LOGINShare
บทที่ 8 โรงแรมม่านรูด
Last Updated:
2025-09-25 05:00:15บทที่ 8 โรงแรมม่านรูด
“ไม่พบเชื้อ”ฉันอ่านแล้วก็โล่งใจมาก ถึงจะโกรธตุลย์มากก็เถอะ เพราะถ้าตุลย์ตรวจแล้วผลมันออกมาอีกแบบฉันก็คงต้องเครียดมากแน่ๆ เพราะแน่นอนว่าถ้าผลมันออกมาในทางลบแน่นอนสิ่งนั้นมันเกิดขึ้นเพราะฉัน
“อ้าวกลับมาแล้วเหรอนิดา”ผมออกจากห้องน้ำมาเจอโมราห์อยู่ในห้องเหมือนกำลังยืนดูอะไรบ้างอย่าง นั้นมันคือผลตรวจของผมนิ
“โมราห์!!!”โมราห์หันมาพร้อมเอกสารที่ผมได้มาจากโรงพยาบาล ดูท่าทางเธอโกรธผมมาก
“นี่มันอะไรค่ะตุลย์”เธอชูเอกสารผลตรวจของผมขึ้นมา ด้วยน้ำตาที่กำลังคลอดเบ้า
“ตุลย์รังเกียจโมราห์ใช่ไหม🥺”น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา
“ไม่ใช่อย่างนั้น”ผมพยายามอธิบายให้กับเธอฟัง แพราะดุเหมือนว่าเธอจะเสียใจจริงๆ
“แล้วนี่มันอะไร ปังง”เธอโยนเอกสารลงพื้น
“คือ....มันเป็นไม่ใช่อย่างที่โมราห์คิดนะ คือผมอธิบายได้นะครับ”ผมเดินเข้าไปให้เธอพร้อมกับโอบกอดเธอ
“แล้วมันเป็นยังไง?”เธอถามผมขึ้นอีกครั้ง
“คือพี่ไปปรึกษาเรื่องของโมราห์ใช่ไหมแล้ว แล้วหมอให้พี่ไปตรวจหนะ แต่พี่ไม่ได้รังเกียจโมราห์จริงๆนะ”
“จริงเหรอคะ”
“อืม แล้วหมอยังแนะนำให้โมราห์ไปตรวจด้วยนะ”
“โมราห์ไม่ไป!!!!”เธอตะคอกใส่ผม
“😳”
“เอออ...คืออ โมราห์ไม่ชอบไปโรงพยาบาลค่ะ โมราห์กลัว”เธอทำทาทางจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“โอเคๆ ไม่ไปก็ไม่ไป แล้วโมราห์ถ่ายงานเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีค่ะ แต่โมราห์รู้สึกเบื่อๆกับงานนี้แล้ว โมราห์ว่าจะออกไปหางานใหม่ค่ะ อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบดูค่ะ”
“จริงๆโมราห์ไม่ต้องออกไปทำงานก็ได้นะ ผมเลี้ยงคุณได้”
“ไม่ได้สิค่ะ โมราห์ไม่อยากเป็นภาระตุลย์อีกอย่างถ้าเกิด โมราห์ทำงานด้วยเราจะได้มีเงินเยอะๆไงค่ะ”
“ก็ได้ผมแล้วแต่คุณ”ผมเข้าไปโอบกอดเธอก่อนที่จะเริ่มไซร้คอเธอ
“ตะตุลย์วันนี้โมราห์เหนื่อยมากๆเลยค่ะ”เธอผละผมออก
“โมราห์ไปอาบน้ำก่อนนะคะ”เธอพูดจบก็หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำทันที
