บทที่ 1
ยาปลุกเซ็กซ์
สองเดือนก่อนหน้านี้
"โว่!" ร่างอรชรในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำกำลังโยกตัวไปมากับเสียงเพลงมันๆ ท่ามกลางแสงสีเสียงอยู่ในผับดังแห่งหนึ่ง "อื้อ~ ปล่อยก่อนจาเต้น~" นิวเคลียร์สะบัดมือออกจากการจับกุมแล้วกระดกเหล้าเข้าปากจนหมด
"ภาระกูอีก" แดเนียลจัดแจงเสื้อเชิ้ตตัวเก่งแล้วนั่งไขว่ห้างมองหญิงสาวที่กำลังเต้นยั่วยวนอยู่ตรงหน้า เขายกแขนขึ้นมาวางพาดบ่าคนข้างๆ แล้วอ้าปากคาบบุหรี่ที่หญิงสาวหน้าตาสะสวยอีกคนรับหน้าที่จุดไฟให้เขา แดเนียลปรายตามองตามนิวเคลียร์พลางพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก
"อื้อ~ อยากลงไปเต้นข้างล่างจังเยย~ พาไปหน่อยสิ" นิวเคลียร์หันมาอ้อนเพื่อนรักอย่างแดเนียลและผลักไหล่ผู้หญิงทั้งสองคนที่นั่งประกบข้างชายหนุ่มให้พวกหล่อนออกไปจากตรงนี้
"อ้อนกูเพื่อที่จะให้พาลงไปเต้นยั่วสายตาไอ้พวกเสือหิวน่ะนะ?" แดเนียลพ่นควันบุหรี่ใส่หน้านิวเคลียร์และสูบควันเข้าปากอีกครั้ง แต่ทว่าคราวนี้หญิงสาวกลับประกบปากจูบและดูดควันบุหรี่จากปากมาเฟียหนุ่ม เธอหัวเราะเบาๆ และพ่นควันใส่หน้าเขาอย่างนึกสนุก
"หน้าโง่...หึหึ"
"หึหึ...ก็ได้ กูจะพาลงไป" ว่าจบแดเนียลก็ทิ้งบุหรี่ลงในถ้วยคริสตัล เขายกแขนขึ้นมาโอบเอวบางไว้ พานิวเคลียร์ลงไปชั้นล่างซึ่งเป็นลานกว้างสำหรับให้นักท่องราตรีได้ออกมาปลดปล่อย
"โว่...อื้อ~ ปล่อยสิ" นิวเคลียร์สะบัดมือออกจากการจับกุมของแดเนียล "ปล่อย จะไปเต้น"
"ไปน่ะไปได้ แต่มึงควรจะรู้จักคำว่าอันตรายนะนิว"
"มีใคร...อึก อันตรายกว่าแกไหมฮะ!" นิวเคลียร์เท้าเอวว่าให้แดเนียลพลางเบะปากคว่ำ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปมากพอสมควรทำให้เธอมีความกล้ามากขึ้น ปลายนิ้วชี้เรียวยาวกดลงตรงหน้าอกแดเนียล "อย่ามาออกคำสั่ง ไอ้หน้าโง่..."
"เหอะ! เหล้าเข้าปากมึงแล้วกล้ามากนะนิว"
"แน่นอน ฉันเคยกลัวแกด้วยเหรอ"
"หึหึ...กูไม่เถียงคนเมาหรอก เสียเวลา" ว่าจบแดเนียลก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบแล้วเดินไปยืนพิงเสา มองนิวเคลียร์ที่กำลังเต้นยั่วยวนอยู่ท่ามกลางเหล่านักท่องราตรี ผู้ชายต่างแวะเวียนมาเต้นใกล้ๆ เธอ แต่แดเนียลไม่เข้าไปห้าม เขากลับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดบันทึกวิดีโอไว้ให้นิวเคลียร์ดูตอนสร่างเมา ว่าเธอน่ะมันดื้อด้านแค่ไหน
"คนสวย.."
"หือ...ใครอะ" นิวเคลียร์หันมายิ้มและเอ่ยถามด้วยอาการเมามาย
"ดื่มด้วยกันหน่อยสิครับ ผมเห็นคุณเต้นคนเดียวมานานแล้วเลยอยากลงมาเต้นเป็นเพื่อน"
"อืม...ดื่มค่ะ" เธอคว้าแก้วเหล้าในมือชายหนุ่มมากระดกเข้าปากอึกใหญ่แล้วตวัดแขนกอดคอเขาไว้ เต้นด้วยกันอยู่พักใหญ่
"ไปไหนวะ!" แดเนียลเงยหน้าขึ้นมาอีกที นิวเคลียร์ก็หายไปแล้ว เขาหย่อนบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดลงในแก้วเหล้า และเดินหาเธออยู่พักใหญ่ เพราะรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่แรกจนหางตาเหลือบไปเห็นผู้ชายคนที่ยืนเต้นกับเธอเดินถือแก้วเหล้าเต้นอยู่กับผู้หญิงหน้าใหม่ แดเนียลพุ่งตัวไปกระชากคอเสื้อเขาไว้
พรึบ!
"มึงพาผู้หญิงคนนั้นไปไหน!"
