"Klai." Napahinto ako nang marinig ang boses ni Almina, alam ko ang sasabihin niya. Pipilitin niya pa rin akong kumbisihin na humingi ng tulong."Kahit para sa anak mo lang.""Seryoso ba kayo?" Tumingin ako sa kanilang lahat nang sumunod na rin ang tatlo. Ano bang mapapala namin kung lumapit kina Tucker? "Gusto n'yo bang ipahiya ako sa kanya? Na iniwan ko siya at babalik para lang humingi ng tulong?""Alam mong hindi natin ito kaya, kung papairalin mo iyang mataas mong pride wala tayong mapapala. Anak mo ang pinag-usapan din dito, Klai." Umiwas ako ng tingin nang sabihin iyon ni Jersey, bakas sa tono niya na seryoso na talaga ito. Alam kong sa ganitong pagkakataon hindi nila ako susundin dahil lahat na sila may gusto sa ayaw ko. Huminga ako nang malalim at buong lakas na tumingin sa kanila. "S-sige, pagbibigyan ko kayo. Para sa anak ko...at para na rin makita ko siya at mahawakan." Lumunok ako, nahihirapan akong huminga. Hindi ko kayang m

"G-gusto ko lang naman maging ligtas ang anak ko. Sa tingin mo ba madali sa akin na gawin ang bagay na iyon? Hindi, Tucker. Araw-araw kong pinagsisihan na iniwan ko ang anak ko...""Ang pag-iwan sa akin? Hindi mo pinagsisihan?" Umiwas ako ng tingin. Hindi ko magawang sagutin ang tanong na iyon.Sa totoo lang, pinagsisihan ko ang pag-iwan sa kanya ngunit hindi ngayon ang panahon para sabihin iyon. "Tucker, pumayag ako dito para sa anak ko."."At pumayag akong tulongan kayo para sa'yo." Mas lalo akong natahimik."Bakit ka ba nagagalit? May Celine ka naman na pero parang awa mo naman, huwag mong ibigay sa kanya ang anak ko." He smirked like I am wrong. Tama naman, mas pinaboran niyang maging ina si Celine kaysa sa akin."Si Celine ang nandyan nang kailangan ko ng katulong sa pag-aalaga ng anak ko, Klai. Hindi ko pwedeng ilayo sa kanya ang bata."What the fuck?"Fine, pero hindi mo ako mapipigilan kung lalapitan ko siya. I'm his mothe

Kinabukasan, nagising akong masakit ang buong katawan. Hindi ko masyadong magalaw ang paa ko, dahan-dahan akong bumangon muntikan pa akong matumba nang maramdaman ang pagkahilo. Tumingin ako sa paligid at naalala bigla ang nangyari kagabi. Gago! Akala ko panaginip ko lang ang nangyari kagabi. Totoo 'yon?!Tiningnan ko ang dalawang kamay ko at bakas pa rin roon ang tali, ganoon din sa paa ko. Baliw ba siya?! Bakit niya ako tinali?"You're awake." Agad akong lumingon sa pintuan nang marinig ang boses niya, sinamaan ko siya ng tingin. "I made you a breakfast, hinahanap ka na pala ng mga kaibigan mo." Mas lalo ko siyang sinamaan ng tingin.May gana pa siyang maging kalmado ngayon? Naaalala niya ba ang ginawa niya sa akin kagabi?"How dare you to do that to me, Tucker? Ginawa mo akong isang hayop kung itali." Pinigilan kong hindi sumigaw dahil alam kong marami ng gising dito."Good morning, my wife..." Hindi niya pinansin ang sinabi ko, nilagay niya ang pagkain s

Agad ko siyang itinulak palayo sa akin. Ano bang ginagawa niya? Sa harap pa talaga ng anak ko! "Are you two fight?" I turned to my son. Seryoso siyang nakatingin sa aming dalawa ni Tucker kaya bumaling ako sa gago at palihim siyang sinamaan ng tingin. Kasalan niya ito! "No baby, we're not fight." Kinuha ko siya at tinabi sa gitna namin ni Tucker para hindi makalapit sa akin ang gagong ito. "Mommy..." Gulat akong tumingin kay Thrunder nang banggitin niya ang salitang iyon, naiiyak ako na iwan dahil ang sarap pa rin sa pakiramdam na tawaging Mommy ng anak ko. Matagal ko itong pinangarap."Yes baby?" tanong ko habang nakangiti sa kanya. "May kailangan ka ba?" dagdag ko pa."Do you know how to cook ba?" Kumunot ang noo ko sa tanong niya. Why would he ask this? "Like daddy? He knows how to cook, he always cooked my favourite food. So, I am asking you." Bumaling ako kay Tucker na ngayon ay nakatingin sa akin, nagkibitbalikat lang siya na para nang hinayaan akong kausapin

Nakatayo pa rin ako sa likod niya, inaantay na tumingin ulit siya sa akin pero ilang segundo ang lumipas ay hindi nia ako nilingon, naglakad siya palayo sa akin. "Tucker," tawag ko. Humito siya pero hindi pa rin ako binalingan."I will just call someone." Iyon lang ang sinabi niya at tuloyang umalis. Napapikit ako nang mariin, pinigilan ang sarili na umiyak.Bakit sa pagkakataong ito, nanghihina akong makitang siya ang lumalayo sa akin. Nahihirapan akong marinig ang mga sinasabi niya kanina, hindi ko alam ang mga bagay na iyon. Ang tanging iniisip ko lang noon ay ang mission dahil sa oras na tapos na ako sa mission ko, aalis na ako pero hindi iyon ang nangingibabaw kung bakit ako umalis. Para sa kaligtasan niya. Alam kong mali ang ginawa ko ngunit wala na akong alam kung anong ibang ipalit na solusyon. Walang araw na hindi ko iniisip si Tucker kahit noong pinagbuntis ko pa ang anak namin at hanggang sa pinanganak ko si Thrunder, si Tucker pa rin ang naaalala ko sa tuwing pingmasdan