Episode 6 : ขอให้เธอทิ้งพี่

น็อต

ชีวิตของผมแม่งโคตรจะมีความสุข ผมกับใบบัวเป็นแฟนกันแล้วครับหมายถึงเป็นแฟนกันแบบผู้หญิงผู้ชายทั่วไป มีหลายอย่างเกิดขึ้นแต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ผมอยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่า

“คิดถึงจัง ฟอด” ผมหันไปหอมแก้มแฟนตัวเอง

“พี่น็อตอายเขา”

“พี่ไม่เห็นอายเลย ก็เราเป็นแฟนกัน อีกอย่างอยู่ในรถครับ” ผมบอกก่อนจะฉีกยิ้มให้

“ไปได้แล้วค่ะบัวหิวข้าว” ยังจะมาทำหน้างอนใส่อีก ใบบัวไม่ได้ย้ายมาอยู่กับผมที่คอนโดหรอกครับ มีมาค้างบ้าง ใจผมก็อยากให้ย้ายมาอยู่ด้วยเพราะอยู่บ้านคนเดียวเป็นห่วง

“กินพี่รองท้องก่อนมั้ย พี่อร่อยนะ” ผมยิ้มกริ่มให้

“พี่น็อตเดี๋ยวเถอะ”

“วันนี้นอนกับพี่นะครับ” ผมหันมาอ้อน

“ก็ได้ค่ะ นอนด้วยก็ได้”

ผมขับรถกลับคอนโดทันที ผมกับใบบัวชอบทำกับข้าวกินกันเองครับ ผมว่ามันมีความสุขดีนะได้ทำอะไรกับคนที่เรารักมีเวลาให้กัน

คอนโด

“อ้าวพี่ใบบัวไปไหนมาคะ” และนี่เป็นสิ่งที่ผมเบื่อที่สุด ยัยเด็กแก่แดดย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับผมและที่สำคัญห้องตรงข้ามกับผมด้วย

“พี่พึ่งกลับจากมหาลัยจ้ะ” แฟนผมตอบก่อนจะยิ้มให้

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะหนูช่วยถือมั้ย” ผมขยับถุงหนีทำเอาเธอถึงกับชะงัก

“เข้าห้องดีกว่าครับที่รัก” ผมบอก

“ไว้เจอกันนะคะหนูบัว”

“ใบบัวครับพี่ลืมมือถือไว้ที่รถ เดี๋ยวพี่ลงไปเอาก่อนนะ” ผมบอก

“ค่ะ พี่น็อตเอากระเป๋ามาให้บัวด้วยนะคะ” ใบบัวบอกผมก่อนผมจะยิ้มและตอบกลับพร้อมมองบางคนด้วยความสะใจ

“ครับ มาอยู่ด้วยกันเลยมั้ยล่ะจะได้ไม่ลืมอีก” ผมยิ้มอ่อนให้คนที่ยืนมองหน้าผมอยู่

ผมเดินมาที่ลานจอดรถ ผมรู้ทั้งหมดว่าทำไมยัยเด็กแก่แดดถึงมาอยู่คอนโดเดียวกับผม แต่แล้วยังไงอยากอยู่ก็อยู่แค่อย่ามายุ่งกับผมก็พอ

“ตามฉันมาทำไม” ผมหันกลับมาถาม

“บัวก็แค่อยากให้พี่คุยกับบัวบ้าง ไม่ใช่ทำเหมือนบัวเป็นอากาศ”

“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นอากาศ แต่ฉันไม่เคยมองเห็นเธอมีตัวตนเลยต่างหาก บอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ขนาดหมามันยังฟังรู้เรื่องเลย” ผมพูดก่อนจะยิ้มให้เธอ

"คุยดีๆ ก็ได้นี่คะ หนูฟังภาษาคนรู้เรื่อง"นอกจากจะปากดีแล้วก็ยังเก่งอีกด้วย

"ถ้าฟังภาษาคนรู้เรื่องเธอจะไม่ทำแบบนี้"ผมมองไล่สายตาจากเท้าจนถึงเส้นผมสีแดงของเธอ

"บัวทำอะไร"

"ไม่อายบ้างเลยหรอ ก้มมองตัวเธอเองเถอะ"เธอก้มมองตัวเองด้วยสายตาที่สั่นแต่ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับมาเพราะมันคือเรื่องจริงไง

"....."

"ทั้งสีผมทั้งการแต่งตัว ฉันจะบอกให้นะและเธอก็ช่วยจำใส่สมองที่มันมีน้อยของเธอเอาไว้ได้วย ต่อให้เธอศัลยกรรมหน้าให้เหมือนใบบัวฉันก็ไม่ชอบเธออยู่ดี"ผมบอกก่อนจะเดินกลับเข้าคอนโด ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ทุกวัน

"อย่ากลืนน้ำลายตัวเองล่ะ"เธอพูดจนผมต้องหันกลับมาบอกเธอทันที

"ต่อให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในโลก ฉันก็ไม่เอา"

“ขอให้เธอทิ้งพี่”

บัว

จะว่าฉันโง่หรืออะไรก็แล้วแต่ ต่อให้พี่เขาจะด่าจะพูดอะไ ฉันไม่สนใจหรอก และฉันก็ยังจะชอบพี่น็อตต่อแค่ชอบอ่ะทำไมคะมันผิดมากนักหรอ ฉันไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนสักหน่อย ฉันย้ายมาอยู่คอนโดเพราะพี่น็อต ฉันเปลี่ยนเป็นอีกคนก็เพราะพี่น็อต แต่เหมือนสิ่งที่ฉันทำมันจะไร้ค่ามากสินะ

