Share

บทที่ 667

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
เซียวอวี้จำได้ดี ตอนนั้น ขนมเกาลัดที่ยัยเด็กคนนั้นให้เขา ก็ละเอียด

แตกเป็นชิ้นเล็ก ๆ กระทั่งละเอียดเป็นเศษ

กลับอร่อยมาก

เขารู้สึกหัวใจเต้นราวกับตีกลอง พร้อมลองถามฮูหยินเมิ่ง

“มีเพียงนางที่กินแบบนี้?”

ฮูหยินเมิ่งผงกหัวอย่างยิ้มแย้ม

“ก็ใช่นะสิ มีแค่นางคนเดียว เพราะตอนอายุห้าขวบเคยสำลัก ทั้งรักทั้งเกลียดขนมเกาลัด คิดว่าทุบแล้วค่อยกิน เหมือนอย่างกับมันจะเชื่อฟังขึ้น ภายหลังจึงเคยชิน กินแบบนี้มาตลอด”

คิดถึงจิ่วเหยียนตอนเด็กที่น่ารักดื้อรั้น และยังมีท่าทีดุร้าย บนใบหน้าฮูหยินเมิ่งปรากฏความอ่อนโยนของความเป็นแม่ “เด็กคนนั้น พริบตาเดียวก็โตขนาดนี้แล้ว...”

เมื่อพูดเสร็จ แววตาฮูหยินเมิ่งก็กลายเป็นเฉียบคมขึ้นมาทันที ทุบฝ่ามือลงไป ผ่านบนไม้กระดาน ขนมเกาลัดชิ้นหนึ่งถูกทุบจนแบน

เฉินจี๋ : ! ! !

ฝ่ามือของฮูหยินเมิ่ง ดุเดือดมาก

เวลานี้ สีหน้าเซียวอวี้แข็งทื่อ

ใช่ !

อยู่ดี ๆ ใครจะทุบขนมเกาลัดที่เป็นชิ้นสมบูรณ์ให้แหลก !

และปีนั้น ยัยเด็กคนนั้นอายุเพียงสิบขวบ เมื่อนับดูแล้ว ก็อายุไม่ต่างอะไรกับเฟิ่งจิ่วเหยียน

บังเอิญบวกกับบังเอิญ นั่นก็จะไม่ใช่ความบังเอิญแล้ว !

แล้วก็คิดถึงความผิดปกติของนาง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (4)
goodnovel comment avatar
Kom Kom
นี่คืออาการงอนของจิ่วเหนียนใช่มั๊ย
goodnovel comment avatar
Prig Pannasa
เอ็นดูน้องอะะะ
goodnovel comment avatar
Nichaphat
จิ่วเยี่ยน งอล น่าร๊ากกกกก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1454

    ซุนโฉวถูกธนูยิงทันทีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว!เซียวอวี้มองไปทางซุนโฉว ด้วยสายตาคมกริบดุจคมมีดในวินาทีนั้น โดยรอบปรากฏคนชุดดำหลายร้อยคนคนที่เป็นหัวหน้า ก็คือเซียวเหิงเซียวอวี้รู้จักเขาถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะไม่เคยเห็นเซียวเหิงมาก่อน แต่หลังจากได้รู้ประวัติของเซียวเหิงในวันนั้น เขาก็สงสัยว่าเซียวเหิงคงเคยถูกลงโทษโดยการสักหน้า ใบหน้าควรจะเสียหาย จิ่วเหยียนยังเคยวาดภาพของเซียวเหิงให้เขาดูเซียวเหิงอยู่ในชุดคลุม มองเซียวอวี้ด้วยสายตาเยือกเย็น“ฮ่องเต้ฉี ท่านมาที่แคว้นตงซานของข้า เหตุใดถึงได้ดูย่ำแย่เพียงนี้เล่า?”เซียวอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แสดงการเย้ยหยัน“บางคนหนีมาไกลเป็นพันลี้จนมาถึงที่นี่ หากจะเทียบกับคนผู้นั้น เรายังเทียบไม่ติดเลย”สีหน้าของเซียวเหิงหมองคล้ำลงทันทีตัวตนของเขา นอกจากบุตรชายหยวนตั๋วแล้ว ก็ไม่เคยบอกผู้ใดมาก่อนเซียวอวี้เพิ่งมาถึงแคว้นตงซานไม่นาน จะรู้ได้อย่างไรว่าเดิมเขาเป็นชาวหนานฉี?หรือว่า นี่จะเป็นความบังเอิญ?เซียวเหิงไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฮ่องเต้ฉี พวกท่านจับบุตรชายข้าไป ตอนนี้ขอเพียงส่งเขาค

