LOGINShare
12.ยัวร์ อะ บิทช (2)
Last Updated:
2025-05-08 09:56:42
Latest chapter
ใต้เงาบุษบา 15.ปัจจุบัน (2)
พิมพ์ปรางพากิตติกรไปยังวัดเจดีย์หลวงก่อนเป็นอันดับแรกเพราะอยู่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ แล้วมาที่วัดพันเตา วัดเก่าแก่ใกล้วัดเจดีย์หลวง ก่อนจะไปยังวัดพระธาตุดอยสุเทพที่เป็นวัดสำคัญคู่บ้านคู่เมืองจังหวัดเชียงใหม่หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้ที่กิตติกรไม่ขัดใจที่เธอเลือกเดินขึ้นบันไดไปด้านบน ทั้งยังไม่บ่นสักคำแถมช่วยพยุงบางครั้งเมื่อเห็นเธอหยุดพักด้วย แม้มือหนาที่ยื่นมาจะทำให้รู้สึกหวั่นใจแต่เธอปฏิเสธไม่ได้ จำต้องส่งมือให้อีกฝ่ายช่วยรั้งเสมอหลังทำบุญไหว้พระแล้วก็ไปยังจุดชมวิว แสงอาทิตย์เวลาบ่ายแก่ทำให้เมืองเชียงใหม่ดูเหลืองอร่ามน่ามองราวดั่งทอง“เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันรู้สึกสบายใจแล้วก็โล่งใจแบบนี้”กิตติกรที่ยืนข้างๆ พูดขึ้น พิมพ์ปรางจึงหันไปมอง“เข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงชอบทำบุญไหว้พระเวลามีเรื่องไม่สบายใจ”“คุณมีเรื่องไม่สบายใจเหรอคะ”ชายหนุ่มหันมาสบตาคนถาม เรื่องไม่สบายใจของเขาเพียงเรื่องเดียวก็คือคนตรงหน้า แต่ชายหนุ่มไม่ได้พูดออกไป วันนี้มาทำบุญไหว้พระก็ได้แต่อธิษฐานบอกยายจันทร์ไปว่าจะดูแลพิมพ์ปรางให้ดี ทำให้ดวงใจของยายจันทร์ที่เขาทำลายไปแล้วมีความสุขเท่าที่จะทำได้“กลับเถอะ จะได้ถึงตัวเมืองไม่ดึ
ใต้เงาบุษบา 15.ปัจจุบัน (1)
กิตติกรกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่มีเพียงกางเกงขายาว ชายหนุ่มมาหยุดยืนมองคนที่ก้มหน้าซบกอดเข่าตัวเองขณะเช็ดผมไปด้วย การเอาแต่ใจของเขาคงทำให้อีกฝ่ายเจ็บไม่น้อย แต่กิตติกรไม่อยากใจดีให้พิมพ์ปรางได้ใจ ไม่อย่างนั้นหญิงสาวจะไม่กลัวเขา เธอต้องรู้เอาไว้ว่าตัวเองไม่ได้มีอิสระจะคบหากับใครก็ได้อย่างที่คิด“ไปอาบน้ำซะ”พิมพ์ปรางสะดุ้งที่อยู่ๆ เสียงเข้มก็ดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้ามามองเขาอย่างหวาดหวั่นและนิ่งเงียบอย่างนั้นจนชายหนุ่มรำคาญ“หรือให้ฉันพาไปอาบไหม”คำถามนี้ทำเอาคนตัวเล็กเลิ่กลั่กแล้วมองหาเสื้อผ้าของตัวเองเพราะยังไม่ได้ใส่ชายหนุ่มมองท่าทางลนลานของอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปคลุมผ้าขนหนูที่ถืออยู่ลงบนร่างบาง แม้จะไม่ได้ทะนุถนอมแต่ก็ไม่ถึงกับโยนใส่“ทีนี้ไปได้หรือยัง”พิมพ์ปรางพยักหน้าแล้วค่อยๆ เอาผ้าที่คลุมมาพันตัวอย่างระมัดระวังไม่ให้โป๊ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงช้าๆ ไปยังตู้เสื้อหาชุดที่ต้องใส่ด้วยมาท่าทางเกร็งๆ ไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายแถมยังเพิ่งผ่านการแตะเนื้อต้องตัวมาสดๆ ร้อนๆกิตติกรไม่ได้เร่ง เขาเพียงแค่มองตามจนอีกฝ่ายได้สิ่งที่ต้องการครบถ้วนแล้วออกจากห้องไป ร่าง