“ขอโทษนะตุลย์แต่โมราห์ให้ตุลย์ไม่ได้จริงๆ”ฉันพูดหน้ากระจกก่อนจะก้มลงมองรอยแดงที่พี่โรจฝากเอาไว้เต็มร่างกาย
ตุลย์
จริงๆผมเห็นตั้งแต่ตอนผมเข้าไปกอดเธอแล้วครับ ว่าเธอมีรอยแดงอีกแล้ว และบวกกับปกติเธอจะใส่ชุดผ้าลูกไม้นอนแต่วันนี้คือแขนยาวขายาว ซึ่งแน่นอนว่าแค่นี้มันก็ทำให้ผมรู้แล้วครับ
ตื่นเช้ามาผมก็รีบแต่งตัวไปทำงานส่วนโมราห์เธอก็รีบแต่งตัวเพื่อไปสมัครงานเช่นกันครับ
“ผมไปทำงานก่อนนะ”ผมพูดจบก็จูบหน้าผากของโมราห์
“ค่ะ😊”
โมราห์
หลังจากฉันแต่งตัวเรียบร้อยก็ตรงไปสมัครงานทันที งานที่ฉันสมัครก็คือ การเป็นพนักงานขายของบริษัทรถแห่งนึง
ฉันเดินเข้ามายังบริษัท โห้ มันใหญ่และกว้างมาก และที่สำคัญลูกค้าที่มาซื้อรถที่นี้มีแต่ระดับสูงทั้งนั้น ดูจากการแต่งตัวและเครื่องประดับรู้ได้ทันทีว่าใช้ของแบรนด์ทั้งนั้น
“สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานค่ะ”ฉันพูดกับพี่ผู้หญิงคนนึง
“ค่ะ เดียวน้องกรอกใบสมัครก่อนนะคะ”ฉันพยักหน้า
“เคยมีประสบณ์การณ์ทางด้านนี้ไหมค่ะ”
“ไม่มีค่ะ”
“ค่ะ แล้วน้องเคยทำงานด้านไหนมาบ้างค่ะ”
“เคยถ่ายงานบ้างค่ะ MC ก็เคยทำค่ะ”ฉันพูดจบยื่นเอกสารฉันสมัครงานให้กับคนตรงหน้า
“โอเคค่ะ ยังไงเดียวพี่จะโทรกลับนะคะ”
“ค่ะ”
ฉันเดินออกมากจากบริษัทรถ ก้มมองนาฬิกาเอ๊ะเหลือเวลาอีกเยอะหนิ ไปที่ที่ฉันชอบดีกว่า
ตุลย์
ผมออกมาทานข้างนอกกับพี่ที่ทำงาน ก็เจอโมราห์เธอมาสมัครงานกับบริษัทขายรถแห่งนึง
“โมราห์...”ผมกำลังจะเดินเข้าไปทักเธอแต่ดูเหมือนมีผู้หญิงคนนึงเข้ามาหาก่อนผม
“ฉันรอแกตั้งนาน”
“เออ..โทษทีวันนี้ฉันมีงานด่วนหนะ”
“อืมๆ”
“เออ...วันนี้แกจะเอากี่คน”เอากี่คนคืออะไรพวกเธอพูดถึงเรื่องอะไรกัน ผมเลยโทรไปบอกหัวหน้าว่าขอลางานครึ่งวันเพราะผมกะจะตามไปดูเธอสักหน่อย
“พี่ครับตามรถคันข้างหน้าไป”ผมหันไปพูดกับคนขับแท็กซี่ จากนั้นไม่นานรถแท็กซี่ของผมก็มาจอดตรงโรงแรมม่านรูด
“พี่ครับชั่วครามหรือข้างคืนครับ”เด็กผู้ชายข้างหน้าเอ่ยถามผม
“ชั่วคราว เออน้องพี่ขออะไรอย่างสิ”
“อะไรเหรอครับ”
“ขอดูกล้องวงจรปิดห้องนั้นหน่อย”ผมชี้ไปยังห้องที่โมราห์เดินเข้าไป
“คืออ....”
