แจ็คสันคว้าข้อมือของเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “ผมแค่ไปดื่มกับมาร์คมาและไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั้น นี่คือความจริง ช่างมันเถอะ ผมบอกความจริงคุณก็ได้ นี่ไม่ใช่ชีวิตแบบที่ผมต้องการเลย ผมแค่อยากมีคุณอยู่ในชีวิตของผม ไม่รวมถึงแม่ผมที่ย้ายมาอยู่กับเราหรือแม้แต่ลูก ผมไม่สามารถที่จะยอมรับจำนวนคนในบ้านที่เพิ่มอีกสองคนกะทันหันแบบนี้ได้ ที่นี่เสียงดังทุกวัน สำหรับผมแล้วมันไม่ได้ครึกครื้นเลย แต่มันอึดอัดมากกว่า มันเป็นการทรมานผมดี ๆ เลย ทุก ๆ ครั้งที่ลูกร้องตอนกลางคืนผมจะตื่นด้วย แล้วก็กลับไปนอนต่อไม่ได้อีก ผมจะตายจากความเหนื่อยอยู่แล้ว” ทิฟฟานี่จ้องเขาด้วยความตกใจ “ถ้าคุณรักฉัน คุณก็ควรจะยอมรับทุกอย่างเกี่ยวกับฉันได้สิ เขาเป็นลูกของเรานะ ใช่ว่าฉันไปท้องกับคนอื่นมาสักหน่อย คุณคือพ่อแท้ ๆ ของเขา! และอีกอย่าง นั่นก็แม่ของคุณ คุณจะอึดอัดทำไม? ใช่ว่าคุณจะไม่อยากมีลูกสักหน่อย นี่คุณเป็นอะไรของคุณ?”ด้วยความกล้าที่แอลกอฮอล์มอบให้แจ็คสันถึงหายใจเข้าลึก ๆ และระบายความรู้สึกของเขา “ใช่ ผมไม่ได้ปฏิเสธ แต่ผมไม่เคยมีลูกมาก่อน ผมไม่รู้ว่าบ้านเราจะเสียงดังขึ้นขนาดนี้ คิดซะว่ามันเป็นความผิดของผมเองแล

ทิฟฟานี่พยักหน้าและปล่อยซัมเมอร์ ที่จริงแล้วเธอแทบจะทนไม่ได้ที่จะต้องห่างกับเพลโต เพียงคิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เธอกระวนกระวายแล้ว ผู้หญิงส่วนใหญ่จะเห็นลูกตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกหลังจากที่คลอด อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อาจเพิกเฉยต่อแจ็คสันที่เครียดมากขนาดนี้ได้2 ชั่วโมงต่อมา แอตติคัสก็มาถึง ทิฟฟานี่น้ำตาไหลระหว่างที่มองลูกชายตัวเองจากไป อย่างที่เขาพูดกันว่า ‘ไม่เจ็บปวด ไม่ก้าวหน้า’ สถานการณ์นี้คงจะเหมาะสมดีทันใดนั้นบ้านของเธอก็รู้สึกว่างเปล่า เธอไม่อาจอยู่ที่บ้านอีกต่อไป เธอจึงโทรหาแอเรียน เมื่อเธอรู้ว่าแอเรียนกำลังนั่งวาดภาพอยู่ข้างนอกเธอก็รีบไปหาหล่อนทันที เธอจะต้องหาที่ระบาย ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องสติแตกแน่ ๆเธอไปถึงที่สวนสาธารณะข้างทะเลสาบที่แอเรียนอยู่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาเมื่อพวกเธอเจอกัน “แอริ แม่ของแจ็คสันรับเพลโตไปเลี้ยงแล้ว”แอเรียนถอดหูฟังและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ? ฉันนึกว่าเธอจะเลี้ยงเขาเอง?”“ก็แจ็คสันน่ะสิ” ทิฟฟานี่ตอบด้วยความโศกเศร้า “เขาทนเสียงร้องของลูกไม่ได้และเขาก็ไม่ชินที่แม่อยู่ด้วย เขาชินกับการอยู่คนเดียวและยอมให้ฉันอยู่ด้ว

