All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 1721 - Chapter 1730

ตลอดเวลาที่ผ่านมา สตรีผู้สง่างามที่อยู่ด้านข้างจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาพวกเขารู้ดีว่าการเข้าร่วมกับหลงเหมินนั้นยากเย็นเพียงใด สำหรับพวกเขาแล้ว พฤติกรรมของฮาร์วีย์ไม่ต่างไปจากการฆ่าตัวตาย“หยุดพูดถึงการใส่ร้ายและดูหมิ่นเถอะน่า”“ในเมื่อเราอยู่ที่นี่แล้ว เห็นแก่ไคท์ ผมรู้สึกว่าผมควรจะอธิบายบางอย่างให้คุณฟัง”“ข้อแรก จริงอยู่ที่ผมได้ชี้แนะอะไรบางอย่างแก่ไบรอันเพื่อให้เขาเอาชนะเก๊บ แต่ผมไม่ได้บอกให้เขาลงมือฆ่าเสียหน่อย หากคุณถามสมาชิกหลงเหมินที่อยู่ที่นั่น คุณจะได้ทราบเรื่องราวทั้งหมด คุณไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งนี้มาขู่ผม เพราะมันมีแต่จะทำให้ฉันดูแคลนคุณเปล่า ๆ”“ข้อสอง ผมไม่รู้ว่าคุณไปตกลงอะไรกับราเชลและไอเดน แต่ผมต้องขอเตือนคุณไว้ก่อน มีบางอย่างที่คุณไม่ควรยึดติดกับมัน ต่อให้คุณจะเอาชนะราเชลได้ แต่คุณก็ไม่มีโอกาสที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาได้หรอก คุณสนใจแต่ผลได้ผลเสียของตัวเองเท่านั้น คุณไม่มีหลักการที่จำเป็นสำหรับการเป็นผู้นำสาขาที่เหมาะสมของหลงเหมินเลย”“ข้อสาม ถ้าคุณเกษียณตัวเองในช่วงที่คุณอยู่ในจุดสูงสุด คุณก็สามารถเป็นอยู่อย่างมั่งคั่งต่อไปได้ แต่ถ้าคุณยังคงวางแผนที่จะต่อสู้เพื่อช

จัสตินที่กำลังจะเข้าไปในรถตัวแข็งทื่อ เมื่อเขาเห็นว่าฮาร์วีย์มาอยู่ต่อหน้าเขา ดวงตาของเขาก็หรี่ลง“ผมต้องขอโทษจริง ๆ รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์”ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เขาเอ่ยชื่อจัสตินอย่างตรงไปตรงมาเขาเตะสมาชิกหลงเหมินที่พยายามล้อมเขาจากนั้นจ้องมองไปที่จัสติน“ไม่นึกว่าพรหมลิขิตจะทำให้เรามาเจอกันเร็วขนาดนี้”จัสตินขมวดคิ้ว เขาประหลาดใจที่พบว่าแม้แต่คอนนีก็ไม่อาจต้านทานฮาร์วีย์ได้แต่เขาก็ไม่กลัวเช่นกัน"คุณพยายามจะทำอะไร?"“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่…”ฮาร์วีย์ยิ้ม“ผมแค่อยากจะบอกพ่อตาที่รักของผมให้หยุดฝันถึงตำแหน่งหัวหน้าสาขาซะ เพราะยังไงคุณก็ไม่คู่ควร…”เพี๊ยะ!จากนั้นฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของจัสตินเสียงตบนั้นดังชัดเจนหลังจากตบจัสติน ฮาร์วีย์ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ“นี่ผมเพิ่งปลุกคุณขึ้นมาจากความฝันที่ว่าคุณเป็นหัวหน้าสาขาแล้วหรือเปล่า?”ฮาร์วีย์หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างสบาย ๆฝูงชนตกตะลึง!จัสตินกุมใบหน้าแดงสด ตัวแข็งทื่อ ความโกรธเย็นฉายวาบขึ้นในดวงตาของเขา และทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นหัวเราะให้กับท้องฟ้าความดูถูกเหยียดหยามถูกเขียนขึ้นบนใบหน้าของเขาจนท

