"I'm sorry," Brix apologized over and over again. Kanina pa siya pasulyap-sulyap sa akin habang nagmamaneho.Naiilang akong tignan siya kaya nanatili lang akong nakatitig sa dashboard ng kotse niya. Hindi ko rin kasi alam kung anong sasabihin ko sa kanya.When he kissed me earlier, I almost kiss him back. I almost got swayed in the heat of his kisses. But then, l felt guilty because I was thinking of Gab in that moment so I have to pull away.Si Brix ang kasama ko pero ibang tao naman ang nasa isip ko. I should be the one apologizing not the other way around.Pakiramdam ko sinasayang ko lang ang effort at oras ni Brix sa akin. I want to give him a chance, pero paano ko ibibigay 'yon kung alam kong sa kaloob-looban ko, isang lalaki pa rin ang minamahal ko."We're here," sambit ni Brix.Napatingin ako sa labas ng bintana ng kotse niya. Nakaparada na pala kami sa labas ng bahay namin. Alas-ots

 Panay ang pagkabog ng dibdib ni Kelly habang nakaupo sa isang swing sa lumang playground sa tapat ng Sunken Garden. Dito nila napagkasunduan ni Gabriel na magkita.Magkahalong kaba at takot ang nararamdaman niya sa bawat paglipas ng sandali.Tumakas lamang siya sa kanila. Walang sinumang nakakaalam na makikipagkita siya kay Gabriel ngayon. Siguradong lagot siya sa kuya niya kapag nalaman nito ang kagagahan niya.Pakiramdam niya ang selfish niya dahil hindi na niya naisip pa ang mararamdaman ng mga tao sa paligid niya. But she badly wants to see Gabriel, maybe for one last time. Para mapakawalan na rin niya ang nararamdaman niya para dito.Nakakailang buga na siya ng malalalim na buntong-hininga habang pinagmamasdan ang mga printed flowers sa laylayan ng sundress niya.12:30 na ng tanghali pero wala pa rin si G

 4 years ago.I was sitting inside the consultant's room with my mom and my brother, lost in my own little world.Nakikita ko ang bawat pagbuka ng bibig ng doctor sa harapan ko, pero kahit anong pakikinig ang gawin ko sa kanya, parang lumalabas lang ito sa tainga ko.Cancer and leukemia. That's the only two words that caught my attention and I felt like I'm having a terrible nightmare right in this moment.Ang daming mga tanong na pumapasok sa isip ko. Anong mangyayari sa akin? Can I still have a normal life? Mamatay na ba ako? 20 years old palang ako. Paano ang magiging takbo ng buhay ko pagkatapos nito?Hindi ko akalain na sa isang iglap, guguho ang mundo ko.I thought what I had was just a simple flu and fatigue, but I was wrong. I keep seeing the symptoms dahil nasaksihan ko ang ito kay daddy, pero binalewala ko. Baka kasi praning lang ako.

 "Kailan mo pa ko niloloko?!!"Halos mabingi ako dahil sa malakas na pagsigaw ni Gabriel. Pinuno ng boses niya ang kabuuan ng botanical garden ng aming university. Tanging kami lamang ang narito sa lugar na 'to. Natatakot ako sa paraan ng pagtitig niya, punong-puno ito ng galit at pagkadismaya. Siguro kung ibang tao lang siya, baka napagbuhatan na niya ako ng kamay. But knowing how he respect women, he won't hurt me or even lay his finger on me even if I'm his most hated person now."Saan ba ako nagkulang, Kelly?"I shook my head. Wala siyang pagkukulang. Halos ibigay na niya ang buong mundo sa akin.Naramdaman ko ang panginginig ng nakatikom kong mga labi. Wala akong mabigkas na salita. Hindi ko alam kung paano ko pa dedepensahan ang sarili ko.Napayuko na lamang ak

 Dinala ako ni Brix sa isang napakalawak na open field. Hindi ko alam kung saan ang lugar na 'to pero nakasisiguro ako na wala kami sa Sunny Ville. Mahigit 30 minutes din siyang nag-drive papunta rito."Nasaan tayo?" tanong ko.Tumingin lang sa akin si Brix at ngumiti. Kinuha niya ang kamay ko saka hinila ako para maglakad patungo sa gitnang bahagi ng field.Tanging ang buwan sa kalangitan at ang malamlam na ilaw na nanggagaling sa light post ang siyang nagbibigay sa amin ng liwanag."Ayos lang bang madumihan ka? Wala akong dalang pansapin?"Tumango ako bilang sagot bago sumalampak sa damuhan. Natatawa pa siyang umupo na rin sa tabi ko. Tahimik lang kaming dalawa habang nakatingala sa langit. Napakaliwanag ng buwan. Marami ring maningning na stars ngayon.Brix was right. Maganda nga talagang mag-star gazing dito.Umihip ang malamig na hangin. Nakita kong hinubad ni Brix ang suot niyang grey na jacket at ipinasuot niya sa