Share

บทที่ 11

Author: เซี่ยวชิงขวาง
“เยวียนเอ๋อร์ เจ้าจะทำอะไร?” ลู่เฟิงจิ่นลุกขึ้นยืนในทันใด คว้าข้อมือของทั่วป๋าเฟยเยวียน “วางมีดลง!”

ด้านนอก องครักษ์ของจวนกั๋วกงพากันวิ่งเข้ามา

ฉินอู่รีบวิ่งเข้าไป ตะโกนเสียงดังลั่น “องค์ชายจิ่นอยู่ที่นี่ ผู้ใดกล้าสามหาว! ถอยไปให้หมด!”

องครักษ์ไม่กล้าทำอะไร

ใครคนหนึ่งรีบหันไปแจ้งให้ฉู่เซียวเหอทราบ

“เยวียนเอ๋อร์ วางมีดลงก่อน” ลู่เฟิงจิ่นบีบข้อมือของนางแน่นขึ้น

ทั่วป๋าเฟยเยวียนโกรธจัด “ใจเจ้ายังมีนางอยู่จริง ๆ ด้วย!”

“เยวียนเอ๋อร์!” ลู่เฟิงจิ่นก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ถึงได้ใจอ่อนกับนางไปเสียทุกครั้ง

เมื่อเห็นเปลวไฟแห่งความโกรธในดวงตาของนาง เขาก็ไม่โมโหแล้ว

“เยวียนเอ๋อร์ ข้ามีแต่เจ้า แต่นี่คือจวนกั๋วกง อย่าได้ก่อเรื่อง วางมีดลงก่อน!”

“หมายความว่า หากนางนางเข้าจวนแล้ว ข้าก็สามารถทำอะไรนางได้ตามใจชอบใช่หรือไม่” ทั่วป๋าเฟยเยวียนหัวเราะเยาะ “แต่ข้ารอไม่ไหวแล้ว!”

“เยวียนเอ๋อร์...”

“แล้วเจ้าต้องการจะทำอะไร?” ฉู่เยว่หลียังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตั้งแต่ทั่วป๋าเฟยเยวียนเข้ามา มีดที่ส่องแสงแวววาวก็กวัดแกว่งอยู่ตรงหน้า แต่นางก็ยังคงไม่แสดงสีหน้าใดๆ

ความสงบนิ่งนั้น ทำให้ทั่วป๋าเฟยเยวียนเดือดดาลจนหัวเราะ “ข้าเคยพูดไว้ ผู้ใดล่วงเกินข้า แม้นไกลเพียงใด ก็จะตามแก้แค้น เจ้าทำลายร่างกายข้า ข้าก็จะทำลายเจ้า!”

“เยวียนเอ๋อร์!” เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ลู่เฟิงจิ่นจะปล่อยให้นางทำเรื่องวุ่นวายได้อย่างไร? “เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว”

“สำหรับข้า มันยังไม่ผ่าน!” ทั่วป๋าเฟยเยวียนจ้องเขาอย่างแค้นเคือง “ข้ายอมตกลงให้เจ้าแต่งงานกับนาง แต่นางต้องชดใช้ข้าคืนด้วยหนึ่งมีด! ลู่เฟิงจิ่น หากเจ้ากล้าขัดขวาง ข้าจะออกจากเมืองหลวง ชาตินี้จะไม่เจอหน้าเจ้าอีก!”

“เยวียนเอ๋อร์...” ลู่เฟิงจิ่นสีหน้าแสนลำบากใจ เขารู้จักนิสัยของทั่วป๋าเฟยเยวียนดี นางพูดคำไหนคำนั้น หากไม่ยอมให้แก้แค้น นางคงจากไปอย่างแน่นอน

นางไม่ต้องการชื่อเสียง ไม่ต้องการผลประโยชน์ แม้แต่ความตายก็ไม่กลัว ลู่เฟิงจิ่นทำอะไรนางไม่ได้เลยจริง ๆ

สายตาของเขานั้นแสนลำบากใจ สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่บนร่างกายของฉู่เยว่หลี “อาหลี เรื่องนี้... ก็เพราะความเอาแต่ใจของเจ้า เจ้า... หากยังอยากเป็นพระสนม จิ่นอ๋องเฟย ก็... ชดใช้ให้นางด้วยมีดนี้เถิด”

เขาปล่อยมือ

ปลายมีดของทั่วป๋าเฟยเยวียนจ่อที่ฉู่เยว่หลีทันที “ข้าเคยพูดไว้แล้ว...”

