All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 781 - Chapter 790

ในที่สุดเฮเลนก็พยักหน้า ต้องขอบคุณคำแนะนำของแมรี่ “โอเค… ฉันจะเข้าไปหาเธอ ถ้าฉันทำให้เธอไม่พอใจฉันจะกลับทันที”แมรี่ปิดประตูหลังจากที่เฮเลนเดินเข้าไปเพื่อให้พื้นที่ส่วนตัวแก่แม่และลูกสาวแอเรียนยังคงตื่นอยู่ เธอลุกขึ้นนั่งเมื่อเธอเห็นเฮเลน “คุณมาทำอะไรที่นี่ในเวลานี้?”เฮเลนเดินเข้าไปหาแอเรียนและหยิบหมอนมาหนุนหลังให้เธอ “ฉัน… ฉันบังเอิญมาทำธุระแถวนี้ ฉันเลยคิดว่าฉันจะแวะมาเยี่ยมเธอสักหน่อย ฉันรบกวนการนอนของเธอหรือเปล่า? เธอไม่ต้องลุกขึ้นก็ได้ นอนเสียเถอะ…”แม้ว่าแอเรียนจะดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก แต่เธอก็ไม่ได้ทำหน้าบึ้งใส่เฮเลนเช่นกัน “ไม่เป็นไร ฉันนอนไม่หลับอยู่ดี เพราะฉะนั้นฉันลุกขึ้นนั่งจะดีกว่า”ทั้งคู่ไม่มีเรื่องให้คุยกันมากนัก ดังนั้นบรรยากาศจึงค่อนข้างหว่าเว้เฮเลนยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบโหลที่โปร่งใสและระยิบระยับเต็มไปด้วยลูกพลัมเปรี้ยวออกมาจากกระเป๋าของเธอสองโหล “ฉันไม่รู้ว่าเธอชอบอาหารเปรี้ยวหรือเปล่า แต่ฉันจะวางมันไว้ตรงนี้ให้นะ เธอควรกินมันทีละลูกสองลูก ที่บ้านเทรมอนต์มีทุกอย่างแล้ว ฉันจึงไม่รู้ว่าควรจะเอาอะไรมาให้ดี…”แอเรียนเปิดโหลหนึ่งออกและหยิบลูกพลัมใส่ปากตัวเ

แอเรียนปลื้มปิติด้วยความชื่นชมเมื่อเห็นความทุ่มเทของทิฟฟานี่จู่ ๆ ประตูห้องพยาบาลก็ถูกเปิดออกแล้วแอเรียนก็ตระหนักได้ว่าแจ็คสันมาถึงพร้อมกับอาหารของเธอแล้ว...ทิฟฟานี่เข้าใจว่าคนที่เข้ามานั้นคือมาร์ค เธอจึงไม่ได้ตอบสนองแต่อย่างใด เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ จนกระทั่งแมรี่พูดขึ้นมาว่า “แจ็คสันมาแล้ว! ขอบคุณมาก ๆ เลย” ทิฟฟานี่ตัวแข็งทื่อ เธอรีบเก็บภาพสเก็ตช์ของตนเองทันที “ฉันต้องไปก่อนนะแอริ พรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่”แอเรียนจองไปที่สีหน้าที่วางเปล่าของแจ็คสัน “โอเค… ดูแลตัวเองด้วยนะ”ทิฟฟานี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกยาว ๆ เมื่อเธอเข้าลิฟต์ไป เธอรู้สึกรำคาญตัวเองมาก ทำไมเธอต้องรู้สึกกลัวด้วย? นี่ไม่ใช่นิสัยของเธอเลย...เธอนึกถึงคำถามที่แจ็คสันถามเธอในห้องครัวที่คอนโดของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ “ถ้าผมบอกคุณว่าผมไม่เคยนอกใจคุณล่ะ? เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม?” เขาไม่ได้แสวงหาเธอตั้งแต่ที่เธอให้คำตอบแบบขาดตัวกับเขา พวกเขาไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานานและเมื่อเจอกันในห้องพยาบาลนั้นเธอก็กลับตื่นตระหนกซะอย่างนั้น...แจ็คสันที่ดูผิวเผินเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรถามแอเรียนว่า “มาร์คยังไม่มาอีกเหร

