Share

บทที่ 1478

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
กลุ่มหมอเทวดารวมตัวกันอยู่จุดหนึ่ง และถกเถียงกันอย่างดุเดือด ยังเกือบจะลงไม้ลงมือกัน

พวกเขาพูดว่าอย่างไร เซียวอวี้อยู่ด้านนี้ได้ยินไม่ชัดเจน และฟังไม่ค่อยเข้าใจเช่นกัน

เขาถามเสียวอู่

“สมุดเล่มนั้นคืออะไรกันแน่?”

เสียวอู่ตอบ: “ท่านผู้เฒ่าบอกว่า ในนั้นอาจจะบันทึกต้นตอของพิษมนุษย์โอสถ”

“อะไรนะ!!!” เซียวอวี้แสดงสีหน้าตกใจ

ตอนนี้ แม้แต่เซี่ยหวั่นเฉินก็ตกใจจนลุกขึ้นยืน และรีบเดินไปทางกลุ่มหมอเทวดาที่อยู่ด้านนั้น

“ท่านทั้งหลาย สมุดเล่มนี้อาจช่วยให้พวกท่านปรุงยาถอนพิษได้เร็วขึ้นหรือไม่?”

ทว่า เหล่าหมอเทวดาพากันง่วนอยู่กับการหารือ จนไม่มีเวลามาสนใจเซี่ยหวั่นเฉิน

พวกเขาเบียดเสียดกัน จนผลักเซี่ยหวั่นเฉินออกไปอยู่ด้านนอก

เขาพูดว่าอย่างไร เหล่าหมอเทวดาย่อมไม่ได้ยินเป็นธรรมดา

เซี่ยหวั่นเฉิน: ?

อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงรัชทายาท?

เหตุใดพวกเขาแต่ละคนถึงได้เมินเฉยต่อเขา?

เสียวอู่ยิ้มกับเซียวอวี้ด้วยความภาคภูมิใจในผลงาน

“ศิษย์พี่ คราวนี้ข้าช่วยเหลือได้อย่างมาก ใช่หรือไม่?”

เซียวอวี้พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจมากนัก

“อืม ก็จริง รอจนกลับไปหนานฉี จะพิจารณาให้รางวัลตามผลงาน”

เสียวอู่ใช้นิ้วชี้สองนิ้ว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Janny Janny
เมื่อไหร่จะจบ ไม่โอเคมากๆกับการถูกจำกัดอ่านวันละ 4 ตอน ถึงสนุกน่าติดตามแค่ไหน ถ้าเลือกได้ก็ขอเลือกยังไม่อ่านตั้งแต่ต้น รอปล่อยจบทีเดียวค่อยอ่านดีกว่า ครั้งนี้ได้เรียนรู้จริงๆว่าถ้าจะอ่านเรื่องไหนให้เลือกจากเรื่องที่จบแล้ว
goodnovel comment avatar
Tip Khongmee
เฮ้อบ้าไปใหญ่ทะเลช่างกว้างจริงๆ...
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1599