ทิฟฟานี่หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะสงบสติอารมณ์ตัวเองได้ในที่สุด “ก็ได้ ทานเสร็จแล้วเราค่อยไปกัน ดีนะที่ฉันขับรถมาเอง เธอจะได้ไปช่วยฉันอ่านสีหน้าเขา เพราะฉันไม่ถนัดเรื่องนี้อยู่แล้ว ถ้าเธอเห็นว่าเขาตื่นตระหนกหรือมีท่าทีว่าจะโกหกเมื่อเราช่วยสะกิดบอกฉันด้วยนะ!” แอเรียนเหงื่อแตก เธอไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากพวกเขาทะเลาะกันจริงจังขึ้นมา แต่ดูแล้วทั้งสองไม่น่าจะสู้แจ็คสันได้หากเขาตัดสินใจที่จะทะเลาะกับพวกเธอจริง ๆหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จทิฟฟานี่ก็รีบพาแอเรียนไปที่บริษัทของแจ็คสันทันทีแอเรียนดึงทิฟฟานี่ให้นั่งลง เธอยืนหยัดให้ทิฟฟานี่ใจเย็น ๆ ลงก่อนและพยายามเกลื้ยกล่อมทิฟฟานี่ว่าเธอไม่ควรด่วนสรุปทั้งหมดเพียงเพราะรูปรูปเดียวอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้ฟังสิ่งที่แอเรียนพูดเลยขณะที่พวกเธอรอ แอเรียนก็หยิบก็โทรศัพท์ของเธอออกมา ก่อนหน้านี้เธอปิดเสียงโทรศัพท์และใส่หูฟังขณะที่ทำงาน เธอจึงไม่ได้เห็นว่ามีหมายเลขนิรนามส่งรูปภาพเดียวกันมาให้เธอด้วย จากข้อมูลนี้ ดูเหมือนว่าผู้ส่งต้องการให้เธอรู้เรื่องนี้ด้วย และดูเหมือนว่าผู้ส่งจะจงใจให้เห็นมือของมาร์คในภาพ เป็นไปได้ไหมว่าผู้ส

แอเรียนเดินไปที่โต๊ะของเจนิซและจับขอบโต๊ะเอาไว้ “เธอถูกไล่ออก”เจนิซเงยหน้าขึ้นและมองแอเรียนด้วยความสับสน “อะไรนะคะ? คุณพูดว่าอะไรนะคะนายหญิงเทรมอนต์?”แอเรียนพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันบอกว่า เธอถูกไล่ออก ออกไปแล้วอย่ากลับมาอีก”ใบหน้าของเจนิซถอดสี แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน “ทำไมล่ะคะ?!”แอเรียนเลิกคิ้วและพูดว่า “เธอแน่ใจเหรอว่าจะให้ฉันบอกเหตุผลต่อหน้าทุก ๆ คน? ถ้าเธอไม่อยากเสียศักดิ์ศรี ฉันแนะนำว่าให้เธอไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ต้องถามอะไร ที่ฉันเตือนเพราะเห็นแก่ความเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ”เจนิซกัดฟัน “ฉันไม่ไปค่ะ คุณไม่ได้ทำงานที่นี่สักหน่อย เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ฉันออกถึงแม้ว่าคุณจะเป็นภรรยาของผู้บริหารก็ตาม คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ คุณบอกเหตุผลที่คุณต้องการไล่ฉันออกมาได้เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ฉันจะต้องอาย”ไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกอย่างนั้นเหรอ? คำพูดของเจนิซทำให้แอเรียนโกรธอย่างจริงจัง “อย่างนั้นเหรอ? เธอคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกอย่างนั้นเหรอ? ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเก็บมันเป็นความลับอีกต่อไป เธอเห็นองค์กรเทรมอนต์เป็นอะไร? เธอเห็นที่นี่เป็นท

ลิฟต์มาถึงชั้นล่างพร้อมกับเสียง ‘ติ๊ง’ แอเรียนเป็นคนแรกที่ก้าวออกจากลิฟต์ ตามด้วยทิฟฟานี่ก็วิ่งตามเธอไป เธอยกนิ้วโป้งให้แอเรียนและพูดว่า “แอริ เมื่อกี้เธอเจ๋งมาก โคตรเท่เลยเพื่อนรัก!”สีหน้าของแอเรียนดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพวกเขาขึ้นรถ “การร่างภาพวันนี้ล้มเหลวอีกครั้ง ทิฟฟ์ เธอจะกลับไปทำงานเมื่อไหร่?”ทิฟฟานี่คาดเข็มขัดนิรภัย “น่าจะพรุ่งนี้นะ ลูกไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว และฉันก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ฉันควรจะทำให้ตารางงานของฉันแน่น ๆ เพื่อที่จะได้ไม่ขี้เกียจ เธอจะไปไหนต่อไหม? ไปช้อปปิ้งกันไหม?”แอเรียนส่ายหัว “ฉันเหนื่อยนิดหน่อย กลับกันเถอะ ไว้เธอว่างเราค่อยเจอกันใหม่ ไปส่งฉันที่บริษัทหน่อยนะ ฉันมีบางอย่างต้องไปจัดการ”ทิฟฟานี่เป็นห่วงเมื่อเห็นว่าแอเรียนไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว “เธอก็ไล่เจนิซออกไปแล้ว บางทีเธอควรจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปดีไหม? หรือ… เธอจะคุยกับมาร์คเรื่องนี้อีก? แจ็คสันดูเหมือนไม่ได้โกหกนะ มันอาจจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมาร์คเลย ดีแล้วที่เธอไล่เจนิซออก ไม่อย่างนั้นหล่อนจะต้องสร้างปัญหาในไม่ช้าก็เร็วแน่นอน เธอก็บอกเองว่าปกติมาร์คจะเย็นชาและห่างเหิน แค่เขาดื่มกับเจนิซก็แปลกม