บทที่ 38

บทที่ 38

ครืด ครืด

โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงตัวจิ๋วของเธอกำลังสั่นอย่างบ้าคลั่ง นับดาวดึงมันออกมากดรับสายก่อนจะหันไปปิดประตูห้องของตัวเอง เธอกำลังหอบถุงขยะใบโตลงไปทิ้งข้างล่างเพราะเพิ่งเก็บกวาดทำความสะอาดห้องมา โดยเฉพาะโซนของเชอรีนที่เธอทำความสะอาดครั้งใหญ่ไป ขยะเลยค่อนข้างเยอะจนต้อเอาไปทิ้ง

“ฮัลโหล”

[ คิดถึง ] ประโยคแรกที่ปลายสายพูดคือบอกคิดถึงเธอ นับดาวกรอกตาอย่างเบื่อหน่าย

“ผีเข้าเหรอพี” เธอถามเขาระหว่างรอลิฟต์เปิด “ไม่ไปบ้านพี่แล้วเหรอ”

[ กำลังจะเข้าไปกินข้าวแล้ว นั่งเล่นอยู่ตรงสวนพี่สะใภ้ ] เขาตอบกลับมาเสียงใส [ อยากให้มาดูด้วยตา เพราะมันสวยมาก ]

ปฐพีพูดชมสวนของอัญญา ภรรยาของพี่ชายคนโตให้นับดาวฟัง สวนของอัญญาสวยมากจริง ๆ เพราะเธอตั้งใจจัดทำไว้ให้ลูกสาวสุดที่รักมานั่งเล่นตอนโต

เมื่อคืนทั้งเธอและปฐพีไม่ได้นอนด้วยกันเพราะพีกลับไปนอนคอนโดส่วนตัวของตัวเอง เช้านี้บ้านเขามีนัดกินข้าวใหญ่ ที่มีทั้งพ่อแม่และพี่ชายทั้งสองคนไปด้วย ปฐพีไม่อยากไปสายจึงตัดสินใจนอนที่ห้องตัวเอง ซึ่งนับดาวก็ไม่ได้ขัดอะไร

[ ไม่ได้นอนกอดตั้งวันนึงคิดถึงจัง ]

“เหอะ