ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / LGBTQ+ / The Mafia Boss' Nemesis / บทที่ 11 - บทที่ 20

บททั้งหมดของ The Mafia Boss' Nemesis: บทที่ 11 - บทที่ 20

60

Chapter 11

ANDREA“ANDENG, iakyat mo na muna ang mga gamit ni Doktora sa kwarto niya…” utos sa akin ni Manang Fely nang hindi pa rin ako tumitinag sa aking kinatatayuan.Wala. Nakatulala na naman kasi ako kay Doktora habang nag-uusap sila ni Manang Fely. Nakalimutan ko na  maliligo pala ako at magbibihis dahil basang-basa ang damit ko at galing pa ako sa paglangoy sa dagat.“Andeng?” muling tawag ni Manang Fely sa aking pangalang. Narinig ko naman siya noong una niyang binanggit ang pangalan ko pero ewan ko ba at ayaw mag-function ng utak ko para sumagot sa kanya.“Andrea? Are you okay?” si Doktora na mismo ang nagtanong sa akin.Na siyang nakapagpabalik sa katinuan ko. “O-opo&hellip
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 12

ANDREAPAGKATAPOS ng aming pag-uusap ni Teresa sa hardin ay nagpaalam na ito dahil kailangan niya raw mag-report sa hospital ngayon.Itinuloy ko na rin ang paglilinis sa buong beach house. Hindi naman ako masyadong nahirapan kasi maintain naman ang paglilinis doon.Naging excited na ako pagdating ng tanghalian dahil excited na akong makasama muli sa hapag kainan si Doktora.Pagpasok ko pa lang sa kusina ay naamoy ko na ang masarap na niluluto ni Manang Fely.“Katakam-takam naman ‘yan, Manang…” Lumapit ako sa kanya para makita ang niluluto nito.“Mabuti nariyan ka na. Maghanda ka na at kakain na,” anito.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 13

ANDREA DITO nga nakatira si Doktora sa beach house pero lagi naman itong busy. Maaga itong pumupunta sa hospital sa bayan tapos gabi na rin uuwi. Kapag umaga, since maaga naman ako gumigising, inuunahan ko na si Manang Fely na magluto ng breakfast para makakain si Doktora ng agahan. Hindi na rin ito nakakasama sa akin sa pagja-jogging kasi nagmamadali rin itong umalis. At least, nakakain siya ng agahan. Kapag nagagabihan naman ito ay kumakain pa rin naman ito ng hapunan dahil naghahanda at nagluluto talaga si Manang Fely para rito. And of course, hinihintay ko pa rin si Teresa para sabay kaming maghapunan. Kapag umaga nakakasabay ko naman siyang kumain pero madalas ay nagmamadali siya. Ang yaman na ni Doktora pero ang ha
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 14

ANDREA GAYA nga ng sabi ni Doktora, umalis kami ng bandang tanghali. We did have our lunch bago kami umalis. Kaming tatlo lang ang magkasama. Hindi sumama si Manang Fely kasi wala raw maiiwan sa bahay. Tsaka matanda na rin daw ito para pumasyal sa Sky Ranch. Ang sabi pa niya ay ilang beses na raw itong nakapunta roon. Si Candice na lang daw at ako ang isama dahil sa mga deprive daw kami sa mga ganoong bagay. Minsan talaga may pagka-harsh din magsalita nitong si Manang Fely. Actually ay nagdalawang isip din akong sumama kasi nga ay kabilin-bilinan nga sa akin ni Bea ay huwag akong aalis sa beach house hanggang hindi pa raw namin nasisigurado kung anong tunay na nangyari sa akin noon. But I really wanted to be with Teresa. Kaya ang ginawa ko na lang ay nagsuot ako ng i
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 15