“เอาไป”ผมยื่นไปให้เด็กหนุ่ม500บาทเพื่อให้ได้สิ่งที่ผมต้องการ
“ครับ เออพี่อย่าบอกใครหล่ะ”เด็กหนุ่มคนนั้นหันมาพูดกับผมก่อนที่จะเดินนำผมไปห้องห้องนึง
ต้องบอกไว้ก่อนนะครับ ที่นี้ไม่มีกล้องวงจรปิดหรอกครับ แต่จะมีห้องหนึ่งที่พนักงานเขาเอาไว้แอบดูลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการกัน
“อืม”
“เออ...แล้วพี่จะดูพี่เขาทำไมเขาเป็นอะไรกับพี่เหรอ”
“😒”ผมหันไปมองอย่าไม่พอใจเพราะรู้สึกเด็กหนุ่มคนนี้ชักจะอยากรู้มากเกินไป
“เอออ...ผมขอโทษครับ”
“ผมก็แค่สงสัย”
“เออ...พี่รู้ป่ะว่าพี่สาวคนนั้นหนะเขามาเกือบทุกวันเลย”
“แล้วนายรู้ได้ไง😳”ผมเอ่ยถามด้วยความตกใจก่อนที่จะรีบเก็บอาการทันที
“อ้าวก็ผมทำงานที่นี้ผมจะไม่รู้ได้ไง”เออก็จริงแหะ
“เออ...ถ้าเกิดนายเห็นผู้หญิงคนนี้อีกรีบโทรหาฉันทันที”ผมพูดจบก็จดเบอร์ให้กับเขา
“ครับ.....เออพี่ต้องการอะไรเพิ่มบอกได้นะ”เด็กหนุ่มพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องไปก่อนที่จะทิ้งท้ายว่า
“เออ...พี่ต้องการอะไรเรียกผมได้เลยนะ”ผมพยักหน้าตอบ ต้องบอกไว้ก่อนนะครับห้องที่เด็กหนุ่มพาผมไปมันเป็นห้องที่ติดกับห้องของโมราห์และที่สำคัญของตรงหน้าไม่ใช้จอทีวีหรือกล้องหรืออย่างไร แต่มันเป็นเหมือนกระจกที่ผมสามารถเห็นทุกอย่างของฝั่งตรงข้ามโดยที่ฝั่งตรงข้าง
“โอเค มาดูกันว่าทำไมเธอถึงชอบซื้อผู้ชายเหล่านี้หนักทั้งๆที่มีฉันอยู่ทั้งคน!!!!”
Latest chapter
โมราห์ บทที่ 23 The end
บทที่ 23 The endหลังจากที่ผมบอกเลิกเธอ ผมก็กลับภูเก็ตทันที เลิกติดต่อเธอด้วย ผมบอกไว้ก่อนนะครับ เรื่องมีลูกผมไม่คิดจะโกรธเธอเลยมีก็แค่เลี้ยง ผมไม่สนใจว่าจะเป็นลูกใครด้วยแค่ให้เป็นลูกของโมราห์ก็พอแต่สิ่งที่ทำให้ผมโกรธมากๆนั้นก็คือ เธอโกหกผมมาตลอด ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเลยรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นไงละครับ2 เดือนผ่านไปช่วงแรกมันก็เหมือนทำใจได้แหละนะแต่พอเวลาผ่านไป ผมได้เรียนรู้ว่าผมขาดโมราห์ไม่ได้จริงๆ“เห้อออ...คิดถึงจัง”“คิดถึงใครครับพี่”“ป่าววว...”“เออผมไม่เห็นแฟนพี่เลย”“เลิกกันแล้ว”“อ่อขอโทษด้วยครับ”“อืมไม่เป็นไร”“อ้าวแล้วพี่บ่นคิดถึงใคร แฟนใหม่?”