Share
บทที่ 12
Kaugnay na kabanata
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 13
หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวเสี่ยวเลี่ยงยกมือให้หยุดทำทุกอย่างเพื่อนร่วมงานที่ล้อมรอบและตำหนิหลินเซียวนั้นเงียบลงจ้าวเสี่ยวเลี่ยงเปิดตาเดียวของเขา ยิ้มอย่างมีเลศนัย และเดินไปข้างหน้าของหลินเซียวและกระซิบว่า "ถูกต้องเลย จางเทาก็คือหมารับใช้ของผม ทุกคนเจาะจงแกครั้งแล้วครั้งเล่า ก็คือผมให้เขายุยง ผมทำสิ่งเหล่านี้ ก็เพื่อได้หวังม่านนี และให้เธอหย่ากับแก แกมันไอ้โง่แค่คนส่งพัสดุ ""ทำไมแกไม่มองดูตัวเองบ้างล่ะ แกรู้สึกเหมาะกับหวังม่านนีไหมล่ะ แกมันไอ้คนจนไม่เหมาะสมเลยเข้าใจไหม""ตอนนี้แกโกรธ โมโหมากใช่ไหม อยากตีผมมากใช่ไหม มาเลย ตีเลยสิ "จ้าวเสี่ยวเลี่ยงพูดอย่างกำเริบเสิบสานในหูของหลินเซียวหลังจากนั้นเขาก็ก้าวถอยหลัง ชี้จมูกของหลินเซียว ดุด่าอย่างไร้ความปราณี "หลินเซียว ผมบอกเลยว่า รถนั้นเป็นรถ BMW Z4 ระดับไฮเอนด์ใช้เงินหลายแสนบาทเลยนะ ผมไม่สนว่าคุณขายเลือด ขายไตหรือขายตัว รีบชดใช้รถใหม่มาให้ เรื่องนี้ก็จบ ไม่งั้นผมจะแจ้งความ มันจะแย่มากนะ ถ้าลงโทษจะถูกกักตัวเป็นสิบปี ดูสิว่าคุณจะออกมาได้ยังไงหลังจากจางเทาถามหวังม่านนีเกี่ยวกับรถสปอร์ตของจ้าวเสี่ยวเลี่ยง เพื่อนร่วมงานที่อยู่ล้อมรอบก็
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 14
ในบริษัทประธาน ซูหว่านเอ๋อร์พิงเก้าอี้ น้ำตาไหลด้วยความน้อยใจน้ำตาไหลจากดวงตาที่สดใสเธอโกรธมากสำหรับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อตะกี้นี้เธอไปที่บริษัทของเถ้าแก่จ้าว เขาขอให้ซูหว่านเอ๋อร์ไปนอนที่เลานจ์กับเขาด้วย ไม่อย่างนั้น การลงทุนที่ตามมาของโครงการนั้นจะไม่ได้ดำเนินต่อซูหว่านเอ๋อร์วิ่งออกไปจากประตู เพราะเธอจะไม่ยอมทำแบบนี้ตลอดมา เธอพึ่งพาความสามารถของตัวเองในการสร้างอาชีพของเธอเองในเวลาเดียวกัน ซูหว่านเอ๋อร์รู้สึกเสียใจที่ได้ทำผิดไปเธอดุด่าว่าตัวเองในใจมีประสบการณ์ไม่พอ เมื่อเธอพูดคุยกับเถ้าแก่จ้าว เธอไม่ได้คิดว่าต้องทำหนังสือสัญญาเกี่ยวกับรายละเอียดของการร่วมธุรกิจตอนนี้มีทางสองทางอยู่ข้างหน้าเธอ ไม่ว่าจะนอนกับเถ้าแก่จ้าวหรือให้บริษัทของเธอจะล้มละลายเพราะปัญหาเกี่ยวกับการลงทุนที่ขาดไปสี่สิบล้านบาทด้วยทางแรกเธอจะไม่เลือกแน่นอนหรือว่าเธอแค่เฝ้าดูบริษัทที่เธอก่อสร้างมาล้มละลายไปกับตาเมื่อซูหว่านเอ๋อร์กลั้นน้ำตาเพราะคิดหาทางออกอะไรก็ไม่ออก ประตูของสำนักงานก็ถูกเคาะและมีคนเข้ามาด้วยซูหว่านเอ๋อร์รีบเช็ดน้ำตาและพยายามจัดการอารมณ์ตัวเองเธอควบคุมอารมณ์ของเธอได้ดี หมุนเ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 15
