บทที่ 581

หลังจากพักฟื้นอยู่สองสามวัน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็พอจะลงมาเดินบนพื้นได้

ทว่าร่างกายของฝานจิ้นกลับยิ่งแย่ลง

ตงฟางซื่อจึงหารือกับนาง และคิดจะหาตัวยาบางอย่างมาทดแทน เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของฝานจิ้น

หลังจากฝานจิ้นรู้เรื่องก็เป็นฝ่ายปฏิเสธก่อน

“มิต้อง เหล่าฝานอย่างข้าจะต้องผ่านพ้นไปได้!”

เขาจะมิยอมแพ้และประนีประนอมเด็ดขาด

บ่ายวันนั้น ตงฟางซื่อมาที่ห้องของเฟิ่งจิ่วเหยียน และนำภาพเหมือนแผ่นหนึ่งมาให้นางดู

“นี่ก็คือศิษย์หญิงของสำนักหลิงซาน--- จางเสวี่ย”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองภาพเหมือนนั้นอย่างละเอียด แววตาพลันหม่นหมองลงทันที

“สตรีที่สวมหน้ากากในคืนนั้น มิใช่คนผู้นี้”

มิใช่แค่คิ้วและดวงตาที่เผยออกมาภายนอก รูปร่างนี้ก็แตกต่างเช่นกัน

ตงฟางซื่อม้วนภาพเก็บ

“ดูเหมือนว่า สตรีผู้นั้นจะหลอกเจ้าแล้ว ทว่านางก็ช่วยเจ้าไว้ ข้าแยกแยะมิออกจริง ๆ ว่า คนผู้นี้เป็นศัตรูหรือเป็นมิตร”

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ตกอยู่ในห้วงความคิด

ในตอนค่ำ เซียวอวี้ก็มาถึงตามเวลา

ทันทีที่เขาเอ่ยปากก็เป็นความกังวลถึงอาการบาดเจ็บของเฟิ่งจิ่วเหยียน

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบว่า: “ที่จริงก็ดีขึ้นมากแล้ว”

ในเวลาเดียวกับที่เซียวอวี้คลายกังวล ก็