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1453

    ในวังใต้ดินบนเสื้อผ้าของเลี่ยอู๋ซินเต็มไปด้วยเลือดบนพื้นมีสัตว์ประหลาดล้มตายจำนวนหนึ่ง ที่มีชีวิตอยู่ก็ยังมีอีกมากพวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและรุนแรงกว่าพวกมนุษย์โอสถ ซ้ำยังมีข้อได้เปรียบของสัตว์ป่าหลากหลายชนิด สังหารให้ตายได้ยากเรื่องการหากลไก เลี่ยอู๋ซินพยายามอย่างเต็มที่แล้วเขาไม่อาจช่วยได้จริง ๆ จึงได้แต่ช่วยเซียวอวี้สังหารสัตว์ประหลาดเหล่านั้น เพื่อช่วงชิงเวลาให้เขามากขึ้นทางด้านซุนโฉว นอกกรงเหล็กเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดและยังมีอีกสองคนที่จับจ้องตาเขม็ง พร้อมกับกำลังค้นหากลไกเขาขยับหน้ากากบนใบหน้าให้ตรง เผยรอยยิ้มเยือกเย็นสัตว์ประหลาดมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาตายอย่างแน่นอนเมื่อเทียบกับตัวเองที่อยู่ในกรงเหล็ก สถานการณ์ของพวกเขาอันตรายยิ่งกว่าขณะที่เขายืนยันกับตนเองด้วยความมั่นใจอยู่นั้น เซียวอวี้ก็ตะโกนบอกเลี่ยอู๋ซิน“ล่อสัตว์ประหลาดนอกกรงให้ออกไปที่อื่น!”ในตอนแรกเลี่ยอู๋ซินไม่เข้าใจ แต่หลังจากนั้นก็มองเห็น มือของเซียวอวี้วางอยู่ที่ตำแหน่งหนึ่ง หรือว่า...นั่นคือกลไกที่จะเปิดกรงเหล็ก!?ในตอนนั้น เลี่ยอู๋ซินไม่มีความลังเลใด ๆ เขารีบใช้ร่างกายเป็นเหยื

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1452

    เซียวอวี้พุ่งไปยังตำแหน่งของซุนโฉวส่วนเลี่ยอู๋ซินหยิบแขนขาที่ขาดจากศพของสัตว์ประหลาดบนพื้นขึ้นมา ใช้กลิ่นคาวเลือดล่อสัตว์ประหลาดเหล่านั้นออกไปแผนการนี้ได้ผลจริง พวกสัตว์ประหลาดส่วนใหญ่พากันไปไล่ตามเลี่ยอู๋ซินภายในกรงเหล็กสายตาใต้หน้ากากของซุนโฉวดูเย็นชาอย่างยิ่งเขาเหมือนกำลังดูการประลองของสัตว์ป่าสายตาเผยให้เห็นความทะนงตนเป็นครั้งคราวตอนที่เซียวอวี้พุ่งเข้ามาหาเขา เขาอยู่ในกรงนิ่ง ๆ ไม่ขยับ ไม่เผยให้เห็นความกลัวแม้แต่น้อยเพราะเขามั่นใจว่า ภายในเวลาอันสั้นไม่มีผู้ใดสามารถหลบหนีสัตว์ประหลาด และเปิดกรงออกได้เซียวอวี้ถือกระบี่ฟันลงที่แม่กุญแจของกรงเหล็กแม่กุญแจและโซ่คล้องไม่เสียหายแม้แต่น้อยสายตาของเขาดูเคร่งขรึม ก่อนจะฟันแขนของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ จนขาด แล้วโยนแขนนั้นไปยังที่ไกล ๆจากนั้นเขารีบฉวยโอกาสฟันแม่กุญแจต่อซุนโฉวที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาจะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด!เลี่ยอู๋ซินเพื่อจะล่อสัตว์ประหลาดเหล่านั้น พร้อมกับปกป้องตัวเองมิให้ถูกสัตว์ประหลาดกัด ตอนนี้จึงปีนป่ายอยู่บนกำแพงเขากระโดดไปยังที่สูง สัตว์ประหลาดที่บินได้ก็พุ่งมาโจมตีเขาในวินาทีนั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1451

    เซียวอวี้และเลี่ยอู๋ซินไปจับซุนโฉว หาใช่ว่าไปเพียงลำพังไม่เฉินจี๋กับเหล่าองครักษ์ก็ตามเขาไป คอยอยู่ด้านนอกวังใต้ดินเพื่อรอให้การช่วยเหลือวังใต้ดินนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองหลวงทางเข้าคับแคบอย่างมากเฉินจี๋รออยู่ด้านนอก เมื่อเห็นฮ่องเต้จะทรงเข้าไปกับเลี่ยอู๋ซิน ก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที“ฝ่าบาท ทรงโปรดไตร่ตรองด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”เลี่ยอู๋ซินเหลือบมองเฉินจี๋ตอนนี้มาพูดโน้มน้าว จะทันได้อย่างไร?อีกอย่าง ฮ่องเต้ผู้นี้ดูเหมือนคนที่ฟังคำโน้มน้าวหรือไม่?เซียวอวี้สั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“เราตัดสินใจแล้ว ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอก!”เฉินจี๋ยังไม่ยอมแพ้เขาถามเลี่ยอู๋ซินอีกครั้ง: “จำเป็นต้องให้ฝ่าบาทเสด็จเข้าไปให้ได้หรือ? พวกเราคนที่อยู่นี้ไม่ได้หรือ?”วรยุทธ์ของพวกเขาก็ไม่ด้อย จัดการซุนโฉวเพียงคนเดียว น่าจะเกินพอแล้วกระมัง!คำตอบของเลี่ยอู๋ซินมีความมั่นใจอย่างมาก“ฝีมือแค่นี้ของพวกเจ้า ไม่เข้าตาข้า”คำพูดนี้ของเขา ทำให้กลุ่มองครักษ์ต่างโกรธเคืองเซียวอวี้เร่งเร้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“จับคนสำคัญกว่า”“ฝ่าบาท...” พวกเฉินจี๋ยังคิดจะห้ามปราม แต่ไม่อาจเป็นไปได้แล้วสุดท