“ไม่ใช่ ไปทำงานเถอะ”“ผมแค่จะบอกว่า คิดถึงก็แค่โทรไปผมไปแหละ”ก็จริงคิดถึงก็แค่โทรผมเลยลองปลดบล็อกเบอร์ของโมราห์จากนั้นโทรหาโมราห์“เลขหมายนี้ได้ถูกระงับการใช้งาน”มันพูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา เธอเปลี่ยนเบอร์เหรอ โอเคโทรหาพี่สาวดูหน่อยสิ“พี่สาวครับ ตุลย์เองนะครับ”“ว่าไงตุลย์ คือผมจะขอคุยกับโมราห์หน่อยสิครับ”“โมราห์ลาออกไปแล้วจ้ะ นี่เราไม่รู้เหรอ”“คือผมกะโมราห์เราเลิกกันแล้วครับ”“อ่อ พี่ขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรครับ แล้วพี่พอรู้เบอร์ใหม่
โมราห์ บทที่ 22 ความห่างเหิน
บทที่ 22 ความห่างเหิน1 ปีผ่านไป~ในระยะเวลาที่ผมมาผมกลับไปหาโมราห์ทุกอาทิตย์ บ้างครั้งโมราห์ก็ลงมาหาผมบ้าง มันเลยทำให้ผมกับโมราห์ไม่ทะเลาะกันเลย อาจะเป็นเพราะว่าผมกับเธอต่างคนต่างมีความคิดที่เหมือนกันส่วนเรื่องเซ็กซ์ ผมอยู่ที่นี้ทำแต่งานอย่างเดียวเลยครับ แทบที่จะไม่ยุ่งเรื่องนั้นเลย ถ้าจะมีก็มีตอนที่โมราห์มาหาผมหรือผมขึ้นไปหาโมราห์ เรายังทำรสนิยมเหมือนเดิมเลยครับ นั้นก็คือการที่เราชวนคนอื่นมาร่วมรักด้วยกันแต่ช่วงหลังๆผมแทบไม่มีเวลาว่างให้กับเธอเลยด้วยซ้ำเพราะงานผมเยอะมาก“โมราห์ผมอาจจะไม่ได้กลับนะอาทิตย์นี้”“อีกแล้วเหรอค่ะตุลย์”“ใช่ผมขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรโมราห์เข้าใจค่ะ”มันเป็นแบบนี้เกือบจะห้าเดือน ที่ผมไม่ได้เจอเธอ และวันนี้แหละที่ผมจะกลับไปเซอร์ไพรเธอโดยการผมจะกลับกรุงเทพโดยไม่บอกเธอครับ“เดียวเราก็ได้เจอกันแล้วนะโมราห์”ผมพูดพลางอมยิ้มจนคนในรถทัวร์มองผมบริษัทรถแห่งหนึ่ง(รถยนต์)ผมถือช่อดอกไม้ช่อโตมายังหน้าบริษัทที่โมราห์ทำงาน เพื่อที่จะมาง้อเธอ“สวัสดีครับพี่สาว”“อ้าวตุลย์ มาหาโมราห์เหรอ”“ใช่ครับโมราห์อยู่ไหมครับ”“โมราห์ลาหนะ ดีใจด้วยนะตุลย์”“ดีใจเรื่องอะไรครับพี่”“แหม
โมราห์ บทที่ 21 เรื่องใหญ่
บทที่ 21 เรื่องใหญ่วันนี้ผมมาทำงานปกติอย่างทุกวันครับ แต่ที่ไม่ปกติคือพี่เหน่งเดินมาแหละขอลาออกครับ“พี่เหน่งคิดดีแล้วเหรอพี่”“อืม พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าเขาตั้งใจจะย้ายพี่”ใช่ครับตั้งแต่วันนั้นที่หัวหน้าบอกกับผมว่าไปแค่สองอาทิตย์แต่นี้มันห้าเดือนแล้วครับ ที่พวกพี่เขาทำงานที่นั้น“แต่พี่ก็ได้เงินเดือนเพิ่มหนิ”“ใช่ได้เงินเพิ่มแต่พี่ต้องห่างลูกห่างเมียแบบนี้พี่ก็ไม่เอา”ใช่เป็นผมคงคิดถึงคนที่บ้านแย่“ตุลย์หัวหน้าเรียก”“ครับ”“โชคดีนะ”พี่เหน่งพูดขึ้น ทำไมมันฟังดูแล้วแปลกๆมากยังไงไม่รู้“ครับหัวหน้า”“ตอนนี้เงินเดือนของคุณเท่าไหร่นะ”“11,000บาทครับหัวหน้า”“อ่อ เออ...