    ครู่ต่อมา กลุ่มนางกำนัลก็พบตัวนายหญิงเฟิ่ง พูดให้ชัดเจนคือ พบตัวนายหญิงเฟิ่งที่พยายามกระโดดลงบ่อน้ำปลิดชีพแต่ไม่สำเร็จ โชคดีที่ช่วยไว้ได้ทัน และดึงตัวขึ้นมาได้ นางเปียกโชกไปทั้งกาย พึมพำอยู่ในปาก “ข้าไม่เอาไหน...เป็นข้าที่ไร้ประโยชน์ ทำอะไรไม่ได้เลย”…… ห้องบรรทมของประมุขแคว้น เพียะ! เฟิ่งเวยเฉียงตบหน้าไฉ่เยว่ฉาดใหญ่ สายตาฉายแววดุดัน “ผู้ใดใช้ให้เจ้าพูดออกไป! “เจ้าเกือบจะทำให้คนต้องตาย!” ไฉ่เยว่คุกเข่าลงเสียงดัง “ตุบ” จากนั้นตบหน้าตนเอง “เป็นความผิดของบ่าวเอง เป็นบ่าวเองที่ปากมาก...บ่าวสมควรตายเพคะ!” เฟิ่งเวยเฉียงตระหนักถึงความภักดีที่ไฉ่เยว่คอยอยู่เคียงข้างนางเสมอ จึงช่วยประคองอีกฝ่ายขึ้นมาด้วยตนเอง “ไฉ่เยว่ ข้าปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนพี่น้อง มีหลายเรื่อง ที่แม้แต่ท่านแม่กับพี่หญิงก็ยังไม่รู้ มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่รู้ดี “เจ้าทรยศความไว้วางใจของข้าเช่นนี้ จะไม่ให้ข้าโกรธได้อย่างไร?” ไฉ่เยว่ยิ่งตำหนิตนเอง ดวงตาแดงก่ำ “บ่าวสมควรตาย...” เฟิ่งเวยเฉียงถอนหายใจ ใช้ผ้าซับน้ำตาให้ไฉ่เยว่ด้วยตนเอง “เอาล่ะ หน้าช้ำห

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1598

    ยามจื่อ ไฉ่เยว่มาตามที่สัญญาไว้ นายหญิงเฟิ่งถามอย่างกังวล “เวยเฉียงลูกสาวของข้า...มีเรื่องใดปิดบังข้าอยู่หรือไม่?” ตั้งแต่ที่ไฉ่เยว่ทิ้งข้อความนัดหมายไว้เมื่อตอนกลางวัน นายหญิงเฟิ่งก็อดไม่ได้ที่จะมีความคิดฟุ้งซ่าน ไฉ่เยว่สีหน้าหนักอึ้ง นางพานายหญิงเฟิ่งไปยังสถานที่ลับตาคนก่อน หลังจากแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นอยู่แถวนั้นแล้ว ไฉ่เยว่กระซิบเอ่ย “คุกหลวง... “ยามใดที่ประมุขแคว้นอารมณ์ไม่ดี ก็จะเสด็จไปยังคุกหลวงเจ้าค่ะ” นายหญิงเฟิ่งร้อนใจยิ่งนัก “ไยจึงไปที่คุกหลวง?” ไฉ่เยว่หวนนึกถึงภาพหนึ่ง ม่านตาเบิกกว้าง รู้สึกคลื่นไส้อาเจียนโดยสัญชาตญาณ นายหญิงเฟิ่งรีบเดินเข้าไปช่วยตบหลังนางเบา ๆ “ไฉ่เยว่ เจ้าเป็นอะไรไป?” ครั้นไฉ่เยว่เงยหน้าขึ้น น้ำตาก็คลอเต็มเบ้า นายหญิงเฟิ่งเห็นแล้ว ทั้งเป็นห่วง และอยากรู้ใจจะขาดว่า ในคุกหลวงเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไฉ่เยว่ตั้งสติได้แล้ว เอ่ยเสียงแหบพร่า “ในคุกหลวงมีนักโทษจำนวนมากถูกคุมขังอยู่ “ประมุขแคว้นชอบที่จะทรมานพวกเขาด้วยตนเอง โดยเฉพาะผู้ชาย “ประมุขแคว้นลงมือเอาพวกเขา...เอาพวกเขามาตอนทิ้งเจ้าค

