเขา มองสบตาเขาอย่างจริงจัง“ความเป็นไปได้เก้าในสิบส่วน แต่ก็ยังไม่มั่นใจมาก“ตอนนี้มีปัญหาอย่างหนึ่ง กระบี่ของเสียวอู่ อยู่ในมือถานไถเหยี่ยน“หากจะเปิดประตูสำริดที่อยู่ด้านนอกตำแหน่งดวงตาค่ายกล ต้องใช้กระบี่เล่มนั้น”เซียวอวี้เข้าใจความหมายของนางทันที“เจ้ามาเพื่อชิงกระบี่ใช่หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“อืม”แล้วก็พูดเสริม “แวะมาดูท่านด้วย”เซียวอวี้หัวเราะขมขื่น “ที่แท้เราเป็นเพียงเรื่องแวะมาด้วยเท่านั้นเอง”เฟิ่งจิ่วเหยียนหันไปมองผังทรายในกระโจมใหญ่ เดินเข้าไปเพ่งดูพลางเอ่ยถาม “ตอนนี้ไม่คิดจะโจมตีเมืองหลวงหรือ?”“ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเหมาะแก่การโจมตีเมือง กองหนุนจากหนานเจียงก็กำลังใกล้มาถึงแล้ว เราส่งจางฉี่หยางออกไปรับเสบียง เตรียมพร้อมทำศึกระยะยาว”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“พูดถึงกองหนุน ที่จริงการมาครั้งนี้ หม่อมฉันยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”เซ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1627

    ระหว่างที่พูด เฟิ่งจิ่วเหยียนยื่นกระบี่ชื่อหยวนที่อยู่กับตนให้ตงฟางซื่อ พร้อมกำชับเขา“กันไว้ดีกว่า หากข้าล้มเหลว เจ้าจงนำกระบี่เล่มนี้ไป ห้ามปล่อยให้ตกอยู่ในมือถานไถเหยี่ยนเด็ดขาด”ตงฟางซื่อไม่รับดาบ เขาเสนออย่างจริงจัง “ให้ข้าไปจะดีกว่า ต่อสู้กับถานไถเหยี่ยน ข้ามีโอกาสชนะมากกว่า”ว่ากันตามวิทยายุทธ เขาเหนือกว่าเฟิ่งจิ่วเหยียน ทว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนพูดปฏิเสธ“ถานไถเหยี่ยนมิใช่ผู้ที่มีฝีมือยุทธ์สูง เราสองคนไม่ว่าใครไป ผลก็ไม่ต่างกัน แต่หากจะเปิดตำแหน่งจุดศูนย์กลางค่ายกล เจ้าสำคัญกว่าข้า“ยิ่งไปกว่านั้น ข้ามิได้คิดจะไปหาถานไถเหยี่ยน เพื่อต่อสู้กับเขาโดยตรง การทำเช่นนั้นไม่ต่างอะไรกับเอาตัวเข้าไปติดกับดัก”เมื่อเป็นเช่นนี้ ตงฟางซื่อก็ไม่เซ้าซี้อีก……นอกเมืองหลวงแคว้นตงซานกองทัพแคว้นหนานฉีล้อมเมืองเอาไว้แน่นหนา ทว่าไม่เร่งบุกเข้าโจมตีในกระโจมใหญ่เหล่าแม่ทัพเข้าทูลถามเซียวอวี้ “ฝ่าบาท พวกเรายังต้องรอคอยจังหวะต่อไปหรือไม่?”เซียวอวี้เอ่ยด้วยท่าทางขรึมขลัง“ถานไถเหยี่ยนมิได้อยู่ในเมืองหลวง แสดงว่าใจของเขามิได้อยู่ที่การป้องกันเมืองหลวง น่าจะเป็นการวางกับดักเสียมากกว่า“ประ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1626

    ตงฟางซื่อมั่นใจมากหนึ่งในร่องนูนที่เห็นนั้น ก็คือกระบี่ชื่อหยวนจากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ เฟิ่งจิ่วเหยียนเคยบอกไว้ กระบี่ชื่อหยวนมีสองเล่ม คือกระบี่สว่างกับกระบี่มืดพวกมันจะต้องเป็นกุญแจสำหรับเปิดประตูสำริดยักษ์อย่างแน่นอน!ตงฟางซื่อหันไปถามเสียวอู่“กระบี่เล่มของเจ้าล่ะ!”เสียวอู่ขมวดคิ้ว“ข้าว่า สหายตงฟาง เมื่อครู่ข้าเพิ่งบอกท่านไป ท่านลืมแล้วหรือ? พวกเขาแย่งกระบี่ของข้าไปแล้ว นั่นเป็นกระบี่ที่ท่านอาจารย์มอบให้ข้า พวกเขาบอกว่าเป็นกระบี่แห่งบุตรสวรรค์ ข้า…”“เลิกพูดพล่าม กระบี่อยู่ไหน! ตอนนี้อยู่ในมือใคร?”ตงฟางซื่อที่ปกติเป็นคนใจเย็นต่อให้เผชิญความอันตรายยังคิดกินอาหารให้อิ่มท้อง เป็นผีอิ่มไม่เป็นผีอดตาย แต่เวลานี้กลับไม่อาจใจเย็นได้จุดศูนย์กลางของเขาเปล่งประกายความตื่นเต้นเสียวอู่ชะงัก“อยู่ อยู่...ในมือถานไถเหยี่ยน”สีหน้าของตงฟางซื่อแข็งทื่อนี่คงจะยุ่งยากหน่อย…เสียวอู่ถามต่อ “ว่าแต่ ทำไมท่านถึงร้อนรนขนาดนี้? กระบี่ของข้าถูกแย่งไป ดูเหมือนท่านจะร้อนใจกว่าข้าเสียอีก”เพื่อยืนยันความคิดของตนเอง และด้วยความรอบคอบ ตงฟางซื่อชี้ไปที่ปากของสัตว์อสูรยักษ์ ให้เสียวอู่ดู

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status