อย่างนี้นะ ได้ข่าวว่าจะเก็บเงินซื้อบ้านหนิ”“ใช่ครับ”“ย้ายไปทำงานที่ภูเก็ตสิ จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าและที่สำคัญเงินเดือนเพิ่มเป็นเดือนละ23,000บาท”นี่มันเยอะมากเลยนะครับ มันเยอะมากจริงๆ ทำเอาผมตกใจมาก“เอาไง”“ผมขอให้คำตอบพรุ่งนี้ได้ไหมครับ”“ได้แต่ผมไม่อยากรอนานเพราะคนก็รอเหมือนกัน”หลังจากนั้นผมรีบกลับห้องและขอให้โมราห์กลับห้องเร็วเช่นกัน“ตุลย์มีเรื่องอะไรเหรอ”“คือผมเรื่องที่จะปรึกษาโมราห์หนะ”“อืมว่ามาสิ”“คือหัวหน้
โมราห์ บทที่ 20 ถึงเวลาที่จะลองของจริง 25+
บทที่ 20 ถึงเวลาที่จะลองของจริง 25+“แม่ครับ ผมขอเถอะครับอย่าทำอะไรโมราห์เลย”ผมได้แต่ขอร้องแม่ของผม เพราะสิ่งที่แม่กับพี่ตาลพูดมันแรงมากจริงๆครับ“ถ้าแกเห็นมันดีกว่าแม่ก็ไม่ต้องมาคุยกับแม่”คุณแม่พูดจบท่านตัดสายผมทิ้งทันทีเลยครับ“เห้อเหนื่อยจังช่วงนี้”ผมได้แต่ถอนหายใจวันละสิบรอบเพราะความเบื่อหรืออาจจะเป็นเพราะห่างเซ็กซ์มานานก็ได้ครับ ส่วนโมราห์เธอดูเธอปกติมากครับอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ห่างเซ็กซ์แบบผมแต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือผมรักเธอมากจริงๆ และผมก็เชื่อว่าเธอรักผมมากเช่นกัน ส่วนเรื่องของครอบครัวของผม ผมคิดว่ามันต้องใช้เวลาถึงจะทำให้แม่กับพี่ตาลเข้าใจผมกับโมราห์“ตุลย์คะ”“ว่าไงครับบ”“คือโมราห์คิดว่าเราทั้ง2ห่างจากการ.....มากนานแล้วนะคะ”ก็จริงของเธอผมแทบจะไม่มีเวลาทำเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำ“ถ้าอย่างนั้นเรา...”ผมพูดจบขึ้นคร่อมเธอทันที“ไม่ใช่อย่างนี้ค่ะ”“แล้วมันยังไง”“😏”เธอพาผมมายังโรงแรมม่านรูดแห่งนึง หรือเธอจะเปลี่ยนบรรยากาศกันนะ“เข้ามาสิค่ะ”ผมเข้ามาในห้องที่เธอจองเอาไว้ในห้องจะมีผู้ชายสองคนผู้หญิงหนึ่งคน“นี่มันอะไรกันโมราห์”ผมถามเธอขึ้นมา ในใจของผมได้แต่คิดว่าอย่าเป็น
โมราห์ บทที่ 19 รับรู้เรื่อง(ไม่จริง)ทั้งหมด
บทที่ 19 รับรู้เรื่อง(ไม่จริง)ทั้งหมดผมพูดชื่อของคุณชัยแววตาของลิตาเปลี่ยนไปทันที แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าเรื่องที่พี่ตาลพูดคือเรื่องจริง“ว่าไง”“คะ คือ....”“พี่ตาลเล่าให้ผมฟังหมดแล้ว เรื่องคุณชัยและลุกชายของเขา”“ฮือๆ”“มันคือเรื่องจริงไหม”“จริง แต่โมราห์ไม่ได้อยากทำมันเลยนะตุลย์ ฮือๆ”“โมราห์แค่ทำตามที่ผู้จัดการเข้าสั่ง ถ้าเกิดโมราห์ไม่ทำมันอาจจะมีปัญหากับบริษัทได้นะ ฮือๆ”“เขาให้โมราห์ทำแบบนี้ทุกครั้งเหรอ”“อื้ออ ฮือๆ โมราห์ไม่อยากทำมันจริงๆ”“ถ้าโมราห์ไม่อยากทำไม่ต้องทำพรุ่งนี้โมราห์ลาออกไปเลยผมดูแลคุณได้”“ไม่ได้!!!!