Chapter 13

"อื้ม...แล้วเธอล่ะได้หรือยัง เราไปหาที่นั่งคุยกันก่อนดีไหม" ชายหนุ่มถามหญิงสาวออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ขณะที่ขวัญข้าวชำระเงินเสร็จพอดี                                                                                                                      

"แม่ให้เรามาทำงานกับพี่เสือ พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรก เอาไว้ค่อยคุยกันนะ เราต้องรีบกลับเพราะพี่เสือรออยู่ที่รถนานแล้ว" ขวัญข้าวรีบปฏิเสธภูผาออกไป เพราะเธอรู้ดีว่าชายหนุ่มคิดกับเธอมากเกินกว่าเพื่อน เมื่อเธอกับเขาสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมจวบจนมหา'ลัย แม้เขาเพิ่งจะบอกความในใจเธอได้ไม่นาน แต่ขวัญข้าวก็พอจะรู้และพยายามที่จะถอยห่าง เมื่อเธอนั้นไม่อยากสานสัมพันธ์กับเขา                                                

"เดี๋ยวเราเดินไปส่ง"                                                                                    

"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เองเราเดินไปเองได้ เธอรีบไปทำธุระตัวเองเถอะ" ขวัญข้าวพยายามปฏิเสธชายหนุ่มออกมา เพราะหญิงสาวกลัวว่าพี่ชายจะดุ ถ้าหากเขาเห็นผู้ชายมาส่งเธอที่รถแบบนี้                                 

"เอามานี่เดี๋ยวเราถือให้"                                                                             

"ไม่เป็นไรหรอกภูผา เราถือเองได้มันไม่ได้หนักอะไร" แต่ดูเหมือนว่าคำปฏิเสธของขวัญข้าวจะไม่ได้ผล เมื่อภูผาแย่งของในมือของหญิงสาวไปถือไว้เอง สักพักผ่อนข้าวก็เดินมาถึงรถพร้อมกับภูผาที่เดินตามมาติดๆ ไม่ต้องบอกว่าอัครเดช กำลังคิดอะไร ชายหนุ่มมองไปที่กระจก พร้อมกับกำลังสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อระงับความโกรธ ที่ขวัญข้าวมีผู้ชายเดินตามมาส่งถึงรถ                                                                                    

"ขอบใจมากนะภูผาที่เดินมาส่ง" ขวัญข้าวหยิบของในมือของชายหนุ่มมาถือเอาไว้ พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณเขาออกไป ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มตามมารยาท                                                                            

"ไม่เป็นไรแค่นี้เอง เอาไว้วันหยุดเรานัดเจอกันดีไหม" ภูผาเรื่องคงมีความพยายามที่จะสานสัมพันธ์กับขวัญข้าวต่อไปให้ได้                                               

"เราเพิ่งมาทำงาน แรกๆ คงจะยุ่งมาก เอาไว้ให้อะไรตัวค่อยนัดเจอกันนะ" ภูผาพอเข้าใจว่าขวัญข้าวนั้นกำลังปฏิเสธเขาทางอ้อม เพราะดูจากท่าทางและการแสดงออกของเธอนั้นไม่ค่อยอยากจะเจอเขาสักเท่าไร             

"อืม... ไม่เป็นไรเอาไว้ช่วงไหนที่ขวัญว่างเราค่อยเจอกันก็ได้" ชายหนุ่มยิ้มแห้งๆ ออกไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง แม้จะทำใจไว้บ้างแล้ว                 

"จะคุยกันอีกนานไหม จะร่ำลาอะไรกันนักกันหนา" อัครเดชลดกระจกลง พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ                   

"สวัสดีครับพี่เสือ ผมเป็นเพื่อนกับขวัญข้าว ถ้าเกิดว่าผมจะพาเธอไปเลี้ยงข้าวบ้าง จะเป็นไรไหมครับ" ภูผารีบเดินเข้าไปทักชายหนุ่มพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ แถมยังเรียกเขาว่าพี่เสือเหมือนขวัญข้าว ราวกลับว่าสนิทสนมและคุ้นเคยกัน                                                                                             

"คงไม่ได้ฉันหวง ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ขวัญข้าว" คำพูดของพี่ชาย กำลังทำให้ใบหน้าของหญิงสาวนั้นร้อนผ่าว แม้เธอจะไม่รู้คำว่าหวงที่เขาพูดออกมานั้น หมายถึงหวงในฐานะน้องสาวหรือว่าผู้หญิงคนหนึ่งของเขากันแน่

ขวัญข้าวเปิดประตูรถฝั่งผู้โดยสารแล้ววางของสดเอาไว้ด้านล่าง ก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วขึ้นมานั่งด้านหน้าแล้วรีบเข็มขัดนิรภัย เพราะในเวลานี้ใบหน้าของพี่ชายบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ แถมยังรีบขับรถออกมาเร็วยังกับพายุ ก่อนจะลดความเร็ว เมื่อลงมาจากทางด่วน เพราะรถเริ่มติด       

