MasukShare
บทที่ 37 (18+⚠️)
Terakhir Diperbarui:
2025-12-16 07:46:47บทที่ 37
สวบ!“อ๊าาา~” นับดาวร้องลั่นเกร็งไปทั้งตัว เมื่อคนด้านหลังกดยัดแก่นกายของตัวเองเข้ามาในกายเธออย่างไม่บอกไม่กล่าวมันเข้ามาได้เพียงครึ่งเดียวก็ไม่สามารถขยับได้เนื่องจากคนตัวเล็กเกร็งตัว ปฐพีเอื้อมมือบีบขยำทรวงอกเธออย่างแรง มืออีกข้างบีบต้นคอของเธอเบา ๆ บังคับหน้าสวยให้หันกลับมามองเขาคนตัวโตโน้มหน้าลงไปประกบจูบกับเธออย่างดูดดื่ม เขาจูบอย่างหนักหน่วงก่อนจะผละมาไล่จูบตามแก้มเนียนและกรอบหน้า ลิ้นร้อนเลียวนรอบใบหูอย่างเร่งเร้า ก่อนจะลากปลายลิ้นร้อนลงตามต้นคอระหงษ์จนนับดาวขนลุกชูชันไปทั้งร่างกายมืออีกข้างก็ขยำบีบเค้นหน้าอกของเธอไปด้วย เขาหยอกเย้ากับยอดอกที่ตั้งแข็งสู้มือเขาอย่างดี เมื่อเห็นว่านับดาวเริ่มส่งเสียงร้องครางเบา ๆ เขาก็เริ่มขยับเอวสอบทั้งที่เพิ่งเข้าไปแค่ครึ่งลำ“อ๊ะ…อ๊าาา~” เสียงหวานร้องระงม เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่เคลื่อนตัวเข้าหาร่องสวาทของเธออย่างเชื่องช้าปฐพีกัดฟันกรอดด้วยความเสียวซ่าน แม้จะมีอะไรกันบ่อยครั้งแต่ช่องทางของนับดาวก็ยังคงตอดรัดความยิ่งใหญ่ของเขาได้อย่างดี เพิ่งขยับได้ไม่กี่ครั้งก็เสียวจนแทบจะแตก“อาา~ แน่นฉิบนับดา
Bab terbaru
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 44
บทที่ 44“อาการตอนนี้คงที่ดีครับ ปลอดภัยหายห่วงไม่ต้องกังวลไปนะครับ” หมอพูดบอกกับปฐพีก่อนจะเดินออกจากห้องไปคนตัวโตรีบพุ่งเข้าหานับดาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอเริ่มมีเลือดฝาดบ้างแล้วและมือก็อุ่นกว่าเดิมมาก ปฐพีเอื้อมมือเกลี่ยผมที่ปรกหน้าผากเธอออกอย่างแผ่วเบาเขาบีบมือเธอไว้บางเบา หัวใจเต้นระรัวด้วยความดีใจที่อีกฝ่ายปลอดภัยดี เขายิ้มออกมาอย่างสบายใจหลังจากกังวลมาเนิ่นนาน เมื่อวานเขาเผลอหลับไปนานจนถึงเช้า คงจะเพลียมากจากการบริจาคเลือดเลยหลับลึกพอเช้ามาหมอก็เข้ามาตรวจอาการของนับดาวและย้ายเธอไปที่ห้องพิเศษตามที่อาโปได้ทำการจองเอาไว้ หมอแจ้งว่าเธอพ้นวิกฤตอันตรายแล้ว เพียงแค่รอเธอฟื้นขึ้นมาเท่านั้น แต่อาจจะใช้เวลาหน่อยตอนนี้พ่อกับแม่เขาก็รับรู้เรื่องของปฐพีและนับดาวแล้วเหมือนกัน ปานวาดพอรู้ว่าผู้หญิงที่ลูกชายตัวเองมาติดพันคือแฟนเก่าของเขาที่เธอเคยเจอเมื่อสามปีก่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเธอรู้จักและรู้ว่านับดาวเป็นคนยังไงจึงไม่มีปากมีเสียงคัดค้านอะไรเพียงแค่ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ ส่วนอัคคีรู้และรับทราบเรื่องทั้งหมด เขารู้ดีว่าปฐพีลูกชา
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 43
บทที่ 43“เป็นยังไงบ้าง” อาโปรีบลุกพรวดเข้ามาหาปฐพีที่เพิ่งตื่น คนตัวโตกระพริบตาถี่ ๆ ปรับแสงให้มองเห็นได้ชัดขึ้น “ไหวไหม”“นับดาว” ปฐพีเอ่ยชื่อนับดาวเป็นอย่างแรก เขาดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วจนเกิดอาการหน้ามืด“ใจเย็น ๆ ก่อนพี” อัญญาเข้ามาประคองแขนอีกข้าง“นับดาวเป็นยังไงบ้าง” เขาถามพี่สะใภ้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ห่วงตัวเองก่อนไหม”“นับดาวอยู่ไหน” ปฐพีถามซ้ำ “ผมอยากรู้เขาเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยแล้วหรือยัง”“อืม” อัญญาพยักหน้ารับ “ปลอดภัยแล้ว”ปฐพีถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาเอนตัวนอนลงอย่างสบายใจที่รู้ว่าเธอปลอดภัย“แล้วทำไมผมมาอยู่นี่” เขามองไปรอบ ๆ แล้วเพิ่งจะนึกได้“ก็ให้เลือดเยอะขนาดนั้นจะไปไหวได้ไง” อาโปตอบ “ดีนะที่พี่ศิลามาก่อน เขาเลยช่วยบริจาคให้อีกแรง”ปฐพีพยักหน้ารับ ลืมไปเลยว่าพี่ชายคนโตก็กรุ้ปเลือดเดียวกันกับเขา เพราะตอนที่เขาเกิดอุบัติเหตุรถชนแล้วเสียเลือดมากก็ได้พี่ชายคนโตนี่แหละที่ช่วยเอาไว้“สำนึกบุญคุณไว้บ้างก็ดี” ศิลาที่เพิ่งเปิดประตูออกจากห้องน้ำเอ่ยขึ้นทันที “วันนั้นฉันบริจาคเลือดให้แก เพื่อให้แกรอดมาเอาเลือดใ
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 42
บทที่ 42ฝ่ามือหนากดปุ่มหน้าลิฟต์รัว ๆ แต่ลิฟต์ก็ยังไม่มาสักที ปฐพีร้อนรนจนแทบจะยืนอยู่นิ่งไม่ไหว รปภ.ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าขยับเข้ามาใกล้“ช่วยเอารถไปเก็บให้ด้วยนะครับ” เขาหันไปบอกลุงยามด้านหลัง“ครับ ว่าแต่….เอ่อ”“มีผู้ชายท่าทางแปลก ๆ มาบ้างไหมครับ” ปฐพีหันไปถาม “แบบท่าทีมีพิรุธ”“ไม่นะครับ มีแต่คนที่เช่าซื้ออยู่ มากันปกติเลย” ลุงยามตอบ “อ้อ แต่วันนี้คุณนับดาวน่าจะมีแขก”“แขก?”“ครับ คุณดินมาหาแต่เช้าเลย”“ฮะ!?” ปฐพีขมวดคิ้วหมุ่นนึกถึงคนชื่อนี้ “แม่งเอ๊ย! บันไดก็ได้วะ”ร่างสูงออกตัววิ่งไปทางบันได เขาก้าววิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความหงุ่นงงของรปภ.ปฐพีวิ่งขึ้นชั้นบนอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย เขาทำราวกับว่ากำลังวิ่งแข่งในรายการมาราธอนชิงแชมป์อะไรสักอย่างเสียอย่างนั้น ขายาวก้าวขึ้นบันไดอย่างแม่นยำเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นกระเบื้องดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ หน้าหล่อแหงนมองป้ายบอกชั้น เขาหอบหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะออกตัววิ่งอีกครั้งชั้นที่ยี่สิบอีกแค่เจ็ดชั้นก็ถึงชั้นที่นับดาวอยู่แล้ว ปฐพีคิดได้แบบนั้นเขาก็ออกตัววิ่งสุดก
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 41
บทที่ 41หลังจากกินข้าวร่วมกันเสร็จทั้งสี่คนก็ออกมายืนส่งปานวาดและอัคคีขึ้นรถกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม เพราะพ่อกับแม่พวกเขามีแพลนไปเที่ยวที่ยุโรปฉลองการครบรอบแต่งงาน“แล้วพี่จะไปตอนไหน” ปฐพีหันไปถามอาโป“อีกสักพัก ขอนอนก่อน” เขาตอบกลับ “ปวดตามาก ๆ เลยช่วงนี้ ว่าจะเข้าไปหาหมอสักหน่อย” อาโปตอบพลางใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้ถูวนรอบขมับหัว“พักผ่อนบ้างนะ ตรงไหนไม่ไหวก็บอก” เขาตบไหล่พี่ชายด้วยความเป็นห่วงอาโปห่วงงานมากกว่าสุขภาพตัวเองอยู่เรื่อย ขนาดอาหารเป็นพิษยังลากเสาน้ำเกลือมาทำงานที่บริษัทเลย“ไม่ไหวก็ให้พีมันทำ” ศิลาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอ่ยบอก “มันเริ่มทำตัวเละเทะอีกแล้ว” ตาคมดุหรี่จ้องมาทางน้องชายตัวแสบ ที่ยืนเม้มปากแน่นหลบหน้าหลบตาเขาเมื่อถูกพี่คนโตเอ่ยบอกแบบนั้น“เละเทะอะไร ช่วงนี้เข้าบริษัทบ่อยกว่าเมื่อก่อนอีกเหอะ ผมแทบจะไม่ได้กินข้าวพี่รู้บ้างไหม” ปฐพีกอดอกใส่ศิลา เหมือนเด็กน้อยยืนเถียงกับพี่ชายคนโต“เรื่องผู้หญิงนี่ยังไง คนไหนอีก” ศิลาไม่สนใจคำพูดก่อนหน้า แต่เลือกที่จะเอ่ยถามคำถามใหม่“อะไร เมื่อกี้บอกแม่ว่าไม่ให้วุ่นวายอยู่เลย แล้วตัวเองมายุ่งทำ