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1450

    เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งนางไม่ทันระวังตัวกับเซียวอวี้ ถึงได้ถูกยามอมเมาของเขาตอนนี้เขาตามเลี่ยอู๋ซินไปแล้ว ทำให้นางรู้สึกว้าวุ่นในจิตใจความรู้สึกของนางสับสนเป็นอย่างมากที่จริงนางก็เข้าใจเซียวอวี้เช่นกันเขาในฐานะกษัตริย์แห่งแว่นแคว้น ต้องคำนึงถึงราษฎรเป็นสำคัญเหล่าราษฎรในเมืองชายแดนถูกพิษมนุษย์โอสถ เขาไม่อาจนิ่งดูดาย รอให้ผู้อื่นไปเสี่ยงชีวิต และไปหายาถอนพิษหากมิให้เขาทำสิ่งใดบ้าง ในใจเขาจะไม่สงบแต่เขาไม่ควรหลอกนางจริงอยู่ นางก็หลอกเขาเช่นกันหากมิใช่เขาลงมือก่อน คืนนี้นางก็คงไปกับเลี่ยอู๋ซินแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มอย่างขมขื่นเซี่ยหวั่นเฉินยืนอยู่ข้างนาง พลางเอ่ยปลอบใจ“ฮองเฮามิต้องเป็นกังวล ข้าเชื่อว่าฮ่องเต้ฉีจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย”เฟิ่งจิ่วเหยียนหันศีรษะไปมองเขา สายตาของเขาดูแน่วแน่และมั่นคง ดูเหมือนจะเชื่อมั่นเซียวอวี้มากกว่านางเสียอีก“เหตุใดท่านถึงเชื่อมั่นเพียงนี้?”สายตาของเซี่ยหวั่นเฉินทอดมองไปยังที่ไกล ๆ คล้ายกำลังมองดูดาวในท้องฟ้ากว้างใหญ่“ข้าเลื่อมใสฮ่องเต้ฉีมาตลอด“ตอนที่เขาเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ หนานฉีอยู่ในภาวะสั่นคลอน ศึกภา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1449

    แต่ไหนแต่ไรมา เซียวอวี้ไม่ค่อยมีความอดทนต่อคนอื่นเท่าใดนักเขาเห็นเลี่ยอู๋ซินนั่งเหม่อลอย ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จึงเร่งเร้า“ได้ยินไม่ชัดหรือว่า จะไปจับซุนโฉวตอนนี้!”เขาเพิ่งจะใช้วิธีการบางอย่าง ทำให้จิ่วเหยียนหมดสติไปหากประเดี๋ยวจิ่วเหยียนตื่นขึ้นมา จะไม่ทันการแล้วเลี่ยอู๋ซินลุกขึ้นยืน และถามอย่างจริงจังเป็นพิเศษ“ทั้งที่ทราบว่ามีอันตรายอย่างมาก ท่านก็ยังจะไปอีกหรือ?”เซียวอวี้รู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่ไร้สาระ จึงไม่คิดจะตอบจิ่วเหยียนไม่ยอมให้เขาไป เป็นเพราะเขาคือฮ่องเต้ผู้สูงส่ง ต้องปกป้องเขาอย่างเต็มที่ส่วนเขาเองตัดสินใจที่จะไป ก็เพราะเขาคือฮ่องเต้เช่นเดียวกันการที่เขาไปจับซุนโฉว คือหน้าที่ของเขาในฐานะฮ่องเต้ราษฎรก็เป็นราษฎรของเขา หากเขาไม่อาจปกป้องพวกเขาได้ ยังจะมีหน้ากลับไปหนานฉี และนั่งบนบัลลังก์มังกรต่อไปได้อย่างไร?เลี่ยอู๋ซินไม่อาจขัดขืนเซียวอวี้ได้ และไม่อาจขัดขืนความเป็นลูกผู้ชายของตนเองที่พูดแล้วไม่อาจคืนคำได้เขาสัญญากับเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ก่อนแล้ว จะกลับคำพูดง่าย ๆ ได้อย่างไร?แต่คิดไปคิดมา เป็นเซียวอวี้ที่เริ่มลงมือก่อนเฟิ่งจิ่วเหยียนหมดสติไปแล้ว ตอนนี้ก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status