หุ้นส่วนหรอ?ซูหว่านเอ๋อร์ให้หลินเซียวเป็นผู้จัดการทั่วไปของแผนกการบริหารโครงการของบริษัท แต่ให้แค่ให้เงินเดือนเริ่มต้นและคอมมิชชั่นของโครงการ ไม่ได้ตั้งใจจะให้หุ้นของบริษัทหลินเซียวก้มหน้าลงและเล่นมือถือของเขาและพูดกับซูหว่านเอ๋อร์ได้อย่างง่ายๆ ว่า "ผมคิดไว้แล้วถ้าตอนนี้บริษัทได้เงินทุนสี่ร้อยล้านบาท โครงการนี้คงจะดำเนินตามแผนได้นะ ถ้ามีเงินโฆษณาอีกสิบล้านบาท ตามความสามารถของประธานซู โครงการนี้คงจะสมบูรณ์มากขึ้น "หลังจากได้ยินคำพูดของหลินเซียวแล้ว ซูหว่านเอ๋อร์ก็ตะลึงทันทีงบประมาณดังที่กล่าวของหลินเซียวเกือบจะเหมือนที่ซูหว่านเอ๋อร์ประเมินไว้เลยเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับใคร ทำไมหลินเซียวรู้เมื่อซูหว่านเอ๋อร์สงสัย หลินเซียวก็เลยวางมือถือของเขาลงเขาจ้องมองตาของซูหว่านเอ๋อร์อย่างแน่ใจว่า "ผมจะลงทุนหกสิบล้านบาทให้บริษัทของคุณ และคุณโอนหุ้นของบริษัทห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ให้ผมด้วย คุณมีสัดส่วนสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์ในบริษัท เงื่อนไขนี้ ประธานซูคิดว่ายังไงครับ"ซูหว่านเอ๋อร์ตาค้าง แล้วกระโดดขึ้นแล้วพูดว่า "ล้อเล่นอะไรของคุณเนี่ยหลินเซียว คุณมาที่นี่ก็เพื่อแกล้งฉันหรอ คุณคิดว่าหกสิ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 16
หลินเซียวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท้อแท้ “ประธานซู ผมก็ไม่ได้พูดเล่นกับคุณครับ ผมพูดจริงครับ!”“ได้ พูดจริง พูดจริงใช่ปะ?”ซูหว่านเอ๋อร์ถอดเสื้อโค้ตของชุดสาวออฟฟิศออก ด้านในสวมเสื้อซับในสีชมพูอ่อนแนบร่างสุดเร่าร้อนของเธอไว้เธอข่มโทสะในใจเอาไว้ เนินอกที่งดงามของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างไม่อาจควบคุมได้เธอเปิดคอมพิวเตอร์ และค้นเจอสัญญาความร่วมมือโครงการที่เตรียมไว้ให้เถ้าแก่จ้าวยื่นนิ้วมือขาวเรียวเนียนกดแป้นพิมพ์ของคอมพิวเตอร์อย่างความรวดเร็ว หลังแก้ไขเนื้อหาอยู่หลายข้อ ไม่นานนัก เครื่องปริ้นท์ที่อยู่ข้างๆ ก็เริ่มทำงานทันใดนั้น สัญญาโอนสิทธิ์ผู้ถือหุ้นบริษัทฉบับสมบูรณ์ก็ถูกปรินท์ออกมาจากเครื่องปรินท์ซูหว่านเอ๋อร์หยิบปากกาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเซ็นชื่อตนเองลงบนสัญญาอย่างคล่องแคล่วเธอเหวี่ยงสัญญามายังตรงหน้าของหลินเซียวในทันที “มา แค่คุณโอนเงินหกสิบล้านเข้าบัญชีของบริษัท สิทธิ์ผู้ถือหุ้นของบริษัทห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ก็จะกลายเป็นของคุณ”“นอกจากนี้ ฉันได้เพิ่มข้อตกลงให้คุณอีกหนึ่งข้อ ถ้าวันนี้คุณสามารถทำตามสัญญาได้ล่ะก็ นับตั้งแต่วันนี้ไปซูหว่านเอ๋อร์คนนี้จะเป็นผู้หญิงของคุณ！“เซ็นสิ ไม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 17