“ข้าไม่ยอม” นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เยว่หลีลุกขึ้นยืน นับตั้งแต่นั่งลงบนเก้าอี้ตัวนี้

ในมือของนางยังถือกล่องไม้ใบนั้นอยู่

ทั่วป๋าเฟยเยวียนเอ่ยเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าเจ้ามีสิทธิ์หรือ...”

“ที่นี่คือจวนกั๋วกง หากองค์ชายยอมให้ทั่วป๋าเฟยเยวียนทำร้ายข้า ฮ่องเต้และไทเฮาจะต้องเข้าข้างข้า ข้ารับประกัน หากนางแทงข้า นางก็ต้องตายแน่นอน”

“เจ้าคิดว่าข้าสนใจหรือ?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนพูดอย่างเย่อหยิ่ง

ลู่เฟิงจิ่นคว้าข้อมือของนางอีกครั้ง แต่จ้องฉู่เยว่หลีอย่างเดือดดาล “มีดนี้เจ้าติดค้างนาง เจ้าย่อมต้งชดใช้! ยิ่งกว่านั้น เยวียนเอ๋อร์ต้องการแค่แก้แค้น ไม่ต้องการชีวิตเจ้า! อาหลี ชดใช้เถอด เจ้าก็ยังคงเป็นพระสนม จิ่นอ๋องเฟย ของข้า ความแค้นในอดีต ก็จบลง ไม่เช่นนั้น...”

“ไม่เช่นนั้น องค์ชายก็จะถอนหมั้น ทำให้ข้าเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั้งเมือง ต้องอยู่โดดเดี่ยวตลอดไป ใช่หรือไม่เพคะ?” ครั้งนี้ฉู่เยว่หลีไม่หัวเราะ เพียงแต่มองกล่องไม้ในมือ ใจเริ่มหมดหวัง

ลู่เฟิงจิ่นเบือนหน้าหนี พูดเสียงเย็นชา “หากข้าถอนหมั้น ในเมืองหลวงนี้ จะมีใครกล้าสู่ขอเจ้าอีก?”

“หยุดพูดมาก!” ทั่วป๋าเฟยเยวียนดีดดิ้นอย่างแรง “ลู่เฟิงจิ่น ปล่อยมือ! ข้าต้องแก้แค้นให้ได้! หากเจ้าไม่ปล่อย อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้า!”

ลู่เฟิงจิ่นรู้ว่านางหมดความอดทนแล้ว

เมื่อนางหมดความอดทน ไม่ว่าเรื่องใดนางก็สามารถทำได้ทั้งนั้น

เมื่อถึงยามนั้นไม่แน่ว่านางอาจจะทำร้ายตัวเองด้วย

ลู่เฟิงจิ่นไม่อยากเห็นนางเจ็บปวด

เขาทำได้เพียงจ้องฉู่เยว่หลี “อาหลี ข้าสัญญา หลังจากที่เจ้าแก้แค้นแล้ว ข้า... ข้าจะรักเจ้า!”

“ข้ารู้ว่าตัวเองไม่มีบุญ ไม่มีวาสนาจะได้รับความรักจากองค์ชาย” ฉู่เยว่หลีเดินไปหาเขา ส่งกล่องไม้ให้ “องค์ชาย ลองดูสิเพคะว่าข้างในมีอะไร”

