“โอเคครับ น้องปี1ทั้งห้าคนนี้คือผู้โชคดี และกิจกรรมพิเศษก็คือจะได้ออกเดทก็รุ่นพี่ปี 4สุดฮอตนะครับ” สิ้นเสียงของรุ่นพี่ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที เหล่าบรรดาสาวๆต่างพากันอิจฉาสาวน้อยทั้งห้าคนที่ได้เป็นผู้โชคดีได้ออกเดตกับรุ่นพี่สุดฮอต
“งั้นขอเชิญ หนุ่มสุดฮอตออกมาเลยครับ พี่โชน พี่กาย พี่มาร์ค พี่แจ๊ค และคนสุดท้ายพี่วิน” หนุ่มสุดฮอตสามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าบรรดารุ่นน้องปี1 ได้อย่างกระหึ่ม
เมื่อเหล่าบรรดารุ่นพี่ปี4 สุดฮอตมายืนอยู่ใกล้ๆฉันแล้ว สายตาก็พลันเหลือบมองไปเห็นเข้ากับรุ่นพี่สุดฮอตคนนึงที่ฉันเคยรู้จักเขา และเขาก็มองมาที่ฉันอยู่พอดี นั่นมันรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นนี่ คนที่ฉันเคยแอบชอบและไปสารภาพรักกับเขา รักแรกของฉัน...
“ในนี้มีไข่ใส่ตัวเลข1-5ไว้ ทั้งสองกระปุกนะครับ ปี1จับฉลากกระปุกนี้ ส่วนพวกนายจับที่กระปุกใบนี้ เริ่ม”
ฉันเดินเอามือควานไปหยิบไข่ออกมาจากกระปุกแล้วภาวนาขอให้อย่าได้ตัวเลขตัวเดียวกันกับรุ่นพี่คนนั้นเลย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้เขาอีก ไม่อยากเจอเขาเลยด้วยซ้ำ รู้อะไรไหมตอนนั้นที่ฉันไปสารภาพรักแล้วโดนรุ่นพี่ใจร้ายปฎิเสธกลับมา ฉันร้องไห้และเสียใจอยู่ตั้งนาน
“งั้นให้รุ่นพี่สุดฮอตเปิดก่อนแล้วกัน เริ่ม” พวกรุ่นพี่เริ่มแกะไข่หยิบใบกระดาษค่อยๆคลี่ออกมา
“ไหนดูซิ โชนได้เบอร์5 กายได้เบอร์1 มาร์คเบอร์2 แจ๊คเบอร์3 และคนสุดท้ายวินได้เบอร์ 4 น้องๆผู้โชคดีเปิดออกดูได้เลยนะครับ ใครได้เบอร์ไหนก็เดินเข้าไปหารุ่นพี่ได้เลย” พอรุ่นพี่พูดจบ เสียงกรี๊ดก็ตามมาอีกแล้วว
“สาธุ ขออย่าได้เป็นเบอร์ 4 เลยนะ เพี๊ยง” ฉันพูดออกมาเบาๆ แล้วรีบแกะไข่หยิบใบกระดาษใบเล็กออกมา พอคลี่กระดาษแล้วถึงกับตกใจเพราะฉันดันได้เบอร์4 จริงๆ พอเงยหน้าก็พบว่ารุ่นพี่ใจร้ายจ้องมองมาที่กระดาษใบเล็กในมือของฉัน
“เดินไปหารุ่นพี่ได้เลยครับ” เมื่อได้ยินรุ่นพี่พูดอีกครั้ง ฉันจำใจต้องเดินเข้าไปหารุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นอย่างหลีกเลี้ยงไม่ได้ ฉันเห็นเขายิ้มมุมปากแต่ก็แค่เพียงแปบเดียวเท่านั้นแล้วก็กลับไปทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