ใต้เงาบุษบา 14.คนสำคัญในชีวิต (2)
สี่ทุ่มแล้วพิมพ์ปรางกำลังเตรียมตัวจะนอน มีโทรศัพท์เข้ามาพอเห็นว่าเป็นเบอร์ของกัญญานันก็เลยรีบรับ“ปราง เดี๋ยวคนขับรถจะไปรับมาที่โรงพยาบาลนะ”เสียงที่พูดเป็นเสียงของปัฐวิกร ไม่ใช่เพื่อนของเธอแต่พิมพ์ปรางไม่มีเวลาสงสัย“คุณปัฐ ทำไมคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”จากที่นอนลงไปแล้วร่างบางเด้งตัวขึ้นมานั่งทันที เพื่อนอยู่ในห้องเดียวกันแต่นอนอีกเตียงถึงกับหันมองอย่างแปลกใจ“คือว่า...ยายจันทร์เข้าโรงพยาบาลน่ะ ยังไงก็เตรียมตัวไว้นะ ขอกับครูที่ดูแลหอซะให้เรียบร้อย”“ค่ะ”พิมพ์ปรางรับคำเสียงแหบพร่า ใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือไม้เย็นเฉียบตั้งแต่กลับมาจากบ้านอรรถพันธ์พงศ์ครั้งล่าสุดยังผ่านไปไม่ถึงเดือนเธอก็เลยยังไม่ได้เจอยายอีก มีเพียงโทรหาทุกวันตอนเย็นเท่านั้น แต่ยายก็คุยปกติไม่มีอะไรดูแปลกไป แต่ก็นั่นแหละถึงจะป่วยยายก็คงไม่บอกเธอเพราะกลัวจะเป็นห่วง“มีอะไรเหรอปราง”มาธาวีรูมเมทของพิมพ์ปรางรีบเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง“ยาย...ยายเข้าโรงพยาบาล”อีกฝ่ายรีบเข้ามาลูบหลังลูบไหล่คนที่ตกใจตัวสั่นพร้อมกับปลอบ“ใจเย็นๆ นะปราง ยายถึงมือหมอแล้วคงไม่มีอะไร แล้วนี่ที่บ้านก้อยเขาว่ายังไงบ้าง”“คุณปัฐให้เตรียมตัว เดี
ใต้เงาบุษบา 14.คนสำคัญในชีวิต (1)
“อยากให้ยายอกแตกตายใช่ไหม เด็กคนนี้”ทันทีที่เข้ามาในเรือนของยายจันทร์ก็ได้ยินเสียงสั่นพร่าของยาย พิมพ์ปรางรีบเข้าไปหา วางกระเป๋า นั่งบนพื้นกอดเข่าซบหน้าลงบนตักเล็กๆ แม้คนที่นั่งบนโซฟาจะผลักไสเธอก็ไม่ยอมถอย“ปรางไม่รู้อะไรเลยจริงๆ จ้ะยาย คุณก้อยชวนไปเที่ยว ไม่ได้บอกว่าไปกับใคร”“อย่ามาแก้ตัว แกบอกคุณก้อยว่าไม่อยากไปก็ได้ ไม่เห็นต้องตำตัวตีเสมอลูกท่าน ไปเที่ยวกับท่าน”ยายจันทร์โกรธหลานสาวจนไม่อยากฟังอะไร ท่านรู้จากพลที่ขับรถไปส่งขึ้นเรือว่าพิมพ์ปรางไปด้วย อีกฝ่ายยังบอกด้วยว่ามีโอกาสได้ไปเที่ยวบ้างก็ดีเหมือนกัน แม้คนบอกจะไม่คิดอะไรแต่ยายไม่ดีใจกับหลานสาวเลยสักนิด“คุณก้อยบอกว่า ปรางไม่ไปคุณก้อยก็ไม่ไปเพราะไม่มีเพื่อน”สาวน้อยบอกเสียงเครือ เพราะเจอเรื่องวุ่นวายที่โน่นเธอเลยลืมคิดไปว่ากลับมาที่นี่ก็อาจจะเกิดปัญหากับยาย เพราะยังไงยายก็ต้องรู้เรื่องจากลุงพลอยู่ดีเนื่องจากมาถึงกรุงเทพฯ ก็บ่ายแก่แล้ว กิตติกรให้คนขับรถไปส่งเพื่อนจากต่างประเทศถถึงที่พัก ส่วนเพื่อนคนไทยส่งในจุดที่ต่อแท็กไปบ้านได้สะดวก และค่อนข้างเย็นมากแล้วจึงตรงกลับบ้านอรรถพันธ์พงศ์เลย เพราะอย่างน้อยพิมพ์ปรางก็พักกับยายได้แล้ว
ใต้เงาบุษบา 13.หน้าซื่อแต่ร้ายไม่เบา (2)
“คุณนี่ไม่ใช่ลูกผู้ชายเอาซะเลย ทำร้ายผู้หญิงแล้วยังกลับกลอกอีก”แม้จะกลัวอีกฝ่ายเหมือนกันแต่กัญญานันโกรธที่เขาทำร้ายเพื่อนของเธอแล้วยังมาตีหน้าซื่อแววตาของต่อวาววับขึ้นกับคำพูดนั้น ก้าวยาวๆ เข้ามาหาสองสาวน้อยด้วยท่าทางคุกคาม“นี่ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ก่อนที่จะมาว่าฉันกลับกลอก คนข้างเธอน่ะตัวดีเลย ฉันจะบอกอะไรให้ นั่งเด็กนั่นน่ะไม่ทำธรรมดา ตีหน้าซื่อตาใสแต่อ่อยเก่ง เมื่อวานก็อ่อยฉัน ไม่งั้นฉันไม่เข้าใกล้หรอก โธ่เอ้ย! ก็แค่คนใช้ในบ้านใครจะไปสนใจ...”พลั่ก!!ร่างสูงของต่อถลาไปตามแรงกระแทกอย่างแรงเข้าที่ข้างสะโพก แต่ยังดีที่สามารถเกาะเสาต้นหนึ่งไว้ได้ทัน แล้วรีบหันกลับมามองคนที่ถีบเขาตาขวาง“กลาง”“ใช่ ฉันเอง”“ทำขนาดนี้มันไม่มากไปหน่อยเหรอวะ”ต่อยืนตัวตรงแล้วขยับไปเผชิญหน้ากับเพื่อนด้วยความไม่พอใจ“มันยังน้อยไปกับปากหมาๆ ของแก”“หึ ปกป้องกันจังเลยนะ”กิตติกรมองคนที่ยิ้มเย้ยหยันเขาพร้อมกำมือแน่น ใบหน้าคมนิ่งหากตากลับดุเข้ม“ก้อยกลับไปที่ห้องก่อน”ชายหนุ่มสั่งน้องสาวโดยไม่หันกลับไปมอง กัญญานันทำตามโดยรีบพาพิมพ์ปรางไปด้วยทันที แม้จะได้ยินเสียงเข้มของเพื่อนพี่ชายแว่วตามหลังมาแต่สาวน้อ
ใต้เงาบุษบา 13.หน้าซื่อแต่ร้ายไม่เบา (1)
พิมพ์ปรางกำลังพยายามพาตัวเองลุกขึ้นแต่แล้วก็มีมือยื่นมาตรงหน้าสาวน้อยจึงเงยขึ้นมองแล้วเห็นว่าเป็นต่อ“ส่งมือมาสิ พี่ช่วย”“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”คนตัวเล็กลุกขึ้นมายืนได้ด้วยตัวเองแล้วเซเล็กน้อยอีกฝ่ายจึงเข้ามาช่วยจับเอาไว้ แต่เธอก็รีบถอยหนีจนเขามองหน้า“ทำไมต้องทำท่ารังเกียจกันด้วย”“เปล่านะคะ”สาวน้อยรีบส่ายหน้าเมื่อถูกทักมาแบบนั้นกลัวเขาจะเข้าใจผิด“ปรางแค่...