"เห็นทำตัวใสๆ บ้องแบ๊วแบบนี้ ไม่เบาเหมือนกันนะเธอเนี่ย ไม่ต้องโกหกว่าจะไปซื้อของสด แค่จะนัดเจอกับผู้ชาย ทำไมต้องใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนด้วย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดอย่างไร้เหตุผล ทั้งที่ขวัญเข้านั้นไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด และมันก็ไม่แปลกถ้าหากว่าเธอจะคบกับใคร เมื่อหญิงสาวนั้นก็บรรลุนิติภาวะ และเรียนจบแล้ว หากว่าเธอนั้นจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะก้าวก่ายเลยสักนิด            

"มารยาร้อยเล่มเกวียนที่พี่พูดถึงคืออะไร พี่อย่าพยายามเอาขวัญไปเปรียบกับบรรดาผู้หญิงของพี่" ครั้งแรกที่ขวัญข้าวขึ้นเสียงใส่เขา เมื่อเธอนั้นกำลังจะรู้สึกน้อยใจ ที่เขาไม่ยอมรับฟังเหตุผลหรือให้เธอชี้แจงเลย เขาคงมองเธอเห็นเป็นแค่น้องสาวที่ไม่ได้สำคัญอะไร                      

"ทำไมบรรดาผู้หญิงของฉัน มันเกี่ยวอะไรกับเธอ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดทำตัวรับฟังผู้ใหญ่บ้าง แล้วแบบนี้ฉันจะปกครองเธอได้ยังไง หรือคิดว่าตัวเองนั้นโตแล้วจะไปกับผู้ชายคนไหนก็ได้" อัครเดชยังคงพูดออกมาเสียงดัง และพยายามที่จะให้ขวัญข้าวเป็นคนผิดให้ได้ ที่สำคัญเขากำลังกลัวว่าเธอนั้นจะนัดพบกับภูผาอีก          

"แม่สอนขวัญมาดีพอ ถ้าขวัญจะมีแฟน ขวัญมีไปนานแล้ว ไม่ต้องรอให้เรียนจบก็ได้ และที่สำคัญตอนนี้ขวัญก็โสดและไม่คิดจะมีใคร" พูดจบขวัญข้าวก็ปรับเบาะ พร้อมกับเอนตัวลงนอนพักสายตา เมื่อเธอนั้นเบื่อที่จะทะเลาะกับพี่ชายจอมปลอมเต็มที                                                

ประโยคที่ขวัญข้าวพูดออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้อัครเดชชำเลืองมองไปที่ใบหน้างาม ก่อนจะแอบฉีกยิ้มออกมาที่มุมปาก ขวัญข้าวจะรู้ไหมว่า เธอนั้นกำลังจะทำให้พี่ชายอย่างอัครเดชคลั่งตายเพราะรัก แต่เขาก็ยังไม่กล้าแสดงออก ในวันที่มารดาโทรมาบอก เขารู้สึกดีใจที่สุดในโลก เมื่อขวัญข้าวจะมาทำงานและพักที่บ้านหลังเดียวกันกับเขา ชายหนุ่มรีบเคลียร์กับผู้หญิงทุกคน ซึ่งพักหลังเขาไม่เคยไปค้างคืนกับใคร อัครเดชพยายามทำให้ผู้หญิงทุกคนกลายเป็นศูนย์ เพื่อน้องสาวที่เขานั้นรักสุดหัวใจ

เช้าของวันแรก ที่ขวัญข้าวจะได้ไปทำงาน หญิงสาวตื่นแต่เช้า เพื่อมาทำอาหาร ก่อนจะรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ที่สำคัญแต่ละชุดที่พนักงานเลือกให้นั้น มีแต่สั้นเลยเข่าแถมยังรัดติ้วอีกด้วย จนเธอรู้สึกไม่มั่นใจ เพราะไม่เคยแต่งตัวเปรี้ยวแบบนี้มาก่อน                                                    

"อืม...เอาไงดี ลองเปลี่ยนลุคตัวเองดูบ้างก็ได้ยังไงเราก็โตแล้วนี่ มันคือชุดใส่ไปทำงานไม่ใช่ชุดไปโรงเรียนสักหน่อย" ขวัญข้าวบ่นพึมพำคนเดียวในห้อง ก่อนที่เธอนั้นจะจัดการสวมชุดเดรส เกาะอกสีแดงรัดรูปเลยเข่าขึ้นมา ทำให้เห็นรูปร่างที่แสนจะเซ็กซี่เป็นที่สุด