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 100

    ฉู่เยว่หลีปรากฏตัวต่อหน้าลู่เป่ยโม่หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูปแล้วมองเห็นคราบเลือดข้างเท้าของลู่เป่ยโม่ ขมับของนางก็เริ่มปวดตุบๆ ขึ้นมา"ท่านอ๋อง ท่านบาดเจ็บมิใช่หรือ ควรจะรีบกลับจวนโม่อ๋องไปหาหมอรักษาอาการบาดเจ็บโดยเร็ว?"เขาเอาแต่นั่งอยู่ในสวนของนาง ปล่อยให้เลือดจากบาดแผลไหลพรากไม่หยุด นานถึงหนึ่งก้านธูป นางรอให้เขาหมดความอดทนแล้วจากไปเองแต่เขาก็ยังคงไม่ยอมจากไป หากเขาเลือดไหลไม่หยุดและเสียชีวิตที่นี่ ความผิดก็ต้องตกอยู่กับจวนกั๋วกงของพวกนางอีกแล้ว?ช่วงนี้จวนกั๋วกงเผชิญภัยพิบัติครั้งแล้วครั้งเล่า เรื่องยุ่งยากทยอยกันเข้ามา ไม่ช้าก็เร็วคงรับมือไม่ไหว!"ท่านอ๋องทรงมีพระวรกายสูงค่า จะรีบกลับไปรักษาอาการบาดเจ็บได้หรือไม่?" เลือดนองเต็มพื้น ไม่กลัวหรือว่าตนจะเสียเลือดมากไปจนเสียชีวิตลู่เป่ยโม่เงยหน้าขึ้น มองนางแวบหนึ่งใบหน้าใต้หน้ากากนั้น ฉู่เยว่หลีมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าซีดขาวราวกับกระดาษ ไร้สีเลือดจริงๆ"ท่านอ๋อง จะให้ข้าเรียกคนไปส่งท่านกลับดีหรือไม่?"แต่หลังจากพูดจบ ฉู่เยว่หลีก็เสียใจทันทีนี่มิใช่เท่ากับเป็นการประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้ว่าโม่อ๋องบาดเจ็บที่นี่รึ?ถึงเวลา

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 99

    "คุณหนู คืนนี้ในวังเกิดเรื่องแล้ว" ฉู่อียืนอยู่นอกหน้าต่าง รายงานเสียงเบาว่า "ได้ยินมาว่าองค์ชายสามบาดเจ็บ ถูกหามกลับไปแล้ว""มีคนลอบปลงพระชนม์องค์ชายสามหรือ?" ฉู่เยว่หลีหัวใจกระตุกองค์ชายสามประทับอยู่ที่ตำหนักถงชิ่ง แม้จะอยู่มุมที่ค่อนข้างห่างไกลในวัง แต่ก็ยังอยู่ภายในวังการที่พระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ในวังเช่นนี้ ตงหลิงก็ยากที่จะปัดความรับผิดชอบไปได้"รายละเอียดของเรื่องยังไม่ชัดเจน ได้ยินมาว่าถูกหามมาจากนอกวัง ก่อนหน้านี้อูตานกับคนอื่นๆ ก็ไล่ตามออกไปนอกวัง หลังจากออกไปครึ่งชั่วยามกว่าๆ ก็หามองค์ชายสามกลับมา""ฝ่าบาทมีรับสั่งให้คนไปตรวจสอบหรือไม่?""ไม่มี" ฉู่อีส่ายศีรษะฉู่เยว่หลีขมวดคิ้วนิดๆ "ไม่มีหรือ?"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่ส่งคนไปตรวจสอบได้อย่างไร?"ทางองค์ชายสาม ไม่มีใครเอาเรื่อง องค์ชายสามบอกว่า... บอกว่าตนพลัดตกบาดเจ็บเอง และยังทูลขอฝ่าบาทไม่ให้แพร่งพรายเรื่องนี้ จึงมีคนรู้ไม่กี่คน องครักษ์ที่ข้าสนิทบังเอิญไปเจอขณะที่องค์ชายสามถูกหามกลับไป มิเช่นนั้นข้าก็คงไม่รู้"องครักษ์ในวังก็ไม่ได้บอกว่าเป็นคนของผู้ใด แต่ทุกคนก็มักจะมีคน "สนิท" อยู่ในนั้นเพื่อคอยแจ้งข่าวสารในวั