ทิฟฟานี่ตื่นเต้นมาก เธอแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่โดยเลือกใส่ชุดที่แพงที่สุดของเธอ ชุดแนวทางการจากฤดูใบไม้ผลิเมื่อปีที่แล้ว เธอม้วนผมยาวของเธอเป็นลอนคลื่นอ่อน ๆ ซึ่งทำให้เธอดูราวกับว่าเป็นหนึ่งในชนชั้นสูงในวงการนี้ มันให้ความร้สึกที่แตกต่างออกไปจากลุคปกติของเธอโดยสิ้นเชิง เธอสวมรองเท้าส้นเข็มสูงคู่หนึ่ง ซึ่งทำให้ขาของเธอดูยาวและเรียวขึ้น แม้กระทั่งธัญญ่ายังตกตะลึง “หนูไม่เคยเห็นคุณแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย จริง ๆ คุณดูดีมากเลย! คุณดูมีความสามารถและมีประสบการณ์ที่ดี จะไม่มีใครสงสัยว่าคุณเป็นคนโง่ตราบใดที่คุณไม่พูดอะไร” ทิฟฟานี่กลอกตา "อย่าตบหัวแล้วลูบหลังฉันสิ ทั้งโลกรู้แล้วแหละว่าฉันโง่แค่ไหน ฉันจะเข้าไปร่วมลุ้นสนุก ๆ ไม่ว่าฉันจะติดรอบสุดท้ายหรือไม่ ถ้าฉันไม่ติดรอบนี้ ฉันจะลองใหม่ในรอบหน้า การแข่งขันนี้มีสามปีครั้งอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะตั้งใจทำงานเพื่อมันเลยแหละ”ทว่าธัญญ่าดูจะไม่ค่อยมั่นใจกับผลงานของตัวเองนัก หนูจะไปเป็นเพื่อนคุณเฉย ๆ คุณต้องมั่นใจเข้าไว้นะ หนูมั่นใจว่าคุณทำได้ หนู… จะไปร่วมงานด้วยเฉย ๆ อีกอย่าง หนูเพิ่งเข้าวงการนี้และยังอ่อนหัดเกินไป นี้ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีส

นักข่าวต่างรุมล้อมแจ็คสันทันทีพลางพูดแทรกกันขณะที่พวกเขาถามว่า “คุณทราบหรือไม่ว่านักออกแบบของคุณลอกเลียนผลงานของคนอื่น?”“ถ้าคุณรู้ดีอยู่แล้ว ทำไมคุณถึงไม่หยุดพวกเขา? หรือคุณแค่หวังสูง?” “บริษัทของคุณ บริษัท ไบร์ท จำกัด ขณะนี้กำลังเผชิญกับการห้ามไม่ให้เข้าร่วมการแข่งขันเป็นเวลาห้าฤดูกาล คุณคิดอย่างไรบ้าง?"“คุณช่วยตอบเราตรง ๆ ได้ไหม? หากคุณไม่รู้เรื่องนี้ เหตุใดคุณจึงยอมรับการลอกเลียนแบบก่อนที่จะสอบสวนเรื่องนี้ก่อน?”“มีผลงานอื่น ๆ ที่ผ่านการรับรองจากบริษัทของคุณ คุณไม่คิดว่ามันน่าละอายที่จะถูกแบนจากการแข่งขันเหรอ?”แจ็คสันมีคำตอบเพียงข้อเดียวสำหรับนักข่าวที่หิวโหย “เพราะผมรู้จักทิฟฟานี่ เลน เธอไม่ใช่คนแบบนั้น สำหรับอย่างอื่น ผมไม่มีความคิดเห็น”ทิฟฟานี่มีความรู้สึกผสมปนเปกัน เธอไม่ได้ยินดีกับโอกาสที่จะเข้าสู่รอบคัดเลือกนี้ เธอได้บรรลุเป้าหมายในความหวังอันยาวนานแล้วแต่เธอไม่มีความสุขกับมันเลยในตอนท้ายของงาน เธอขับรถไปที่สี่แยกเพื่อหยุดรถของแจ็คสัน เหตุการณ์นี้ทำให้เธอกล้าที่จะเผชิญหน้าเขาอีกครั้ง เธอกำลังจะชี้แจงสถานการณ์ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มีเพียงแอเรียนและธัญญ่าเท่านั้นที่เ

ทิฟฟานี่ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกหลังจากที่เธอกลับออกมาจากคฤหาสน์เวสต์ เธอตระหนักว่ามันเป็นสถานการณ์แบบ “มีผู้ชนะก็ต้องมีผู้แพ้” จริง ๆ แล้วเธอได้บรรลุเป้าหมายแรกที่ยิ่งใหญ่ของเธอ แต่แจ็คสันนั้นกำลังตกอยู่ในหายนะ เมื่อเธอนึกถึงการสนทนาล่าสุดที่เธอคุยกับเขาหลังงานนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงความห่างเหินจากเขาที่ทำใหเธอกระวนกระวายและสิ้นหวังอย่างที่สุด ที่บริษัท ไบร์ท จำกัด บริษัทของตระกูลเวสต์แจ็คสันกำลังโกรธใส่นักออกแบบแฟชั่นคนหนึ่งในห้องทำงานของเขา “บอกมาสิ คุณไปเอาแบบนั้นมาจากไหน? คุณไม่รู้เลยเหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากคุณลอกงานคนอื่น?”คนที่ลอกงานทิฟฟานี่เป็นผู้ชายที่มีลักษณะอ่อนโยนและดูมีวิชาการ เขายังสวมแว่นสายตาคู่หนึ่งและดูไม่เหมือนผู้ร้ายเลย ชายคนนั้นจัดระเบียบแว่นตัวเองและพูดอย่างไม่รู้สึกอะไรว่า “ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร ผมไม่เคยลอกงานใคร” แจ็คสันปัดที่ใส่เครื่องเขียนของเขาลงพื้นด้วยความโกรธ “เบคเค็ต ฮัชแมน! คุณยังกล้าเถียงผมอีกเหรอ? ผมสารภาพต่อที่สาธารณะไปแล้ว นี่คุณรู้บ้างไหมว่าคุณกำลังจะเจอกับอะไร? คุณจะไม่มีวันได้ทำงานในวงการนี้อีกและคุณยังดึงบริษัทให้ตกต่ำไปกับคุณด้วย