"พะ...พี่แดน"
"เออ! กูเอง บอกมาว่ามึงพาผู้หญิงที่ใส่…ใส่ชุดสีอะไรวะไม่ทันมองเลย" มาเฟียหนุ่มสบถคำหยาบในลำคอเพราะไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่านิวเคลียร์ใส่ชุดสีอะไร เขานี่มันโง่อย่างที่เธอว่าจริง ๆ
"พี่คนนั้นเป็นเด็กพี่แดนเหรอ"
"เปล่า เป็นเพื่อน"
"คือ...มีคนพาพี่เขาไปแล้วครับ" แดเนียลกำหมัดแน่นก่อนจะชกหน้าชายหนุ่มไปหนึ่งครั้งจนเขาล้มลงไปนอนกับพื้น
"ลากตัวมันออกไป อย่าให้เห็นหน้าไอ้เหี้ยนี่อยู่ในผับอีก!" แดเนียลหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหลังมือข้างที่ชกหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วทิ้งมันลงกับพื้น เขากำหมัดแน่นแล้วเดินฝ่าฝูงชนไปตามหานิวเคลียร์ต่อ พอมาถึงทางแยกทางหนึ่งแดเนียลก็หยุดยืน เขาก้มลงไปหยิบต่างหูข้างหนึ่งขึ้นมาดู และจำได้ดีว่านี่คือต่างหูของนิวเคลียร์ ซึ่งเขาซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเธอเองเมื่อปีที่แล้ว
"ยัยหัวเหม่ง!" ชายหนุ่มขบกรามแน่นแล้วรีบวิ่งไปช่วยนิวเคลียร์
ปึง!!
แดเนียลถีบประตูจนมันพังลง แล้วชักปืนออกมาเล็งไปที่สองหนุ่มที่กำลังนัวเนียนิวเคลียร์ในขณะที่เธออยู่ในอาการเมามาย หากแต่ไม่ได้เมาเหล้าแต่เมายาปลุกเซ็กซ์ต่างหาก แดเนียลกดลั่นไกปืนโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือจะตาย คมกระสุนฝังเข้าที่ขาชายหนุ่มอีกคนจนเขาลงไปนอนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย
"เสือกไปกับเขาทุกที่ ภาระกูฉิบหาย!" แม้ปากจะพ่นคำร้ายกาจออกไป ทว่ามือหนาก็คว้าตัวนิวเคลียร์มาแนบกาย แต่ก่อนจะออกมาเขาก็หันไปมองสองหนุ่มที่นั่งสั่นพับๆ อยู่กับพื้นแม้พวกเขาจะยกมือไหว้ขอโอกาสแต่แดเนียลกลับเมินเฉย เขากดลั่นไกอย่างไม่ลังเลเพราะอารมณ์ที่ฉุนเฉียวผสมกับโมโหที่นิวเคลียร์ดื้อรั้นไม่ฟังคำห้ามปรามเขาตั้งแต่แรกจนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มาเฟียหนุ่มขบกรามแน่น พยายามเรียกสติอีกฝ่ายก่อนที่จะอุ้มนิวเคลียร์ออกมาด้านนอก
หลายนาทีต่อมา
"อื้อ~" หญิงสาวขยับตัวไปมาเบาๆ เพื่อให้คลายความต้องการแต่ร่างกายกลับร้อนวูบวาบจนทานทนไม่ไหว แดเนียลที่กำลังตั้งหน้าขับรถเหลือบตามองด้วยความหงุดหงิด แล้วพ่นคำหยาบคายออกมาเสียงดังก้องภายในรถ
"แม่ง!"
"จอดรถหน่อย" นิวเคลียร์บอกเสียงกระเส่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าหล่อเหลาของแดเนียล ริมฝีปากร้อนผ่าวถูกเธอครอบครองอย่างดูดดื่มจนแดเนียลจำใจต้องเลี้ยวรถมาจอดริมฟุตพาทแล้วดันใบหน้าเธอออกห่าง
"อย่าทำ" เขาเตือนสติเธอแต่ทว่ามือเล็กกลับปัดมือหนาออกแล้วประกบปากจูบอีกครั้ง คราวนี้แดเนียลไม่แสดงท่าทางขัดขืน แต่กลับดันแผ่นหลังบางเข้ามาจนหน้าอกเธอแนบชิดกับแผงอกแกร่ง ทำให้นิวเคลียร์ต้องลุกออกมาจากเบาะที่นั่งตัวเอง เธอบดสะโพกนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่มในท่าหันหน้าเข้าหากัน สองแขนโอบกอดลำคอหนาไว้หลวมๆ ขณะเดียวกันริมฝีปากบางก็ถูกครอบครองกลับเช่นกัน แดเนียลถือโอกาสที่เธอขยับตัวเพื่อปรับการนั่งให้สบายแล้วสอดเรียวลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อ จนปลายลิ้นเขาสัมผัสถูกรสขนของแอลกอฮอล์ในโพรงปากนิวเคลียร์
"อื้อ~ อยากเอาแล้วอะ"
"เธอจะจุก!"
"ก็อยากลอง" ตอนนี้สติสัมปชัญญะเธอถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์กับยาปลุกเซ็กซ์ที่กำลังทำงาน ร่างกายมันร้อนวูบวาบเสียจนทานทนไม่ไหว มันต้องการระบาย…
"หายเมาแล้วมึงอาจจะเสียใจ" เพราะเขารู้ดีว่าคนปากดีอย่างนิวเคลียร์ยังไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน แต่เหมือนคำพูดเขาไม่ได้เข้าหูเลยสักนิด นัยน์ตาสีดำขลับที่ฉายด้วยความท้าทายบ่งบอกถึงความดื้อรั้นเอาแต่ใจ แต่ไม่ทันที่แดเนียลจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น เธอก็กดศีรษะเขาลงกับหน้าอกตัวเอง เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้น
"อื้อ~ ถ้าไม่เอาจะโกรธแล้วนะ"
"นิว!!”
"เอาหน่อย…อยากเอา อยากเอา~"
"แม่งเอ๊ย!"
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห