Chapter 12

ขวัญข้าวไม่ได้สนใจเสือหนุ่มกับคู่ขาของเขา เธอเดินตรงเข้าหาพนักงาน พร้อมกับยื่นบัตรให้ โดยที่ไม่ได้สังเกตชุดที่พนักงานเลือกไว้    "จ่ายด้วยบัตรใบนี้นะคะ"                                                                           

               "คุณผู้หญิงจะไม่ดูชุดก่อนเหรอคะ ถูกใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ สำหรับชุดที่ดิฉันเลือกเอาไว้ให้ แต่ก็มั่นใจว่าคุณจะใส่ได้แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ตัวเล็กๆ แบบนี้ ใส่ชุดไหนก็สวยแถมคุณยังเป็นคนที่สวยอยู่แล้ว" พนักงานสาวกล่าวชื่นชมขวัญข้าวออกมาจากใจเพราะเธอมองมุมไหนหญิงสาวก็สวยสะดุดตา มีเพียงแค่แพมคู่ขาของเสือหนุ่ม ที่มองเห็นเธอเป็นเพียงแค่คนรับใช้                                                                             

               "ขอบคุณนะคะ ชุดไหนขวัญก็ใส่ได้ทั้งนั้นละค่ะ ขวัญเองก็เชื่อใจคุณพี่ว่าจะเลือกให้ตรงตามที่สาวออฟฟิศเขานิยมใส่กัน" หญิงสาวพูดพร้อมกับส่งยิ้มแหยๆ ไปให้กับพนักงาน เพราะเธอเองก็ไม่ถนัดเลือกชุดสักเท่าไหร่                                                                                                                                                

               "ตกลงตามนี้นะคะ" พนักงานพูดแล้วรูดบัตร พร้อมกับจัดแจงชุดให้กับขวัญข้าว ขณะที่แพมกำลังอ้อนให้เสือหนุ่มซื้อชุดใหม่ให้กับหล่อน เพราะเขามักจะเปย์หนักทุกครั้งเวลาที่หญิงสาวเอ่ยปากขอ                             

               "คุณจะเอาชุดไหนก็ไปเลือกสิ ผมจะได้จ่ายทีเดียว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแอบชำเลืองมองไปที่ขวัญข้าว เพราะในเวลานี้หญิงสาวกำลังเดินสำรวจชุดในร้าน พร้อมกับทำตาลุกวาว เมื่อเห็นป้ายราคา แต่เธอก็พยายามเก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้ และกำลังคิดว่าต้องทำงานอีกกี่เดือนถึงจะได้เงินที่จ่ายไปทั้งหมดคืนมา   

               "ชุดนี้ก็สวย วันนี้เอากี่ชุดดีน๊า นี่เธอหลบไปสิฉันจะเอาชุดนี้" แพมพูดพร้อมกับดึงชุดในมือของขวัญข้าวมาดู ซึ่งหญิงสาวนั้นไม่ได้คิดจะเอาเธอแค่ดูป้ายราคาเฉยๆ                                                                   

               "ชุดนี้เป็นหมื่นเชียวนะ น้ำหน้าอย่างเธอไม่มีปัญญาซื้อใส่หรอก เป็นแค่คนถือของอย่าสะเออะมาจับชุดแพงๆ พวกนี้ไปไกลๆ เลยชิ้ว!" แพมพูดพร้อมกับเบ้ปากมองมาที่ขวัญข้าวอย่างเหยียดๆ อีกครั้ง จนหญิงสาวนั้นถึงกับมองไปที่อัครเดช แต่พี่ชายของเธอกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจะพูดอะไรออกมาสักคำ เพื่อปกป้องเธอสักนิดก็ไม่ได้ เธอนั้นคงไม่มีความสำคัญอะไร เพราะเป็นแค่น้องสาวต่างสายเลือดของเขาเท่านั้น

               "คุณเสือขา แพมเอาสามชุดนี้นะคะ ราคาเบาๆ แค่ไม่กี่หมื่นเอง" หญิงสาวส่งชุดให้กับพนักงานที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะรีบเดินมานั่งข้างๆ ชายหนุ่ม พร้อมกับเกาะแขนเขาเอาไว้แน่นแล้วแนบใบหน้าลงไปที่ไหล่กว้างของอัครเดช ชายหนุ่มไม่ได้ปฏิเสธใดๆ ออกมา เขาเพียงแค่อยากรู้ปฏิกิริยาของขวัญข้าว น้องสาวที่เขาคิดกับเธอเกินเลยมากกว่าพี่น้อง เธอจะมีความหึงหวงเขาออกมาหรือเปล่า แต่เขาคงไม่สามารถเดาออกได้ เมื่อขวัญข้าวนั้นมีใบหน้าที่เรียบเฉย                                                                  