“พี่ขอแจ้งกฎกติกาของกิจกรรมสุดพิเศษนี้หน่อยนะครับ ทั้ง5คู่จะได้เดทกันเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ทำเหมือนคู่รัก จะมีกิจกรรมถ่ายรูปคู่กัน ไปดูหนัง ไปเที่ยว และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นบางวันนะครับ” ทันทีที่รุ่นพี่พูดเสร็จเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น เหล่าบรรดาหนุ่มๆสาวๆปี1ต่างพากันส่งเสียงร้อง อิจฉา
“งั้นเดี๋ยวให้ทั้ง5คู่ไปลงชื่อ ใส่ข้อมูลการติดต่อไว้ให้หน่อยครับ จะได้ติดต่อกันง่ายขึ้นในการทำกิจกรรม ส่วนน้องๆปี1คนอื่นๆแยกย้ายกันได้เลยครับ” เมื่อลงข้อมูลติดต่อเสร็จเรียบร้อย ฉันก็หันหลังกลับก็พบกับรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นที่จงใจดักฉันไว้
“หลบหน่อยค่ะพี่ ขอทางหน่อย!!” ฉันที่แทบไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้แล้วได้แต่ทำหน้าตาเหนื่อยหน่ายออกมาทันที
“เดี๋ยว!! พวกเรายังไม่แลกข้อมูลการติดต่อกันเลยนะ เธอจะรีบไปไหน เอามือถือของเธอมา!!” ไม่พูดเปล่ารุ่นพี่ใจร้ายก็คว้ามือถือของฉันไปทันที เพราะมัวแต่ตกใจ เลยไม่ได้ยื้อมือถือเอาไว้
“เอามือถือคืนมานะคะรุ่นพี่ เดี๋ยวบอกให้ก็ได้ค่ะ คืนมะ...มา” ยังไม่ทันที่จะพูดจบ รุ่นพี่ตัวร้ายก็พูดแทรกขึ้นมา
“รหัสอะไร” ฉันที่ได้ยินว่ารุ่นพี่ใจร้ายถามว่าอะไรแต่ก็ยังเงียบ
“ฉันถามว่ารหัสปลดล๊อคอะไร ตอบมา!!” พร้อมกับทำหน้านิ่งและดุใส่ฉัน
“เดี๋ยวกดให้ค่ะ คืนมาสิคะ” ฉันยื่นมาขอมือถือของฉันคืน
“บอกมาเลย” เฮ้อ แล้วฉันจำเป็นต้องบอกรหัสปลดล๊อคหน้าจอของฉันกับพี่เขาไป
“123456” และเขาก็เข้าดูข้อมูลมือถือของฉันจนได้
“รหัสอะไรของเธอเนี่ย “ รุ่นพี่คนนั้นหลุดขำออกมา ก็ทำไมละปกติฉันก็ใช้มือถืออยู่คนเดียวอยู่แล้วไหมละ จะใช้รหัสอะไรที่มันจำยากๆไปทำไม
“รุ่นพี่จะไปไหนคะ เอาคืนมาก่อนสิคะ”
“หิวข้าวน่ะ ถ้าอยากได้คืนก็ตามมา” เขาพูดพร้อมกันออกไปหน้าตาเฉยออกไปพร้อมกับมือถือของฉันและฉันจะทำยังไงได้ก็ต้องตามรุ่นพี่ใจร้ายไป
“ถ้าอยากได้มือถือของเธอคืนก็ขึ้นรถ” รุ่นพี่หนุ่มพูดพร้อมเดินเข้ามาหาฉันแล้วดันตัวฉันดันเข้าไปในรถเบาะหน้าแต่ยังไม่ทันที่จะปิดประตู ฉันก็จะดันตัวเองออกมาแต่ก็ติดรุ่นพี่ปี4ใจร้ายขวางไว้
“เข้าไป!!” รุ่นพี่ใจร้ายพูดพร้อมกันดันตัวฉันให้เข้าไปนั่งดีๆแล้วทำท่าจะคาดเบลท์ให้ฉัน
“อ๊ะ! เดี๋ยวคาดเองค่ะ” เขาจงใจขยับหน้าเข้ามาใกล้กับใบหน้าของฉัน
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