ตกใจน่ะค่ะ”ชายหนุ่มเงียบไป มองเหมือนไม่คิดจะเชื่อก่อนจะพูดขึ้น“ไม่ใช่เพราะนายกลางเหรอ”น้ำเสียงของเขาแข็งกว่าที่เธอเคยได้ยิน แววตาก็ดูเปลี่ยนไป ท่าทางแปลกๆ ของอีกฝ่ายทำให้พิมพ์ปรางค่อยๆ ถอยหลังโดยอัตโนมัติแต่ชายหนุ่มเหมือนจะรู้ทันเขาคว้าแขนเล็กไว้แน่น“จะไปไหน”“กลับห้องค่ะ”“จะรีบทำไม ไปคุยกันที่ห้องก่อนสิ”“อะไรนะ”“อย่าทำเป็นไม่เข้าใจหน่อยเลย เมื่อวานยังอ่อย แกล้งมึนหัวให้พี่ดูแลดูแลอยู่เลยนี่นา”“เมื่อวานปรางไม่สบายจริงๆ ค่ะ”เธอพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายพอใจที่จะคิดเองเออเองไม่ฟังคำพูดของเธอ“ไม่สบาย? ฮ่าๆ ๆ ๆ”ต่อหัวเราะเสียงดังแล้วขยิบตาให้เธอข้างหนึ่งราวกับรู้ทันในเล่ห์กลของสาวน้อย“ทีกับนายกลางยังไ
ใต้เงาบุษบา 12.ยัวร์ อะ บิทช (2)
เมื่อเย็นวานพิมพ์ปรางกับกัญญานันขอเป็นข้าวต้มมาทานในห้องพักแทนเพราะพิมพ์ปรางไข้ขึ้น ซึ่งกัญญานันก็บอกพี่ชายตัวเองไปแล้ว ทว่าทั้งที่รู้ว่าป่วยพิมพ์ปรางก็ยังถูกเรียกออกมากลางดึก แต่อาจจะเพราะไม่สบายชายหนุ่มจึงไม่ได้แตะต้องเธอ พอใกล้รุ่งสางยังปลุกให้สาวน้อยตื่นกลับห้องพัก แถมยังเดินมาเป็นเพื่อนเธอต่างจากวันแรกอีกด้วยทริปวันนี้เป็นพักผ่อนสบายๆ ชมวิว ไปเที่ยวจุดต่างๆ ได้ตามใจชอบ พิมพ์ปรางกับกัญญานันเลือกที่จะอยู่ที่พักในตอนเช้า เพื่อให้อาการพิมพ์ปรางดีขึ้นแล้วช่วงบ่ายแก่ก็ออกไปไหว้พระจากนั้นก็กลับมาเดินเล่นใกล้ๆ รอจนพระอาทิตย์ตกดินแล้วจึงเดินกลับมายังที่พัก กิตติกรกับเพื่อนๆ ของเขาเองก็กลับมาแล้วพร้อมอาหารและเริ่มจับกลุ่มดื่มกันตามประสากัญญานันเหนียวตัวขอไปอาบน้ำก่อนพิมพ์ปรางจึงนั่งเล่นอยู่ด้านนอกมองบรรยากาศไปเรื่อยๆ เพราะพรุ่งนี้ต้องกลับแล้ว“มานั่งรอคิดเหรอ”คำถามเป็นภาษาอังกฤษทำให้พิมพ์ปรางหันไปมอง เธอเข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไรแม้จะไม่เก่งภาษามากก็ตาม“เปล่า”สาวน้อยตอบสั้นๆ“เชอะ อย่ามาโกหกหน่อยเลย ฉันรู้นะเขาไปนอนกับเธอ”พิมพ์ปรางตาโต ตกใจหน้าซีด ทั้งที่พยายามจะปรับสีหน้าให้ปกติแต่แ
ใต้เงาบุษบา 12.ยัวร์ อะ บิทช (1)
พิมพ์ปรางไม่เคยดำโผขึ้นลงอยู่ในน้ำเป็นเวลานานขนาดนี้ แม้จะเป็นครั้งแรกที่มาดำน้ำและเรียนรู้การดำน้ำตื้นแต่สาวน้อยก็สามารถทำได้ดี และโลกใต้ทะเลทำให้ตื่นตาตื่นใจแต่ก็เพียงชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น ปัญหาอยู่ที่คนที่สอนเธอดำน้ำทั้งยังอยู่ข้างๆ ตลอดเวลานั่นเองต่อเพื่อนของกิตติกรเกาะติดเธอจนสาวน้อยอดวิตกไม่ได้ รู้ตัวดีว่าถูกหม่อมหลวงหนุ่มจับตามองอยู่แม้จะไม่ได้หันไปมองอีกฝ่ายก็ตาม ไม่อยากนึกเลยว่าเธอต้องเจอกับอะไรสุดท้ายแล้วการดำผุดดำว่ายนานกว่าปกติโดยร่างกายยังไม่ชินเท่าไรนักก็ทำให้พิมพ์ปรางมึนหัวจนต้องขอขึ้นมาก่อน ทว่าต่อก็ยังตามมาดูแลอีกด้วย แม้จะรู้สึกขอบคุณแต่มันกลับทำให้เธอกดดันจนทำตัวไม่ถูก“ขอบคุณค่ะ”ชายหนุ่มพยุงร่างเล็กให้ขึ้นมาบนเรือและยังพามานั่งพัก“พักสักหน่อยนะ หรือว่าจะเอายาดมหรืออะไรไหม เดี๋ยวพี่หาให้”ต่อถามด้วยความหวังดีแต่พิมพ์ปรางยิ้มแหย ไม่อยากขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย หรือเป็นภาระของเขาไปมากกว่านี้เพราะคนที่จะเดือดร้อนก็คือเธอเอง“ปรางเป็นอะไร”กัญญานันรีบตามมาด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนมีชายหนุ่มพยุงขึ้นมา“มึนหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ”“เหรอ งั้นเดี๋ยวก้อยหายาดมให้นะ”เมื
ใต้เงาบุษบา 11.ไม่ชอบนอนกับคนเมา (2)
สาวน้อยเผชิญหน้ากับคนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น ขณะที่ชายหนุ่มกวาดมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ“ทำไมมาช้า”“รอคุณก้อยหลับค่ะ”คำตอบแทบจะเป็นเสียงกระซิบ แต่กิตติกรก็พอใจ อย่างน้อยพิมพ์ปรางก็ยังฟังคำสั่งเขา ชายหนุ่มดึงอีกฝ่ายเข้ามาหาตัวแต่มือบางรีบดันอกเขาเอาไว้ ดวงหน้าเล็กซีดลงจนหน้าใจหาย“เอ่อ คุณกลางคะ”“เธอผิดสัญญา”“ไม่มีใครมายุ่งกับปราง...”สาวน้อยมีสีหน้าทั้งงงทั้งกลัวระคนกัน“ก็ไอ้ต่อไง”“เราแค่คุยกัน เขาเก็บของคุณก้อยได้ แล้วคิดว่าเป็นของปรางก็เลยเอามาคืน”เธอรีบอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ“อย่าบอกนะว่าเธอดูไม่ออกว่าไอ้ต่อมันคิดจะทำอะไร”คนตัวเล็กตรงหน้ามีสีหน้าไม่เข้าใจ และมันยิ่งทำให้กิตติกรหงุดหงิด“นี่ฟังนะ มันจะจีบเธอ ไม่งั้นมันไม่ชวนคุย ไม่ช่วยแกะกุ้งแกะปู ตักนั่นนี่ให้หรอก”พิมพ์ปรางอ้าปากค้าง คาดไม่ถึง เธอเข้าใจว่าเพื่อนของเขาเป็นคนใจดีมากกว่าจะมาสนใจเด็กอย่างเธอ“เพราะฉะนั้นฉันถึงต้องเตือนความจำเจอเธอไง”พอพูดจบกิตติกรก็โน้มหน้าลงมาหาแต่พิมพ์ปรางรีบหลบ อีกฝ่ายจึงเปลี่ยนไปหอมแก้มแล้วระเรื่อยลงไปยังลำคอแทน ร่างเล็กตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที“อย่านะคะ อย่าทำแบบนี้ค่ะ”“ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าไ
You may also like
เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย Complicated Love
MaNIE-STORY11.0K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก312.0K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน79.1K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์35.6K viewsความทรงจำสีจาง
อิแย้ม89 viewsฝึกงานกับพ่อเลี้ยง (nc 25++)
rainbowny1.3K viewsแม่สื่อรักหัวใจว้าวุ่น
ปะหนัน221 viewsหวามรักในรอยทราย
ชนิตร์นันท์116 views