ฮาร์วีย์ตัวแข็งไปชั่วขณะ แล้วเขาตอบว่า “คุณลุง ที่นี่เป็นบ้านของผมจริง ๆ ผมจะโกหกลุงไปเพื่ออะไร? ทำไมไม่เข้ามานั่งข้างในกันก่อน”“ลืมมันซะเถอะ ฮาร์วีย์ ทำไมยังไม่เลิกทำเสแสร้งต่อหน้าเราอีก? เธอกำลังพยายามสร้างความประทับใจให้กับใคร? เธอคิดว่าเราไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเธอจริง ๆ เหรอ?”“ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?”จูนระเบิดอารมณ์ เธอมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน“เห็น ๆ กันอยู่ว่าวิลล่าหลังนี้เป็นของผู้บัญชาการสูงสุด แต่เธอยังเฉไฉไม่เลิก เธอมันไร้ยางอายจริง ๆ!”“อย่าบอกนะว่าตระกูลลินช์ยกวิลล่าให้เธอ!”จูนพร้อมที่จะเหยียบย้ำฮาร์วีย์ให้จมดิม‘คนชั้นต่ำก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ! เขาจะพูดอะไรก็ได้เพื่อสร้างความประทับใจให้คนชนชั้นสูง นี่มันน่าสิ้นหวังและน่าหัวร่อนัก!!'ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า “เบนจามินยกที่นี่ให้ผมแล้ว”“พอได้แล้ว ฮาร์วีย์! อย่าพูดอะไรอีกเลย!”เคลลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ประกายในดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย“ลุงไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ลุงแค่หวังว่าหลานจะใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผลและเลือกเส้นทางที่ถูกที่ควรให้ตัวเองในอนาคต”เคลลี่รู้สึกผิดหวัง‘ถ้าพ่อแม่ของฮ

พวกเขาได้ตรวจสอบวิลล่าหลังที่หนึ่งจนทั่วแล้ว นอกเหนือจากเหล่ามืออาชีพจากพาราเมาท์แล้ว ฮาร์วีย์ก็เป็นคนเดียวที่โผล่มาที่นี่บิ๊กฟลายจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา“พี่ใหญ่ เขาแค่พยายามทำตัวให้ดูลึกลับก็เท่านั้น!” ไม่แปลเลยที่หลังจากที่ประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เพราะฮาร์วีย์ บิ๊กฟลายจะเจียมตัวมาจนถึงวันนี้ตอนนี้ฮาร์วีย์ถูกรายล้อมไปด้วยเหล่ายอดฝีมือ ในสายตาของบิ๊กฟลาย ฮาร์วีย์นั้นคงถึงที่ตายในวันนี้“ไม่มีการซุ่มโจมตี ระบบรักษาความปลอดภัยก็ยังถูกเจาะได้ง่าย พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณไม่มีแผนสำรองใด ๆ เลย”“ต้องยอมรับเลยว่า คุณมันบ้ามากที่กล้ามายืนอยู่ต่อหน้าผม”“คุณบอกว่าคุณกำลังรอผมอยู่ แต่รอเพื่ออะไรกันล่ะ? รอให้ผมฆ่าคุณ?”เดนเซลมองฮาร์วีย์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นฮาร์วีย์ดื่มน้ำในถ้วยของเขาอยู่เรื่อย ๆ จากนั้นเขาก็นั่งบนโซฟาและไขว่ห้าง“ผมขัดแย้งกับไบรอันและขัดขวางแผนการที่เขาวางไว้อย่างดี และทำให้เขาฆ่าคนจากหลงเหมินสาขามอร์ดูอีกต่างหาก…”“และในที่สุดคุณก็พบแล้วว่าเพชรอยู่ที่ไหน”“วันนี้คุณยังค้นพบอีกด้วยว่าจัสตินพยายามจะดึงให้ผมไปทำงานกับเขา”“คุณกลัวว่าผมจะไปดึงสนใจจัส

แกร๊ก!ในตอนที่มีดยาวหัวตัดปะทะเข้ากับตะเกียบ พลังอันน่าสะพรึงกลัวอย่างเหลือเชื่อก็แผ่กระจายออกมาในทันทีผิวในทุกรูขุมขนบนแขนของบิ๊กฟลายปริออกส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ปริแตกในทันที และแขนของเขาก็ขาดออกเป็นชิ้น ๆมีดยาวหัวตัดในมือของเขาหักออกเป็นสองท่อนเช่นกัน“อ๊าก!”เสียงร้องโอดครวญของบิ๊กฟลายดังออกไปอย่างไม่อาจห้ามได้ ทำให้สหายหกหรือเจ็ดคนตัวแข็งทื่อ ร่างกายของบิ๊กฟลายกระตุกอยู่ตลอดเวลาขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นเขาแพ้ราบคาบ!ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว!ใบหน้าของบิ๊กฟลายซีดเซียว“อะไรกัน!?”“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”“มันก็แค่ตะเกียบ ทำไมถึงได้น่ากลัวได้ขนาดนี้?”“พี่บิ๊กฟลายมั่นใจเกินไปหรือเปล่า?!”เมื่อพวกเขาเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กจัดการบิ๊กฟลายโดยใช้ตะเกียบ สหายของบิ๊กฟลายทุกคนต่างตกตะลึง และร่างกายของพวกเขาก็แข็งทื่อพวกเขาไม่สามารถยอมรับในสิ่งที่พวกเขาเห็นได้ คนอย่างบิ๊กฟลายจะกลายเป็นคนอ่อนแอในเงื้อมมือของฮาร์วีย์ได้อย่างไร?แม้แต่ใบหน้าของเดนเซลที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ใก็เปลี่ยนไป"แกเป็นใคร?!"ในขณะเดียวกันบิ๊กฟลายก็จับแขนของตัวเอง เขากระตุกไปทั้งตัว แ