Semua Bab เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Bab 791 - Bab 800

ธัญญ่าประทับใจในความเอื้อเฟื้อของเอริก เธอพยักหน้าและชวนทิฟฟานี่ไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นระหว่างที่รับประทานอาหารกลางวัน มันเป็นข้อความแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันบนโซเชียลมีเดีย เธอเคยตั้งตารอเสียงแจ้งเตือนนั้นเพราะนั่นหมายความว่า “ฮัช” ได้ส่งข้อความถึงเธอ แต่ตอนนี้เธอใจเย็นกับเรื่องนี้มาก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและตรวจสอบดูข้อความนั้น เธอตกใจเมื่อเห็นว่ามันเป็นคำขอเป็นเพื่อนจากฮัช เธอเหลือบมองทิฟฟานี่อย่างรู้สึกผิดผู้ซึ่งนั่งตรงข้ามโต๊ะจากเธอ จากนั้นเธอก็ยอมรับคำขอเป็นเพื่อนนั้นอย่างระมัดระวังเธอไม่ได้ส่งข้อความถึงฮัชก่อนเพราะเธอต้องการที่จะรอดูว่าเหตุใดฮัชจึงส่งคำขอเป็นเพื่อนถึงเธอทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนที่บล็อกเธอตั้งแต่แรกไม่นานหลังจากนั้น ฮัชก็ส่งข้อความถึงเธอ: 'ผมขอโทษ ผมไม่ควรจะหมกมุ่นขนาดนั้นและทำเรื่องแบบนั้นลงไป ตอนนี้ผมเสียใจจริง ๆ ผมไม่ควรใช้ความไว้วางใจของคุณที่มีต่อผมเพื่อแสวงหากำไร ผมออกจากงานแล้ว ผมจะไม่ก้าวเข้าสู่วงการนี้อีก ผมถูกบริษัทฟ้องเรียกค่าเสียหายจำนวนมากด้วย ก่อนหน้านี้ผมแย่จริง ๆ ผมจึงบล็อกหมายเลขของคุณไป ตอนนี้พอผมนึกถึงมันแล้ว ผมรู้

หลังจากที่ชื่นชมทิวทัศน์เสร็จแล้วเขาก็ดึงโทรศัพธ์ของธัญญ่าออกมาเพื่อหาเบอร์ทิฟฟานี่ หลังจากนั้นเขาก็ส่งข้อความหาเธอ: ‘ถ้าคุณอยากได้ธัญญ่ากลับไปแบบตัวเป็น ๆ ก็ไปสารภาพกับสื่อซะว่าคุณเป็นคนลอกงานผม ผมต้องการเห็นคำตอบในข่าวพรุ่งนี้’ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืนเมื่อเธอได้รับข้อความนั้น อเลฮานโดรจ้องเธออย่างเฉยเมย “มีอะไรเหรอ?”ทิฟฟานี่หน้าซีดนิดหน่อย “ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง… ฉันเกรงว่าฉันจะต้องไปก่อน ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณคราวหน้านะ โทษที!”อเลฮานโดรขมวดคิ้ว “คุณสามารถบอกผมได้นะ ผมจะช่วยคุณอย่างเต็มที่”ทิฟฟานี่ส่ายหัว “ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากรบกวนคุณ ไว้ค่อยคุยกันนะ ฉันต้องไปก่อน!”เธอรีบวิ่งออกจากร้านอาหารเร็วดั่งสายฟ้า อเลฮานโดรจ้องเจตต์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตาเขม็ง เจตต์เข้าใจเขาและปฏิบัติตามทันที “คุณเลนครับ ให้ผมไปส่งคุณนะครับ!” ทิฟฟานี่ไม่ปฏิเสธข้อเสนอนั้น เธอไม่ได้ขับรถมาและการรอแท็กซี่ก็จะเสียเวลา ให้เจตต์ไปส่งจะสะดวกสบายกว่ามาก เธอรู้ดีว่าใครเป็นคนส่งข้อความนั้น เบคเค็ตเคยเป็นพนักงานของแจ็คสันและแจ็คสันน่าจะเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยเธอได้ในตอนนี้ เธอไม่ต้องการที่จะให้คนนอกอย่างอเลฮานโดรช่

”คุณไม่ได้เชื่อจริง ๆ ใช่ไหมว่าการอยู่ที่บ้านของผมจะอันตรายกว่าการโดนลักพาตัว?” แจ็คสันเหน็บ “ฟังนะ ผมแค่ไม่ต้องการให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณก่อนที่เราจะแก้ไขปัญหาของธัญญ่าได้ เข้าใจไหม? เพราะสิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการคือปัญหาที่ทับซ้อนกัน หากคุณกังวลว่าผมจะทำอะไรคุณขนาดนั้น ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณที่บ้านผมแล้วผมจะไปนอนที่ออฟฟิศ”ข้อยินยอมที่ชัดเจนของเขาทำให้ทิฟฟานี่ยากที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเขาได้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะที่จริงแล้วเธอกลัวที่จะกลับบ้าน ถ้าเบคเค็ตเห็นว่าเขาสามารถทำอะไรกับธัญญ่าได้อย่างไม่มีปัญหา เขาก็จะสามารถซุ่มโจมตีทิฟฟานี่ในคอนโดมิเนียมของเธอได้เช่นกันและถ้าเขาจับเธอได้… แม้ว่าเธอจะออกมาจากเงื้อมมือของเขาทั้งเป็นได้ แต่เธอก็คงจะต้องเย็บแผลมากมายแน่นอน“อะ-เอ่อ ถ้าคุณยืนยัน… งั้นขอโทษที่ต้องรบกวนด้วย” ทิฟฟานี่ยอมอ่อนข้อแจ็คสันไม่ตอบอะไร ทิฟฟานี่ไม่เคยพูดกับเขาอย่างเป็นทางการมาก่อน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงปรับตัวเข้ากับมันได้ยากรถหยุดก่อนถึงทางเข้าของไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เมื่อจำรถของแจ็คสันได้ รปภ.จึงยกตัวกั้นขึ้นทันทีแจ็คสันเลื่อนกระจกลงและมองไปที่ชายคนนั้น “โย่ นี่คือแฟนของผม จำ

