บทที่ 27

ชารอนรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นไซม่อน “ท่านประธานแซคคารี่ ลมอะไรหอบคุณมาถึงที่นี่กันล่ะคะ?”

“คุณลุงมาเยี่ยมแม่น่ะครับ เขาอยากรู้ว่าขาของแม่หายดีหรือยัง." เซบาสเตียนตอบกลับแทนไซม่อน

อันที่จริง ชารอนไม่คิดว่าไซม่อนจะเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้ ดังนั้น เธอจึงรีบตอบกลับไป “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันกลับไปทำงานได้แล้วแหละ"

“ไม่ต้องลำบากเลย คุณได้รับบาดเจ็บก็เพราะผม” ไซม่อนกล่าวอย่างแผ่วเบา

“ชาร์ ทำไมเธอถึงไม่รีบเชิญคุณไซม่อนเข้าไปข้างในล่ะ?” ไรลีย์กล่าวเสริม

หลังจากนั้น ชารอนก็ได้สติและหลีกทางให้ทั้งสามอย่างรวดเร็ว “เข้ามานั่งข้างในก่อนเถอะค่ะ”

ไซม่อนเหยียดขาและก้าวเท้าเข้ามาข้างใน เขาไม่ได้รู้สึกเขินอายเลยแม้แต่น้อย

ชารอนบอกให้ไซม่อนนั่งลงในห้องโถงก่อนที่เธอจะเทน้ำให้เขาแก้วหนึ่งและนำมาวางไว้ตรงหน้า

ในระหว่างที่ไรลีย์ขับรถไปรับเซบาสเตียน เธอได้ซื้อกับข้าวสำหรับอาหารค่ำมาด้วย เพราะฉะนั้น เธอจึงวางกับข้าวเหล่านั้นเอาไว้ในครัวแล้วเดินออกมาพูดกับชารอน "ชาร์ ฉันลืมซื้อซีอิ๊วน่ะ เดี๋ยวฉันขอตัวลงไปซื้อที่ชั้นล่างก่อนนะ ดูแลคุณไซม่อนให้ดีด้วยล่ะ"

ชารอนขมวดคิ้ว 'เมื่อวานเธอเพิ่งซื้อซีอ