May bakas ng kahinaan ang kuminang sa kanyang mga salita.Kasabay nito, dala ng kanyang mga salita ang kawalan ng pag-asa na sumakla sa kanya.Kung ang mga salitang ito ay binitaw sa nakaraang noong mahalaga pa ito, ako ay maaakit.Pinikit ko ang aking mga mata, hindi makagalaw, habang ang aming paligid ay tila nagyelo. Sinira ni Dixon ang katahimikan nang pakawalan niya ako at bumulong, "Anong kwarto ang tinutuluyan mo?"Sumimangot ako. "Mas magiging angkop kung kumuha ka ng sarili mong kwarto."Tumagos ang aking mga salita sa binging mga tainga habang pumasok siya sa hotel. Naghintay ako ng mahabang oras bago ako pumasok at sumakay ng elevator papuntang panglimang palapag. Lumabas ako sa elevator at pumasok sa aking kwarto.Nagmistulang akong patay nang lubos akong mapatigil sa aking mga hakbang. “Paano mo nalaman ang room number ko?”Hindi ko sinabi ang detalyeng ito kay Summer.Pinakawalan ni Dixon ang kanyang kurbata at malamig na tumugon, "Paumanhin kung nadismaya ka, ngunit nana

Maulap ang kalangitan na may mga patak ng ambon habang ang katubigan sa ilog ay dumadaloy sa ilalim ng kalat-kalat ng ulan. Nakakatakot na ipinapaalala ng Tong City ang Wu City, kung saan ang pagbagsak ng niyebe at pag-ulan ay sagana at ang himpapawid ay medyo mahamog.Sinabi sa’kin ni Dixon, “Caroline, sinasabi mong mahal mo si Lance.”“Oo, mahal ko si Lance, kaya ang clinginess mo ay medyo nakakaabala.”Tapos pinayuhan niya ako. "Manahimik ka, Caroline."Nakangisi kong sinabi, "Bakit? Hindi ko ba pwedeng banggitin si Lance? Hindi ko ba maaring ipahayag ang aking pag-ibig para sa kanya? Ang pamilyang Gregg ay nakaabot sa kasalukuyang katayuan nito gamit ang pamilyang Shaw bilang stepping stone, kaya sa palagay mo kanino ka may utang na loob? Nakuha mo ang gusto mo dahil ikaw ay nandaya. Sinira at isinantabi mo ang pag-ibig na hindi naman para sa’yo, kaya anong karapatan mong pumunta dito at sabihin na muling pakasalan kita?"Masyado akong nakatutok sa pagtataboy ng isang abala tulad n

Sa video, sumasayaw ako habang hinahalikan si Sean. Wala akong ideya kung sino ang kumuha nito, pero halatang meron itong negatibong epekto sa pamilyang Shaw. Mukhang kinakailangan kong gumawa ng pahayag na si Sean ang bago kong dine-date upang manahimik ang issue na ito.Ito lamang ang katanggap-tanggap na eksplanasyon para sa mga tao sa online.Nakaramdam ako ng kaunting inip at pagod. Hindi man ako naging artista, ngunit ang lahat ay nararamdaman na maaari nilang pagtsismisan ang tungkol sa personal kong buhay dahil lamang sa pinagmulan ng aking pamilya. Ang balita ng aking divorce ay naging isa din sa mga nauusong paksa sa online.Gayunpaman, wala akong masyadong pakialam sa kung paano makakaapekto ang video na ito sa aking pamilya. Sa halip, pinanood ko ito nang paulit-ulit, naaaliw sa hitsura naming dalawa ni Sean. Si Sean ay kadalasang mukhang mahigpit, ngunit sumayaw siya na parang walang bukas. Nakatutuwa na bahagya siyang napintasan sa video na ito. Hinulaan ko lang na baka d

Alam ni Loraine na nagkaroon ako ng kumplikadong relasyon sa lalaking minamahal niya. Gayunpaman, gumawa pa rin siya ng pagkukusang lapitan ako. Nasaktan ko siya sa mga tanong kong mapangusisa, ngunit siya ay palakaibigan at mabait pa rin sa’kin.Pinaramdam sa akin ng reaksyon niya na mali ang pagtrato ko sa kanya.Sana pinigilan ko na lang ang sarili ko na tanungin ang mga bagay na iyon...Binago ko ang usapin. “Kumain na tayo.”Hindi apektado si Loraine sa nakakahiyang sitwasyon na idinulot ko. Ang dami niyang in-order at sinabing, “Matagal na simula noong huli akong nilibre ni Ate Summer ng hapunan. Pagsasamantalahin ko na ang pagkakataon ko ngayong gabi. Maariba akong kumuha ng alak?”Ngumiti si Summer at sinabing, “Ikaw bahala. Si Carol na lang pababayarin ko ‘pag nagkulang ang pera ko. Siya naman ang mayaman dito.”Sinabi ko nang nakangiti, “Pero akala ko libre mo ‘to.”“Manghihiram lang ako ng pera sa’yo. Hindi naman parang hindi na kita babayaran, no.”Mukhang kaswal si Summer

“Street Where Wind Resides”–Sa totoo lang, ang hangin ay hindi kailanman nanirahan dito o kahit nanatili man lang. Dumaan lang ito noong pareho pa kaming bata. Tinangay nito ang oras ng aming kabataan. Umalis ka ng ganoon-ganoon lang kasunod ng hangin, habang ako ay patuloy na naghihintay doon, ngunit naglaho na pala ang hangin.Siyam na taon akong naghintay. Ang panahon ng pagkadalaga at ang pagibig na pinaniwalaan ko ay biro na lang lahat ngayon.Maling tao ang minahal ko. Ang buong buhay ko ay ganap na biro.May pamilyar na tono ang tumunog sa aking mga tenga, iniikutan ako na para bang nananaginip ako. Bumuntong-hininga ako at tumayo.Sa sandaling tumayo ako, tumigil ang musika. Dumaan ang mga mata ng lalaki sa maraming tao tapos napunta ito sa’kin. Malinaw ang mga mata na ‘yon. Kahit papaano, talagang nakita ko ang awa na binanggit ni Dixon sa pares ng kanyang mga mata.Kalmado akong ngumiti. Sa sandaling ‘yon, tinitigan ako nang may bahid nang pag-aalinlangan nina Summer at Lora