All Chapters of Droplets of Rain (Tagalog): Chapter 21 - Chapter 30

41 Chapters

Chapter Twenty

CHAPTER TWENTYCELINE's POINT of VIEW Isinara ko ang locker ko pagkatapos kong kunin ang extrang damit na susuotin ko. Hindi naman kasi pwedeng pumasok ako sa klase na basang-basa. "Hey? What happened?" Nakita kong nagmamadaling pumunta si Megan sa direksyon ko at kitang-kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. "He broke up with me." I simply said then forced a smile. "What? Nag-away ba kayo? Biglaan naman ata?" tanong pa niya kaya nagkibit-balikat na lang ako at hindi na magawang sumagot. Lumabas ako sa locker room at dumiretso sa kabilang room, which is yung changing room. Nakasunod parin sa akin si Megan at patuloy sa pag-uusisa patungkol sa break up namin ni Drake. "Bakit daw siya nakipaghiwalay?" Binuksan ko ang isang cubicle para makapagbihis na. "Kasi binigay ko na ang matagal

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty One

CHAPTER TWENTY-ONECELINE's POINT OF VIEW Mahigit isang buwan na pero hindi pa din ako nakaka-move on sa kanya. I tried everything to get over him, pero walang tumatalab. Siya parin talaga. "Sabay na tayo mamaya. Ka-blockmate kasi kita sa next sub." sabi ni Meg habang tinitipa ang kanyang cellphone. Isinubo ko na lang ang kinakain ko at hindi sumagot. Nandito kami ngayon sa cafeteria for lunch, at hindi ko mapigilang mapabaling sa kabilang table na kung saan naka-pwesto ang grupo ni Drake kasama ang bago niya. Sa totoo lang, hindi niya bago 'yan dahil napag-alaman kong siya pala ang dating kasintahan niyang si Agatha. Hayp lang diba? Nang bumalik ang ex niya, biglang break kaagad ang ginawa niya sakin. I can't blame him, siguro hindi pa talaga siya tapos magmahal sa dati niyang kasintahan kaya niya nagawa sakin 'yon nang gano'n kadali. Napangiti sakin si Kathy

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Two

CHAPTER TWENTY-TWOCELINE's POINT of VIEW "How's your day?" tanong ni Mom sakin Kasalukuyan kaming kumakain sa dining at hindi ko maiwasang mapayuko nang sagutin ko ang tanong niya. "It's fine. As usual." I am broken, mom. Gusto ko sanang sabihin 'yan sa kanya, kaso ayaw ko naman ang mag-alala siya. Abala sila ni Dad sa trabaho at ayaw kong dumagdag pa sa pagod na nararamdaman nila. "May problema ka ba?" Napaangat ako ng tingin nang marinig ko si Dad na nagsalita. "Wala naman po." pilit ang ngiti kong sagot. Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagkaing nakahain sa hapag saka muling kinain ang nasa plato ko. Hindi ito ang oras para mag-drama na naman dahil nandito ang parents ko lalo pa't nasa hapag kami. Minsan lang ako umuwi dito sa bahay and I should cherished being with them rather than thinking of how broken I am.

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Three

CHAPTER TWENTY-threeCELINE's POINT of VIEW "Is everything okay?" kinakabahan kong tanong kina Yuri dahil baka pumalpak ang plano ko. Humingi kami ng tulong kina Yuri at Kathy at mabuti na lang pumayag sila sa gusto kong mangyari. I know this may sound stupid dahil ilang beses ko nang sinubukang kausapin si Drake nang masinsinan pero walang nangyari. It's either siya ang umaalis, o di kaya'y ako ang umaalis kapag hindi ko na nakayanan ang ambiance between us. "Sigurado ka bang okay lang sayo 'to? Baka masaktan ka na naman sa mga actions ni Drake towards you." nag-aalalang usal ni Kathy at napahawak pa sa balikat ko. "Pwede mo naman sigurong ipagpaliban muna 'to para makapag-isip kayong dalawa ng maayos." "Hindi ko pwedeng palagpasin ang araw na 'to." I forced a smile as I slowly take her hands off my shoulder. Hindi ko sinabi sa kanila na aalis na ako bukas papuntang New Zealand. It's ju

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Four

CHAPTER TWENTY-fourCELINE's POINT of VIEW "Excuse me," tawag ko sa isang babaeng blondina na napadaan. Napatingin ito sakin at tinitigan ako mula ulo hanggang paa. Awkward. "Yes?" Napangiwi ako sa kadahilanang, mukhang mali yata ang mapagtatanungan ko. Seeing her the way she looked at me makes me feel uneasy even more. "I-I'm a little bit lost," nagdadalawang isip kong sagot at napangiti ng pilit. Napatingin pa ako sa sa mga taong napapadaan para lang huwag ipahalata sa kanya na kinakabahan ako sa awra niya. Nakakatakot ang titig niya, promise. Ang hirap naman kasi intindihin ang school map ng University na nakadisplay malapit sa bulletin board ng school na nasa entrance gate. "Newbie?" tanong pa niya at mabilis naman akong tumango na para bang nabuhayan ng loob. Is she going to help me find my way? "I-If

