บทที่ 26

ใบหน้าชราของดักลาสมืดลง “เธอผ่านการทดสอบของพ่อแล้ว พ่อคิดว่าเธอมีคุณสมบัติที่จะเป็นเลขาของลูกได้นะ”

ไซม่อนหรี่ตาลง “แต่ผมไม่ได้ต้องการเลขา ถ้าคุณพ่อยังยืนกรานให้เธอทำงานที่บริษัทนี้ ผมก็จะให้ฝ่ายบุคคลจัดเธอให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมกว่านี้”

“ไม่จำเป็นหรอก ให้เธอเป็นเลขาของลูกดีกว่า”

“พ่อครับ นี่พ่อกำลังหาเลขาหรือผู้หญิงให้ผมอยู่กันแน่?” ไซม่อนไม่อยากพูดอ้อมไปอ้อมมาอีกต่อไปแล้ว

ดักลาสรู้สึกว่ามันเป็นบทสนทนาที่ค่อนข้างน่าเหนื่อยใจ ดังนั้น เขาจึงพูดอยากตรงไปตรงมา "รีเบคก้าเป็นเด็กที่พ่อรู้จักมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กจนเธอโตเป็นผู้ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้เก่งมาก เธอทั้งเก่งด้านวิชาการและเป็นคนอ่อนโยน เธอเหมาะที่จะเป็นภรรยาของลูกด้วยซ้ำ เธอจะสามารถช่วยลูกได้ในทุกเรื่อง"

“พ่อครับ ผมไม่ได้ต้องการผู้หญิงหรือภรรยาสักหน่อย” ในตอนนี้ ไซม่อนตั้งใจจะบอกพ่อของตัวเองว่าเขาไม่ได้สนใจผู้หญิงรอบตัวเลยแม้แต่น้อย

ดักลาสสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ “อ่า งั้นเหรอ? งั้นก็แปลว่าลูกมีผู้หญิงที่อยากอยู่ด้วยแล้วสิ ทำไมพ่อถึงจะไม่รู้เรื่องนั้นล่ะ?”

ไซม่อนมองไปรอบกาย เขาเริ่มคิดถึงชารอนขึ้นมา ทันใดนั้น น้ำเสียงของไซม่อนก็เ