ANDREAANG MAGHAPON na na-spend time ko kay Teresa at Candice ay napakasaya. It was a feeling that I think I have never felt for a long time. I was happy to see Candice cheerful and I was overjoyed that I was able to be with Teresa.Marami pa akong nadiskubre tungkol kay Doktora na mas lalong nagpalalim ng paghanga ko sa kanya. Mas caring pa pala siya kaysa sa inaakala ko. Mas lalo kong naintindihan si Candice kung bakit excited talaga itong makasama si Teresa.At kahit na laging kinukuha ni Candice ang atensiyon niya ay hindi niya rin ako hinahayaang ma-bored. Medyo gahol kami sa oras kaya ang mga rides and attractions na kaya naming puntahan at sakyan ang aming inuna. Around evening, ang last naming sinakyan ay ang Sky Eye.It was amazing lalo na ang view sa itaas. At
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 16

ANDREATAPOS na kaming kumain at pagkatapos magbayad ni Doktora ng aming kinain ay lumabas na kami sa resto.  “Uuwi na po ba tayo, Doktora?” tanong ni Candice kay Teresa.“Well, hindi pa…” anunsiyo naman ni Teresa.Nagulat akong napatingin sa kanya. Akala ko kasi ay uuwi na kami.“Talaga po? Saan pa po tayo pupunta, Doktora?” excited na tanong ni Candice.“Sumakay na tayo sa sasakyan para malaman niyo…” sagot naman ni Teresa sabay kumindat… sa akin.Hindi ko alam kung may meaning ‘yon basta ang alam ko lang, muntikan na akong mapatili sa kilig. Gagi.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 17

ANDREA"WOULD you like to drive, Andrea?" tanong ni Doktora sa akin nang pabalik na kami sa sasakyan.“Ha? Ako po?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.Tumawa nang malakas si Candice kaya nabaling ang atensiyon namin sa kanya. “Joker ka talaga, Doktora…” anito.“Hmm… no. I am not joking…” sabi pa ni Doktora.Natigil ang tawa ni Candice at hindi ko naman alam ang isasagot ko. Dahil gabi na at nasa probinsya kami, narinig ko pa yata ang huni ng mga kuliglig sa paligid dahil naging sobrang tahimik namin.“But yeah, maybe some other time…” bawi  ni Teresa sa kanyang sinabi.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 18

ANDREAKINABUKASAN, nagising akong may malalang hangover. Well, ako lang naman kasi ang umubos ng ininom naming wine kagabi ni Teresa.At kahit na may hangover ako ay pinilit kong bumangon at gawin ang aking morning routine. Nag-jogging ako sa tabi ng dagat pero dahil masakit pa rin ang ulo ko ay nagpasya na lang akong lumangoy, thinking that if my body will get wet with the cold water from the sea, ay magigising ang buong diwa ko.Lumangoy ako back and forth hanggang sa mapagod ako. It was effective for me kasi nawala nga ang sakit ng ulo ko but I couldn’t stop thinking about last night. I let myself float on the water while watching the calm sky. The sea was calm as well that’s why I had the chance to float on it.Naglalaro na muli sa aking isipan ang alaal
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 19

ANDREAI WOKE up in my room. I was staring at the ceiling for a couple of seconds analyzing what happened while I was lying in my bed.Then I remember what happened on the beach like it was a dream. Except that it was actually real.Okay naman na ang pakiramdam ko at hindi na masakit ang aking ulo. And yes, I still remember the images that flashback in my mind while I was at the beach. Four women and one man were with me. The most highlight of the flashback was the red-haired woman. Every time I think of her, bigla akong nakakaramdam nang matinding pagkalungkot at parang gusto kong umiyak.May pumasok sa aking silid pero hindi ko namalayan because I was so deep in my thoughts and still staring at the ceiling. I was trying to remember the face of the red-haired woman in m
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-15
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 20

ANDREA“WHAT happened? Manang Fely said na nahimatay ka raw sa beach?” tanong ni Bea sa akin. She was on the other line. She’s calling from Candice’s phone.Nasa kwarto pa rin ako at iniwan sa akin ni Candice ang kanyang cell phone dahil nga tumawag si Bea. She sounded so worried while I am speaking with her over the phone. Nasiyahan naman akong naririnig na pag-aalala niya sa akin.“Uh, yeah. Pero okay lang ako. Wala lang ‘yon,” I reasoned. Wala rin akong balak sabihin muna kay Bea ang mga naalala ko kanina bago ako nahimatay.“Are you sure? Ano bang nangyari?” interesadong t
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-02-16
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status