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Five

CHAPTER TWENTY-fiveCELINE's POINT of VIEW "Okay! Okay! Just give me a minute or two. Lalabas na ako." natataranta kong sagot sa kabilang linya at mabilis na tinapos ang tawag. Minadali ko na ang pagtali sa buhok ko. I wore my fave peep toe pumps na nababagay sa suot kong black backless choker neck dress. Balak ko pa sanang pakulutin ang buhok ko, kaso wala na akong oras. Kinuha ko ang sling bag sa kama at kaagad na lumabas sa kwarto. Sinilip ko ang kabuuan ng ikalawang palapag at nang masiguro kong walang tao, dumiretso na ako sa hagdanan. Hinubad ko muna ang suot kong stiletto bago marahang humakbang pababa. "Sh-t!" mahina akong napamura nang bigla akong matalisod at muntikan nang mawalan ng balanse. Daig ko pa ang isang preso na gustong makatakas sa ginagawa ko ngayon. "Where are you going?" Napalunok ako at napako sa kinatatayuan ko. Na

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Six

CHAPTER TWENTY-sixCELINE's POINT of VIEW "Uuwi na sa Pilipinas ang Daddy mo para mag-take over ng posisyon ng boss niya." "That's good to hear. After all these years, umani din ang hirap at pawis ni Dad dito sa New Zealand." sagot ko kay Mom sabay abot sa pitsel na may lamang tubig at nagsalin sa baso. Ininom ko muna ang tubig bago tumayo. "I'll just—" "Sasama ang Mommy mo sa Pilipinas at malamang sa malamang, sasama ka din sa'min." putol ni Dad na nakapagpahinto sakin. "Dad, may job interview po ako mamaya," saglit akong napatawa sabay iling. "And if you're planning na isama ako sa pinas, then I am sorry to tell you pero ayaw ko po." dagdag ko saka bumaling kay Mom na nakatingin din sakin ngayon. Eto ba ang kondisyon na sinasabi niya sakin kagabi? "Sweetie, baka naman—" "No. This is too much, mom." tanggi ko dah

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Seven

CHAPTER TWENTY-sevenMEGAN's POINT of VIEW "Hi tita," masayang salubong ko sa mommy ng kaibigan kong si Celine pagkarating ko sa bahay nila. Hinalikan ko ito sa cheeks at gano'n din ang ginawa niya sakin bago ako muling nagsalita. "Nakauwi na po ba siya?" tanong ko na ang tinutukoy ay ang kaibigan ko. Nakatanggap kasi ako ng tawag kay tita kagabi at sinabi niya sakin na magbabakasyon daw dito ang tanga-tanga kong kaibigan. Syempre, magpapahuli pa ba 'ko? "Kakatawag lang niya at sinabing pasakay na daw sila ng taxi. Balak ko nga sana silang ipasundo, pero tumanggi naman siya at sinabing kaya naman daw niyang umuwi." sagot ni tita Tumango na lang ako saka ngumiti. "Okay po, hihintayin ko na lang po siya—" "Tita? Tawag po kayo ni Mom sa kusina." Nangunot na lamang ang noo ko nang biglang sumulpot ang lalaking 'to at sumabat sa usapan nam

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Eight

CHAPTER TWENTY-eightCELINE's POINT of VIEW "Welcome back, sweetie." bati sakin ni Mom pagkapasok ko sa dining at kaagad akong niyakap. As if naman ang tagal naming nawalay sa isa't isa. Psh "What about me, tita?" dinig kong sabi ni Stace dahilan para mapahiwalay ako ng yakap kay Mom. "You should welcome me also kasi I'm a balik-bayan just like my friend Celina." Napa-roll eyes na lang ako nang marinig ko na naman ang tawag niya sakin. Ewan ko kung anong problema niya sa pangalan ko at ginawang Celina and Celine. Eh, kung gawin ko kayang Isteysey ang pangalan niyang Stace? Psh. "O siya, welcome back Celine's friend." bati ni Mom sa kasama ko at nagyakapan din silang dalawa na para bang nasa isang teleserye sa sobrang galing umakting. Sana okay lang sila. Tch "Mas lalo kang gumanda noong huli tayong nagkita," Napabaling

Last Updated : 2020-09-01

Chapter Twenty Nine

CHAPTER TWENTY-nineCELINE's POINT of VIEW "What did you say?" His eyebrows furrowed and looked at me—I can't exactly read his expression right now. "Are you deaf? Do I need to repeat myself for you to hear and be able to comprehend what I just said?" Ipinatong ko sa mesa ang hawak kong baso saka nakahalukipkip siyang tinitigan. Napasinghap pa ako sabay iwas ng tingin at muling tumitig sa kanya para sagutin siya. "Ayaw ko sa tono ng pananalita mo," prangka kong sabi sa kanya. "At ayaw ko din na dinidiktahan ako—" "Hindi kita dinidiktahan," angal niya. "Pinapaalala ko lang sayo kung gaano ka katagal na nawala." puno ng panunumbat niyang usal na nakapagpainis sakin. Ano ba ang problema niya? Ang ganda ng bungad ko sa kanya kanina tapos ganito ang igaganti niya sakin ngayon? May sayad ba siya? O talagang gusto niya lang makipag-awa

Last Updated : 2020-09-01

1 2 3 4 5

SCAN CODE TO READ ON APP