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 40
บทที่ 40“บริษัทแกช่วงนี้คงไม่มีอะไรให้วุ่นวายใช่ไหม” อัคคีพยักเพยิดหน้าถามอาโปที่กำลังดื่มน้ำอยู่ เขาพยักหน้ารับพลางเช็ดปากไปพลาง ๆ“กลับมาปกติแล้วครับ”“ส่วนแก” อัคคีชี้นิ้วไปทางปฐพีที่กำลังตักข้าวเข้าปาก เคี้ยวจนแก้มตุ่ย “ช่วยพี่ทำงานซะบ้างไม่ใช่มัวไปเที่ยวเล่น”“เที่ยวเล่นอะไร” ปฐพีรีบเคี้ยวรีบกลืนข้าวลงคอ “ผมก็ทำงานเหอะ”“ทำงานหรือกกหญิง” ศิลาเงยหน้าขึ้นมองน้องชายคนเล็ก ด้วยสายตาเรียบนิ่ง “ได้ข่าวว่าช่วงนี้ไม่กลับบ้านเลย’“พี่กลับบ้านดึกจะตายจะมารู้ได้ไงว่าผมกลับหรือไม่กลับ”“ทั้งบ้านมีฉันคนเดียว?”“คนอื่น ๆ ก็กลับดึกหมด!”“จริงหรือเปล่าพี” ปานวาดเอ่ยถามลูกชายบ้าง เธอหรี่ตาจ้องมองหน้าปฐพีอย่างจับผิด“จริง กลับอยู่น่า”“หมายถึงเรื่องกกหญิง กกจริงไหม!”“กกจริงไม่จริงแล้วแม่จะทำไมอีก” ปฐพีถามเสียงแข็งจนอาโปกระแอมเสียงใส่เพื่อเตือนเขา“พูดกับแม่ดี ๆ หน่อยสิพี” เขาเอ่ยบอกน้องชายคนเล็กเสียงเข้ม ทั้งยังมองสบตากับปฐพีเพื่อให้เขารู้ตัวด้วย“ขอโทษครับ” ลูกคนเล็กของบ้านทำหน้าหงอ ทั้งยังเอ่ยปากขอโทษอาโปพยักหน้ารับก
ในนามแฟนเก่าคนโปรด บทที่ 39
บทที่ 39“กูไม่มี!”เพี๊ยะฝ่ามือสากตวัดตบเข้าที่ใบหน้าสวยของเธออย่างแรงจนนับดาวล้มลงกับพื้น มือเล็กยกกุมแก้มตัวเองที่รู้สึกชาไปทั่วทั้งหน้า เธอมองเขาอย่างหวาดกลัว“เอาเงินมาให้กู!!” ดินตะคอกใส่เสียงดัง เขาน่ากลัวจนเธอไม่อยากเชื่อว่าเขาคือคนเดียวกันกับที่เธอเคยรับเลี้ยง“ก็บอกว่าไม่มีไง” นับดาวร้องบอกเสียงสั่น “ตอแหลอีเหี้ย มึงมีแต่มึงไม่ให้กูใช่ไหม!!” ดินพุ่งเข้ามากระชากแขนของเธอให้ลุกขึ้นตามไป“ไม่” นับดาวส่ายหน้าระรัว “ไม่มีจริง ๆ ในนี้ไม่มีตู้เซฟนานแล้วดิน”“แล้วมึงเอาไว้ไหน!!”“ฮึก ธนาคาร” เธอตอบตามความจริง เธอย้ายเงินเข้าธนาคารหมดแล้วเพราะปกติเงินสดแทบไม่ได้พกไปไหน จึงเอาไปเข้าบัญชีธนาคารจนหมดแล้ว“โธ่เว๊ย!!” ดินตะหวาดเสียงดังลั่น เขาทึ้งผมตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ทั้งกระทืบเท้าและกรีดร้องเสียงดังจนนับดาวกลัวเธอกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ไม่กล้าให้เสียงของตัวเองเล็ดลอดออกไปให้เขาได้ยิน นับดาวค่อย ๆ ถดตัวถอยหลังหนีอย่างเชื่องช้า เธอควรออกไปจากที่นี่ให้ไวที่สุด“แงววว~” เชอรีนเดินเข้ามาคลอเคลียที่ขาของเธอ มันร้องอ้อนเธอเหมือนอย่า
Anda juga akan menyukai
ธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม47.4K Dibacaคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น39.8K Dibacaวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์66.9K Dibacaสุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์71.5K Dibacaพันธะร้ายคุณหมอคลั่งรัก
เฮียกังฟู112 Dibacaคุณภรรยามาเฟีย
นารีเขียนรัก215 Dibacaตรวนรักพิทักษ์ใจ
sanvittayam339 Dibacaร่านรักสาวฟรีแลนซ์
Tiwa Tatree / นามปากกาอัษฎากร532 Dibaca
