Share

บทที่ 1255

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
สามสาวสบตากันโดยไม่ได้นัดหมายอยู่หน้าถ้ำของเย่ซิว บรรยากาศความกระอักกระอ่วนที่ลอยอบอวลในอากาศนั้นช่างชัดเจนจนแทบจับต้องได้

สีหน้าของแต่ละคนช่างน่ามอง ได้แต่แลกเปลี่ยนสายตากันไปมาโดยไม่มีใครเอ่ยปากพูด

ผ่านไปครู่หนึ่ง หลัวเวยเวยก็เป็นคนทำลายความเงียบขึ้นก่อน

“เอ่อ…ฉันมาหาเขาให้ช่วยกลั่นโอสถพวกนี้ให้หน่อยน่ะ”

เฉินเยียนจือรีบพยักหน้ารัว ๆ “ใช่เลย ๆ ฉันก็เหมือนกัน”

รั่วอวิ๋นกระแอมเบา ๆ “ฉันมาดูว่าฝีมือการหลอมโอสถของหมอนั่นพัฒนาไปถึงไหนแล้ว”

หลัวเวยเวยมองพวกเธอสองคนด้วยสายตาหยั่งเชิง “แล้วใครจะเคาะประตูล่ะ”

เฉินเยียนจือก้าวออกไปหนึ่งก้าว “หนูเองค่ะ”

จากนั้นเธอก็เคาะประตูเบา ๆ

ไม่นาน เย่ซิวก็เปิดประตูออกมา พอเห็นทั้งสามยืนอยู่ด้วยกันก็ตกใจ “ทำไมพวกคุณสามคนมาเวลาพร้อมกันแบบนี้ นัดกันมาเหรอ?”

คำพูดของเขาทำให้ความอึดอัดกลับมาอีกครั้ง

รั่วอวิ๋นเตะเย่ซิวเข้าให้หนึ่งที ใช้ความโกรธกลบเกลื่อนความอึดอัด “มัวพูดอะไรอยู่ล่ะ? รีบพาพวกฉันเข้าไปสิ น้ำชาขนมอะไรก็จัดมาให้ครบ”

เย่ซิวเหลือบตามองเธออย่างไม่พอใจ

ยายคนนี้เริ่มได้ใจเกินไปแล้ว

ดูท่าคงต้องหาจังหวะสั่งสอนสักที จะได้รู้ว่าใครเป็นใหญ่

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1264

    “กรี๊ด นี่นาย!! ปล่อยฉันนะ!”หลัวเวยเวยทั้งอายทั้งโมโห ไม่คิดเลยว่าเย่ซิวจะกล้าขนาดนี้เย่ซิวนอกจากจะไม่หยุดมือแล้ว แต่ยังเพิ่มแรงไปอีกสองสามเท่า“ต่อไปต้องเชื่อฟังนะ ไม่งั้นจะโดนลงโทษอีก”หลัวเวยเวยไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่เอาแต่จะยอมแพ้พลังระดับปฐมญาณปะทุออกมา ต้องการดีดเย่ซิวออกไปแต่ตอนนี้ร่างกายของเย่ซิวได้ไปถึงจุดที่หลัวเวยเวยไม่สามารถตามได้ทันแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่หลัวเวยเวยยังถูกเย่ซิวจับอยู่ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหน ออกแรงเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์สิ่งนี้ทำให้หลัวเวยเวยทั้งอายทั้งโมโห ขณะเดียวกันก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย “ทำไมร่างกายนายถึงแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้?!”เย่ซิวไม่ได้ตอบคำถามนั้น ก่อนจะตบอีกฉาดใหญ่ “ยอมไหม”“ไม่ยอม ถ้าแน่จริงปล่อยฉันสิ พวกเรามาประลองกันจริงจังสักตั้ง!”เย่ซิวปล่อยเธอ “ได้”ผู้หญิงคนนี้คิดว่าการทะลวงผ่านระดับปฐมญาณแล้วจะสามารถแข็งข้อกับเขาได้ นั่นมันไร้เดียงสาเกินไปแล้วหลัวเวยเวยลูบตำแหน่งที่โดนเย่ซิวตีไปเมื่อครู่ ยังรู้สึกเจ็บแปลบอยู่ไม่หายเธอสามารถใช้อาคมรักษาให้หายได้ในพริบตาแต่ก็ไม่ได้ทำความเจ็บแปลบ ๆ นี้ทำให้เธอรู้สึกประหลาดในใจ เหม

