Third Person's POV Alas sais pa lang ng umaga ay gising na si Louelle. Maganda ang gising niya kaya naman naisipan na niyang bumangon. Naghilamos siya at nagtoothbrush bago nagbihis ng damit na pantrabaho. Bago siya lumabas ng kwarto ay tumingin muna siya sa salamin, nilagyan ng ponytail ang buhok at ngumisi. "It's showtime!" She said bago lumabas ng kwarto matapos kunin ang kailangan. Dumaan muna siya sa kusina para i-check si Nana Celia. Wala naman ito doon kaya dumerecho na siya sa mansion. Nangako kasi siya kay Nana na tutulong na sa pag-aasikaso kaya ginawa na niya. Nang makapasok siya ay si Ate Susan lang nakita niya. Seryoso itong nagpupunas ng mga vase at picture frames sa gilid ng receiving area. "Ate Susan, si Nana Celia po?" Tanong niya kay Ate Susan na mukhang nagulat sa kanya. "Mahabaging langit, ginulat mo naman ako, hija!" Sabi nito sa medyo mataas na boses. May punto kasi ang pagsasalita. "Naku, ay maagang umalis iyon at malayo ang pupuntahan. May inutos sa kan

Elliot's POV Haysst. Di ko na alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung paano aayusin ang pagmumukha nitong lider namin. Hindi naman sa kailangang ayusin pa pero kanina pa madilim awra nito. At ngayong lunch na pinagset sila sa canteen ng table ni Elrick para makapag-usap. Hindi ko alam kung bakit pero bakit sa canteen? I mean may tambayan kami pwede namang doon sila private na mag-usap. Nakaupo na si Anghel doon habang hinihintay si Angela Patricio. Sana nga ito na si Les na matagal ng hinahanap ni Anghel. Anghel is maybe in love with her for all those years na hinahanap niya. We owe her a lot alright. Kung hindi dahil sa kanya baka patay na kami ngayon pero di sapat yun para mainlove kami sa kanya. Di tulad ni Anghel. Nakaabang lang naman kami mga fpur tables away from them. In case na may hindi magustuhan si Anghel. Maya-maya lang ay dumating na si Angela Patricio may kasamang dalawang alipores na akala mo'y mga Clown sa sobrang kapal ng make-up. Balak sana ng dalawa na makiupo s

Gabe's POV Madilim ang awra ni Anghel habang naglalakad kami sa lobby ng ospital. We learned that Ms. Nerd is here. Hindi ko alam kung bakit nga kami nagpunta dito samantalang magkaaway naman ang dalawa. Magkakasunod kaming lima na naglalakad. Mukha namang alam ni Anghel kung saan pupunta. Tapos na naman ang mga klase namin kaya pwede na kami magpunta kahit na saan. Sumakay kami sa elevator para makarating sa 3rd floor kung saan pinindot ni Anghel. Siguro nandun yung kwarto ni Louelle a.k.a. Ms. Nerd. "Anghel, why are we here?" Hindi na napigilang tanong ni Simon na tumabi na sa akin. Lalong dumilim ang hitsura niya. "I just want no complications. Baka isisi pa niya sa akin ang pagiging stupid niya," sabi nito bago tumigil sa isang kwarto. Tahimik lang doon parang walang tao. Kumatok si Elliot pero walang sumagot. Unti-unti ni Anghel buksan ang pinto. Hindi namin tuloy alam kung tulog ba o gising ang tao dito. Pero direcho lang ang pasok ni Anghel na para bang kwarto niya iyon.

Elliot's POV Kanina pa sumasakit ang ulo ko. Hindi ko alam kung saan nagpunta si Anghel. Just leaving us a message that he won't be home but please entertain Ms. Patricio. At iyon na nga ang kinasasakit ng ulo ko. Kanina pa niya tinatanong kung nasaan si Archangel. That's what she calls him. F*ck! "Kelan ba dadating si Archangel?" Tanong ni Ms. Patricio na parang inip na inip na. "Uh. May inaasikaso lang siya pero siguro padating na lang," sabi ni Gabe na hawak-hawak ang sentido niya. Maging ito ay sumasakit na ang ulo. Hindi lang dahil kay Ms. Patricio kundi dahil sa dalawang alipores nito na mga mukhang clown sa sobrang kapal ng mukha --- este make-up pala. Ang hirap na kasi i-compare sa totoo nilang mga mukha eh. Pfft. Gusto ko na lang matawa dahil todo ang pagflirt ng dalawa kina Elrick at Simon. Parang diring-diri naman ang dalawa dahil ayaw na ayaw talaga ng dalawa sa mga babaeng makakapal ang make-up. They have better preferences than that. "Will he be here later?" She ask

Third Person's POV Tanging ihip ng aircon at pag-ikot ng orasan ang maririnig sa loob ng kwarto. Walang may gustong magsalita. Tila mga takot na takot sa taong walang emosyon sa harapan nila. Ang boss nila. Seryosong nakatitg sa dalawang lalaking nakatayo. Ang mga pawis nila'y nag-uumpisang tumulo dahil sa nerbyos. "Nyūsu wa arimasu ka?" Sa wakas ay tanong ng Boss nila. (*Have you got news?*) " Watashitachi no hitobito wa, wakai aijin ga kuni o satta to hōkoku shimashita. Kanojo ga saigo ni kūkō de mi rareru yō ni," kabadong sagot ng isa sa mga lalaki. (*Our people reported that young mistress have left the country. As she is last seen at the airport.*) Lalong kinabahan ang dalawa nang makita ang kakaibang ngiti ng kanilang boss. That smile means trouble for them. At hindi nila maintindihan kung tama ba ang ginawa nilang pagrereport. "Imaya tte iru koto de jūbunda to omoimasu ka?" He asked his eyes turning cold. (*Do you think what you're doing now is enough?*) Kinakabahang lumuh