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 98

    มีดพิฆาตจันทรา!มีดพิฆาตจันทราอยู่ในมือของโม่อ๋อง!มีดเล่มนี้เป็นเพียงตำนานในชายแดนเหนือ!ได้ยินมาว่ามีดเล่มนี้หนักกว่าร้อยชั่ง ตัวมีดเป็นสีดำสนิท เปล่งประกายเย็นเยือกไปทั่วเคยมีสายลับที่ไปสืบข่าวในสนามรบกลับมารายงานด้วยความหวาดกลัวว่า มีดพิฆาตจันทราในมือของโม่อ๋องฟันลงไปครั้งเดียว สามารถตัดหัวศัตรูได้นับสิบในพริบตา!ในสนามรบชายแดนเหนือ มีดเล่มนี้ทำให้ศัตรูทุกคนหวาดผวา!"เขาถือมีดพิฆาตจันทรา! เขาถือมีดพิฆาตจันทรา!"ดวงตาของทั่วป๋าอี้เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น "อูตาน เอาอาวุธมาให้ข้า!"ไอ้สารเลวนี่ถึงกับถือมีดพิฆาตจันทรามาที่นี่!รู้อยู่แล้วว่าเขาจะมา แต่ไม่คิดว่าจะมาอย่างดุดันเพียงนี้!ทั่วป๋าอี้ตื่นเต้นแทบบ้า! มีดพิฆาตจันทราเล่มนี้ เขาไม่เคยเห็นพลังที่แท้จริงของมันเลย!ดูเหมือนว่าฉู่เยว่หลีจะมีสถานะที่สำคัญอย่างยิ่งในใจของำไอ้สารเลวนี่!"อูตาน!" เขาเรียกอีกครั้งอูตานหน้าซีดเผือดด้วยความกลัว "องค์ชายสาม ไม่... ไม่ได้นะ จะ... จะต้องมีคนตาย!""ไปให้พ้น! ไอ้สวะ!"ทั่วป๋าอี้วิ่งเข้าไปในห้องด้วยตัวเอง หยิบกระบี่เก็บดาราของตนแล้วพุ่งออกมาลู่เป่ยโม่ที่อยู่บนยอดไม้เหลือบมอง

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 97

    ทำไมทั่วป๋าอี้ถึงขอฉู่เยว่หลีแต่งงาน เรื่องนี้แม้แต่คนสนิทของเขาก็ยังไม่รู้“พี่สาม พี่เคยรู้จักอาหลีมาก่อนหรือไม่?” ทั่วป๋าหลิวหลีอดสงสัยไม่ได้ทั่วป๋าอี้ส่ายศีรษะทั่วป๋าหลิวหลีถามด้วยความร้อยใจ “แล้วพี่ขออาหลีแต่งงานทำไม? นางดูตกใจกลัวไปหมดแล้ว!”“แม่นางหลีงามสุดในแผ่นดิน เจ้าอยู่ในตงโจวมาหลายปี เคยเจอหญิงที่สวยกว่านางหรือไม่?”ทั่วป๋าอี้ยิ้มอย่างใจเย็น “สาวงามย่อมเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม การที่ข้าอยากแต่งงานกับนางแปลกตรงไหนหรือ?”“พี่สามไม่ใช่คนมักมากในกามเช่นนั้น! หากพี่ชอบหญิงงาม ยามนั้นสาวๆ ที่ถูกส่งมาให้ก็คงไม่ถูกส่งกลับไปทั้งหมดโดยไม่แตะต้องเลยสักคนหรอก”ในบรรดาสาวๆ เหล่านั้น ไม่ใช่ว่าจะไม่มีหญิงงาม มีทุกรูปแบบ ทั้งอวบอิ่มและบอบบาง แต่พี่สามกลับไม่เคยมองด้วยซ้ำทั่วป๋าหลิวหลีรู้สึกว่าการที่พี่สามจู่ๆ ก็บอกว่าจะแต่งงานกับอาหลีดูแปลกๆ“หรือว่าอาหลีชนะพี่ แล้วพี่ยอมรับไม่ได้ เลยอยากแก้แค้นนาง?”ทั่วป๋าหลิวหลียิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้นางโกรธทันที "พี่สาม! อาหลีเป็นคนดี พี่จะรังแกนางเช่นนี้ได้อย่างไร? อีกอย่าง ถึงแม้นางจะใช้เล่ห์เหลี่ยมเอาชนะพี่ แต่นั่นก็ไม