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1597

    นายหญิงเฟิ่งรู้อยู่แก่ใจว่าบางคำพูดจะทำร้ายเวยเฉียง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา“ท่านป้าของเจ้า แม้นภายนอกดูเหมือนมีเกียรติสูงส่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง?“ข้าไม่อยากให้เจ้ากลายเป็นเหมือนนาง“เดิมเจ้ามีสามีที่รักและทะนุถนอมเจ้า แม้นเจ้าจะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ เขาก็ไม่เคยรังเกียจเจ้า“ยังมีพวกเราซึ่งเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน…ไม่นานข้าก็ต้องกลับแคว้นหนานฉี ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์เพียงลำพัง แล้วจะให้ข้าวางใจได้อย่างไร?”ดวงตาของเฟิ่งเวยเฉียงร้อนผ่าวขึ้นมา“ท่านแม่คิดว่าทั้งชีวิตของเสด็จป้าน่าสงสารมากหรือ?“แต่สำหรับข้า นางดีอย่างมาก“ข้าอยากเป็นเหมือนนาง ปกป้องแคว้นซีหนี่ว์ สืบสานสายเลือดแห่งราชวงศ์ต่อไป“ซ่งหลีไม่อาจอยู่เคียงข้างข้าได้ ข้าก็หาคนอื่นได้“หรือไม่ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ชาย!”นายหญิงเฟิ่งตวาดด้วยความโกรธ “เจ้าคิดว่าจะต้านทานแคว้นหนานฉีได้หรือ?”นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่นายหญิงเฟิ่งมาอยู่แคว้นซีหนี่ว์ แล้วเอ่ยวาจารุนแรงกับนางเฟิ่งเวยเฉียงรู้สึกประหลาดใจ ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจกว่าก็คือ มารดาดูเหมือนจะรู้ว่า ในอนาคตแคว้นหนานฉีกับแคว้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1596

    “อุแว้...”พร้อมกับเสียงร้องไห้ของทารกน้อย เฟิ่งจิ่วเหยียนคลอดบุตรชายออกมาอย่างปลอดภัยเซียวอวี้รีบรุดตรงไปยังตำหนักในทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนนอนอยู่บนเตียง เด็กทารกถูกห่อด้วยผ้าอ้อมวางไว้ด้านข้างนางนางเอียงศีรษะก็เห็นลูกแล้วตัวเล็กนิดเดียว ดวงตายังลืมไม่ขึ้น ราวกับลูกแมวตัวน้อย เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดเซียวอวี้ก้าวเข้ามาด้านข้างนาง เอ่ยถามด้วยความห่วงใย“เป็นอย่างไรบ้าง ร่างกายยังไหวหรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“นับว่าคลอดอย่างราบรื่น ไม่ได้ลำบากนัก”นางมองเด็กน้อยข้างกาย “อุ้มลูกสิ”นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวอวี้ได้อุ้มเด็กเล็กถึงเพียงนี้ เขาทำด้วยความระมัดระวังสุดขีดก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามา ข้าหลวงได้รายงานแล้วว่า เขาได้โอรสอีกหนึ่งคน …โอรสคนที่สามเซียวอวี้มองใบหน้าที่ไม่ได้น่ารักอ่อนเยาว์ หากแต่ย่นยับราวกับคนแก่ รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริงจากนั้น เฟิ่งเวยเฉียงก็เข้ามา นางเอ่ยเตือน “ให้พี่หญิงพักก่อนเถอะ”เห็นสภาพพี่หญิงที่เหนื่อยจนเหงื่อท่วมหน้าผาก การคลอดลูกคือการใช้แรงมหาศาลจริง ๆเซียวอวี้รีบพยักหน้า“จริงด้วย เจ้าพักผ่อนก่อน เราจะอุ้มลูกออกไป จะได้ไม่รบกวนเจ้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1595

    เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเซียวอวี้ด้วยแววตาจริงจัง“ไม่รู้ทำไม แค่รู้สึกกังวล หรือบางที อาจจะกังวลพวกเรา”เซียวอวี้เป็นคนไวต่ออารมณ์ความรู้สึกของนางเขาพอเดาออกทันที นางเห็นจุดจบของซ่งหลีกับเฟิ่งเวยเฉียง แล้วพลันนึกถึงตัวนางเองขึ้นมาเซียวอวี้ผลักเจ้าลูกชายคนเล็กที่เกาะแกะเล่นซุกซนออกไปเบา ๆ แล้วนั่งลงข้างเฟิ่งจิ่วเหยียน โอบบ่านางเข้ามาแนบชิด“เราไม่มีวันทอดทิ้งเจ้า”เขากับจิ่วเหยียน ไม่มีวันเดินไปถึงจุดนั้นเฟิ่งจิ่วเหยียนล้าทั้งกายทั้งใจ เอนพิงไหล่เขาอย่างอ่อนแรงทั้งสองสามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว ทว่าไม่ได้สังเกตเห็น เจ้าลูกชายคนเล็กที่ถูกเซียวอวี้ผลักออกเมื่อครู่ ตอนนี้กำลังยืนมองเสด็จพ่อด้วยสีหน้างอนตุ๊บป่อง……ข่าวการเสด็จมาของฮ่องเต้ฉี เฟิ่งเวยเฉียงปกปิดเอาไว้นางคิดว่า ซ่งหลีก็ไปแล้ว ฮ่องเต้ฉีคนนี้ก็ควรกลับไปได้แล้วแต่ผลกลับกลายเป็นว่า เขาอยู่ยาวนับหลายวันนางทั้งพูดตรง ๆ ทั้งบอกอ้อม ๆ ให้เขากลับแคว้นหนานฉี เขาทำเป็นไม่เข้าใจจึงจำต้องถามพี่หญิงเป็นการส่วนตัว“พี่หญิง ฮ่องเต้ฉีจะเสด็จกลับเมื่อใดหรือ?”“คงหลังจากที่ข้าคลอด”“เช่นนั้นก็อีกไม่กี่วันแล้ว” เฟิ่งเวยเฉียงปลอบ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1594

    สุดท้ายเฟิ่งเวยเฉียวก็ตัดสินใจปล่อยมือนางมาพบซ่งหลี ลงนามและประทับตราหนังสือหย่าให้เขาเองกับมือเมื่อซ่งหลีได้หนังสือหย่า ความรู้สึกหนักอึ้งไร้รูปร่างบนบ่ากลับไม่เบาลงเขามองเวยเฉียง ผู้หญิงที่เขาเฝ้าปกป้องมาหลายปีที่คบหากับนางในตอนนั้น เป็นเพราะนางไร้เดียงสาจิตใจบริสุทธิ์หลังจากนั้น…อาจเป็นเพราะความเปลี่ยนแปลงของนาง และอาจเป็นเพราะสถานที่อย่างแคว้นซีหนี่ว์ทำให้เขาเปลี่ยนไปพูดในแง่เห็นแก่ตัว เขาถึงขั้นหวังว่าเวยเฉียงจะเป็นเหมือนในตอนแรกตลอดไป เขายอมดูแลนางไปทั้งชีวิต…พูดในแง่พื้นฐาน เวยเฉียงค่อย ๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า ทว่าเขากลับยังอยู่ที่เดิมเวลาผ่านไปนานวัน ไม่ช้าก็เร็วต้องมีความขัดแย้งเกิดขึ้นซ่งหลียิ้มออกมา“ประมุขแคว้นรักษาตัวด้วย”สายตาของเฟิ่งเวยเฉียงเรียบนิ่งดุจผิวน้ำ“ไปทำเรื่องที่ท่านอยากทำเถอะ“อย่าได้กลับมาอีกตลอดกาล”คำว่าตลอดกาล เหมือนมีดแหลมคม บาดลงกลางใจของซ่งหลีจนมีรอยเลือดเขาเดินเข้าไป“เวยเฉียง ข้าขอ…กอดเจ้าได้หรือไม่?”เฟิ่งเวยเฉียงก้าวถอยหลัง“ไม่ได้”นางปฏิเสธอย่างเด็ดขาดสุดท้ายก็มีความโกรธและความเคียดแค้นในมุมมองของนาง ซ่งหลีเป็นคนท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status