               "ทั้งหมดสิบห้าชุดนะครับ คิดรวมกันเลยผมจ่ายทั้งหมดเอง" ชายหนุ่มลุกเดินมาที่เคาน์เตอร์ พร้อมกับยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงาน ขณะที่แพมนั้นยังคงควงแขนเขาราวกับจะสิงร่างชายหนุ่มได้อยู่แล้ว                      "สิบสองชุดก่อนหน้า คุณผู้หญิงท่านนี้ได้จ่ายไปหมดแล้วค่ะ เหลือเพียงแค่สามชุดนี้" พนักงานพูดพร้อมกับยิ้มออกมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะมองไปที่ขวัญข้าวด้วยความรู้สึกแปลกใจ เธอจะไม่ยอมให้เขาจ่ายอะไรให้เลยใช่ไหมวันนี้                                                                                                

               "แหมคุณเสือทำไมใจดีแบบนี้ละค่ะ บัตรเครดิต คุณน่าจะถือไว้เองนะคะ แม่นั่นไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้" แพมพูดพร้อมกับมองไปที่ขวัญข้าวด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจ เมื่อหล่อนกำลังคิดว่าเธอนั้นมีอภิสิทธิ์พิเศษถือบัตรเครดิตไว้กับตัวได้ด้วย                                                                                      

               "คุณผู้หญิงค่ะ ชุดเรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งหมดสามชุดนะคะ โอกาสหน้าเชิญมาใช้บริการที่ร้านของเราอีกนะคะ" พนักงานพูดพร้อมกับยื่นถุงแบรนด์แนมให้กับเธอมาสามใบ ซึ่งล้วนมีแต่แพงๆ ทั้งนั้น                                                 "นี่หล่อนถือให้ฉันด้วย มาหยิบไปสิยืนบื้ออยู่ทำไม" แพมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด จนอัครเดชนั้น ถึงกับมองเธอด้วยแววตาขวาง แม้ว่าเขานั้นอยากจะลองใจขวัญข้าวแค่ไหนก็ตาม แต่ชายหนุ่มก็ไม่ต้องการให้ใครมารังแกเธอ

"อะไรกันไม่มีปัญญาซื้อ แล้วยังไม่มีปัญญาจะถืออีกเหรอ พี่เสือ! ถ้าพี่จะหาผู้หญิงสักคนมาเดินควง ก็หาที่มีปัญญาดีกว่านี้หน่อย อ้อ! ของทั้งหมดขวัญจ่ายแล้วช่วยเอาไปเก็บที่รถให้ด้วย พอดีว่าของสดที่บ้านหมดจะซื้อไปตุนไว้ และวันหลังขวัญจะไปเดินตลาดสด จะได้ไม่ต้องมาเจอกับคนสวยแต่ไร้สมองแบบนี้" ขวัญข้าวพูดจบก็เดินตรงไปที่แผนกอาหารสด โดยไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดดังลั่นของแพมเลยสักนิด                             

กรี๊ด!!!                                                                                                           

"คุณเสือต้องจัดการให้แพมนะคะ นังเด็กนั่นมันปากมันร้ายยิ่งกว่ากรรไกรซะอีก" แพมกรี้ดพร้อมกับพูดโวยวายออกมา จนพนักงานทุกคนในร้านนั้นมองมาที่เธอพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย แถมทุกคนยังชอบใจในคำพูดของขวัญข้าว เด็กสาวตัวเล็กๆ ที่แต่งตัวสมถะธรรมดา แต่วงเงินในบัตรเครดิตเธอนั้นไม่ธรรมดาเลยคำพูดของขวัญข้าวเมื่อสักครู่ กลับทำให้ชายหนุ่มแอบอมยิ้มให้กับความปากร้ายของเธอ ถ้อยคำที่ฟังดูธรรมดา แต่กลับทำให้แพมนั้นเจ็บจี๊ดไปถึงใจ                                                                                                        

"เดี๋ยวดิฉันจะถือไปส่งให้ค่ะ ทางร้านของเรามีบริการสำหรับลูกค้าที่ซื้อเกินสิบชุด" ชายหนุ่มถือถุงแบรนด์ดังของยี่ห้อกระเป๋าและรองเท้าเดินนำหน้าพนักงานสาวไปที่รถ โดยไม่ได้หันกลับไปสนใจแพมเลยสักนิด เพราะภายในหัวของเขาเต็มไปด้วยขวัญข้าวน้องสาวตัวดี ที่เธอนั้นมักจะทำอะไรให้เขาได้เซอร์ไพรส์เสมอ

ทางด้านขวัญข้าวเธอเลือกซื้อของสด เท่าที่จำเป็นเท่านั้น เพราะวันพรุ่งนี้หลังจากเลิกงานเธอตั้งใจว่าจะนั่งแท็กซี่กลับ และแวะตลาดสด หญิงสาวซื้อของไม่กี่อย่างเธอก็รีบไปที่เคาน์เตอร์ เพื่อชำระค่าบริการสินค้า จังหวะนั้นเองได้มีชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาทัก พร้อมกับพูดคุยอย่างสนิทสนม                                    

"ขวัญ! เธอจริงๆ เราดีใจจังเลยที่ได้เธออีก" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นและดีใจ              

"อ้าว! ภูผานายได้งานทำแล้วเหรอ" ขวัญข้าวก็ทักทายชายหนุ่มออกไป พร้อมกับคำถามยอดฮิตสำหรับนิสิตที่เพิ่งจบใหม่อย่างพวกเธอ