CHAPTER 23

Today is our Christmas party, pero parang wala akong ganang pumunta para makisaya. Isang linggo na rin kasi mula nang marinig ko ang lahat. Nakikita ko naman siya dito, pero lagi ko siyang iniiwasan sa tuwing nagtatangka siyang lumapit para kausapin ako.

Hindi rin ako magawang kausapin ng maayos si Aisie dahil palagi akong lutang. Laging malalim ang iniisip ko, to the point na hindi ko na namamalayan ang mga kaganapan sa paligid ko. Hindi ko na nga alam kung may ganap pa ba sa buhay ko, o sadyang puros kadramahan na lamang ang nangyayari.

Masakit man, pero mas masakit 'pag pipilitin ko pa ang sarili kong kausapin at harapin siya na parang walang nangyari, na parang wala akong narinig. Hindi naman ako manhid na kayang harapin ang lahat ng sakit at ngingiti sa bandang huli. May karapatan naman siguro akong maging matigas 'di ba? Kailangan ko ring protektahan ang sarili ko.

Tamad na lang akong bumangon mula sa pagkakahiga at kinuha ang tuwalya ko at saka dum