// "Will you still stay, when you found out their secrets that full of darkness?" \\ ___"GOOD MORNING, EINVER!" Masiglang pagbati ni September nang makapasok siya sa loob ng opisina at nakita niya ang binatang naka-upo lang sa upuan nito. Mukhang malalim pa ang iniisip nito't hindi siya napansin kung hindi pa siya nagsalita.Umangat ang tingin nito at may munting ngiti ang kumawala sa labi nito. Tumayo naman ito at bahagya pa siyang nagitla ng humalik ito sa pisngi niya."Hi. Good morning too." bati nito. Ilang siyang ngumiti na napansin nito."Hindi ka pa ba nasasanay sa ginagawa ko? It's been 2 weeks, September." may halong maliit na tawa nito. Sumimangot siya."Tsk! Sorry po. Hindi naman kasi ako kagaya mo

 // "You musn't trust a person too much like how you trust yourself." \\   ___ "THE AMBIANCE is really creeping me out." mahina niyang saad sa sarili at pinalibot ang dalawang kamay sa magkabilang braso at hinaplos haplos ito, tipong niyayakap ang sarili habang binabagtas niya ang madilim na pasilyo ng ospital na kinaroroonan. The lights are off so the moon outside the place is the only one who's giving light just enough for the person to see the dark corridor of the place. The patients are probably sleeping right now nor the presence of the nurses and doctors in night shift. &n

 // "Hate can blind the love that you are feeling, and it'll make you turn into another person." \\ ___"DO YOU KNOW what does Sixteen in Sobejana mean?"Mas lalong kumunot ang noo niya ng marinig ang pinagsasabi ni Min."I don't understand--""Victims." natigilan siya. "It's not the 'Death Of Ten', your majesty. Her name-- Sixteen, it is."Doon na siya tuluyang natigilan."The five victims.." bigla niyang naalala sina Vanessa, Aria, Jerra, at iba pang mga naging biktima."This is the continuation of her game, your majesty.. and maybe the last."

 // "There are things that should be left unsaid even if it's the hardest thing to hide." \\ ___BLANK. HIS MIND became blank as he stared at the doctor who's currently unconscious. Nasa loob ng kulungan si Min at iba pang mga tauhan upang gamutin ito. Kanina pa ito nahimatay at kung hindi nga lang sumulpot si Min sa tabi niya ay wala paring tumutulong dito. Dahil nanatili lang ang mga mata niya sa walang malay nitong estado katulad ng buong katawan niyang parang naparalisado at hindi makakilos.He should be happy, right? Maaaring hindi na ito makaligtas ngayon dahil sa mga natamo nito. At dapat ay hindi ganito ang nararamdaman niya, dapat hindi blanko, dapat ay may sumisilay ngayon na ngiti sa mga labi niya habang tinitignan itong nawawalan na ng buhay ngunit

 // "Even time can't heal your wounds easily when you aren't even willing. It'll leave scars eventually." \\ ___ ISANG LINGGO NA NAMAN ang lumipas at ngayon lang niya nakuhang maglakas loob na pumunta sa kulungan ng doktora.Kagaya ng palaging nakagisnan niya noon ay tumitig lang siya sa doktora. Tulala rin ito sa kawalan at mukhang wala itong balak na pumansin sa kaniya.Napabuntong hininga siya."Sixteen.." Tawag niya rito ngunit parang wala itong narinig at nanatiling nakatitig lamang sa kawalan."Sixteen.." ulit niya ngunit wala parin. He silently groan. Pinigilan niya ang inis na nagsisimula ng umusbong.Lakas loob siyang umabante at binuksan ang kulungan gamit ang susing