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1263

    แววตาเย็นชาของเย่ซิวทำให้หลัวเวยเวยใจเต้นรัวไม่เคยเห็นเย่ซิวมีสีหน้าแบบนี้มาก่อนเลยเย่ซิวเหลือบมองหลัวเวยเวยอย่างเย็นชา ไม่ได้ทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าสาธารณชน ก่อนจะเอ่ยถาม “เรียกผมมามีเรื่องอะไร?”หลัวเวยเวยเม้มปาก รู้สึกน้อยใจอย่างมากเธอก็ไม่อยากจะเสียสละศิษย์หญิงหรอกนะแต่โลกของผู้ฝึกตนก็เป็นแบบนี้ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก จะให้เธอไปปรนนิบัติชายคนนั้นด้วยตัวเองหรือยังไงเล่า?หลัวเวยเวยลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าเย่ซิว ก่อนจะยื่นม้วนคัมภีร์ในมือให้ “ดูเอาเถอะ”เย่ซิวรับมาแล้วกวาดตาดูอย่างรวดเร็วในม้วนคัมภีร์นั้นมีจดหมายเชิญแนบมาด้วยความหมายโดยรวมคือสำนักโอสถจะจัดงานชุมนุมปรุงยาครั้งยิ่งใหญ่ในอีกครึ่งเดือนข้างหน้า เพื่อเชิญนักปรุงยาจากทั่วทุกสารทิศเข้าร่วมงานชุมนุมปรุงยานี้จำกัดเฉพาะนักปรุงยารุ่นเยาว์ที่มีอายุต่ำกว่าห้าสิบปีเท่านั้นระบุไว้ว่าผู้ที่สามารถคว้าอันดับหนึ่งในงานชุมนุมได้จะได้รับรางวัลมากมายเห็นเย่ซิวนิ่งเงียบ หลัวเวยเวยก็เอ่ยว่า “นี่เป็นกลวิธีเก่าแก่ของสำนักโอสถที่จัดขึ้นทุกสิบปีบอกว่าเป็นการฝึกฝนนักปรุงยารุ่นเยาว์ แต่แท้จริงแล้วคือการสร้างชื่อเสียงให้กับศิษย์ของพ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1262

    “ภรรยา…”ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อนผู้อาวุโสคนหนึ่งที่อยู่เวรข้างนอกรีบวิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบหลัวเวยเวยไม่พอใจเล็กน้อย “ทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้”“เรียนภรรยาเจ้าสำนัก สำนักโอสถส่งคนมาแล้วครับ”หลัวเวยเวยสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นทันที ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็พลันจริงจังขึ้นมาเช่นกันหลัวเวยเวยตอบสนองอย่างรวดเร็ว “ไปเชิญเขามาที่ห้องประชุม”ไม่นานนัก ชายหนุ่มท่าทางโอหังคนหนึ่งก็เชิดหน้าเดินมาถึงห้องประชุมเมื่อเห็นหลัวเวยเวยก็ไม่โค้งคำนับอะไรสักนิด กลับนั่งลงบนที่นั่งอย่างไม่เกรงใจหลัวเวยเวยนั่งอยู่บนที่สูง สองฝั่งเป็นผู้อาวุโสมากมายเมื่อเห็นภาพแบบนี้เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร และไม่กล้าโกรธด้วยความแข็งแกร่งของสำนักโอสถไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเทียบได้ แม้จะมีผู้บำเพ็ญตนระดับปฐมญาณอีกร้อยคน พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรสำนักโอสถอยู่ดีหลัวเวยเวยมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิบนใบหน้า “น้องชายเดินทางมาถึงนี่ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรจะชี้แนะเหรอ”ชายหนุ่มผู้นั้นกวาดสายตามองหลัวเวยเวยด้วยสายตาโลภหากหลัวเวยเวยมีสถานะต่ำกว่านี้ ด้วยชื่อเสียงของการเป็นทูตของสำนักโอสถ เขาก็สามารถ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1261

    เห็นเพียงหานเฟิงหยิบคริสตัลขนาดเท่าฝ่ามือออกมาจากแหวนผนึกของ แล้ววางลงตรงหน้าเย่ซิว“นี่มันอะไร?” เย่ซิวรู้สึกงุนงงเล็กน้อยคริสตัลเป็นรูปหญิงสาว พื้นผิวเต็มไปด้วยรอยร้าวมากมายหญิงสาวในคริสตัลกอดกระบี่ยาวไว้ในอ้อมแขน ผมยาวสยายดวงตาคมกริบ ดูเหมือนงานแกะสลักวิจิตรบรรจงมาก เหมือนมีชีวิตจริง ๆหานเฟิงเอ่ย “นี่คือผู้พิทักษ์กระบี่ เป็นการดำรงอยู่ที่พิเศษมาก มีตำนานเกี่ยวกับเธอมากมายแต่ที่น่าเชื่อถือที่สุดคือเซียนกระบี่ที่แข็งแกร่งคนหนึ่งได้ผนึกปฐมญาณและเจตจำนงแห่งกระบี่ของตนเองด้วยวิชาลับ ก่อนที่จะเสียชีวิตลงผ่านไปหลายพันปี จนกระทั่งหลายหมื่นปี ก็ได้กลายเป็นรูปปั้นที่เราเห็นอยู่นี้หากสามารถฟักตัวมันออกมาได้ มันจะจงรักภักดีต่อเจ้านายตลอดไป ไม่มีวันทรยศ และยังมีพลังมหาศาล”เย่ซิวสนใจขึ้นมาทันที “แล้วจะฟักตัวมันออกมาได้ยังไง?”“ต้องใช้เลือดของตัวเอง และต้องใช้ในปริมาณที่มหาศาลนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหลายคนถึงไม่แตะต้องมันเลยแม้จะได้มาก็ตาม เพราะปริมาณที่ต้องการมันมากเกินไปมีคนประเมินไว้ว่าแม้จะรดเลือดร้อยกรัมลงไปทุกวัน ก็ยังต้องทำต่อเนื่องถึงสิบปีมีผู้แข็งแกร่งสักกี่คนที่จะทนไ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1260

