INTRO (NC25+)

INTRO

ใคร่รักมาเฟีย

'สัญญาต้องเป็นสัญญา หนึ่งคนยึดถือข้อนี้มาตลอด แต่อีกคน... สัญญาอะไรวะ ฉันไปสัญญาตอนไหน?!'

มือหนาคว้าข้อมือหมับ! จนร่างเล็กถลาไปชนอกเขาอย่างรุนแรง

"มากับฉัน!"

"ทำไมเดวาต้องไปกับคุณ คุณเป็นใครคะ"

"เป็นผัวของเธอ"

ริมฝีปากบางเม้มแน่นมองหน้าคนเอ่ยประโยคนั้นด้วยสีหน้าตกใจ ผะ...ผัว? เป็นไปได้ยังไง! ผัวหมายถึงยังไงก่อน แต่งงานแล้วหรือแค่ได้กันเฉยๆ แต่เธอพึ่งเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ครั้งแรกเองนะ จะมาบอกว่าเป็นผัวบ่ได้!

"ไม่ คุณไม่ใช่ผัวของเดวา ปล่อยนะคะ ปล่อย!"

นักศึกษาสาวพยายามยื้อข้อมือตัวเองกลับ แต่ถ้าเทียบกับร่างใหญ่ที่ทรงพลังแรงของเธอมีเพียงน้อยนิด เขากระชากเธอไปที่รถโรลส์รอยซ์ฟิล์มดำสนิท และมีบอดี้การ์ดใส่สูทยืนล้อม ก่อนจะผลักเข้าไปจนหญิงสาวเสียหลักลงนอนแล้วขึ้นคร่อมกดข้อมือแนบเบาะอย่างอุกอาจ

หญิงสาวหัวใจกระตุกเมื่อถูกสายตาคมกริบจดจ้อง เขาหล่อระเบิดระเบ้อแต่ใช้ความหล่อไม่เป็นเหรอเนี่ย ทำไมโหดร้ายกับผู้หญิงแสนบอบบางอย่างเธอขนาดนี้!

"คะ คุณ! คุณจะทำอะไรคะ?"

"ทบทวนความจำ"

"อื้อ!"

เธอไม่ทันปฏิเสธ ริมฝีปากร้ายก็ฉกฉวยจูบทันที รสหวานๆกรุ่นไปด้วยกลิ่นบุหรี่กำลังทำให้เธอคลุ้มคลั่งอยู่ภายในอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารุกล้ำอย่างอุกอาจบีบบังคับให้ริมฝีปากเล็กตกอยู่ใต้อำนาจ

ก่อนที่มือหนาจะรวบข้อมือขึ้นสองข้างเหนือหัวแล้วกระชากแพนตี้ตัวน้อยลงอย่างรวดเร็ว

"อื้อ!"

"จำได้รึยัง?"

เดวาส่ายหน้ารัวน้ำตาปริ่มที่หางตา มองหน้าหล่อๆที่จ้องเธอด้วยสายตาเยือกเย็นประดุจน้ำแข็ง ขณะนั้นร่างกายก็รู้สึกแปลก มันร้อนรุ่มเหมือนมีอะไรบางอย่างแผดเผาอยู่ภายใน

เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับเธอเร็วขนาดนี้

"ฉันถามว่าจำได้รึยัง!"

"จำไม่ได้!"

"ว้าย!"

ทันใดนั้นร่างเล็กก็ถูกจับขึ้น ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะดึงพนักวางมือลงแล้วจับเธอคว่ำหน้าลงอย่างรวดเร็ว หน้าท้องของหญิงสาวพาดทับพนักวางมือกลางเบาะ...ส่วนบั้นท้ายงอนก็กระดกขึ้นตามส่วนโค้งของร่างกาย

"ยะ อย่า... อย่าค่ะ" เธอเริ่มสะกดกลั้นความกลัวไว้ไม่ไหว จนเขาจับข้อมือเธอไขว้หลังด้วยมือเพียงข้างเดียว และดึงแพนตี้ที่หลงเหลือออก

"ไม่! ไม่นะ! คุณจะทำอะไรฉัน"

เขาไม่ฟังเสียงร้องห้ามแม้แต่น้อย กดแก่นกายที่แข็งพร้อมและเต็มไปด้วยอำนาจเข้าไปข้างหลังสุดแรง

'ปึก!'

"อ๊า!"

เดวาหวีดร้องเสียงหลง ร่างเล็กสั่นเทิ้มขึ้นอย่างรุนแรง ริมฝีปากบางกัดเม้มแน่นสนิท ความเจ็บแปล๊บและซ่านสยิววิ่งเข้ามาในคราวเดียวกัน แต่ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เขาทำรุนแรงราวกับเธอไม่ใช่คน

'ปึก ปึก ปึก ปึก'

"อื้อ ปล่อย! ปะ ปล่อยฉัน"

มาเฟียหนุ่มปล่อยข้อมือเธอตามคำขอแล้วโน้มไปบีบท้ายทอยจนใบหน้าสวยกดลงแนบเบาะ ก่อนที่เขาจะก้มลงกระซิบทรมานอีกระลอก ด้วยการปล่อยไอร้อนผะผ่าวอยู่หลังใบหู

เขากำลังจองจำเธอด้วยริมฝีปาก และจังหวะสุดร้อนแรง

"ฉันบอกว่าไง...ถ้าเธอหลงทางมาหาฉันอีกครั้ง เธอจะไม่มีวันหนีฉันไปได้"

พูดจบก็กระแทกบั้นท้ายงอนจนกระเพื่อม

'ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!'

ให้ตาย เขาคือโรคจิต!

"อ๊ะ อ๊ะ อื้อ! ฉะ ฉันไม่เคยพูดหรือสัญญาอะไรกับคุณ ไม่เคยเจอคุณเลยด้วยซ้ำ!"

มาเฟียหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็กัดฟันกรามกึกด้วยอารมณ์หงุดหงิด

ก่อนที่เขาจะไม่รอให้อารมณ์เหล่านั้นลดลง เร่งสาดความดิบเถื่อนและรุนแรงตอกตรึงเข้าใส่ไม่หยุดยั้ง

เขาทำราวกับจะขยี้เธอให้จมไปกับเบาะ และไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าข้างนอกจะมีคนพลุกพล่านหรือมองเข้ามา จนสุดท้ายเขาใช้ท่อนแขนแกร่งล็อกคอเธอจนแหงนหน้า กดเอวจองจำความแข็งขึงจนมิดดัง 'ปึก!'

แล้วกระซิบอย่างเยือกเย็น...

"งั้นจำไว้ ต่อไปนี้...ผัวเธอชื่อแทนคุณ"