Hindi ko na hinayaan na magsalita pa ulit si Tucker at bumaling ako sa anak ko na hanggang ngayon ay wala pang malay. They will pay for what they did to my son, walang ni kahit sino ang maaaring makasakit sa anak ko. Alessandra, humanda siya.
Hinayaan kong magmaneho ng tahimik si Tucker, hindi ko na rin siya kinausap dahil galit ako ngayon. Pakiramdam ko lahat ng tao nakikita ko ay sasaktan lang ang anak ko. Ayaw kong mangyari iyon kaya kahit na alam kong padalos-dalos ang desisyon ko kanina na samahan si Thrunder at kasama rin Tucker, hindi ko na babawiin iyon. Gusto ko ako ang mag-aalaga sa anak ko simula ngayon, kahit huwag niya muna akong kilalanin bilang Mommy niya. As long as he is safe, I will do everything for him."We're here," Tucker said. Tumingin ako sa kanya nang mapagtantong nakatingin din siya sa akin ng seryoso, agad akong umiwas. Bumaba siya sa kotse, binuksan ang pintuan sa likod. Bago pa niya kunin ang anak ko, bumaling siya sa akin. "I'm sorry if you feeNakatayo pa rin ako sa likod niya, inaantay na tumingin ulit siya sa akin pero ilang segundo ang lumipas ay hindi nia ako nilingon, naglakad siya palayo sa akin. "Tucker," tawag ko. Humito siya pero hindi pa rin ako binalingan."I will just call someone." Iyon lang ang sinabi niya at tuloyang umalis. Napapikit ako nang mariin, pinigilan ang sarili na umiyak.Bakit sa pagkakataong ito, nanghihina akong makitang siya ang lumalayo sa akin. Nahihirapan akong marinig ang mga sinasabi niya kanina, hindi ko alam ang mga bagay na iyon. Ang tanging iniisip ko lang noon ay ang mission dahil sa oras na tapos na ako sa mission ko, aalis na ako pero hindi iyon ang nangingibabaw kung bakit ako umalis. Para sa kaligtasan niya. Alam kong mali ang ginawa ko ngunit wala na akong alam kung anong ibang ipalit na solusyon. Walang araw na hindi ko iniisip si Tucker kahit noong pinagbuntis ko pa ang anak namin at hanggang sa pinanganak ko si Thrunder, si Tucker pa rin ang naaalala ko sa tuwing pingmasdan
Hindi ako makapagsalita para sagutin si Thrunder, bumaling ako kay Tucker na kagaya ko ay nagulat din. Hindi ko alam kung magsasalita ba ako at sabhin na oo, ako ang tunay niyang Mommy pero natatakot ako na baka kapag sinabi ko iyon ay magalit siya sa aki, sasabihin niya na iniwan ko siya. Alam kong matalino ang anak ko at hindi imposible na mangyari yon. Bumaling ako kay Tucker nang hawaka niya ang kamy ni Thrunder. "Son, maayos na ba ang pakiramdam mo? Wala naman bang masakit? Hindi ka nahihirapan huminga?" Sunod-sunod na tanong ni Tucker, umiling naman ang anak ko at saka ngumiti sa amin. I smiled at him too when he stopped to look at me, mas lalo akong kinabahan. Bumaling ako kay Tucker ulit para humingi ng tulong kung paano ko ito lulusutan."You did not answer me...are you my real mom? Why did you kiss my father?" Bakas sa mukha at boses ng anak ko ang inosenteng tanong niya. Bumuntonghininga ako, bakit ba ayaw saguin ito ni Tucker? Inaantay niya ba ako na ang sumagot?"Uhm...
Ang kaninang pinag-uusapan na ayusin ang aming dating tahanan, ginawa na namin. Tunay na maraming nasira at higit sa lahat maraming hindi ma makita. Lalo na ang picture frame naming apat noong unang araw na magkasama kami sa organization. Pinicture-ran kaming lima noon dahil sabay daw kaming nakita ni Alessandra at by group din. Kahit iyong mga naiwan naming weapons ay nawala na rin. Sinunog nila ang likod ng bahay namin. "Sa tingin ninyo, anong magagawa natin dito?" Tumingin ako kay Fresha at halata na rin sa kanyang mukha na pagod na siya kakalinis ng ibang parte ng bahay. Bumuntonghininga ako at saka umupo sa sahig, pagod na rin ako. Tiningnan ko ang mga kaibigan ko nang sabay rin silang umupo. I smiled at them, sabay iling at sinabing, "Hindi natin makakayanan na lahat ay maaayos, siguro kailangan na nating humingi ng tulong." "Tulong ba kamo? May mga tatawagan ako." Nagtaka akong tumingin kay Jersey nang kunin nito ang cellphone niya at may tinawagan."Sino ang tatawagan mo, J
Nakatayo kaming lima habang pinagmasdan ang mga taong pinapunta ni Jersey dito sa amin, lahat sila ay mga lalaki at hindi ko alam kung saan niya ito nakilala. Hindi na nga kami nakapag-ayos dahil sila na mismo ang gumawa, anim silang lahat. Hindi rin naman mapagkaila na lahat ng nandito ay mga gwapo naman talaga. I bit my nails in my thumb finger, iniisip pa rin kung paano ito nagawa ni Jersey. Matagal na kaming hindi nakabalik dito sa Manila, hindi rin naman pamilyar ang mga taong ito kaya natitiyak namin na hindi siya galing sa camp. Dahan-dahan akong lumingon kay Jersey at doon ko lang din napagtanto na pati ang mga kasamahan ko ay nakatingin din sa kanya. She is smiling like a child na tila ba inaasahang magtataka kami. "Who are they?" Almina asked. "I just knew them online." Kibitbalikat niyang sabi. mas lalong kumunot ang noo ko. Anong online pinagsasabi niya? E'di they are all strangers and she don't know them personally. "Hey, bakit ba?" reklamo ni Jersey nang hilahin siya
