Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 471 - Bab 480

มีข่าวลือหนาหูเกี่ยวกับหนี้สินของเจเรมี่ และเขาก็เริ่มสูญเสียความน่าเชื่อถือในแวดวงธุรกิจเพิ่มขึ้นด้วยเช่นเดียวกันหลายคนกำลังรอคอยคำอธิบายและคำชี้แจงจากเจเรมี่ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปสักพัก ก็ยังไม่มีอัปเดตใด ๆ จากทางทวิตเตอร์ของเขาเฟลิเป้ได้ทำนายเอาไว้ด้วยเหมือนกันว่า เจเรมี่จะจัดการแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไร ถึงอย่างนั้น แม้ว่าจะผ่านไปหนึ่งวันแล้ว แต่เจเรมี่ก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมา คล้ายกับว่าเขาได้หายไป และปิดทุกช่องทางการติดต่อสื่อสารจากโลกออนไลน์เมเดลีนเป็นคนเดียวที่รู้ว่า ตอนนี้เจเรมี่อยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเธอ แต่ว่านี่มันผ่านไปแล้วหนึ่งวันเต็ม ๆ เขายังไม่ได้สติอีกเหรอ?มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่ตอบโต้อะไร หลังจากที่ได้เห็นงานแถลงข่าวในวันนี้ หรือว่าอาการป่วยของเขาจะหนักขึ้น?เมเดลีนครุ่นคิดเรื่องนี้เงียบ ๆ จากนั้นเธอก็ตามเฟลิเป้ไปยังร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในเกลนเดล เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง เฟลิเป้เลือกเปิดขวดไวน์ที่แพงที่สุดขวดหนึ่ง“ยินดีด้วย ในที่สุดคุณก็บรรลุเป้าหมายของคุณได้สักที เพียงเท่านี้ ทุกอย่างในบริษัทวิทแมนก็เป็นของคุณแล้ว” เมเดลีนยกแก้วไวน์ของเธอขึ้น เพื่

“แดดดี้” แจ็คสันเอ่ยเรียกพ่อของตัวเองทันที เจเรมี่มองเขาอย่างแปลกใจเล็กน้อย เด็กชายหน้าตาดีตัวน้อยเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับรอยยิ้ม ดวงตาใสแจ๋วของเขายิ่งดูยิ่งคล้ายกับของเมเดลีน อันที่จริง ในช่วงตลอดสามปีที่เมเดลีน ‘จากไป’ เขาก็แทบจะไม่เคยได้ยินเแจ็คสันเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’ อีกเลย และถึงแม้ว่าเขาจะเอ่ยเรียก แต่เสียงของเขาจะฟังดูไร้ชีวิตชีวาและไม่ใส่ใจ ไม่เหมือนกับตอนนี้“แดดดี้เองก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอครับ? ถ้างั้นก็ดีเลย มาร่วมฉลองวันเกิดของผมกับคุณแม่ไหม?”วันเกิดเจเรมี่นึกขึ้นได้ทันทีว่า พรุ่งนี้เป็นวันเกิดแจ็คสันตอนนี้แจ็คสันอายุห้าขวบแล้ว แต่เท่าที่เขาจำได้ ดูเหมือนว่าแจ็คสันไม่เคยได้ฉลองงานวันเกิดกับเขามาก่อนเลย“แจ็ค ตอนนี้พ่อของลูกจะต้องออกไปแล้ว หากมีเรื่องอะไรที่จะพูดกับเขาก็เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน” เมเดลีนเดินเข้ามา แล้วพูดกับแจ็คสันด้วยรอยยิ้ม เธอจงใจพูดแบบนั้นกับเจเรมี่ เพื่อให้เขาออกจากห้องไปเธอหันกลับมามองชายคนนั้น ก่อนที่จะใช้สายตาที่เย็นลงเล็กน้อยกดดันเขาก่อนจะพูดว่า “คุณกลับไปได้แล้ว”เจเรมี่ยิ้มอย่างขมขื่น “ได้เดี๋ยวออกไป แต่พรุ่งนี้วันเกิดแจ็ค…”“วันเกิด? คุณว

เธอควรที่จะเลิกให้ความสำคัญกับพวกเขาไปตั้งนานแล้ว แต่ทำไมเธอยังรู้สึกถึงน้ำตาที่คลอเบ้าเธออยู่ เมื่อเห็นเอโลอิสที่ก้าวเดินอย่างยากลำบากหลังจากที่เจเรมี่กลับจากอพาร์ทเม้นท์ของเมเดลีน เขาก็ได้เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องของเขาในคฤหาสน์วิทแมนเ ในช่วงเวลานี้ ทั้งอีวอนและคาเรนต่างพากันมาเคาะประตูห้องเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่ใส่ใจที่จะตอบกลับเลยสักครั้งเขานั่งดูวีดีโอแต่งงานของตัวเองกับเมเดลีนต่อเนื่องติดต่อกันอยู่ที่เดิมตั้งแต่เช้าจรดค่ำปู่ของเขาพูดถูก เป็นเขาเองที่ตกหลุมรักเมเดลีนมาตั้งนานมากแล้ว หลักฐานชั้นดีและชัดเจนที่สุดว่าเขาเลือกเธอเป็นคู่ชีวิตก็คือ การที่เขาแต่งงานกับเมเดลีนภายใต้การใช้ชื่อของคุณปู่อย่างไรก็ตาม เมเรดิธหลอกเขามาตลอดหกปีเต็ม เนื่องด้วยคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้เมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็กท้ายที่สุดแล้ว เมเรดิธก็เป็นแค่ตัวปลอมผู้หญิงที่เขารักมาตลอดคือ ผู้หญิงคนเดียวกันกับเด็กหญิงที่เขาเคยให้คำมั่นสัญญาในตอนนั้นเจเรมี่เอนตัวพิงเก้าอี้อย่างเงียบงัน ฉับพลันเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมา ‘คนที่ฉันรัก ไม่ว่าจะเป็นในตอนนั้น หรือในอนาคตก็จะเป็นเธอเสมอ ลินนี่…’บี๊บ บ

ทั้งเอโลอิสและฌอนต่างกังวลว่า คืนนี้เมเดลีนจะไม่มา และในวินาทีที่พวกเขาเห็นว่าเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแจ็คสัน ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายด้วยความปีติยินดี“เอวลีน! เอวลีน ลูกมาที่นี่จริง ๆ ด้วย!” เอโลอิสเดินไปหาเมเดลีนด้วยความตื่นเต้นเมเดลีนมองไปยังผ้าพันแผลที่ขาของเอโลอิสโดยที่เธอไม่รู้ตัว แล้วเมื่อเธอเห็นว่าเอโลอิสยังคงเดินกะเผลกอยู่ เธอก็พูดออกมาเรียบ ๆ ว่า “คุณนายมอนต์โกเมอรี คุณควรนั่งพักจะดีกว่าไม่อย่างนั้นแผลคุณอาจจะเปิดได้ ฉันไม่อยากจะติดค้างอะไรกับคุณ”เมื่อเอโลอิสได้ยินดังนั้น เธอก็มองไปยังเมเดลีนด้วยสายตาเศร้าสร้อย “คนเป็นแม่ทุกคนต้องการให้ลูกของพวกเขาปลอดภัยและมีสุขภาพที่แข็งแรงกันทั้งนั้น แม่จะมีความสุขเสมอตราบเท่าที่ลูกสบายดี ลูกไม่ได้ติดค้างอะไรต่อพวกเราเลย เป็นพวกเราเองที่เป็นคนทำผิดต่อลูก”ฌอนพยักหน้าอย่างเข้าข้างเอโลอิส เขามองไปที่เมเดลีนด้วยความรักและความเจ็บปวดที่ฉายชัดในแววตาของเขา “เอวลีน เราได้ทำผิดต่อลูกมาก หากลูกไม่ต้องการที่จะยอมรับพวกเรา ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จะไม่บังคับลูก แต่แม่ของลูกและพ่อเองต่างก็มีความสุขมากตราบเท่าที่เรายังสามารถพบกับลูกได

“จริงสิ” เจเรมี่พยักหน้า “เชื่อฉันเถอะ”น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกแต่อ่อนโยน เมเดลีนมองไปยังเขาขณะที่ทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นไม่นานนัก เธอก็กลับมารู้สึกตัวและผลักแขนเขาออกอย่างไม่พอใจ“จำคำพูดของตัวเองไว้ให้ดี อย่าให้ฉันต้องเกลียดนายไปมากกว่า” เธอสะบัดหน้าหนีและเดินออกไปหลังจากที่พูดจบในขณะที่เจเรมี่กำลังดูเมเดลีนเดินจากไป จู่ ๆ เขาก็รู้สึกปวดร้าวทรมานในใจของเขา ภายในใจของเขาถูกครอบครองด้วยความรักของเมเดลีน และความชื่นชมในดวงตาของเธอที่เคยมีให้กับเขา แต่สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นอดีตไปแล้ว ในตอนนี้พวกมันกลายเป็นความทรงจำที่แสนเลือนรางเท่านั้น…คืนนั้น เมเดลีนนอนไม่หลับเธออดทนรอไม่ไหวที่จะได้เห็นลูกที่ถูกขโมยไปเธอจินตนาการถึงใบหน้าของเด็กคนนั้น เธอจะมีลักษณะเป็นอย่างไรนะ?แน่นอนว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นจะต้องน่ารักมากแน่ ๆถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอจะเกลียดเจเรมี่มาก แต่เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเป็นคนที่หน้าตาดูดีและโดดเด่นมาก เธอเองก็ดูสวยโดดเด่นไม่แพ้กัน ดังนั้น ด้วยการรวมยีนส์ของพวกเขาเข้าด้วยกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกของพวกเขาจะออกมาหน้าตาไม่ดีอย่างไรก็ตาม เมเดลีนเองคิดไม่ถึงเลยว่า เจเรมี่จ