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 96

    “ความจริงใจของเจ้า ยามนี้เขายังคงชื่นชอบมาก อย่าให้เขาเห็นว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝงเด็ดขาด ยามนี้สิ่งที่เขารักที่สุดคือ ‘ความบริสุทธิ์’ และ ‘ความตรงไปตรงมา’ ของเจ้า อย่าให้ความบริสุทธิ์ในสายตาเขาต้องแปดเปื้อน”ทั่วป๋าหมิงเยว่หรี่ตาลงและเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “ฉู่เซียวเหอและฉู่เยว่หลีสองพี่น้อง ทำให้ตระกูลเราต้องแตกสลาย ความแค้นนี้ เราต้องเอาคืน!”แต่บัดนี้พวกนางยังไม่มีความสามารถ การแก้แค้นจึงทำได้เพียงอาศัยอิทธิพลของลู่เฟิงจิ่นเท่านั้น“แต่ว่า ท่านพี่ ข้า... หลังจากแก้แค้นแล้ว ข้าจะยังอยู่กับอาจิ่นได้อีกหรือไม่?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนถามเสียงเบา“เจ้าชอบลู่เฟิงจิ่นจริงๆ หรือ?” ทั่วป๋าหมิงเยว่ขมวดคิ้วทั่วป๋าเฟยเยวียนก้มหน้า ไม่พูดสิ่งใด“หากเขายังชอบเจ้า การที่เจ้าได้เป็นจิ่นอ๋องเฟย ก็ยังพอมีประโยชน์ต่อการฟื้นฟูตระกูลทั่วป๋าของเราอยู่บ้าง แต่หากเป็นเพียงคนไร้ชื่อไร้สถานะข้างกายเขา จะมีประโยชน์อะไร?”“เช่นนั้น ข้าจะให้อาจิ่นแต่งข้าเป็นพระสนม!” ลู่เฟิงจิ่นชอบนางมาก แค่นางเอ่ยปาก ลู่เฟิงจิ่นจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน“โง่เขลาสิ้นดี!” ทั่วป๋าหมิงเยว่แค่นเสียงเย็นชาอย่างไม่พอใจว่า “เขาสนใจอะไรในตั

  • ท้าอำนาจวังหลัง   บทที่ 95

    ในที่สุดทั่วป๋าเฟยเยวียนก็ถูกเกลี้ยกล่อมให้กลับไปได้แต่ค่ำคืนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างออกไปนางให้ลู่เฟิงจิ่นอยู่ในห้องนอนของตน"อาจิ่น คืนนี้ข้าไม่อยากจากเจ้าไป"หลังจากที่นางปิดประตูห้องนอนแล้ว นางก็หันหน้าไปทางลู่เฟิงจิ่นและถอดเสื้อผ้าของนางออกทีละชิ้นลู่เฟิงจิ่นตกใจ หน้าแดงก่ำทันที "เยวียนเอ๋อร์ เรา... เราไม่ได้ตกลงกันไว้หรือว่าจะรอจนกว่าจะแต่งงานกันก่อนค่อย..."อันที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เขาเป็นท่านอ๋อง ชายในราชวงศ์และชนชั้นสูงจำนวนมากก็มีผู้หญิงตั้งแต่อายุยังน้อยมิใช่หรือ?แต่เขาและฉู่เยว่หลีรู้จักกันมาหลายปี และได้ปลูกฝังนิสัยรักนวลสงวนตัวบนร่างกายของฉู่เยว่หลีไปแล้วอาหลี... อาจนิสัยไม่ค่อยดี มีเล่ห์เหลี่ยมเต็มไปหมด แต่ในด้านนี้ คุณธรรมของอาหลีสูงส่งมากนางไม่เคยปล่อยให้ลู่เฟิงจิ่นแตะต้องนาง และได้ตกลงกับลู่เฟิงจิ่นไว้แล้วว่าจะต้องรอจนถึงวันแต่งงานนิสัยรักนวลสงวนตัวของลู่เฟิงจิ่นถูกปลูกฝังโดยฉู่เยว่หลีแม้ว่าบางครั้งเขาจะโกรธจนฉีกเสื้อผ้าของทั่วป๋าเฟยเยวียนเพื่อข่มขู่นาง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่เคยแตะต้องนางจริงๆลู่เฟิงจิ่นถึงกับสงสัยว่าในบรรดาชายวัยผู้ให

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status