ซูหว่านเอ๋อร์จ้องมองหลินเซียวด้วยความสีหน้าตกตะลึงเธอเข้าใจมาโดยตลอดว่าหลินเซียวแค่ตั้งใจอวดเก่งต่อหน้าเธอต่อให้ตอนนี้เธอได้เห็นเงินหกสิบล้านที่เพิ่งจะโอนเข้ามานอนแผ่หลาอยู่บนบัญชีแต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าหลินเซียวเป็นคนทำซูหว่านเอ๋อร์กดคลิกเปิดดูรายละเอียดบันทึกการโอนเงินอีกครั้ง ไม่ผิดแน่ เงินก้อนนี้เป็นเงินที่หลินเซียวโอนเข้ามาอย่างไม่ต้องสงสัยเวลาการโอนตรงกันกับเวลาที่หลินเซียวทำธุรกรรมบนโทรศัพท์มือถืออย่างพอดิบพอดีเลยซูหว่านเอ๋อร์ประหลาดใจเล็กน้อย ธนาคารแห่งไหนกันสามารถโอนเงินจำนวนมหาศาลเช่นนี้เข้าบัญชีบริษัทได้ในทันทีนี่มันช่างน่าเหลือเชื่อเหลือเกินทว่า วันนี้หลินเซียวเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคน เขาทำให้ซูหว่านเอ๋อร์ต้องรู้สึกตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าบอกว่าจะเป็นผู้ถือหุ้นก็จะทำในทันที บอกว่าจะโอนเงินให้บริษัท ในวินาทีต่อมาเงินก็ถูกโอนเข้าบัญชีความรู้สึกสุดยอดเช่นนี้ เขายังเป็นหลินเซียวคนเดิมที่เคยรู้จักไหมนะ?ซูหว่านเอ๋อร์ยังคงไม่อาจเชื่อภาพตรงหน้าได้ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เวลานี้ควรตื่นจากฝันได้แล้ว ซูหว่านเอ๋อร์วางมือลงบนต้นขา แอบหยิกขาของตัวเองอย่างแรงเธอเกื
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 18
ก่อนหน้านี้ซูหว่านเอ๋อร์ปฏิบัติต่อเขาแบบเพื่อนแท้ในชีวิตและช่วยให้คำปรึกษาการงานมาโดยตลอดมาคิดดูแล้วมันบ้าบอเกินไปหน่อยซูหว่านเอ๋อร์พยายามให้อารมณ์ของตัวเองสงบลง ก่อนยิ้มอย่างเขินอายว่า “ขอโทษด้วยนะหลินเซียวที่เมื่อครู่ฉันเข้าใจคุณผิดไป”หลินเซียวโบกไม้โบกมือด้วยสีหน้านิ่งสงบพร้อมพูดขึ้นว่า “พี่หว่านเอ๋อร์ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้แม้ผมจะถือหุ้นบริษัทส่วนใหญ่ที่จำนวนมากที่สุด แต่ผมจะไม่ยืนมือเข้ามายุ่งเกี่ยวกับธุระใดๆ ของบริษัท และจะไม่เอาคนของผมยัดเข้าบริษัทด้วยโดยผิวเผินแล้ว ผมเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท แต่อำนาจการตัดสินใจยังคงอยู่ในมือของพี่ผมมีหน้ารับเงินกำไรเพียงเท่านั้นและจะเอาแค่ในส่วนที่ตัวผมควรจะได้ หรือถ้าในอนาคตขาดทุน ผมก็จะควักเงินที่ควรจ่ายชดใช้ ฉะนั้นพี่หว่านเอ๋อร์ พี่ต้องใช้เงินหกสิบล้านก้อนนี้ให้ดีๆ และอย่าให้ผมต้องขาดทุนนะ!”คำพูดเหล่านี้ของหลินเซียวทำให้ซูหว่านเอ๋อร์หมดสิ้นความกังวลหากว่าเธอรู้เรื่องนี้มาก่อนว่าหลินเซียวจะควักเงินส่วนตัวหกสิบล้านให้กับบริษัท ถ้าอย่างนั้นหุ้น 51% ที่หลินเซียวเสนอมาก่อนหน้านี้ ซูหว่านเอ๋อร์จะไม่ให้เขาเป็นอันขาดการครอ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 19