Agad akong nakarating sa hospital, nagpaalam din ako kina Jersey at Fresha kanina kahit na hindi ako kinakausap. Hindi ko na rin alam kung ano na ang nangyari sa mga bisita ni Jersey, tatawagan ko na lang sila at makikibalita kung maayos na ba ulit sina Fresha at Jersey. Hindi ito ang panahon na mag-aaway kami sa maliit o malaking bagay man. Hindi ko rin sinagot ang tawag ni Tucker kanina, dumiretso na ako pumunta sa hospital. Nang makarating ako sa floor kung nasaan ang anak ko, binilisan ko ang lakad ko patungo sa kwarto. Bumuntonghininga ako sa labas ng kwarto, hinawakan ang door knob at dahan-dahang binuksan, nagbabasakali na sana maayos ang madadatnan ko pero akala ko lang pala talaga iyon, dahil pagkabukas na pagkabukas ko, nakita ko si Celine na masayang kausap ang anak ko. I remained calm, kahit masakit sa dibdib na para ba akong sinaksak at sinamahan na binugbog.Wala na bang mas sasakit pa sa nakita ko, masaya ang anak ko habang kausap si Celine. Si Celine na hindi niya
Sumunod ako sa kanya sa labas, nakaupos siya sa upuan kaya tumabi ako sa kanya habang nakahawak ang kamay ko sa tuhod ko. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa kung ano ang pag-uusapan namin tungkol sa anak ko. Galing siyang hinatid si Celine, baka kung anong sinabi ng babaeng iyon at malayo pa sa akin si Thrunder. "A-anong sasabihin mo tungkol sa anak...natin?" mahina kong sabi. Bumaling siya sa akin. "Uuwi ka na sa bahay at makakasama mo na siya, bibigyan kita ng pagkakataon na maging ina niya." Halos manlaki ang mga mata ko sa narinig mula sa kanya. Bumaling ako sa kanya at ikinalma ang sarili kahit gsuto ko siyang yakapin dahil sa pagpayag niya na makasama ko ang anak ko. "T-talaga? I mean...iyon naman talaga ang dapat mong gawin, hindi ba? Ang sabi ko nga ay hindi mo dapat akong pagbawalan na makalapit sa anak ko." Tinaasan ko siya ng kilay, nawala ang kaninang saya ko nang napagtantong baka mahalata niyang okay kami kahit hindi. Kasi tama naman talaga, hindi ko kaila
Mayroon bang makapagpaalala sa akin kung bakit ako nakarating sa bahay ni Tucker maliban sa dahilan na gusto at kailangan kong makasama ang anak ko? Yeah, that's right! Nandito ako sa bahay ni Tucker habang nakayuko dahil pinagmamasdan ako ng mga katulong niya. Si Thrunder ay masayang tumatakbo sa malawak na sala. Hindi ito ang dating bahay kung saan ko ginagawa ang lintek na mission na iyon na ang naging dahilan ng lahat ng ito. Paano ko makakalimutan ang isang bagay na nagpabago ng buong buhay at pagkatao ko?I sacrificed that time for him. Maraming nagbago at hanggang ngayon ang kasalanan na nagawa ko ay hindi ko pa rin naitama. Pakiramdam ko habang nakatingin ako kay Tucker mas lalo ko lang naiisip na ang layo ko sa kanya at sa tuwing naiisip ko ang pag-iwan ko sa kanya sa araw ng kasal namin ay naging mas lalong masakit. Paano ko nga ba mababawi iyon? Kaya ko ba talagang baguhin?"Mommy!" Nanlaki ang mga mata kong bumaling kay Thrunder nang hawakan niya ang kamay ko. Tumingin ako
Ang kaninang mabagal na halikan naming dalawa ay napunta sa mapusok, hindi ko namalayan na nakahiga na ako sa kama habang nasa ibabaw ko si Tucker. Nakatingin siya sa akin habang kagat-kagat ang ibabang labi, he even licked his lips. Wala akong nagawa kundi lumunok ng isang beses. Nakaramdam ako ng gaan sa loob nang sabihin niya sa akin na mahal nya pa rin ako hanggang ngayon sa kabila ng ginawa ko sa kanya."Ang ganda mo pa rin, it's been five years." Bahagya akong umiwas ng tingin dahil nahihiya ako sa kanya ngunit agad niya rin namang hinawakan ang baba ko at pinaharap ulit sa kanya. Sa tuwing kasama ko siya sa kama hindi ko pa rin maiwasan ang kabahan, pakiramdam ko sa tuwing nakatingin siya sa akin ay palagi niya akong napapasuko sa kanya. Why are you like this Tucker? Sinabayan ko ang halik niya sa akin at hinayaan kong hawakan niya ang iba't ibang parte ng katawan ko, napahawak na rin ako sa kanyang buhok nang halikan niya ang tainga ko nang siyang dahilan ng pagkahina ko lal