    อาจเป็นเรื่องการล้างแค้น หรือไม่ก็…ที่นี่มีบางสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้ความสำคัญอยู่?สารพัดความคิดแล่นผ่านหัวเย่ซิวในพริบตา ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงสองวินาทีสุดท้ายเย่ซิวก็ตอบตกลงที่ผ่านมาเขาได้ประโยชน์จากผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย ถ้าว่ากันตามเหตุและผล เขาก็ควรจะตอบแทนบุญคุณเธอบ้างยิ่งไปกว่านั้น ก็แค่จุดธูปวันละสามครั้งเองจากนั้นเขาก็รีบออกไปด้วยตัวเอง ไปซื้อธูปจันทน์คุณภาพดีที่สุด พร้อมทั้งโต๊ะบูชาและกระถางธูปมาชุดหนึ่งเมื่อกลับมาถึงห้องก็จัดวางโต๊ะและกระถางธูปไว้ตรงหน้าเตียงน้ำแข็งเย่ซิวหยิบธูปขึ้นมาสามดอกแล้วจุดไฟจากนั้นก็เห็นสายควันบาง ๆ ลอยวนเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ถูกดูดเข้าสู่จมูกของผู้หญิงคนนั้นเย่ซิวนั่งดูอยู่พักหนึ่ง ก็ยังไม่เข้าใจกลไกเบื้องหลัง สุดท้ายเขาก็พาเสี่ยวไป๋ที่กำลังฟักตัวกับเสี่ยวอวี่ออกไปจากห้องหญิงสาวคนนี้มีภูมิหลังลึกล้ำเกินหยั่งรู้หลังจากตอบแทนบุญคุณเธอเสร็จแล้ว เย่ซิวคิดว่าคงต้องตัดขาดความเกี่ยวข้องกับเธอจะดีกว่าใครจะรู้ว่าในอนาคต ผู้หญิงคนนี้จะนำหายนะแบบไหนมาสู่ตัวเขาบ้างยังไงตอนนี้เย่ซิวก็สามารถหาศิลาวิญญาณได้ด้วยตัวเองแล้ว ความจำเป็นที่ต้องพึ่งพ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1259

    “ไม่ต้องหรอก เธอไปพักผ่อนเถอะ” เย่ซิวส่ายหน้าปฏิเสธเสี่ยวโหรวสีหน้าหม่นลงทันที “เพราะข้าเป็นเผ่าปีศาจใช่ไหมเจ้าคะ คุณชายจึงไม่สนใจข้า...”“ไม่ใช่แน่นอน” เย่ซิวหยิกจมูกเธอเบา ๆ “เธอมีเสน่ห์มาก ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบหรอกแต่ก็นะ ฉันอยากให้เธอมาเป็นผู้จัดการใหญ่ของฉัน ความสัมพันธ์ของเราจะได้ไม่ยุ่งยากซับซ้อน”ความเศร้าในใจเสี่ยวโหรวหายวับไปกับตา เธอรีบตอบตกลงอย่างดีใจสุด ๆ “เข้าใจแล้ว ข้าจะทำให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ”เทียบกับการเป็นแค่ของสวยงามไว้โชว์ เธออยากเป็นคนที่เย่ซิวสามารถพึ่งพาได้มากกว่าส่วนเรื่องของแม่ เธอก็เลือกที่จะลืมมันไปแววตาเธอฉายแววลังเลวูบหนึ่ง แล้วพึมพำเบา ๆ “หลายปีที่ผ่านมา ข้าทำตามคำสั่งของท่านแม่มาตลอด ก็ถือว่าตอบแทนบุญคุณหมดแล้วขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่ข้าจะทำเพื่อตัวเอง ตามหาความสุขของตัวเองบ้าง”เย่ซิวเดินเข้าไปในห้องที่วางเตียงน้ำแข็งไว้เสี่ยวไป๋ยังคงหลับลึกอยู่ขนนกของเสี่ยวอวี่ยิ่งขาวสะอาดมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ปล่อยพลังปีศาจออกมา ยังอยู่ในช่วงสะสมพลังพอเห็นเย่ซิว เสี่ยวอวี่ก็พุ่งเข้ามากระโดดเกาะบนอกเขาทันทีเย่ซิวลูบขนที่นุ่มเหมือนผ้าไหมของเสี่ยวอวี่เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status