GRADUATION. Iyon ang matagal nang pinapangarap ni Sahara at ngayong natupad na niya iyon, pakiramdam niya ay handang-handa na niyang harapin ang kahit na ano pang darating sa kanyang buhay. Ito dapat ang pinakamasayang araw para sa kanya pero parang kabaligtaran niyon ang lahat. Ang dami nang nangyari at sa totoo lang ay mas nanaisin na niyang kalimutan ang karamihan sa mga iyon. Oo nga’t tapos na siya sa kursong Mass Communications at maraming oportunidad ang naghihintay sa kanya pero pakiramdam niya ay hindi siya bagay doon. Karamihan sa mga kaibigan at kaklase niya ay magte-training sa opisina ng mga kilala at malalaking kumpanya bilang mga writers, editors, reporters, researchers. Tanggap na si Baste na mag-OJT sa publishing company na in-apply-an nito bilang isang writer. Noon pa man ay hanga na siya rito pagdating sa pagsusulat kaya naman hindi na nakapagtataka na sa publishing ito napadpad. Siya? Sinubukan niyang m

ANG araw na iyon ang muling pagkikita nila ni Baste mula nang makabalik ito galing Cebu, ang araw kung kailan nila pag-uusapan ang tungkol sa plano nilang bakasyon kaya naman hindi niya maiwasang ma-excite. Bukod doon, napagpasyahan niyang sabihin na kay Baste ang tungkol kay Max. Mula sa kabilang kalsada ay tanaw na ni Sahara si Baste doon sa paborito nilang fast food restaurant. Pero hindi ito nag-iisa. Alas onse noon ng umaga, mainit ang sikat ng araw kaya kinailangan pa niyang takpan ang sinag ng araw sa pamamagitan ng kanyang kamay para lamang makita nang husto kung sino ang kausap ng kasintahan. Mabilis siyang tumawid nang humudyat ang traffic officer na maaari na siyang tumawid. Nagpasalamat pa siya sa opisyal nang alalayan siya nito hanggang sa makarating siya sa kabilang kalsada. “Baste!” Agad na lumingon si Baste sa direksiyon niya, kasabay rin ng paglingon ng kausap nito. Nginitian siya nito at kinawayan.

“MISS Smith, follow me.”Mabilis na tumayo si Sahara nang tawagin ang kanyang pangalan ni Miss Gopez, ang executive assistant ni Arch. Aguas. Maganda ito, mahaba ang tuwid na buhok, makurba ang katawan, morena ang makinis nitong kutis. Kahit limang taon na itong nagtatrabaho bilang executive assistant ni Arch. Ricardo Aguas, mabait ito sa mga tulad niyang mga baguhan. Pagkatapos ng anim na buwang OJT ay natanggap siya bilang copywriter sa Aguas Advertising Agency. There’s nothing to complain about, really – except the fact that the whole idea of a 9-5 job was a bit tedious for her.Kinuha niya ang kanyang handbag at inayos ang nalukot na bahagi ng palda bago sumunod sa nakangiting si Miss Gopez.“Bakit raw ako pinatawag ni sir?” medyo kinakabahang tanong ni Sahara habang nasa likod ni Miss Gopez. “May nagawa kaya akong mali?”Umiling-iling ito at ngumiti. “Don’t worry. Ganyan tal

“WOW.”Iyon ang unang salita na narinig niya mula kay Arch. Aguas nang makita siya nito doon sa lobby. Sahara just smiled at him. Architect Aguas looked good himself. He’s wearing a well-fitted blue suit, which makes him look sharp. His presence actually made her a bit tense, especially because of the way he stares at her. “Wow,” ulit nito. Titig na titig ito sa kanya. “Miss Smith…you are stunning.”“T-thank you po, sir.”Para itong nakakita ng multo at saglit na hindi nakagalaw. He was just looking at her, as if it was the first time he laid his eyes on her. “Shall we?”It was a 15-minute drive. Ang bagong tayo’ng hotel na iyon ay pagmamay-ari ng kaibigan ni Arch. Aguas na kilala rin ang pangalan sa mundo ng pagnenegosyo sa bansa. Marami nang tao nang makarating sila sa Event Hall, at sa isang tingin pa lamang ay alam na ni Sahara na ang lugar na

AFTER shopping for something that she could use for swimming, they headed straight to the beach. And Aguas wasn’t kidding when he said that he’d make sure she’ll enjoy every minute of this day. Naglalakad na sila noon sa tabing-dagat, malakas ang hampas ng alon sa kanilang mga paa, tulad ng paghampas ng hangin sa kanilang katawan. Malapit na noong magdapit-hapon. “Wow, ang ganda po pala talaga dito, sir.”“Yeah, just like you.”Instead of looking at the magnificent backdrop, his eyes were fixed on her. Sahara felt her cheeks go warm. Now, she wanted to regret the swimsuit that she chose to wear. It was a torquoise colored two-piece swimwear, with a maroon shawl wrapped around her waist.“Sorry, I didn’t mean to stare,” natatawa nitong sabi sabay tingin sa palubog na araw. Sahara didn’t mean to stare at him either. Gusto niyang batukan ang sarili dahil nap