'No matter how long it takes, always trust on your faith. Someday you'll fully succeed it.' -Rei Zax Codron **** Lumabas na kaming pareho ni Daxon sa loob ng kotse matapos sabihin ang mga katagang iyon. Naglakad kami palapit sa may bricks na kinatatapakan lamang ni Laishia at masuyong pinagmamasdan ang buong kapaligiran. 'What a worth it of traveling to go here. Napakapresko at maganda ang nakikita kong view. Sarap picture'an at ilagay sa album.' "Ang ganda ng view, hindi ba? Noon sa picture ko lamang ito nakikita. Pero

     Napabuntong-hininga ako nang mahina nang makita ko na sa aming harapan si Daxon. Mukha siyang animal kung ngumiti nang wagas habang nasa malayo.Ngunit ang matamis na ngiti niya noong nasa dulo namin siya ay biglang nagbago at napalitan nang pagtataka ang kaniyang ekspresyon.Nakatingin siya kay Laishia na namumula ang mata. Kahit na itago nito ang tunay na nangyari, mahihinuha mo na agad dahil na rin sa mga mata niya.Parang sa motto lamang na naalala ko noon. Hindi ko na matukoy kung ano ang exact words but, according to that motto.Even you hide the deepest pain of yours and pretend like you are okay, the real person will see how miserable person's you are.That's why I already know what's his thinking. Daxon is a real person, and he will never stop bugging you if you keeping it on yourself.Naalala ko na magaling rin kumilatis ang

REI ZAX'S POV:"Pero ano bang meron sa panibagong writer na iyan?" Ngayon ay hindi pa rin nawawala ang kaniyang pagkatakhang mukha."Of course there's a tendency that our company choose Laishia to be one of their new writers.""Huh?" Hindi pa rin maipinta sa kaniyang mukha ang kalituhan. "Is that even possible?"'Andito na naman tayo.' Napasapok na lamang ako sa aking noo.Kahit anong magandang paliwanag ang sabihin mo rito, hindi niya pa rin maiintindihan."They hiring." Sambit ko na lamang sa mas mabisang paraan para may pumasok na ideya sa kaniyang mukha.Kita ko naman kung paano lumiwanag ang mata niya. Kapag straightforward talaga ang sasabihin, alam na agad niya."Iyon lang pala. Oo naman! Lalo na ngayon na isa rin pala siyang manunulat. Basta huwag lang siya mahiya sa interview." Sa sinabi niyang iyon, para akong binagsakan ng langi

DAXON'S POV:"NO!!!" Hindi na niya natuloy ang sasabihin niya nang biglang sumigaw si Rei.Napapreno pa ito ng kaniyang kotse. Dahil na rin sa mabilis ang pangyayari at hindi ko alam na may kasunod pa pala ang pagsigaw niya. At the end, bigla akong napauntog sa headboard nang hindi ganon kalakas. Napapaaray na lang ako nang mahina, kahit hindi malaki ang pagkakaimpact ng aking pagkakauntog. May tendency pa rin na masaktan lalo na kung ang matigas na parte naman ng headboard ang tumama sa aking ulo.'Bwisit!'Hindi ko lang alam kung ano na ba ang nangyari kay Laishia dahil sa labis na pagkagulat. Ngunit napalabi na lamang ako nang bigla akong nakarinig ng sigaw."ANO BA ZACK! PAPATAYIN MO BA KAMI?!"Napaangat ako ng aking ulo at saka iniinat-inat ito upang hindi masyadong masaktan sa pagkakauntog. At para sigurado na walang nasira na buto."Hinay-hinay. Chill! H-hey..." Mababakasan sa boses ni Rei ang takot. Kaya napaharap ako sa dalawa na ito. Masama ang tingin ni Laishia, parang a

REI ZAX'S POV: Nagkayakapan at nagfist bomb ang bawat isa. Kitang-kita sa mata ang pangungulila ng dalawang lalake kay Daxon. Hindi ko sila kilala pero nararamdaman ko na mapagkakatiwalaan naman ang mga ito. Gusto ko lang masigurado na tama ang sinabi ni Daxon. Minsan ang iba niyang sinasabi ay hindi totoo, nang-aasar lamang siya sa akin para manalo na naman siya. "Wait... Where's Kuya L?" Nagtataka nitong tanong. Palingon-lingon pa si Daxon sa buong paligid. Ngunit hindi niya makita ang taong hinahanap niya. Ito yata ang tao na sinasabi niya na makikilala namin kapag pumasok na kami sa loob. "Si Kuya ba? Nag-asawa na siya, matagal na rin. Itong kambal niya ang ipinalit para bantayan ang hacie