ฉันก็ได้แต่หวังว่าสักวันเขาจะเลิกกันแล้วพี่น็อตจะหันมามองฉันบ้าง แต่สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันต่างกันคนละขั้วเลย พี่น็อตไม่แม้จะมองหน้าฉันแถมรังเกียจฉันเหมือนฉันเป็นขยะ

“เห้อ ถ้าเลิกชอบได้หนูเลิกไปนานแล้วมั้ยล่ะ” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง แล้วเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ ฉันขอที่บ้านมาอยู่คอนโดคนเดียว อาหารทำเป็นค่ะแต่ขี้เกียจซื้อกินง่ายกว่า

“ถ้ายังเดินถือมาม่าคัพรอบร้านแบบนี้คงไม่ได้กินกันพอดี” นี่ฉันเดินรอบร้านงั้นหรอ

ฉันยืนจ้องหน้าผู้ชายที่ยิ้มให้ฉัน ดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกันเนาะ แล้วเขาจะมายืนยิ้มให้ฉันทำไมล่ะเนี่ยบ้าหรือเปล่าคนรู้จักกันก็ไม่ใช่

“เราชื่อเหนือ เธอชื่ออะไร” เป็นมิตรชัวร์ถามแบบนี้

“เดี๋ยวแป้ปนะขอไปเติมน้ำร้อนก่อน แล้วจะมาตอบ” ฉันรีบเดินมากดน้ำร้อนก่อนจะจ่ายเงินแล้วเดินมานั่งที่ลานพักผ่อน

“เราชื่อบัว”

“อยู่คอนโดนี่หรอ” เหนือถามฉัน

“อืม นายก็อยู่ที่นี่หรอ” ฉันถามพร้อมกินมาม่าไปด้วย

“คอนโดนี่ของครอบครัวเราเอง ถ้าเธออยู่ที่นี่เราว่าเราจะย้ายมาอยู่เหมือนกัน” ฉันหรี่ตามองนี่ฉันกำลังโดนจีบอยู่ใช่มั้ยเนี่ย

“มันคอนโดเธอนี่”

“อายุเท่าไร่หรอ” 

“สิบแปดปีย่างสิบเก้าแล้ว นายล่ะ”

“เท่าเธออ่ะ เธอน่ารักดีนะ ชอบผมสีนี้หรอ” งุ้ย ชมแบบนี้หนูบัวก็เขินสิคะ

“เปล่าหรอกแค่อยากลองเปลี่ยนดู”

ฉันกับเหนือเรานั่งคุยกันจนค่ำ เหนือคุยสนุกมากอ่ะไม่น่าเบื่อด้วยแถมเรายังเรียนที่เดียวกันอีกนะบังเอิญที่สุด

“เราต้องไปแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะ” เหนือบอกฉัน

“อืม ได้สิ”

“เราขอเบอร์หรือไลน์บัวได้มั้ย” เหนือหันกลับมาถามฉัน

“ได้สิไหนๆ ก็เป็นเพื่อนกันแล้ว” ฉันกดมือถือตัวเองก่อนจะส่งมือถือคืนเหนือไป

ฉันเดินเข้าคอนโดอิ่มท้องแถมสบายใจมีคนคุยด้วย อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องโดนด่าว่าคุยภาษาคนไม่รู้เรื่อง เป็นคนก็คุยภาษาคนรู้เรื่องค่ะอีกอย่างหนูบัวเห่าไม่เป็นเน้อ

“ที่มาอยู่คอนโดนี่เพราะจะได้อ่อยผู้ชาย” ฉันกำลังสแกนคีย์การ์ดแต่ต้องชะงักเพราะเสียง...

“หึงหรอคะที่เห็นบัวคุยกับคนอื่น” ฉันยิ้มแล้วตอบกลับ

“เธอไม่ได้ค่ามีค่าขนาดนั้นหรอกนะ อย่าสำคัญตัวผิด” เจ็บดีจัง

“แล้วพี่จะมาเหน็บบัวทำไม”

“ฉันกลัวว่าเธอจะท้องก่อนเรียนจบ เพราะคนที่น่าสงสารที่สุดคือพ่อกับแม่เธอ” ฉันยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของพี่น็อต

“พี่น็อตเห็นบัวง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ และอีกอย่างบัวไม่เคยพาใครมาคอนโดไม่เหมือนพี่หรอก” ว่าจะไม่ตอบโต้แล้วนะ

“ทำไมเสียใจที่ไม่เป็นเธอหรอที่ฉันพาเข้าห้อง”

“พี่น็อตทำอะไรคะ” เสียงของพี่ใบบัวเดินมาถาม

“คนที่ง่ายไม่ใช่หนู” ฉันพูดจบก็เข้าห้องทันที คอยดูนะโดนทิ้งมาฉันจะนั่งหัวเราะให้ฟันร่วงเลย

น็อต

“อย่าไปสนใจเลยกลับเข้าห้องดีกว่าครับ” ผมพาแฟนตัวเองกลับเข้าห้องทันที ปากเก่งให้ตลอดยัยเด็กบ้า

“พี่น็อตทำไมไม่พูดกับน้องเขาดีๆ ล่ะคะ” ใบบัวถามผม

“หน้าพี่ยังไม่อยากจะมองเลย แล้วจะให้พี่คุยดีด้วยไม่มีทางหรอก” ผมบอกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วดึงใบบัวเข้ามากอด

“สองมาตรฐาน”

“ฟอด แค่พี่มีบัวคนอื่นช่างมันพี่ไม่สนใจหรอก”

“ขอบคุณนะคะ” ใบบัวพูดก่อนจะจับแก้มผม

“อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีบัว”