Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 481 - Bab 490

หลังจากที่เจเรมี่พูดจบ ผู้คนซึ่งอยู่ที่นั่นต่างก็แทบจะหยุดหายใจ ย้อนกลับไปในระหว่างที่มอนต์โกเมอรี เอ็นเตอร์ไพร์สออกมาตั้งโต๊ะแถลงข่าว ในที่สุดพวกเขาก็ได้รู้ความจริงว่า แท้ที่จริงเมเดลีนเป็นทายาทของมอนต์โกเมอรี ความตกใจที่พวกเขามีในตอนแรกยังไม่ทันได้หายไป แต่กลับต้องมาประหลาดใจยิ่งขึ้นไปอีกกับสิ่งที่เจเรมี่พูดออกมาในตอนนี้มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่า นายน้อยแห่งครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในเกลนเดลหลงรักเมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด? แต่แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงกลายมาเป็น เมเดลีน ครอว์ฟอร์ดไปได้?ทั้งที่เมเดลีนควรจะเป็นผู้หญิงที่เขารังเกียจที่สุด“คุณวิทแมน หมายความว่าคุณกำลังจะบอกกับพวกเราว่า คนที่คุณรัก คือภรรยาเก่าของคุณ เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด ไม่ใช่เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด?” นักข่าวคนหนึ่งรวบรวมความกล้าทำลายความเงียบและถามเขา“สิ่งที่คุณเข้าใจถูกต้องเพียงครึ่งเดียว” เจเรมี่ตอบ เขาจ้องมองไปที่เมเดลีนด้วยความอ่อนโยนซึ่งปรากฏในสายตา “ผมไม่มีอดีตภรรยา เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมีภรรยาเพียงแค่คนเดียว”นักข่าวทุกคนพากันนิ่งเงียบกับคำพูดที่พวกเขาเพิ่งได้ยิน “แต่คุณวิทแมน คุณเองได้หย่ากับเมเดลีน ครอว์ฟอร์ดไปเมื่อสามปีที่แล้

เจเรมี่สตาร์ทรถทันทีหลังจากที่เมเดลีนได้ยินคำพูดของเขา ไม่นานรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เย็นชาของเธอเจเรมี่สามารถเห็นเมเดลีนประสานมือเข้าหากันแน่น ผ่านทางกระจก ความรู้สึกท่วมท้นมากมายที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้ ตามมาด้วยร่องรอยของความประหม่าปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ เจเรมี่ยิ้มออกมาที่มุมปาก เมื่อได้เห็นถึงความสุขอย่างแท้จริงบนใบหน้าของเมเดลีนในที่สุดเขาก็ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเองอย่างไรก็ตาม หลังจากที่ขับรถผ่านถนนที่มีการจราจรคับคั่งมาได้ ในที่สุดรถก็ได้มาจอดยังสถานที่ที่เมเดลีนคุ้นเคยเธอรู้สึกสับสนและงุนงงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเกี่ยวกับสถานที่ซึ่งเป็นทิวทัศน์ภายนอกหน้าต่าง‘ลูกของฉันอาศัยอยู่ที่เอพริล ฮิลล์ มาตลอดเลยงั้นเหรอ?’‘แล้วใครเป็นคนดูแลลูกของฉันกัน?’รถคันนั้นได้จอดลงช้า ๆ ในขณะที่เธอกำลังคิดถึงคำถามพวกนี้เมเดลีนรอไม่ไหวที่จะให้เจเรมี่เปิดประตูออกให้ เธอรีบกระชากประตูรถ และพุ่งตัวออกไปอย่างรีบร้อน ทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเธอไม่ได้ดูแปลกไปเลยสำหรับเธอ พวกเขากำลังอยู่ที่ชายหาดของเอพริล ฮิลล์ณ เวลานี้ มันเป็นช่วงที่หนาวที่สุดของฤดูหนาว

ด้วยคำพูดนั้นของเขา ทำให้เมเดลีนปล่อยเสียงหัวเราะเยาะออกมาอย่างเย้ยหยันถึงอย่างนั้นดวงตาของเธอก็เปียกขณะที่ลมทะเลพัดเข้ามา ถึงแม้ว่าเธอกำลังหัวเราะอยู่ก็ตาม“นายได้ยินในสิ่งที่ตัวเองพูดไหม เจเรมี่?” เธอพูดเยาะเย้ย ขอบตาของเธอปริ่มด้วยน้ำตาที่ยังไม่ไหลออกมา “นายกำลังจะบอกว่า นายรักฉันตั้งแต่หลังจากที่เราพบกันอีกครั้ง แต่นายก็ได้เอาเลือดเนื้อของฉันไปเนี่ยนะ?”สีหน้าของเมเดลีนดูเคียดแค้นมากที่สุดเมื่อพูดถึงคำว่า 'รัก'“นี่คือสิ่งที่นายหมายถึงการรักใครสักคนอย่างนั้นเหรอ เจเรมี่? การรักใครสักคนหมายความว่า นายจะต้องปรารถนาดีที่สุดต่อบุคคลนั้น! ไม่ใช่ทำร้าย ทำลาย และทรมานจิตใจของพวกเขา!”เมเดลีนปลดปล่อยความโกรธภายในออกมา ขณะที่น้ำตาของเธอเริ่มหยดออกจากหางตาพร้อมด้วยลมทะเลที่พัดมานั้นน้ำตาของเธอร่วงลงบนหลังมือของเจเรมี่ ความอุ่นของน้ำตากำลังแผดเผาผิวเนื้อของเขา“นายไม่จำเป็นต้องโกหกตัวเอง เจเรมี่ และฉันก็ไม่ต้องการให้นายโกหกฉันเหมือนกัน คนเดียวที่นายรักมาตลอดคือ เมเรดิธ ฉันสามารถรู้และเห็นทุกอย่างได้จากวิธีที่นายพยายามปกป้องเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอทำเรื่องชั่วร้ายต่าง ๆ นานา แต่นายทำคืออะไรใ

ลูกชาย? เมเดลีนตื่นตะลึง‘เมเรดิธโกหกฉัน ฉันให้กำเนิดลูกชาย ไม่ใช่ลูกสาว!’เมเดลีนรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นความสงสัยได้เผยผ่านสายตาของเธอ ในขณะที่เธอจ้องมองที่ชายหนุ่มที่ร่าเริงคนนั้น เจเรมี่อ่านถ้อยคำที่ยังไม่ได้พูดออกมาผ่านทางสายตาของเมเดลีน เขามองไปที่เธอก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ ด้วยการตอบรับที่ไร้เสียงของเขา เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าความสงสัยทั้งหมดได้หายไปจากใจของเธอ จากนั้นเธอก็รีบลงจากรถ เธอก้าวยาว ๆ เข้าไปในคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เจเรมี่หลับตาลงอย่างสำนึกผิด ขณะที่เขาจ้องมองไปยังท่าทางกระวนกระวายของเมเดลีนใช่ เมเรดิธเป็นคนเลว แต่เขาไม่ได้เป็นเหมือนกับหล่อนใช่ไหม?ณ ช่วงเวลารับประทานอาหารมื้อค่ำในคฤหาสน์ เอโลอิสกำลังเดินจูงมือแจ็คสันไปที่ห้องอาหารโดยมีฌอนเดินเคียงข้างเธอ ทันใดนั้นคนรับใช้คนหนึ่งมาหาเธอด้วยความเร่งรีบแล้วตะโกนว่า “คุณท่านคะ คุณเอวลีนกลับมาแล้วค่ะ!”ทั้งเอโลอิสและฌอนต่างก็ไม่เชื่อหูของพวกเขา เมื่อพวกเขาหันหลังกลับมาพร้อมกัน ทั้งคู่ก็ได้เจอกับเมเดลีนที่มีท่าทีกระวนกระวาย พวกเขาทั้งแปลกใจและดีใจที่ได้พบเธอ“เอวลีน!” เอโลอิสเรียกเมเดลีนด้วยความรัก ก่อนเธอจะยั

แววตาของเมเดลีนไม่มีอะไรหลงเหลือนอกจากความเย็นชา ในขณะที่แววตาของเขากลับช่างแสนอบอุ่น“ถ้านายยังรู้จักผิดชอบชั่วดีอยู่สักนิดนะ เจเรมี่ นายก็ควรจะคืนลูกให้ฉัน”“เรื่องนี้เองเหรอที่เธออยากจะคุยกับฉัน?” เจเรมี่เผยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความขมขื่น “แจ็คไม่ควรเสียพ่อของเขาไป เพียงเพราะว่าตอนนี้เขาได้พบกับแม่แท้ ๆ ของเขาแล้ว”“พ่อเหรอ?” เมเดลีนพูดจาเย้ยหยันใส่เจเรมี่ด้วยความเกลียดชัง “นี่นายไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ เจเรมี่ นายไม่ได้ทำตัวให้ควรค่าแก่การเป็นพ่อของแจ็คเลย”“...” เจเรมี่ปิดปากเงียบเมเดลีนเดินเข้ามาหาเขา ความเย็นชาได้แผ่ออกมาจากรูปร่างที่ผอมบางและสวยงามของเธอ ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มที่มีรูปร่างอันน่าหลงใหล“นายจำได้ไหมว่านายให้ฉันกินอะไร หลังจากที่นายหลับนอนกับฉันทุกครั้ง? ยาคุมกำเนิดยังไงล่ะ นายบอกกับฉันว่าผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างฉัน ไม่ควรค่าพอที่จะมีลูกกับนาย นายยังจำมันได้หรือเปล่า?”“...” เจเรมี่ถึงกับขมวดคิ้วกับการถามของเมเดลีน“ฉันเริ่มตั้งท้องกับนาย ตั้งแต่ตอนที่เมเรดิธแต่งเรื่องว่าเธอพยายามฆ่าตัวตายเพื่อหลอกล่อให้นายไปหาที่โรงพยาบาล ตอนนั้นฉันเองก็ไร้เดียงส