เออ..คือยังนี้นะตุลย์มันไม่ได้เสียหายอะไรหนิอีกอย่างโมราห์ได้เงินเยอะด้วย โมราห์อยากมีเงินเยอะๆเพื่อที่จะซื้อบ้านอยู่กับตุลย์ไง”“ไม่เป็นไรเลยโมราห์ ผมซื้อเองได้”“ไม่ได้ โมราห์ไม่อยากเอาภาระให้ตุลย์คนเดียว ขอเวลาโมราห์2ปีนะ โมราห์เก็บเงินได้โมราห์จะลาออกทันที”“............”“นะตุลย์ โมราห์ไม่เคยขออะไรตุลย์สักครั้งเลยนะ”“อืมก็ได้ 2 ปีนะ”“เย้ โมราห์รักตุลย์ที่สุด จุ้บ จุ้บ”ผมได้รู้ความจริงก็ยิ่งสงสารเธอเข้าไปใหญ่ทำไม ผู้จัดการของเธอช่างใจร้ายกับเธอขนาดนี้ ถ้าเก
โมราห์ บทที่ 18 ห้าม!!!!
บทที่ 18 ห้าม!!!!คำพูดของพี่ตาลทำผมอึ้งไปเลยทีเดียว หรือพี่ตาลเคยมีเซ็กซ์กับเธอ“พี่พูดอะไรของพี่”“เจ้านายของฉันคุณชัยสั่งซื้อรถกับบริษัทที่แฟนนายทำงาน”“มันก็ไม่แปลกหนิพี่”“ไม่แปลกได้ไงทุกครั้งที่จะตกลงเซ็นสัญญาซื้อขายแฟนนายต้องไปนอนกับคุณชัย!!!”“อะไรนะ”“ใช่!!!รุ่นพี่ของฉันที่ซื้อรถกับนางก็เพราะเหตุผลนี้แหละ”“จริงเหรอครับ”“ใช่ไง ฉันเลยขอให้แกเลิกกับเธอไง”“แล้วล่าสุดทั้งคุณและลูกของคุณชัยต่างร่วมเซ็กกับเธอ”“แล้วพี่รู้ได้ไง”“คุณชัยให้ฉันเข้าไปร่วมเซ็กซ์ในครั้งนี้ด้วยไงหล่ะ แต่ฉันปฏิเสธ”“............”ผมนิ่งเงียบเพราะในใจของผมมันไม่รู้สึกโกรธเธอเลยสักนิด ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงคิดแบบนั้น“แกเงียบทำไม ทำไมแกถึงไม่ตกใจอะไรเลย”“คืออผม....”“อย่าบอกนะว่าแกรู้อยู่แล้ว”“ไม่ครับผมไม่รู้”“แล้วตกลงจะเอาไงจะเลิกไหม”“คือผม....รักเธอ”“แม้เธอจะเป็นคนแบบนี้เนียนะ”“............”“หึ แกไม่เห็นแกหน้าแม่บ้างเหรอว่ะ!!!!”“คือพี่ผม....”“ไปแกออกจากบ้านไปเลย ไป!!!!”“มีเรื่องอะไรกัน!!!!”คุณแม่ของผมวิ่งมา“มีอะไรกันเหรอค่ะ”“แกรีบพาแฟนของแกออกไปเดียวนี้!!!”“มันเรื่องอะไรตาลไล่โมราห์ทำไม
You may also like
ยั่ว
มังกรเล่นน้ำ104.6K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.2K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์30.8K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์31.1K viewsไม่อยากรักก็ต้องรัก
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง102 viewsกรงรักอสูร
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ285 viewsพันธะจำนนรัก
JustLazyInk270 viewsHot love เซ็ต..สุดเสียว
อักษรเติมฝัน145 views