ธัญญ่าขมวดคิ้ว “คุณทำอะไร… คุณทำอะไรในขณะที่ฉันเมา? ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนท้องถิ่นในเมืองหลวง แต่คุณไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยเหรอ? ฟังนะ ฉันเข้าใจ คุณอยากประสบความสำเร็จ ฉันก็เหมือนกัน ฉันต้องการหยั่งรากในเมืองนี้และเติบโตขึ้น แต่ฉันก็รู้ด้วยว่าคุณต้องยืนบนพื้นให้ได้ก่อนถ้าคุณต้องการที่จะหยั่งราก! ไม่ว่าคุณกำลังวางแผนอะไรในตอนนี้ มันจะทำลายคุณเท่านั้น!“คุณเป็นเรื่องราวแห่งความสำเร็จสำหรับฉันแล้วนะเบคเค็ต คุณเป็นเจ้าของรถ บ้าน และงานที่มีรายได้สูง คุณฉลาด มีความรู้ มีการศึกษา! คุณมีสิ่งเหล่านี้แล้ว ทำไมคุณถึงยังทำอย่างนี้ล่ะ?”“ทั้งหมดนั่นเป็นภาพลวงตา! ผมบ้านหลังนั้น! รถคันนี้ก็ซื้อผ่านเงินกู้! และงานของผมอาจได้ค่าตอบแทนสูง แต่ 10 ปีก็ยังคงไม่เพียงพอสำหรับดาวน์อะไรในเมืองนี้!” เบคเค็ตกัดฟัน “ผมมองไม่เห็นอนาคตของตัวเองและผมเกลียดมัน! เกลียดที่ไม่รู้ว่าชีวิตจะพลิกผันเมื่อไร! แล้วก็คุณ… คุณเป็นตั๋วที่พระเจ้ามอบให้เพื่อให้หลุดพ้นจากเรื่องนี้และผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ! คุณไม่รู้เหรอว่าเมืองที่มีกลิ่นเหม็นนี้ไม่ได้ขาดคนขี้โกงอย่างผมเลย ใครกันที่ไม่ดีกว่าหรือแย่กว่ากัน? ผมจะยืนอยู่เหนือฝูงชน

ธัญญ่าประหลาดใจเล็กน้อย “คุณไม่ได้อยู่บ้านหรอกเหรอ?”ทิฟฟานี่ตอบอย่างเหม่อลอยว่า “เปล่า ฉันอยู่ที่บ้านแจ็คสัน…”ธัญญ่าตกใจเล็กน้อย “คุณ… กลับไปอยู่กับเขาแล้วเหรอ?”ทิฟฟานี่ไม่สามารถอธิบายตัวเองได้ “โอ้ แก้ไขปัญหาของตัวเองก่อนเถอะ กลับบ้านเลยนะ โทรหาฉันเมื่อเธอถึงบ้านแล้วด้วย! ฉันจะพาเธอไปที่สถานีตำรวจเพื่อปิดคดีเอง”หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้ยังไม่เจ็ดโมงด้วยซ้ำและเธอก็ค่อนข้างง่วงนอน เธอกลับไปที่เตียงและนอนลงอีกครั้ง เธอต้องการจะนอนต่ออีกสักสิบนาทีโดยถือโทรศัพท์ไว้ในมือ พลางรอโทรศัพท์จากธัญญ่าเมื่อเธอกลับถึงบ้านทันใดนั้น แจ็คสันก็เอามือมาโอบเอวเธอ ในความสะลึมสะลือของเธอ เธอขอให้เขาอย่ามายุ่งกับเธอด้วยการไม่สนใจเขา จากนั้นแจ็คสันก็ขยับมือไปที่หน้าอกของเธอด้วยความเคยชิน เขายังบีบหน้าอกเธอถึงสองครั้งด้วยซ้ำ เธอหันกลับไปมองเขาด้วยความตกใจ เมื่อสังเกตเห็นว่าเขายังหลับอยู่ เธอจึงระงับความรู้สึกที่อยากจะตบเขา เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะขยับมือของเขาออกไปวินาทีถัดมา เขาขยับร่างกายเพื่อมาพิงเธออย่างใกล้ชิดก่อนที่เขาจะโอบกอดเธอแน่น โดยปราศจากความรู้สึกอับอายเขายังใช