ซูหว่านเอ๋อร์เสียใจอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อกี้ทำไมตัวเองถึงหุนหันพลันแล่นขนาดนั้นนะ?ไม่คิดเลยว่าจะเขียนเพิ่มข้อตกลงที่น่าอับอายขนาดนี้ลงบนสัญญาพอมาตอนนี้ นี่มันไม่ใช่การหาเรื่องใส่ตัวและตกหลุมพรางของตัวเองหรอกเหรอ?หน้ารูปไข่ของซูหว่านเอ๋อร์แดงก่ำ มองดูข้อตกลงเพิ่มเติมบนสัญญาสักครู่ ก่อนจะจ้องมองหน้าของหลินเซียวด้วยความอับอายอีกครั้งใบหน้ารูปไข่อันงดงามพราวเสน่ห์เริ่มมีสีหน้าของความเขินอาย“หลิน….หลินเซียว…..”หลินเซียวกำลังพลิกอ่านสัญญาอยู่ พอเขาได้ยินเสียงของซูหว่านเอ๋อร์ก็เงยหน้าขึ้นถาม “พี่หว่านเอ๋อร์ พี่ว่าไงนะ?”ใบหน้ารูปไข่ที่แดงก่ำของซูหว่านเอ๋อร์กลับยิ่งแดงขึ้นไปอีก เธอพูดขึ้นอย่างอึกอัก“ข้อตกลงนั่น….เมื่อกี้ฉัน….ข้อตกลงเพิ่มเติมนั้นที่เขียนไว้บนสัญญา ถ้างั้น…..ถ้างั้น….. เรา…..”เวลานี้ ซูหว่านเอ๋อร์จิตใจสับสนราวด้ายพันกัน ดังนั้นเธอก็เลยพูดตะกุกตะกักหลินเซียวพลิกสัญญาไปจนถึงหน้าสุดท้าย พอเห็นข้อตกลงเพิ่มเติมบนสัญญาแล้วยิ้มมุมปากออกมา“พี่หว่านเอ๋อร์ ที่พี่พูดก็คือข้อตกลงเพิ่มเติมข้อสุดท้ายของสัญญาใช่ไหม?ซูหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างรีบร้อนพร้อมพูดขึ้น “ใช่ ใช่ คือข
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 20
ซูหว่านเอ๋อร์ไม่อยากมอบครั้งแรกให้หลินเซียวง่ายขนาดนี้ทว่า เธอเขียนหลักฐานบนสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจน นับแต่นี้ไปเธอคือผู้หญิงของหลินเซียวแล้วเธอยากสลัดหลินเซียวให้หลุด แต่มือใหญ่คู่นั้นของหลินเซียวโอ้มอุ้มเธอไว้แน่นแล้วยกเธอขึ้นมาจากนั้นอุ้มเธอเดินไปยังประตูทางเข้าออฟฟิศแล้วล็อกประตูห้องประธานบริษัท“หลินเซียว คุณโปรดระวังการกระทำด้วย คุณแต่งงานแล้วนะ” ซูหว่านเอ๋อร์ดิ้นขัดขืนอยู่ในอ้อมกอดของหลินเซียว“พี่หว่านเอ๋อร์ ไม่สิ เมียจ๋า วันนี้ผมเพิ่งจะหย่าไป ไม่เชื่อพี่ดูสิ” หลินเซียวควักใบหย่าที่เพิ่งหย่ามาเมื่อช่วงสายของวันนี้ออกมาจากกระเป๋าให้ซูหว่านเอ๋อร์ดูแวบหนึ่ง“เดี๋ยวอีกสักครู่ เราก็ไปจดทะเบียนแต่งงานกันแล้ว ทำตามข้อตกลงเพิ่มเติมนี้ไปเลยก็แล้วกัน” หลินเซียวแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นจากนั้นโซฟาในห้องประธานก็ส่งเสียงยวบยาบผ่านไปสองชั่วโมง ทั้งสองจึงแยกจากกันเมื่อพวกเขาแต่งเนื้อแต่งตัว และทำความสะอาดโซฟาเสร็จแล้วหลินเซียวถึงเพิ่งรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของซูหว่านเอ๋อร์ซูหว่านเอ๋อร์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนที่รักนวลสงวนตัวให้บริสุทธิ์ดั่งหยกอย่างเธอ เมื่อถูกหลินเซียวอุ้มขึ้นในตอน
Pinakabagong kabanata
