All Chapters of Wild and Innocent (Tagalog): Chapter 31 - Chapter 40

THIRD PERSON“Mag-ingat kayo,” bilin ni Azalea sa mga kasamahan niya dahil halos pagewang-gewang na ang lakad ng iba, maliban lang kay Nicole. Masyadong nadala sa alak ang mga kasama niya kaya hindi naiwasang malasing pagkatapos ng apat na oras na pagpakasaya sa KTV.“Sigurado ka bang mag-isa mong ihahatid ang mga ‘to?” nag-aalalang tanong niya kay Nicole nang makitang nakaupo sa sahig si Miguel at mag-isang kinakausap ang sarili.Pasado ala una na nang madaling araw at kasalukuyan silang nasa labas ng KTV lounge at nag-aabang ng taxi para sakyan pauwi.Pinara ni Azalea ang isang taxi at pinagbuksan sila ng pinto. “Samahan na lang kita—”“Huwag kang mag-alala. Kaya ko na ‘to. Saka, hindi tayo magkakasya lahat sa taxi kapag sumama ka,” putol ni Nicole sa alok niya.Kahit na nag-aalala, pumayag na lang din siya. “Basta tawagan mo na lang ako kapag nakauwi na kayong lahat,”Tinulungan sila ng taxi driver na alalayan si Miguel papasok sa taxi dahil wala na talaga ito sa wisyo. Mabilis na

THIRD PERSON Dahan-dahang iminulat ni Azalea ang kanyang mga mata nang maramdaman niyang natatamaan siya ng sinag ng araw mula sa bintana ng kwarto. Nag-unat siya ng kanyang braso at sinamahan pa ng kaunting paghikab. Nang tuluyan na siyang magising, iginala niya ang kanyang paningin at napagtantong wala pala siya sa sarili nitong kwarto. Saka niya lang din naalala ang nangyari bago siya nilamon ng antok kaninang madaling araw. Napasilip siya sa ilalim ng comforter para i-check kung suot niya pa din ba ang damit, at parang nabunutan siya ng tinik sa lalamunan nang makitang pareho pa din ang damit na suot niya bago siya nakatulog. “Binuhat niya kaya ako?” napatanong siya sa kanyang sarili habang sapo-sapo ang noo. Nagtataka siya kung bakit nandito siya ngayon sa kama gayong sa sahig naman siya nakatulog kanina. Napabaling siya sa bedside table at nakita ang cellphone niya. Kaagad niya itong kinuha at tinignan ang oras. Mag-aalas dose na ng tanghali. Maya-maya’y nakarinig s

THIRD PERSONMABILIS NA TINUNGO ni Azalea ang condo ni Izon at wala pang halos kalahating oras nang marating niya ito. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya nagmamadaling kitain ang binata na para bang nasasabik siya itong makita gayong kaninang umaga pa lang naman ang huli nilang pagkikita.Alam niya ang passcode sa condo ni Izon dahil pinagbigay alam nito sa kanya kanina, kaya kaagad siyang nakapasok at tumambad sa kanya ang mga nagkalat na bote ng alak sa sahig. Nang mapadako ang kanyang paningin sa sofa, doon niya nakitang payapang natutulog si Izon. Mukhang nakatulugan nito ang pag-inom sa alak.His dark suit, a symbol of his professional life, was now a crumpled testament to a day gone wrong. The jacket lay open, revealing a rumpled shirt and loosened tie, the formality of his attire is completely undone. His hair, normally meticulously styled, was disheveled, falling across his forehead. One shoe lay discarded on the floor, the other lost somewhere beneath him. He

THIRD PERSON“Call me as soon as your class ends. I’ll be fetching you,” paalala ni Izon kay Azalea at sinagot naman siya nito ng simpleng pagtango bago lumabas ng kotse.Sinundan siya ni Izon ng tingin hanggang sa tuluyan itong makapasok sa gate ng eskwelahan. Nang hindi na niya ito matanaw, kaagad niyang denial ang numero ng kanyang kapatid na si Izzah.[Hello? Where were you? Kanina pa kita hinihintay dito,] batid ang pagkabagot sa boses nito.“I’m coming. May dinaanan lang ako,” he then ended the call and started to maneuver the car.Makalipas ang ilang minuto, narating niya ang kanyang destinasyon. Malapit lang din naman ang coffee shop sa eskwelahan na pinapasukan ni Azalea.“Here!” tawag sa kanya ng kapatid niya pagkapasok niya sa loob. “You told me not to be late, pero ikaw naman ‘tong late,” pagmamaktol ng kapatid.Umupo siya sa kaharap nitong upuan at tinawag ang waitress. “Could you get me a Doppio Espresso Macchiato with hot milk on the side?” bumaling siya sa kapatid, “Wh

AZALEA“Kanina ka pa ba naghihintay?” tanong ni Izon pagkaupo ko sa passenger’s seat.“Hindi naman,” pagsisinungaling ko habang inaayos ang seatbelt.Sa totoo lang, kanina pa ‘ko naghihintay sa waiting shed sa labas ng campus, kaso ayoko namang sabihin ‘yon sa kanya dahil baka maguilty siya.“Gusto mo bang kumain muna tayo bago umuwi sa condo?” tanong pa niya dahilan para bigla akong mamula.Bago umuwi sa condo? Para lang ‘yan sa mga mag-asawa e. Hindi ko alam kung kinikilig ba ako o ewan. Basta, kung pwede lang tumili, baka kanina pa kami nabingi dito dahil sa boses ko.Hindi ko mapigilang kagatin ang ibabang bahagi ng labi ko saka bumaling ng tingin sa labas ng bintana.“Hey? Ayaw mo ba?” pukaw niya sa atensyon ko at bahagya naman akong napatingin sa kanya. Nagsisimula na din siyang magdrive. “What’s wrong? Ayos lang ba ang pakiramdam mo?” sunod niyang tanong na ikinakunot ng noo ko. “Namumula ka. May masakit ba sayo?”Napatampal ako sa sariling noo saka napapikit nang mariin. Masya